Scan barcode
maartenderijk's review against another edition
5.0
Daar zit je dan. Verweesd, moe, geprikkeld. Omdat je na 1.230 pagina's en 1.545 gram lectuur gewoon niet klaar bent om je boek dicht te klappen. Niet helemaal klaar om personages die wekenlang met een vertrouwde stem verhalen in je oor hebben gefluisterd, die zich bijna als vrienden in je hoofd hebben genesteld, opnieuw los te laten.
Aan een samenvatting of recensie waag ik me niet. Dit boek wil, om het met Lucebert te zeggen, "de ruimte van het volledige leven tot uitdrukking brengen". Dat Harstad hier zeven jaar aan gewerkt heeft, hoeft niet te verbazen. Het is een 'tour de force' die druipt van de ambitie. Maar het is tegelijk zo helder en met zo'n soepele pen geschreven dat het nooit snoeverig wordt.
Enfin, ik ga wat verder naar adem happen en troost me met de gedachte: "a good book has no ending".
Aan een samenvatting of recensie waag ik me niet. Dit boek wil, om het met Lucebert te zeggen, "de ruimte van het volledige leven tot uitdrukking brengen". Dat Harstad hier zeven jaar aan gewerkt heeft, hoeft niet te verbazen. Het is een 'tour de force' die druipt van de ambitie. Maar het is tegelijk zo helder en met zo'n soepele pen geschreven dat het nooit snoeverig wordt.
Enfin, ik ga wat verder naar adem happen en troost me met de gedachte: "a good book has no ending".
vervoeging_van_de_maand_maart's review against another edition
5.0
Mooiste boek wat ik ooit gelezen heb
noornaessens's review against another edition
5.0
Review à la Harstad: Ik vond dit boek ongewoon briljant geschreven na elke zin die gemiddeld meer dan 1 pagina inneemt maar hierover straks meer moest ik even glimlachen omdat ik niet kon geloven hoe geniaal dit boek is geschreven dus nu meer over de lange zinnen je wordt ZO hard meegesleurd in de meesterlijke zinnen het is zo stilistisch interessant en verbazingwekkend opgebouwd ik las een review waarin werd gezegd dat de zinnen je meesleuren zoals jazz dat ook kan doen en hiermee ben ik het volledig eens en dan plots. komt er 1 korte zin of woord zodat je even naar adem kan happen. en even kan nadenken bij de gepasseerde gebeurtenissen. het boek is ook zo mooi omdat het zo gewoon is het is niet overdreven of dramatisch het benadrukt de subtiliteiten in het leven en de schoonheid en de invloed van de kleine dingen in het leven en het is zo écht en realistisch en dat is zo verfrissend de spanningsboog staat dan ook vaak maar heel zacht gespannen maar dat is ook zo in het leven me dunkt het is dan ook geen boek dat je zo maar eens uitleest en de personages zijn ook zo goed uitgewerkt ze zullen me voor altijd bijblijven EN DAN ! de beschrijvingen van jazz kunst theater zijn echt ontroerend ik kon ze altijd perfect voor me zien of horen het was ook altijd zo interessant om bij te leren over die werelden EN DAN die beschrijvingen van New York EN DAN ER IS NOG ZOVEEL MEER !
juultje98's review against another edition
reflective
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
3.75
maudreeskamp's review against another edition
5.0
Dit boek wil je lezen! Max, Mischa & het Tet-offensief is niet perfect. Zo word je heen en weer geslingerd tussen bepaalde gevoelens tijdens het lezen: je wilt alleen maar MEER over bepaalde passages en personages. Of er zijn langdradige stukken, waar meer vaart in het verhaal had mogen zitten. Je aandacht even laten verslappen moet je niet in je hoofd halen; niet wanneer je ultiem van dit boek aan het genieten bent en dus absoluut niets wilt missen. Dat betekent soms wel dat je die zin van twee a drie pagina's weer helemaal opnieuw moet lezen van jezelf. Maar dit maakt het boek ook juist zo wonderschoon.
Ik ga hier geen uitgebreide samenvatting schrijven over het verhaal (ik wil zelf het liefste zo min mogelijk weten voordat ik in een boek begin + er zijn genoeg samenvattingen beschikbaar), maar ik licht zo graag toe waar ik precies zo van genoten heb tijdens het lezen. Het verhaal gaat over Max, die in Noorwegen opgroeit en vervolgens op jonge leeftijd met zijn ouders naar Amerika moet verhuizen, en wordt grotendeels vanuit zijn perspectief verteld. Wees gewaarschuwd: je raakt snel aan hem gehecht. Als lezer beleef je wat Max beleeft. Zijn tijd in Noorwegen en de tijd op de middelbare school op Long Island, Amerika, vond ik de mooiste delen in de roman. Maar ook onderwerpen als het communisme, de aanslagen op de Twin Towers en de Vietnam Oorlog worden op een zeldzame manier door het verhaal verweven.
De thema's in dit boek zijn subliem uitgewerkt. De ontheemding die je voelt na een verhuizing naar een ander land; je ergens willen thuis voelen; ergens bij willen horen. Je voelt zo met de personages mee dat je oprecht hoopt dat het hen lukt. De subtiele en soms niet subtiele beschrijvingen van de Noorse cultuur, de Amerikaanse cultuur. De jazz muziek, het theater, de beeldende kunst (heel veel liefde voor de uitwerking van de deze thema's) spelen een grote rol in deze roman. Maar ook hoe moeilijk het is om liefde te begrijpen; hoe moeilijk familiebanden soms zijn; hoe moeilijk het leven soms in elkaar steekt.
Tijdens het lezen wil je soms huilen met, schreeuwen, praten tegen de personages. Je wilt ze adviezen geven, troost bieden, een arm om hen heen slaan. Je wilt bevriend met ze zijn (persoonlijk vooral met Max, de moeder van Max en Mordecai). De personages gaan leven en ook als je het boek even hebt weggelegd, zijn ze aanwezig. Misschien door de hoeveelheid liefde van de auteur voor zijn personages. Treffende beschrijvingen over bijzondere mensen, de interpunctie en de lyrische zinnen zorgen dat het verhaal gaat leven. Je hebt het niet door als een zin een aantal pagina's lang is, je danst er doorheen. Een prettig ritme dat ontstaat door de geraffineerde interpunctie. Niemand kan met zo veel komma's en puntkomma's wegkomen als Harstad, maar ze staan allemaal op de goede plek. Zonder zijn interpunctie blijft er niet half zo'n goed boek over.
Al met al verdient dit boek echt veel meer aandacht dan dat het nu heeft gekregen. Ik ben blij dat ik er maar liefst 1250 pagina's lang van heb kunnen genieten.
Ik ga hier geen uitgebreide samenvatting schrijven over het verhaal (ik wil zelf het liefste zo min mogelijk weten voordat ik in een boek begin + er zijn genoeg samenvattingen beschikbaar), maar ik licht zo graag toe waar ik precies zo van genoten heb tijdens het lezen. Het verhaal gaat over Max, die in Noorwegen opgroeit en vervolgens op jonge leeftijd met zijn ouders naar Amerika moet verhuizen, en wordt grotendeels vanuit zijn perspectief verteld. Wees gewaarschuwd: je raakt snel aan hem gehecht. Als lezer beleef je wat Max beleeft. Zijn tijd in Noorwegen en de tijd op de middelbare school op Long Island, Amerika, vond ik de mooiste delen in de roman. Maar ook onderwerpen als het communisme, de aanslagen op de Twin Towers en de Vietnam Oorlog worden op een zeldzame manier door het verhaal verweven.
De thema's in dit boek zijn subliem uitgewerkt. De ontheemding die je voelt na een verhuizing naar een ander land; je ergens willen thuis voelen; ergens bij willen horen. Je voelt zo met de personages mee dat je oprecht hoopt dat het hen lukt. De subtiele en soms niet subtiele beschrijvingen van de Noorse cultuur, de Amerikaanse cultuur. De jazz muziek, het theater, de beeldende kunst (heel veel liefde voor de uitwerking van de deze thema's) spelen een grote rol in deze roman. Maar ook hoe moeilijk het is om liefde te begrijpen; hoe moeilijk familiebanden soms zijn; hoe moeilijk het leven soms in elkaar steekt.
Tijdens het lezen wil je soms huilen met, schreeuwen, praten tegen de personages. Je wilt ze adviezen geven, troost bieden, een arm om hen heen slaan. Je wilt bevriend met ze zijn (persoonlijk vooral met Max, de moeder van Max en Mordecai). De personages gaan leven en ook als je het boek even hebt weggelegd, zijn ze aanwezig. Misschien door de hoeveelheid liefde van de auteur voor zijn personages. Treffende beschrijvingen over bijzondere mensen, de interpunctie en de lyrische zinnen zorgen dat het verhaal gaat leven. Je hebt het niet door als een zin een aantal pagina's lang is, je danst er doorheen. Een prettig ritme dat ontstaat door de geraffineerde interpunctie. Niemand kan met zo veel komma's en puntkomma's wegkomen als Harstad, maar ze staan allemaal op de goede plek. Zonder zijn interpunctie blijft er niet half zo'n goed boek over.
Al met al verdient dit boek echt veel meer aandacht dan dat het nu heeft gekregen. Ik ben blij dat ik er maar liefst 1250 pagina's lang van heb kunnen genieten.
havardw's review against another edition
Absolutt fullstendig fantastisk, hele den store tingen (bortsett fra at den er litt tung å holde).
Et detaljnivå som kan ta pusten fra deg, og allikevel virker ingen ting overflødig.
Hva hander den om? Ikke helt sikker, men det er ikke så farlig.
Et detaljnivå som kan ta pusten fra deg, og allikevel virker ingen ting overflødig.
Hva hander den om? Ikke helt sikker, men det er ikke så farlig.
marcel22112022's review against another edition
emotional
inspiring
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
myrtevh's review against another edition
challenging
emotional
inspiring
reflective
relaxing
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0