Scan barcode
biblio_popins's review against another edition
challenging
dark
emotional
informative
reflective
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
stef369's review against another edition
5.0
Gelezen in originele versie - "Amine avait avancé, pas à pas, comme une tortue, une bête digne et travailleuse. Il avait avancé vers un but en apparence modeste - une maison, une femme, des enfants - et il n'avait pas compris que son but, une fois atteint, le transformerait. Tant qu'il était en lutte, menacé par les autres, par la nature, par son propre accablement, il se sentait fort. Mas la vie facile, le succès, l'abondance l'effrayaient. Son corps était corrompu par un poison, gonflé de bourgeoise suffisance. Il se sentait comme un fruit qui aurait macéré dans son jus et aurait perdu sa rondeur et sa fermeté. Les gens pensaient qu'il était riche. Les gens pensaient qu'il avait de la chance et ils lui demandaient de partager un peu. De réparer l'injustice et l'incurie du destin." (p. 322)
Net zoals in het eerste deel van haar trilogie, "La guerre, la guerre, la guerre", vertelt Slimani hier verder het verhaal van de familie Belhaj in Marokko. Amine is een rijke grootgrondbezitter geworden; zijn vrouw Mathilde gaat nu om met dames van haar standing. Hun dochter Aïcha gaat geneeskunde studeren in Frankrijk en brengt hiermee de Europese leeftrant in het gezin. Selim, haar broer, wordt door Amine gedwongen om mee het land te beheren, maar hij gaat in het verzet en gaat met de hippies leven in Essaouria. Alle personages maken een keuze en hun leven wordt door die keuze bepaald. Politieke keuzes lijken fragiel en zijn snel onderhevig aan verandering, zo ondervindt Mehdi, een intellectueel die voor de staat gaat werken en later in ondank valt.
Ook in deze roman schetst Slimani een haarfijn beeld van Marokko van eind 1960, begin 1970: hoe de politiek in de houdgreep zit van Hassan II bijvoorbeeld, hoe de intellectuele revolutie van 1968 hardhandig te kop wordt ingedrukt; de sociale ongelijkheid, de wankele positie van de vrouw in het gezin en in de maatschappij. Misschien kan je zeggen dat het soms een beetje te "documentair" wordt, bijvoorbeeld als Selim zich bij toeval in het hippie-dorp bevindt als Jimmy Hendrix daar verschijnt, of de toevallige aanwezigheid van Mehdi bij de aanslag op Hassan II. Maar op zich kan dat erdoor: het geheel blijft boeiend en geloofwaardig. De personages komen echt tot leven. Prachtig is de scène bij het huwelijk van Aïcha: hoe Amine zich angstig (en schuldig) voelt als hij de boeren ziet die verstopt achter een struik het huwelijksfeest van op afstand begluren. "Zie ons hier dansen", denkt hij dan...
Net zoals in het eerste deel van haar trilogie, "La guerre, la guerre, la guerre", vertelt Slimani hier verder het verhaal van de familie Belhaj in Marokko. Amine is een rijke grootgrondbezitter geworden; zijn vrouw Mathilde gaat nu om met dames van haar standing. Hun dochter Aïcha gaat geneeskunde studeren in Frankrijk en brengt hiermee de Europese leeftrant in het gezin. Selim, haar broer, wordt door Amine gedwongen om mee het land te beheren, maar hij gaat in het verzet en gaat met de hippies leven in Essaouria. Alle personages maken een keuze en hun leven wordt door die keuze bepaald. Politieke keuzes lijken fragiel en zijn snel onderhevig aan verandering, zo ondervindt Mehdi, een intellectueel die voor de staat gaat werken en later in ondank valt.
Ook in deze roman schetst Slimani een haarfijn beeld van Marokko van eind 1960, begin 1970: hoe de politiek in de houdgreep zit van Hassan II bijvoorbeeld, hoe de intellectuele revolutie van 1968 hardhandig te kop wordt ingedrukt; de sociale ongelijkheid, de wankele positie van de vrouw in het gezin en in de maatschappij. Misschien kan je zeggen dat het soms een beetje te "documentair" wordt, bijvoorbeeld als Selim zich bij toeval in het hippie-dorp bevindt als Jimmy Hendrix daar verschijnt, of de toevallige aanwezigheid van Mehdi bij de aanslag op Hassan II. Maar op zich kan dat erdoor: het geheel blijft boeiend en geloofwaardig. De personages komen echt tot leven. Prachtig is de scène bij het huwelijk van Aïcha: hoe Amine zich angstig (en schuldig) voelt als hij de boeren ziet die verstopt achter een struik het huwelijksfeest van op afstand begluren. "Zie ons hier dansen", denkt hij dan...
paulvanbuuren's review against another edition
4.0
Ik heb het idee dat ik Marokko ietsje beter heb leren kennen, de mensen, omgangsvormen, geschiedenis. Het verhaal stopt halverwege de jaren ‘70. Ik kijk uit naar het derde deel.
chrilaura's review against another edition
informative
reflective
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
Although I don't feel I have a good enough grasp on French to comment on the quality of her writing, Slimani's books are always engaging page-turners for me. (This book is no exception.) In the second book of Slimani’s "Pays des Autres" series, her protagonists have multiplied. Whereas (to me) the first book offered an in-depth character study of Mathilde and Amine set against the backdrop of Moroccan history, this novel seems to do the opposite. Regardez-Nous Danser brings history to the forefront, and, at times, I had the impression that the protagonists’ main purpose was to animate and illustrate the many faces of post-colonial Morocco. This is not really a complaint as Slimani does this wonderfully and I appreciated learning about Moroccan history through personal stories.
This instalment of the “Pays des Autres” series continues to engage with the rich ambiguity of its title, showing (some of the many) competing interpretations of who the country might belong to now – hippies, royalists, intellectuals, Europeans, revolutionaries, etc. On a more personal scale, the novel also examines the different ways in which its protagonists feel ‘other’ in their own countries, families, and homes. Their storylines develop in ways that (as always) allow Slimani to play with themes of identity, class, and gender, and raise the question of what it really means to have freedom and power.
clairebillault's review against another edition
emotional
reflective
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
More...