Take a photo of a barcode or cover
3.92 AVERAGE
3.92 AVERAGE
emotional
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
It took me a while to get into this book, but once I had been reading for a while I enjoyed it.
There were some nice details. I liked it that he mentioned the existence of rare moss species (most people just notice that 'moss' exists). He used the word 'spieden' a few times, which I had not come across before. The link made between historical carbon emissions by the oil industry and colonisation was very thought-provoking (' ...Koloniseerden zo de toekomst door de atmosfeer te bezadigen met roetdeeltjes' ([they] colonised the future by saturating the atmosphere with soot particles).
There were also aspects that I was less positive about. Some of the language was strange ('a pea-soup of darkness). And what's with all the detailed descriptions of all the meals? I guess that sometimes it has a function, but that was all too much. No wonder it grew to almost 500 pages.
I was not sure what to make of the sections rubbishing literature. Was it meant to be ironic, seeing that this was written in literature? Was it guilt because the author also 'steals' incidents from the lives of others (as all authors must do)? I am not sure that it makes a writer more of a 'parasite' than other art forms which also draw on human experience.
Normally, I don't like war stories, so I was a bit reluctant to read this book. There was violence, but it was not too bad. I read it just after Fatherland (Robert Harris). Nirwana makes a point of the importance of oil in the allies' victory in WWII and Fatherland starts with the premise that Hitler had obtained enough oil to secure victory against Russia. I had not really considered the role of oil in WWII before, so it was interesting that both books mentioned that.
The most interesting part of the book was the strong comparison it makes between Nazism and fascism in the last century and the rise of the far right in the world today. That point is made clearly and convincingly. For that reason alone, it is worth reading its 500 pages.
There were some nice details. I liked it that he mentioned the existence of rare moss species (most people just notice that 'moss' exists). He used the word 'spieden' a few times, which I had not come across before. The link made between historical carbon emissions by the oil industry and colonisation was very thought-provoking (' ...Koloniseerden zo de toekomst door de atmosfeer te bezadigen met roetdeeltjes' ([they] colonised the future by saturating the atmosphere with soot particles).
There were also aspects that I was less positive about. Some of the language was strange ('a pea-soup of darkness). And what's with all the detailed descriptions of all the meals? I guess that sometimes it has a function, but that was all too much. No wonder it grew to almost 500 pages.
I was not sure what to make of the sections rubbishing literature. Was it meant to be ironic, seeing that this was written in literature? Was it guilt because the author also 'steals' incidents from the lives of others (as all authors must do)? I am not sure that it makes a writer more of a 'parasite' than other art forms which also draw on human experience.
Normally, I don't like war stories, so I was a bit reluctant to read this book. There was violence, but it was not too bad. I read it just after Fatherland (Robert Harris). Nirwana makes a point of the importance of oil in the allies' victory in WWII and Fatherland starts with the premise that Hitler had obtained enough oil to secure victory against Russia. I had not really considered the role of oil in WWII before, so it was interesting that both books mentioned that.
The most interesting part of the book was the strong comparison it makes between Nazism and fascism in the last century and the rise of the far right in the world today. That point is made clearly and convincingly. For that reason alone, it is worth reading its 500 pages.
Content Warnings
Graphic: Gun violence, War
Moderate: Genocide
Ik weet niet zo goed wat ik met dit verhaal aanmoet, omdat het me nooit, op welke manier dan ook, boeide. Had niets met de personages, was en werd niet nieuwsgierig naar of door de gebeurtenissen waarover verteld werd, waardoor ik bleef zoeken naar een houvast om door het verhaal heen te komen.
Helaas is besloten dat Wieringa goed genoeg is om zijn eigen verhaal voor te lezen (ik heb nl naar het luisterboek geluisterd op Storytel), maar dat is - wat mij betreft - een verkeerde keuze geweest. Het lezen is te monotoon, en daardoor slaapverwekkend. Prima om 's avonds mee in slaap te vallen, maar dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn geweest van deze keuze.
Al met al een teleurstellend verhaal; niet omdat het slecht geschreven is, maar omdat ik nergens een interessehaakje vond.
Helaas is besloten dat Wieringa goed genoeg is om zijn eigen verhaal voor te lezen (ik heb nl naar het luisterboek geluisterd op Storytel), maar dat is - wat mij betreft - een verkeerde keuze geweest. Het lezen is te monotoon, en daardoor slaapverwekkend. Prima om 's avonds mee in slaap te vallen, maar dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn geweest van deze keuze.
Al met al een teleurstellend verhaal; niet omdat het slecht geschreven is, maar omdat ik nergens een interessehaakje vond.
medium-paced
Ja. Godsamme ja. Wrijf het er maar in, Wieringa, ouwe alle-registers-beheerser. Een aimabele hoofdpersoon, waar vind je die nog? En wie weet de rol van Nederlanders in de tweede wereldoorlog van a tot z te duiden, inclusief sappige anekdotes, zonder dat het een verkapte Wikipediapagina wordt? Seksscenes die er niet toe leiden dat je het boek in de fik wilt steken en snel uit het raam wilt gooien, om te hopen dat niemand je hier ooit nog eens aan zal herinneren? Een constante spanning om alles wat er kan gebeuren, waar ook op gehint wordt, maar wat vervolgens wel, niet of anders uitpakt? Alleen maar heerlijke zinnen en metaforen die nonchalant en makkelijk geschreven lijken te zijn, maar waarvan je diep van binnen weet dat ze oneindig veel bloed, zweet en tranen gekost hebben? Een zwakzinnige bijfiguur die je hart voor eeuwig steelt? En lekker veel referenties aan obscure alchemie?
Dat dus, allemaal, in één kloek boek, dat je zonder problemen in één sessie kunt uitlezen (er vanuit gaande dat je onbeperkt veel tijd en oneindig weinig afleiding om je heen hebt, haha, said no one ever, maar goed). Als dit niet hét zomerboek van De Groene- en NRC-abonnees wordt, dan weet ik het ook niet meer.
Niet alles goud wat er blinkt natuurlijk. De rol van Wieringa zelf in het boek begint hoopvol (al was het maar vanwege alle zelfspot), maar eindigt als een tweedehands nachtkaars. Er zitten wat contemplatieve stukken bij die ongetwijfeld heel literair verantwoord zijn, maar vooral hinderlijk en onnodig vertragen, en waar ik eerder in trance dan bewust doorheen ging. Maar goed. Dat hoeft ook niet. Enkel God maakt geen fouten, en dat is zelfs voor Wieringa te hoog gegrepen.
Dat dus, allemaal, in één kloek boek, dat je zonder problemen in één sessie kunt uitlezen (er vanuit gaande dat je onbeperkt veel tijd en oneindig weinig afleiding om je heen hebt, haha, said no one ever, maar goed). Als dit niet hét zomerboek van De Groene- en NRC-abonnees wordt, dan weet ik het ook niet meer.
Niet alles goud wat er blinkt natuurlijk. De rol van Wieringa zelf in het boek begint hoopvol (al was het maar vanwege alle zelfspot), maar eindigt als een tweedehands nachtkaars. Er zitten wat contemplatieve stukken bij die ongetwijfeld heel literair verantwoord zijn, maar vooral hinderlijk en onnodig vertragen, en waar ik eerder in trance dan bewust doorheen ging. Maar goed. Dat hoeft ook niet. Enkel God maakt geen fouten, en dat is zelfs voor Wieringa te hoog gegrepen.
Nirwana is een klassieke roman over een familie met een geheim én een actuele roman over de verwoestende kracht van het kapitalisme. Wieringa verbindt de grote historische thema’s met de strijd van de kunstenaar, de buitenstaander. Bijna 500 bladzijden boeiende literatuur die je niet weg kunt leggen, die ontroert en tot nadenken stemt.
Zie de hele recensie hier: https://www.tzum.info/2023/09/recensie-tommy-wieringa-nirwana/
Zie de hele recensie hier: https://www.tzum.info/2023/09/recensie-tommy-wieringa-nirwana/
Fantastisch. Alweer genoten van een Wieringa. Een boek met veel diepgang op allerlei gebieden. Kunst, industrialisatie, WOII en ‘de menselijke conditie’.
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Joe Speedboot staat al eeuwen op mijn leeslijst. Iedereen zegt dat het goed is ...
Deze alvast niet. Het schiet alle kanten op en raakt niets, wat gezien het thema ironisch is. Bovendien uiterst bombastisch geschreven als om indruk te maken. Of zoals Hemmingway het beter zegt dan mij: "True mysticism should not be confused with incompetence in writing which seeks to mystify where there is no mystery but is really only the necessity to fake to cover lack of knowledge or the inability to state clearly."
Ik vermoed dat het idee was een maatschappelijk relevant boek te schrijven en ja, af en toe is het leuk te lezen dat iemand je mening deelt, maar de gemiddelde Canvas-kijker is beter geïnformeerd over Hitler en olie. Ik vond 3 blz. boeiend. Ik verbaas me erover dat ik het heb uitgelezen.
Deze alvast niet. Het schiet alle kanten op en raakt niets, wat gezien het thema ironisch is. Bovendien uiterst bombastisch geschreven als om indruk te maken. Of zoals Hemmingway het beter zegt dan mij: "True mysticism should not be confused with incompetence in writing which seeks to mystify where there is no mystery but is really only the necessity to fake to cover lack of knowledge or the inability to state clearly."
Ik vermoed dat het idee was een maatschappelijk relevant boek te schrijven en ja, af en toe is het leuk te lezen dat iemand je mening deelt, maar de gemiddelde Canvas-kijker is beter geïnformeerd over Hitler en olie. Ik vond 3 blz. boeiend. Ik verbaas me erover dat ik het heb uitgelezen.
Ik heb dit boek met veel plezier gelezen in tegenstelling tot de recensenten, las ik na afloop.