You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.3 AVERAGE
4.3 AVERAGE
Words cannot truly describe how amazing and beautiful this book is. I do not know that I have loved words more than while reading this. Strange the Dreamer is a beautiful book, from the first pages it pulls you and you know that you are going to love it. Laini Taylor beautifully crafts the world and creates an incredible magical fairytale story that makes you want to live within it forever. Strange the Dreamer is one of the most fantastic books that the fantasy genre has to offer. The writing is skilled and done with such intention. The characterization of each character is done so thoughtfully, each character is completely unique. As you make your way through the pages of this book you unravel a story that is so filled with magic. It encourages the readers to dream and fills you with wonder. It leaves you hungry for more and so excited to read the second book. This book fills your soul and connects to your heart, I am completely and unapologetically in love with it. Strange the Dreamer has left me thinking about it for days after I put it down.
Update: I am re-reading this book now. I still love it but I would like to add one piece of criticism about something I didn't realize on first read. Lazlo is 20 years old and Sarai is 17. Their relationship is inherently gross when you realize this. Obviously, because of the way it was written there was always going to be an age gap for these characters. I think the age gap makes sense but she should have aged them up more if she wanted them to have this age gap. This book already isn't really a young adult book, it leans more towards new adult. It has explicit themes of assault and has one of the main characters being an adult. There is no reason why Sarai couldn't have been 20 and Lazlo 24.
Update: I am re-reading this book now. I still love it but I would like to add one piece of criticism about something I didn't realize on first read. Lazlo is 20 years old and Sarai is 17. Their relationship is inherently gross when you realize this. Obviously, because of the way it was written there was always going to be an age gap for these characters.
Spoiler
Lazlo is old enough to remember Weeps name being stolen. Sarai's character can't remember the bloodshed that happened when her parents were killed. This is part of how she can be empathetic in a way that Minya cannot.
adventurous
emotional
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
No
I enjoyed the narration of the audiobook. It's a very slow paced book, most of the plot doesn't start happening until you are 50% of the way through the book. I found the main two characters very lovable and easy to root for, but found their romance rushed and over the top (borderline cringey). I appreciate that this book addresses some complex societal issues and explores the tra. The book has beautiful prose.
This book quickly became one of my all times favorite books , it's so dreamy , full of fantasy , magic and wonder , Lazlo is such a perfect and refreshing male protagonist and i cant wait to see how the ending events will play out in The Muse of nightmares and what Minya's plans are
What a gorgeous and transporting novel! This book is classified as YA but the style is nuanced and sophisticated. Wonderful for adult readers as well, in my opinion. I can’t believe I just discovered Laini Taylor now! I am eager to read the rest of her novels. :)
dark
emotional
funny
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Mijn twee grote racistische afwijkingen: voor fantasy vertrouw ik a: Amerikanen en b: vrouwen niet. Laini Taylor is een vrouw uit de VS. Amai.
Toch kocht ik dit boek, nadat ik de preview had gelezen. Ik vond Taylor een paar heel interessante keuzes maken. De hoofdpersoon, Lazlo, kwam niet per se heel heroïsch over. Een soort Bilbo Baggins, een antiheld. Ook vond ik het heel fijn dat Taylor, in tegenstelling tot zo ongeveer elk ander fantasyboek ooit, niet in details verdwijnt. Er worden namen van landen genoemd, diersoorten, historische gebeurtenissen, prota- en antagonisten, maar niet verklaard. Als er mussen van het dak afvallen, dan is het logisch waarom dit gebeurt, maar maakt het weinig uit of het een mus, merel of baksteen is (zolang die gast die eronder stond maar een ingeving krijgt door de klap). Ze hint dus op van alles, zonder het oneindig langdradig uit te werken. Prima, prima! Ook de basis vond ik interessant, met een land dat zijn naam kwijt is (alhoewel, hee, kennen we dat exacte principe niet uit [b:Tigana|104089|Tigana|Guy Gavriel Kay|https://images.gr-assets.com/books/1348738842s/104089.jpg|1907200]?) en een mythisch volk.
Maar goed. Zijn we eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, dan wordt het al snel toch één grote clichéparade, inclusief een paar heel gekke en onbevredigende (plus één onvergeefbare) losse eindes. Neem de groep mensen die meegaan naar Weep. Hoeveel van die experts zijn nodig voor afronding van het verhaal? De magnetenjong? De torenbouwer? De torenklimster? De filosoof? Er wordt iets opgebouwd, maar niet afgemaakt. En de spoken die messen beethouden. Hoe kan iets wel van deze wereld zijn (objecten kunnen beethouden), maar niet van deze wereld zijn (niet geraakt kunnen worden, etc)?
Ook de relatie tussen Lazlo en Saira is zó enorm young adult-romantisch, dat het knap moeilijk vol te houden is. Na zeshonderd pagina's over de geneugtes van zoenen, ben ik wel een beetje cognitief op. Ik heb mijn puberteit niet zonder redenen achter me gelaten (en als ik er verplicht naartoe terug moet, dan ook inclusief de drank en drugs, anders wordt het niets). Ook het paginalange gemijmer over emoties, sentimenten, refle- en projecties op de menselijke psyche en wat dies meer zijt, is zeer lastig te verteren zonder pagina's over te slaan.
Die Saira en haar zussen zijn trouwens wél een interessant gegeven, net als het enorme object in de lucht. Taylor heeft echt, écht leuke dingen verzonnen.
Maar.
De grote draak van dit verhaal is natuurlijk het einde. Kijk, dat je een trilogie (of wat ook) wil schrijven, prima. Maar heb in ieder geval gewoon het respect voor de lezer om je verhaal per boek een einde te geven, en niet plotsklaps te eindigen met 'to be continued'. Dat je geen einde kunt verzinnen, soit, maar schrijf dan geen boek.
Dus: 2 sterren. Een bevestiging dat ik en Amerikaanse vrouwen slecht samengaan. En de intentie om nooit het vervolg te gaan lezen.
Toch kocht ik dit boek, nadat ik de preview had gelezen. Ik vond Taylor een paar heel interessante keuzes maken. De hoofdpersoon, Lazlo, kwam niet per se heel heroïsch over. Een soort Bilbo Baggins, een antiheld. Ook vond ik het heel fijn dat Taylor, in tegenstelling tot zo ongeveer elk ander fantasyboek ooit, niet in details verdwijnt. Er worden namen van landen genoemd, diersoorten, historische gebeurtenissen, prota- en antagonisten, maar niet verklaard. Als er mussen van het dak afvallen, dan is het logisch waarom dit gebeurt, maar maakt het weinig uit of het een mus, merel of baksteen is (zolang die gast die eronder stond maar een ingeving krijgt door de klap). Ze hint dus op van alles, zonder het oneindig langdradig uit te werken. Prima, prima! Ook de basis vond ik interessant, met een land dat zijn naam kwijt is (alhoewel, hee, kennen we dat exacte principe niet uit [b:Tigana|104089|Tigana|Guy Gavriel Kay|https://images.gr-assets.com/books/1348738842s/104089.jpg|1907200]?) en een mythisch volk.
Maar goed. Zijn we eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, dan wordt het al snel toch één grote clichéparade, inclusief een paar heel gekke en onbevredigende (plus één onvergeefbare) losse eindes. Neem de groep mensen die meegaan naar Weep. Hoeveel van die experts zijn nodig voor afronding van het verhaal? De magnetenjong? De torenbouwer? De torenklimster? De filosoof? Er wordt iets opgebouwd, maar niet afgemaakt. En de spoken die messen beethouden. Hoe kan iets wel van deze wereld zijn (objecten kunnen beethouden), maar niet van deze wereld zijn (niet geraakt kunnen worden, etc)?
Ook de relatie tussen Lazlo en Saira is zó enorm young adult-romantisch, dat het knap moeilijk vol te houden is. Na zeshonderd pagina's over de geneugtes van zoenen, ben ik wel een beetje cognitief op. Ik heb mijn puberteit niet zonder redenen achter me gelaten (en als ik er verplicht naartoe terug moet, dan ook inclusief de drank en drugs, anders wordt het niets). Ook het paginalange gemijmer over emoties, sentimenten, refle- en projecties op de menselijke psyche en wat dies meer zijt, is zeer lastig te verteren zonder pagina's over te slaan.
Die Saira en haar zussen zijn trouwens wél een interessant gegeven, net als het enorme object in de lucht. Taylor heeft echt, écht leuke dingen verzonnen.
Maar.
De grote draak van dit verhaal is natuurlijk het einde. Kijk, dat je een trilogie (of wat ook) wil schrijven, prima. Maar heb in ieder geval gewoon het respect voor de lezer om je verhaal per boek een einde te geven, en niet plotsklaps te eindigen met 'to be continued'. Dat je geen einde kunt verzinnen, soit, maar schrijf dan geen boek.
Dus: 2 sterren. Een bevestiging dat ik en Amerikaanse vrouwen slecht samengaan. En de intentie om nooit het vervolg te gaan lezen.
THIS BOOK IS MAGIC. I loved everything about it. Laini Taylor effortlessly creates this beautiful world that sucks you right in and her writing is just so captivating. The dream scenes between Lazlo and Sarai were gorgeous and the whole mystery of Weep is so intriguing. The book features a broad range of characters and you really see the complexity in all of them. The whole plot is so unique too and it's really just a magical story. Can't wait to read the next one to see what happens! The ending is a cliffhanger!
adventurous
emotional
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
4.5⭐️ So beautifully written and heartwarming/heartbreaking all at the same time…
I cannot wait to get started on book 2
I cannot wait to get started on book 2
adventurous
dark
emotional
mysterious
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No