You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
2.85 AVERAGE
2.85 AVERAGE
adventurous
challenging
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
I was surprised I found myself reading another Herman Melville book as I read Moby Dick a few years ago and did not enjoy it. The only appeal for this novel was that it was short and my sole motivation for reading it was it's connection to a favorite author of mine: E.M. Forster.
That being sad, I thought this was substantially better than Moby Dick (in my opinion) and enjoyed the tragedy of Billy Budd.
That being sad, I thought this was substantially better than Moby Dick (in my opinion) and enjoyed the tragedy of Billy Budd.
slow-paced
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Why this is considered a classic, I don't understand. For such a short book, it feels like it takes forever for anything to happen.
Η ομορφιά και η αθωότητα εξυμνούνται ή τρομοκρατούν;
Ο Μπίλλυ Μπάντ είναι η προσωποποίηση του απόλυτα καλού και αγνού, αλλά είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Υπάρχει απόλυτο καλό σε μία κοινωνία και εποχή πολέμων, πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων; Και αν υπάρχει, αυτό αφορά μόνο τον Μπίλλυ Μπαντ ή γίνεται και σχόλιο / απάντηση για τους λόγους που το υπόλοιπο πλήρωμα έχει διαπράξει λάθη και αμαρτίες; Πως αλλάζει τις δυναμικές σε ένα τόσο κλειστό σύστημα όπως ένα καράβι η είσοδος του απόλυτα αγνού, όταν είσαι αναγκασμένος να ζεις σε αυτό, μιας και η μόνη εναλλακτική είναι ο απέραντος ωκεανός και ένας βέβαιος θάνατος; Συμβαδίζουν η δικαιοσύνη και η συλλογική συνείδηση με τους νόμους;
Με αυτά τα ερωτήματα ερχόμαστε αντιμέτωποι στην νουβέλα του Μέλβιλ, και σε αυτά ο Μέλβιλ όπως συνηθίζει σε όλα του τα έργα, είναι πρόθυμος όποτε του δίνεται η ευκαιρία να διεισδύει στον ψυχισμό των σκηνών που περιγράφει, να αναλύει από διαφορετικές οπτικές κίνητρα και αποφάσεις χαρακτήρων και παράλληλα να τους τοποθετεί στο κοινωνικό πλαίσιο ετεροκαθορίζοντάς τους, και δίνοντας στο κείμενο μια διαφορετική βαρύτητα.
Το κείμενο γράφτηκε με τον Μέλβιλ ξεχασμένο από κριτικούς και Ακαδημία, εκδόθηκε μετά θάνατον και μετά από πολλές αναλύσεις και τροποποιήσεις, μιας και ο Μέλβιλ το θεωρούσε ημιτελές. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το πως διαφοροποιείται από τα άλλα έργα του, μιας και το κείμενο δημιουργεί ερωτήματα που δεν βρίσκουν ποτέ απάντηση (και μας δίνει την ελευθερία να φανταστούμε εμείς τη δική μας) και επίσης, μέσω ενός εσωτερικού μονολόγου ο Μέλβιλ σχολιάζει έμμεσα την θέση του και τα πεπραγμένα του ως ένας ξεχασμένος συγγραφέας. Αυτά τα στοιχεία έκαναν κάποιους κριτικούς να βλέπουν το κείμενο ως ένα από τα πρώτα δείγματα Μοντερνισμού, κάτι που, βέβαια, ίσως έγινε από σπόντα και δεν ήταν θέληση του συγγραφέα.
Αν υπάρχουν άτομα που έχουν σκεφτεί να ασχοληθούν με το έργο του (κάτι που εννοείται ότι αξίζει), ο Μπίλλυ Μπαντ ίσως είναι μία καλή αρχή.
Ο Μπίλλυ Μπάντ είναι η προσωποποίηση του απόλυτα καλού και αγνού, αλλά είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Υπάρχει απόλυτο καλό σε μία κοινωνία και εποχή πολέμων, πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων; Και αν υπάρχει, αυτό αφορά μόνο τον Μπίλλυ Μπαντ ή γίνεται και σχόλιο / απάντηση για τους λόγους που το υπόλοιπο πλήρωμα έχει διαπράξει λάθη και αμαρτίες; Πως αλλάζει τις δυναμικές σε ένα τόσο κλειστό σύστημα όπως ένα καράβι η είσοδος του απόλυτα αγνού, όταν είσαι αναγκασμένος να ζεις σε αυτό, μιας και η μόνη εναλλακτική είναι ο απέραντος ωκεανός και ένας βέβαιος θάνατος; Συμβαδίζουν η δικαιοσύνη και η συλλογική συνείδηση με τους νόμους;
Με αυτά τα ερωτήματα ερχόμαστε αντιμέτωποι στην νουβέλα του Μέλβιλ, και σε αυτά ο Μέλβιλ όπως συνηθίζει σε όλα του τα έργα, είναι πρόθυμος όποτε του δίνεται η ευκαιρία να διεισδύει στον ψυχισμό των σκηνών που περιγράφει, να αναλύει από διαφορετικές οπτικές κίνητρα και αποφάσεις χαρακτήρων και παράλληλα να τους τοποθετεί στο κοινωνικό πλαίσιο ετεροκαθορίζοντάς τους, και δίνοντας στο κείμενο μια διαφορετική βαρύτητα.
Το κείμενο γράφτηκε με τον Μέλβιλ ξεχασμένο από κριτικούς και Ακαδημία, εκδόθηκε μετά θάνατον και μετά από πολλές αναλύσεις και τροποποιήσεις, μιας και ο Μέλβιλ το θεωρούσε ημιτελές. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το πως διαφοροποιείται από τα άλλα έργα του, μιας και το κείμενο δημιουργεί ερωτήματα που δεν βρίσκουν ποτέ απάντηση (και μας δίνει την ελευθερία να φανταστούμε εμείς τη δική μας) και επίσης, μέσω ενός εσωτερικού μονολόγου ο Μέλβιλ σχολιάζει έμμεσα την θέση του και τα πεπραγμένα του ως ένας ξεχασμένος συγγραφέας. Αυτά τα στοιχεία έκαναν κάποιους κριτικούς να βλέπουν το κείμενο ως ένα από τα πρώτα δείγματα Μοντερνισμού, κάτι που, βέβαια, ίσως έγινε από σπόντα και δεν ήταν θέληση του συγγραφέα.
Αν υπάρχουν άτομα που έχουν σκεφτεί να ασχοληθούν με το έργο του (κάτι που εννοείται ότι αξίζει), ο Μπίλλυ Μπαντ ίσως είναι μία καλή αρχή.
challenging
emotional
inspiring
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
emotional
reflective
slow-paced
slow-paced
As a reading experience this can perhaps be considered a form of torture because my man Herman never got a chance to finish it to polished standards so it kind of reads like scattered notes pasted together rather than a cohesive narrative and trying to decipher what the hell he’s on about in some parts can give you a headache BUT the prose still has its banger moments and the actual story here is just so incredible like I’m talking one of the most perfect and beautiful and haunting stories ever thought of and so calling this anything less than a masterpiece feels goofy as hell. Melville you really outdid yourself one last time, to know this was almost lost is crazy so it definitely feels like a gift to read even if it’s a bit annoying lol.
This is one of the rare instances I’d recommend checking out an adaptation alongside reading it because the man the myth the legend EM Forster helped write the Britten Opera and the basis of the 1962 film and they both do a pretty good job at making the story actually cohesive IMO and are just artistically interesting in their own right.
This is one of the rare instances I’d recommend checking out an adaptation alongside reading it because the man the myth the legend EM Forster helped write the Britten Opera and the basis of the 1962 film and they both do a pretty good job at making the story actually cohesive IMO and are just artistically interesting in their own right.
Oh Melville, we've had a history haven't we? I initially tried reading this classic author back in high school with his most notable work: Moby Dick. That went down like a row boat with a hole in it.
Melville is descriptive. Very descriptive. And "Billy Budd, Sailor" is no exception. This slim volume that I listened to via Hoopla Digital's audio book service had a listen time of 4 hours for a story that could have been told in about 30 minutes.
The story itself wasn't shocking. A handsome youth at sea, young Billy Budd, is beloved by all except the churlish Master at Arms. Master at Arms sets Billy Budd up for dishonor, Billy Budd retaliates, and the plot thickens (a little).
If you are looking to read Melville and find yourself seasick at the thought of tackling the tomb of the White Whale, give Billy Budd,Sailor a try. The view painted by Melville is nice if nothing else.
#3StarRead
Melville is descriptive. Very descriptive. And "Billy Budd, Sailor" is no exception. This slim volume that I listened to via Hoopla Digital's audio book service had a listen time of 4 hours for a story that could have been told in about 30 minutes.
The story itself wasn't shocking. A handsome youth at sea, young Billy Budd, is beloved by all except the churlish Master at Arms. Master at Arms sets Billy Budd up for dishonor, Billy Budd retaliates, and the plot thickens (a little).
If you are looking to read Melville and find yourself seasick at the thought of tackling the tomb of the White Whale, give Billy Budd,Sailor a try. The view painted by Melville is nice if nothing else.
#3StarRead
adventurous
emotional
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Complicated