You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.16 AVERAGE
4.16 AVERAGE
Meget investeret i hovedpersonen og karakterene. Ikke så meget plot, men nok spændende nok karaktere til at holde mig investeret.
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
"There was a bar at the cinema. The film started but we never went in. At midnight, a man with a mop said sorry guys."
This is a beautiful book, despite the prevailing mood throughout being quite oppressive and dark. The main character (Martha) is likeable and infuriating at various points throughout the book.
"The music was extraordinary. The sensation of it was physical, like warm water being washed over a wound, agonising and cleansing and curative."
The other characters are multi-faceted and their own stories are interwoven in a clever fashion with Martha's.
I liked the use of "___" towards the end of the book; I felt it removed any preconceptions one might have, and also allowed you to fill it with your own context. I completed understood the author's decision to not name it.
Would recommend this book (and thanks to Clare for recommending to me!)
This is a beautiful book, despite the prevailing mood throughout being quite oppressive and dark. The main character (Martha) is likeable and infuriating at various points throughout the book.
"The music was extraordinary. The sensation of it was physical, like warm water being washed over a wound, agonising and cleansing and curative."
The other characters are multi-faceted and their own stories are interwoven in a clever fashion with Martha's.
I liked the use of "___" towards the end of the book; I felt it removed any preconceptions one might have, and also allowed you to fill it with your own context. I completed understood the author's decision to not name it.
Would recommend this book (and thanks to Clare for recommending to me!)
challenging
dark
emotional
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Surprising
dark
emotional
sad
Plot or Character Driven:
Character
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
emotional
reflective
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
emotional
funny
hopeful
informative
reflective
medium-paced
cried
"I went back inside because, even as I was then, I thought I was too clever and special, better than anyone who would do what I had come out to do, I was not the one in every cohort. I went back inside because I was too proud."
"I went back inside because, even as I was then, I thought I was too clever and special, better than anyone who would do what I had come out to do, I was not the one in every cohort. I went back inside because I was too proud."
challenging
dark
emotional
funny
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Wracam po 24 godzinach od przeczytania z recenzją. Z czego zdałam sobie sprawę w tym czasie? Przede wszystkim z tego, jak uderzył mnie fakt, że przez całą lekturę nie czułam się jakby narratorem była osoba chora psychicznie. Zbiorowa świadomość podsuwa nam myśli, że osoby mające problemy z psychiką są inne. Różnią się. Często powinny być oddzielone dla dobra otoczenia. A co z ich dobrem? Ci ludzie mogą odbierać świat inaczej niż my, ale to nie uwłacza w żaden sposób ich postrzeganiu. Moje rozważania zawiązały się właśnie wokół tego faktu. Że tak łatwo dać się ponieść zewnętrzności drugiego człowieka, że wnętrze osoby chorej musi przecież być wypaczone, że jej emocje są błędne. Ale nie my jesteśmy jednostką odczuwającą.
Uwielbiam w tym tekście to, że cały ten problem, jakim jest choroba głównej bohaterki i narratorki jest połączony z luźną formą. Rzuca to nowe światło i nie dystansuje sytuacji. Kiedy czytamy pozycje popularnonaukowe o danych jednostkach chorobowych, myślimy o nich raczej z perspektywy obserwatora, który sytuacji nie doświadczył, ale chce się dowiedzieć, co ludzie zmagający się z nimi odczuwają. Niestety dzieje się to zazwyczaj tylko na płaszczyźnie teoretycznej. Narratorka "Smutku i rozkoszy" umiejscawia tymczasem czytelnika w pozycji uczestnika mówiąc mu: "Jesteśmy w tym razem", a później biorąc go za rękę i prowadząc, aż zda sobie sprawę, że tak naprawdę to od początku mogło być o nim.
Nasz stan wyjściowy to przecież zawsze zaledwie nieświadomość.
Uwielbiam w tym tekście to, że cały ten problem, jakim jest choroba głównej bohaterki i narratorki jest połączony z luźną formą. Rzuca to nowe światło i nie dystansuje sytuacji. Kiedy czytamy pozycje popularnonaukowe o danych jednostkach chorobowych, myślimy o nich raczej z perspektywy obserwatora, który sytuacji nie doświadczył, ale chce się dowiedzieć, co ludzie zmagający się z nimi odczuwają. Niestety dzieje się to zazwyczaj tylko na płaszczyźnie teoretycznej. Narratorka "Smutku i rozkoszy" umiejscawia tymczasem czytelnika w pozycji uczestnika mówiąc mu: "Jesteśmy w tym razem", a później biorąc go za rękę i prowadząc, aż zda sobie sprawę, że tak naprawdę to od początku mogło być o nim.
Nasz stan wyjściowy to przecież zawsze zaledwie nieświadomość.