You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
inspiring
relaxing
inspiring
lighthearted
reflective
fast-paced
I hope to be this kind to myself as i age, Murakami’s neutral perspective to growing old is so hopeful for the future. I look forward to aging rather than embrace it because of my youth; I’m living in what I consider such potent stage of consequential decision making. But practicing internal acceptance can be applied at any point in life.
Murakami’s outlook on life, a result of writing and running. is quite simple. Some may say over-simplistic. Writing the book in train-of-thought way, however, hints that it’s simple by design as a literary device. Not lackadaisical, but self-assured.
Need to know what Murakami thinks of the face lifts being in vogue
Murakami’s outlook on life, a result of writing and running. is quite simple. Some may say over-simplistic. Writing the book in train-of-thought way, however, hints that it’s simple by design as a literary device. Not lackadaisical, but self-assured.
Need to know what Murakami thinks of the face lifts being in vogue
informative
inspiring
reflective
medium-paced
hopeful
lighthearted
reflective
medium-paced
3.5/5
خوندن کتابهای سرگذشت یا شرح حال، همیشه اونجایی برای من دلچسب میشن که مربوط به نویسنده مورد علاقهام باشن. همونطور که توی این ادیشن کتاب مشاهده میشه، توی دل قلم قرمز رنگی، مردی در حال دویدنه. هاروکی موراکامی جوان دوندهی نویسنده!
وقتی نویسنده ها از خودشون، زندگیشون، روتینها و روزمرگیها، علایق و تلاشهاشون مینویسن، سفری آغاز میشه که ما رو به بخشی از هزارتوی ذهن اونها میبره. هزارتویی که شاید به همون اندازهای که خود نویسنده خواسته به ما اجازهی گشت و گذار میده، اما دونستن و خوندن درباره همون حقایق کوچیک ما رو یک قدم به درک بیشتر آثارشون نزدیکتر میکنه.
موراکامی توی این کتاب از اتصال جدایی ناپذیر دویدن و نوشتنش حرف میزنه. از اینکه چطور میشه یک رمان نویس بود و برای این کار، چه لازمه هایی وجود داره. اینکه ذهن و بدن چطور به خدمت هم درمیان و عملی مثل دویدن میتونه تبدیل به یک روتین نجات دهنده تبدیل بشه.
علاوه بر دویدن، موراکامی دوچرخه سواری و شنا رو هم امتحان میکنه و در نهایت برشی از زندگی ورزشی اون رو با چاشنی خوندن افکار، عقاید، تئوری و جهان بینی منحصر به فردش، مزه می کنیم.
موقع خوندن کتاب، احساس میکردم پویایی موراکامی باید یه جوری به منم برسه. کشف کنم اون کاری رو که بهم کمک کنه تا ادامه بدم، که اجازه بده چراغ انگیزه توی ذهنم سوسو نزنه تا به خاموشی برسه.
اگه موراکامی می دوید و می نوشت،
من می نویسم که بدوم.
خوندن کتابهای سرگذشت یا شرح حال، همیشه اونجایی برای من دلچسب میشن که مربوط به نویسنده مورد علاقهام باشن. همونطور که توی این ادیشن کتاب مشاهده میشه، توی دل قلم قرمز رنگی، مردی در حال دویدنه. هاروکی موراکامی جوان دوندهی نویسنده!
وقتی نویسنده ها از خودشون، زندگیشون، روتینها و روزمرگیها، علایق و تلاشهاشون مینویسن، سفری آغاز میشه که ما رو به بخشی از هزارتوی ذهن اونها میبره. هزارتویی که شاید به همون اندازهای که خود نویسنده خواسته به ما اجازهی گشت و گذار میده، اما دونستن و خوندن درباره همون حقایق کوچیک ما رو یک قدم به درک بیشتر آثارشون نزدیکتر میکنه.
موراکامی توی این کتاب از اتصال جدایی ناپذیر دویدن و نوشتنش حرف میزنه. از اینکه چطور میشه یک رمان نویس بود و برای این کار، چه لازمه هایی وجود داره. اینکه ذهن و بدن چطور به خدمت هم درمیان و عملی مثل دویدن میتونه تبدیل به یک روتین نجات دهنده تبدیل بشه.
علاوه بر دویدن، موراکامی دوچرخه سواری و شنا رو هم امتحان میکنه و در نهایت برشی از زندگی ورزشی اون رو با چاشنی خوندن افکار، عقاید، تئوری و جهان بینی منحصر به فردش، مزه می کنیم.
موقع خوندن کتاب، احساس میکردم پویایی موراکامی باید یه جوری به منم برسه. کشف کنم اون کاری رو که بهم کمک کنه تا ادامه بدم، که اجازه بده چراغ انگیزه توی ذهنم سوسو نزنه تا به خاموشی برسه.
اگه موراکامی می دوید و می نوشت،
من می نویسم که بدوم.
hopeful
reflective
fast-paced
That’s on me for expecting this to be about more than just running.
While simplistic in prose, I felt it only strengthened Murakami’s running and life philosophies further. At times it was hard to believe it was a memoir and not the diary of a Murakami character. Overall, inspiring.
informative
inspiring
lighthearted
reflective
relaxing
fast-paced
My only qualm about this book is the narrator. The american accent threw me off a bit. Had the narrator read it in Japanese accent, maybe it would have felt closer to the source.