Take a photo of a barcode or cover
3.72 AVERAGE
3.72 AVERAGE
dark
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
dark
emotional
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
emotional
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
I really enjoyed this, especially the structure with the reader as Lockwood being thrown into the story halfway through and slowly getting the story from Nelly. This structure adds to the themes of repeating generations and Heathcliff’s character arc as we see him so miserable in the present day.
I loved both Cathy characters as you can see their similarities across the generations. Even though both can be exhausting with their ‘nature’ feel I found is really interesting, in particular when ‘old’ Cathy first comes back from spending time with the Earnshaws and you see her change in character with her more traditional views on class and presentation.
When Cathy dies however I found Heathcliff’s revenge arc to me a bit too melodramatic for me to the point where it feels ridiculous which hurts the emotion Emily Brontë tries to convey. After this though I found the last few chapters to be amazing, I loved seeing Cathy and Hareton put their kind of prejudices aside and truly connect. While this is going on I also loved Heathcliff’s change on revenge and outlook before his death with his monologue about being free being a massive highlight.
Overall I thought this was great with really interesting themes and characters and I could easily rate this higher if I think of it more. Also another part towards the end of the book that I appreciated was Cathy and Hareton’s relationship being shown in the past with Nelly narrating, as in the present when Lockwood arrives again after Heathcliff’s death it’s only a small conversation he hears of with Cathy teaching Hareton.
I loved both Cathy characters as you can see their similarities across the generations. Even though both can be exhausting with their ‘nature’ feel I found is really interesting, in particular when ‘old’ Cathy first comes back from spending time with the Earnshaws and you see her change in character with her more traditional views on class and presentation.
When Cathy dies however I found Heathcliff’s revenge arc to me a bit too melodramatic for me to the point where it feels ridiculous which hurts the emotion Emily Brontë tries to convey. After this though I found the last few chapters to be amazing, I loved seeing Cathy and Hareton put their kind of prejudices aside and truly connect. While this is going on I also loved Heathcliff’s change on revenge and outlook before his death with his monologue about being free being a massive highlight.
Overall I thought this was great with really interesting themes and characters and I could easily rate this higher if I think of it more. Also another part towards the end of the book that I appreciated was Cathy and Hareton’s relationship being shown in the past with Nelly narrating, as in the present when Lockwood arrives again after Heathcliff’s death it’s only a small conversation he hears of with Cathy teaching Hareton.
(3.6/5)
از خوندنش لذت بردم. هرچند با یه سری چیز هایی که شنیده بودم از وسط کتاب به بعد به چشم کتاب بد که ارزششو نداشته باشه بخونیش، نگاش کردم، ولی کاملا ارزششو داره یکبار هم که شده بخونینش. کتاب ارزشمندیه؛ چون کاملا نشون میده تنفری که به کسی می‌ورزید، چجوری توی وجود اون فرد رشد میکنه و چه بسا یه روزی گریبان‌گیر خودتون هم میشه. من از اول کتاب تا آخر کتاب فکر می‌کردم "چی میشد اگه همه به خوبی باهم رفتار می‌کردن". کاترین تنها کسی بود که به هیت کلیف عشق ورزید و تا لحظه آخر از ذهن هیت کلیف بیرون نرفت. قدرت عشق رو نشون میده. که چی میشد، اگه هندلی این چرخه نفرت و شروع نمی‌کرد و بقیه هم ادامه‌ش نمیدادن. و در آخر هم میبینین بجز هیرتن، هیچ‌کس برای مرگ هیت کلیف رنجیده نشد. اینه که قشنگ نیست. چیزی که ناراحت کننده‌س اینه که وقتی هیت کلیف یه همنشین می‌خواست تا توی اتاق تنها نباشه، کسی قبول نکرد. این غمگینه که با هیت کلیف چیکار کردن که امیدش رو به خوبی از دست داد. و فاجعه اونجا شروع میشه که آدما امیدشون رو به خوبی از دست میدن.
_کاترین گفت: "بله، من می‌دانم او ذاتا شرور است چون خون شما در رگ هایش جریان دارد. اما این را هم می‌دانم که مرا دوست دارد و من نیز او را دوست دارم. اما شما چه آقای هیت کلیف؟ هیچ‌کس شما را دوست ندارد. چون بدبخت و درمانده هستید و به سعادت دیگران حسادت می‌کنید و می‌خواهید همه را عذاب دهید. شما تنها و بی‌کس و حقیر هستید، درست مثل شیطان. مطمئنم همه آرزوی مرگتان را دارند و کسی در مرگ شما قطره اشکی هم نمی‌ریزد. من بسیار خوشحال و خوشبختم که جای آدم منفور و پست فطرتی مثل شما نیستم. شما موجود بدبخت و قابل ترحمی هستید که درماندگی خود را در پس نقابی از سنگدلی و قساوت پنهان می‌سازید."
(July 17, 2022.. 19:34)
+بابت اینکه وقتی خوندم: "معلوم است خبر ندارید آقای هیت کلیف مرده است!" لبخند زدم متاسفم.
+ادگار، ایزابلا و هیرتن آدمیانِ قابل احترامی هستند.
+شروع کنیم؟
از خوندنش لذت بردم. هرچند با یه سری چیز هایی که شنیده بودم از وسط کتاب به بعد به چشم کتاب بد که ارزششو نداشته باشه بخونیش، نگاش کردم، ولی کاملا ارزششو داره یکبار هم که شده بخونینش. کتاب ارزشمندیه؛ چون کاملا نشون میده تنفری که به کسی می‌ورزید، چجوری توی وجود اون فرد رشد میکنه و چه بسا یه روزی گریبان‌گیر خودتون هم میشه. من از اول کتاب تا آخر کتاب فکر می‌کردم "چی میشد اگه همه به خوبی باهم رفتار می‌کردن". کاترین تنها کسی بود که به هیت کلیف عشق ورزید و تا لحظه آخر از ذهن هیت کلیف بیرون نرفت. قدرت عشق رو نشون میده. که چی میشد، اگه هندلی این چرخه نفرت و شروع نمی‌کرد و بقیه هم ادامه‌ش نمیدادن. و در آخر هم میبینین بجز هیرتن، هیچ‌کس برای مرگ هیت کلیف رنجیده نشد. اینه که قشنگ نیست. چیزی که ناراحت کننده‌س اینه که وقتی هیت کلیف یه همنشین می‌خواست تا توی اتاق تنها نباشه، کسی قبول نکرد. این غمگینه که با هیت کلیف چیکار کردن که امیدش رو به خوبی از دست داد. و فاجعه اونجا شروع میشه که آدما امیدشون رو به خوبی از دست میدن.
_کاترین گفت: "بله، من می‌دانم او ذاتا شرور است چون خون شما در رگ هایش جریان دارد. اما این را هم می‌دانم که مرا دوست دارد و من نیز او را دوست دارم. اما شما چه آقای هیت کلیف؟ هیچ‌کس شما را دوست ندارد. چون بدبخت و درمانده هستید و به سعادت دیگران حسادت می‌کنید و می‌خواهید همه را عذاب دهید. شما تنها و بی‌کس و حقیر هستید، درست مثل شیطان. مطمئنم همه آرزوی مرگتان را دارند و کسی در مرگ شما قطره اشکی هم نمی‌ریزد. من بسیار خوشحال و خوشبختم که جای آدم منفور و پست فطرتی مثل شما نیستم. شما موجود بدبخت و قابل ترحمی هستید که درماندگی خود را در پس نقابی از سنگدلی و قساوت پنهان می‌سازید."
(July 17, 2022.. 19:34)
+بابت اینکه وقتی خوندم: "معلوم است خبر ندارید آقای هیت کلیف مرده است!" لبخند زدم متاسفم.
+ادگار، ایزابلا و هیرتن آدمیانِ قابل احترامی هستند.
+شروع کنیم؟
Ok. I understand why this is a classic now. What lively terrible characters
dark
sad
tense
dark
mysterious
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
emotional
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No