Scan barcode
dziki's review against another edition
5.0
One of the rare moments in my life, when I don't know what to say.
The novel itself was phenomenal. Thoughts, storyline, characters ... the entire construct was great. I can't really find words to describe what I feel now.
I'm still lost in words.
One of the best novels I've read in years.
The novel itself was phenomenal. Thoughts, storyline, characters ... the entire construct was great. I can't really find words to describe what I feel now.
I'm still lost in words.
One of the best novels I've read in years.
rltinha's review against another edition
5.0
Desde as memórias de Yambo (A Misteriosa Chama da Rainha Loana, 2004, Umberto Eco) que não encontrava uma revisitação da vida passada que fosse tão de papel quanto de emoções puras.
Aqui temos um Adrià confessor. Confessa acima de tudo culpas avulsas que expiou e a Culpa maior para a qual procura perdão. A ironia é ser tão pouco culpado em ambas, tanto nas avulsas e menores, como na principal e objecto da confissão.
Apenas sendo senhor de si mesmo enquanto cultor do saber, nas relações humanas falha na exacta medida em que acerta plenamente. Há menos censura do que se imagina quando se dissecam as falhas com os outros.
Adrià é saber e solidão, culpa num turbilhão de memória regurgitada e pluriparticipada num dispositivo narrativo de virtuosismo escritor sem uma só façanha em excesso. E até num prosaico desencaixotar de livros numa mudança de casa e organização de uma biblioteca pessoal Cabré dá ao leitor uma remake d’A Criação. Uma celebração da existência livresca quotidiana feita génesis do nascimento de cada leitor para si próprio, tão habilmente comparticipado pelo amigo enquanto família escolhida.
O insucesso comercial deste livro em terras lusas é digno de estudo. Não se compreende como um leitor que aprecie sê-lo possa ficar aquém de rendido.
Aqui temos um Adrià confessor. Confessa acima de tudo culpas avulsas que expiou e a Culpa maior para a qual procura perdão. A ironia é ser tão pouco culpado em ambas, tanto nas avulsas e menores, como na principal e objecto da confissão.
Apenas sendo senhor de si mesmo enquanto cultor do saber, nas relações humanas falha na exacta medida em que acerta plenamente. Há menos censura do que se imagina quando se dissecam as falhas com os outros.
Adrià é saber e solidão, culpa num turbilhão de memória regurgitada e pluriparticipada num dispositivo narrativo de virtuosismo escritor sem uma só façanha em excesso. E até num prosaico desencaixotar de livros numa mudança de casa e organização de uma biblioteca pessoal Cabré dá ao leitor uma remake d’A Criação. Uma celebração da existência livresca quotidiana feita génesis do nascimento de cada leitor para si próprio, tão habilmente comparticipado pelo amigo enquanto família escolhida.
O insucesso comercial deste livro em terras lusas é digno de estudo. Não se compreende como um leitor que aprecie sê-lo possa ficar aquém de rendido.
tsenteme's review against another edition
4.0
Αναμφισβήτητα ένα ενδιαφέρον βιβλίο, με ελαττώματα και προτερήματα. Η γενική αποτίμηση είναι ότι μου άρεσε, για διαφορετικούς λόγους όμως από την πλειοψηφία των αναγνωστών.
Ξεκινώντας από τα αρνητικά, οι δευτερεύουσες ιστορίες που αποτελούν ένα δυσανάλογα μικρό μέρος χάνουν εξ ορισμού από το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ένα παράδειγμα πετυχημένο σε αντίθεση που μου έρχεται στο μυαλό είναι το «Η έξωση από την κόλαση» του Robert Menasse, του ίδιου εκδοτικού οίκου. Συνεπώς θεωρώ ότι όλες αυτές οι προσπάθειες συσχετισμού με την κεντρική ιστορία είναι εντελώς περιττές. Είναι κουραστικές, πρώτον, γιατί δίνουν μεγάλο όγκο που δεν χρειαζόταν για να σταθεί παραπάνω από αξιοπρεπώς, και δεύτερον διαφέρουν πολύ θεματικά.
Στα θετικά έχω να πω ότι πρόκειται για συγκλονιστικό βιβλίο, γεγονός που τελικά θα επηρεάσει ανισοβαρώς την συνολική μου άποψη. Διαχωρίζω σε δύο κομμάτια την ιστορία. Το πρώτο είναι ένα επίκαιρο κοινωνικό θέμα, το οποίο ταιριάζει πολύ και με την ελληνική πραγματικότητα: η καταπίεση των γονιών απέναντι στα παιδιά και η άνευ όρων επιβολή των «θέλω» τους στον χαρακτήρα τους, καθώς και η δαιμονοποίηση της αριστείας εις βάρος της αγάπης και της φυσιολογικής ανάπτυξης του ψυχισμού των παιδιών.
Το δεύτερο σκέλος είναι ένα ευαίσθητο θέμα, το οποίο ως σύγχρονες κοινωνίες αποφεύγουμε να συζητούμε και αποτελεί έναν φοβερό δαίμονα, τον θάνατο. Η ιστορία του βιβλίου αποτελείται από πολλούς θανάτους. Όλη του η πλοκή διακατέχεται από την φιλοσοφία του Επίκουρου. Άλλωστε περιλαμβάνεται αυτούσια η ρήση του, χωρίς να αναφέρεται ο ίδιος, αν και γενικά επικαλείται συνεχώς πολλές αυθεντίες των γραμμάτων, «Όσο ζούμε ο θάνατος είναι απών, ενώ όταν έρχεται ο θάνατος δεν υπάρχουμε εμείς». Δε θα το αναλύσω παραπάνω, τα έχει πει ο Επίκουρος καθώς και ο Κωστής Παπαγιώργης στο βιβλίο του «Ζώντες και τεθνεώτες». Τέλος, παραθέτει μια φράση της Yourcenar: «Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στον θάνατο με ανοιχτά μάτια».
Ξεκινώντας από τα αρνητικά, οι δευτερεύουσες ιστορίες που αποτελούν ένα δυσανάλογα μικρό μέρος χάνουν εξ ορισμού από το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ένα παράδειγμα πετυχημένο σε αντίθεση που μου έρχεται στο μυαλό είναι το «Η έξωση από την κόλαση» του Robert Menasse, του ίδιου εκδοτικού οίκου. Συνεπώς θεωρώ ότι όλες αυτές οι προσπάθειες συσχετισμού με την κεντρική ιστορία είναι εντελώς περιττές. Είναι κουραστικές, πρώτον, γιατί δίνουν μεγάλο όγκο που δεν χρειαζόταν για να σταθεί παραπάνω από αξιοπρεπώς, και δεύτερον διαφέρουν πολύ θεματικά.
Στα θετικά έχω να πω ότι πρόκειται για συγκλονιστικό βιβλίο, γεγονός που τελικά θα επηρεάσει ανισοβαρώς την συνολική μου άποψη. Διαχωρίζω σε δύο κομμάτια την ιστορία. Το πρώτο είναι ένα επίκαιρο κοινωνικό θέμα, το οποίο ταιριάζει πολύ και με την ελληνική πραγματικότητα: η καταπίεση των γονιών απέναντι στα παιδιά και η άνευ όρων επιβολή των «θέλω» τους στον χαρακτήρα τους, καθώς και η δαιμονοποίηση της αριστείας εις βάρος της αγάπης και της φυσιολογικής ανάπτυξης του ψυχισμού των παιδιών.
Το δεύτερο σκέλος είναι ένα ευαίσθητο θέμα, το οποίο ως σύγχρονες κοινωνίες αποφεύγουμε να συζητούμε και αποτελεί έναν φοβερό δαίμονα, τον θάνατο. Η ιστορία του βιβλίου αποτελείται από πολλούς θανάτους. Όλη του η πλοκή διακατέχεται από την φιλοσοφία του Επίκουρου. Άλλωστε περιλαμβάνεται αυτούσια η ρήση του, χωρίς να αναφέρεται ο ίδιος, αν και γενικά επικαλείται συνεχώς πολλές αυθεντίες των γραμμάτων, «Όσο ζούμε ο θάνατος είναι απών, ενώ όταν έρχεται ο θάνατος δεν υπάρχουμε εμείς». Δε θα το αναλύσω παραπάνω, τα έχει πει ο Επίκουρος καθώς και ο Κωστής Παπαγιώργης στο βιβλίο του «Ζώντες και τεθνεώτες». Τέλος, παραθέτει μια φράση της Yourcenar: «Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στον θάνατο με ανοιχτά μάτια».
barrotesilva's review against another edition
challenging
dark
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
symulakrum's review against another edition
3.0
3,5. To jest dobrze napisana książka, ale za wiele już przeczytałam GRANDE wielowątkowych powieści historycznych o rodzinnych tajemnicach (i nikczemnych ludziach), żeby poruszyła moją duszę. Pewnie kilka lat temu, kiedy czytałam 3 książki w roku i nie miałam porównania, dałabym temu 5, żeby sobie przyklasnąć za to, że przebrnęłam przez wielką książkę wymagającą skupienia. Teraz potrzebuję czegoś więcej.
saidjaoujat's review against another edition
5.0
Una novela extraordinaria y sin concesiones, ambiciosa y, al mismo tiempo, estimulante
Con una extensa galería de personajes, su complejidad, el juego de personajes de épocas, de espacios y tiempos históricamente diversos que confluyen y se confunden unos con otros
Con una extensa galería de personajes, su complejidad, el juego de personajes de épocas, de espacios y tiempos históricamente diversos que confluyen y se confunden unos con otros
sad_punk13's review against another edition
challenging
dark
emotional
reflective
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
dreamshamy's review against another edition
4.0
Hacer una crítica sobre esta novela me resulta súper complicado. Aviso de entrada. Creo que es importante avisar que es una novela que, o sois absolutamente fans de las novelas con historias dentro de historias, dentro de historias (y así hasta casi el infinito) o puede que no os guste. Mezcla un montón de personajes, momentos temporales y demás, y es muy sencillo perderse. Además de esto, indicar también que pega cambios temporales en la narración de una frase a la siguiente sin ningún tipo de transición cada dos tres, o incluso cambia la narración de primera a tercera persona a voluntad. Entiendo porque lo hace, pero a mi hay momentos donde no me ha funcionado nada. Una vez aclarado esto, en cuanto a la novela en sí, considero que tiene momentos absolutamente brillantes e increíbles. Refleja el dolor, la pérdida, la culpa o la influencia del pasado en el presente de una forma absolutamente magistral. Por este lado cero peros. Por donde si puedo ponerle problemas es en la duración y en la cantidad de subtramas que tiene. En mi opinión, le habría venido más que bien recortar paja. Si, se que los más fans de este libro me dirán que todo está conectado y demás, y es cierto, pero he sentido leyendo, demasiadas veces, que había tramas que no sólo no me importaban nada, sino que frenaban el ritmo de la novela, dejando de lado la trama principal, y encima si las quitases tampoco pasaría nada. En definitiva, recomendable para aquellos que les gusten las novelas del estilo que comentaba al inicio, los que no seáis muy fans de ese estilo de novela y narración, no sé si os va a gustar.
monah4's review
challenging
emotional
inspiring
reflective
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0