Take a photo of a barcode or cover
3.8 AVERAGE
3.8 AVERAGE
adventurous
emotional
inspiring
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
This books was far too long and was so slow to read. Finally when the ending did happen it was wrapped up almost too fast and not a lot was explained.
I hate Henry so much, he is mean to Martha talks down to her. He ran back to London and instead of texting her I’ll be back left her a note that he expected someone to deliver to who, who she didn’t even know. He could have even dropped the note off at the post office. Martha and Henry have literally no chemistry and I was actively rooting against them getting together. One scene where they are laying in bed together he say something along the lines of and my heart grew ten times bigger, like he was what the grinch who stole Christmas? Another thing he said to Martha was that she was SO special and he just didn’t get how she couldn’t see it, and he just didn’t know where he fit in. Like her life revolves around him??? After he had basically ghosted Martha all he did was give her a really expensive pen as an apology. He is so useless. He was not helpful when she was worried about Madam Bowden being missing, it was more an inconvenience to him to help. I hated him. To me he added nothing to the story except snide little comments about Martha. This book gave a master class in how to write an incomplete straight man who brings nothing to the table but thinks the world revolves around him.
The author also used something along the the lines from Batman “I was born in the dark” on Martha’s tattoo which felt very random.
Lyndon who is not her brother but is her father has a Star Wars reveal I AM YOUR FATHER. Another Lyndon note, how did he get money to keep her in an insane asylum if he was poor and needed her to marry a rich man??? Was Armond his informant not the other person, the author was alluding to this at the end when Lyndon used Armonds bet name for her.
Also who is madam Bowden, and she’s just gone forever did they not see another stained glass window next to the Opaline window??? Was she not also a caretaker of the bookshop does she not deserve her own stained glass window??
Moving onto Opaline. I find it so hard to believe that this women who spent YEARS searching for a missing Emily Brontë manuscript AND found it would somehow let her own daughter just exist in the world and wait for her to come find her??? That’s the biggest plot hole. You mean the woman who was so happy to have a baby, who escaped from an insane asylum, found out her daughter who she thought was stillborn IS STILL ALIVE. And she what does nothing, gets cozy at her books store with some Austrian world war fighter pilot???? Also the author just brushing off that the Austrian pilot was fighting for the German side, like ohhhh I didn’t to. Like he didn’t actively pick up a gun and kill people ???? It’s giving they weren’t all bad people and feels like a re-write of history.
To sum up this book Martha experienced domestic abuse at the hands of her husband, runs away, a spirit or ghost kills her husband, she finds a lost room and gets with a mid guy.
I hate Henry so much, he is mean to Martha talks down to her. He ran back to London and instead of texting her I’ll be back left her a note that he expected someone to deliver to who, who she didn’t even know. He could have even dropped the note off at the post office. Martha and Henry have literally no chemistry and I was actively rooting against them getting together. One scene where they are laying in bed together he say something along the lines of and my heart grew ten times bigger, like he was what the grinch who stole Christmas? Another thing he said to Martha was that she was SO special and he just didn’t get how she couldn’t see it, and he just didn’t know where he fit in. Like her life revolves around him??? After he had basically ghosted Martha all he did was give her a really expensive pen as an apology. He is so useless. He was not helpful when she was worried about Madam Bowden being missing, it was more an inconvenience to him to help. I hated him. To me he added nothing to the story except snide little comments about Martha. This book gave a master class in how to write an incomplete straight man who brings nothing to the table but thinks the world revolves around him.
The author also used something along the the lines from Batman “I was born in the dark” on Martha’s tattoo which felt very random.
Lyndon who is not her brother but is her father has a Star Wars reveal I AM YOUR FATHER. Another Lyndon note, how did he get money to keep her in an insane asylum if he was poor and needed her to marry a rich man??? Was Armond his informant not the other person, the author was alluding to this at the end when Lyndon used Armonds bet name for her.
Also who is madam Bowden, and she’s just gone forever did they not see another stained glass window next to the Opaline window??? Was she not also a caretaker of the bookshop does she not deserve her own stained glass window??
Moving onto Opaline. I find it so hard to believe that this women who spent YEARS searching for a missing Emily Brontë manuscript AND found it would somehow let her own daughter just exist in the world and wait for her to come find her??? That’s the biggest plot hole. You mean the woman who was so happy to have a baby, who escaped from an insane asylum, found out her daughter who she thought was stillborn IS STILL ALIVE. And she what does nothing, gets cozy at her books store with some Austrian world war fighter pilot???? Also the author just brushing off that the Austrian pilot was fighting for the German side, like ohhhh I didn’t to. Like he didn’t actively pick up a gun and kill people ???? It’s giving they weren’t all bad people and feels like a re-write of history.
To sum up this book Martha experienced domestic abuse at the hands of her husband, runs away, a spirit or ghost kills her husband, she finds a lost room and gets with a mid guy.
I just finished The Lost Bookshop, and while I enjoyed parts of it, I’m giving it 3.5 stars. The concept completely pulled me in—who doesn’t love the idea of a mysterious bookshop with hidden stories and secrets? I appreciated the dual timelines and the sense of magic woven through the narrative.
That said, the pacing felt uneven to me. There were moments I was totally absorbed, and then others that dragged a little longer than I wanted. Some character arcs felt more developed than others, and I wish certain emotional beats had hit harder.
Still, it’s a cozy, hopeful read with a lovely appreciation for books and how they shape our lives. I didn’t love it as much as I hoped, but it was a charming escape for a few afternoons.
That said, the pacing felt uneven to me. There were moments I was totally absorbed, and then others that dragged a little longer than I wanted. Some character arcs felt more developed than others, and I wish certain emotional beats had hit harder.
Still, it’s a cozy, hopeful read with a lovely appreciation for books and how they shape our lives. I didn’t love it as much as I hoped, but it was a charming escape for a few afternoons.
medium-paced
emotional
inspiring
mysterious
medium-paced
This was a very good book — definitely recommend
emotional
reflective
3-3,5⭐️
Twee vrouwen op een kantelpunt in hun leven; kiezend voor zichzelf, maar met angst in hun hart. Zullen ze hun verborgen plek, hun schuilplaats, vinden?
"Een goed verhaal begint altijd met thee." (P.8)
Je leest in dit boek vanuit drie perspectieven. De Engelse Opaline vlucht in 1921 voor een liefdeloos huwelijk met een onbekende man die haar broer heeft uitgezocht en vecht voor haar recht om als vrouw een individu te mogen zijn in een tijd waarin dat verre van de norm was. De Ierse Martha vlucht in 2021 ook weg voor een echtgenoot, in haar geval een die haar dag in dag uit alle hoeken van de kamer liet zien. Gehavend en gewond vlucht ze weg uit haar geboortedorp en komt terecht in Dublin. Al snel komt ze daar Henry tegen die in zijn zoektocht naar het manuscript van de tweede roman van Emily Brönte op 1 van Marthas eerste dagen voor het kelderraam staat van het huis waar ze als inwonende hulp terecht is gekomen.
Drie levenspaden die elkaar kruisen en vervlechten, maar hoe houdt het allemaal verband? Ik las dit boek met een leesclub van Ilona da Costa van LS Amsterdam en halverwege het boek hebben we daar uitgebreid over gemijmerd, maar echt ontrafelen konden we het niet. Wat alleen maar leuk is; het boek weet te verrassen! Van een aantal elementen had ik echt wel een idee, maar er zaten ook zeker elementen in die ik nooit had kunnen raden.
Naast alle toffe verwijzingen naar andere literatuur, zit het boek ook vol interessante thema's. Diverse thema's worden aangehaald en krijgen mooie scènes. In veel gevallen was het alleen had het wat mij betreft alleen wat dieper mogen zijn. Er werd nu veel aangestipt, maar er werd niet altijd doorgepakt en dat vond ik zonde. Het zijn heel belangrijke onderwerpen en die hadden van mij meer ruimte mogen krijgen.
Nu raakte ik er af en toe bijna de draad van kwijt, maar ik realiseer me ook dat het feit dat we hem met een leesclub lazen daar niet aan bijdraagt. Tussendoor heb ik hem een krappe week weggelegd en dat hielp niet om alle verhaallijnen en namen goed te blijven herkennen en volgen. Hierdoor heb ik er mogelijk minder van genoten dan gekund had, dus wie weet herlees ik hem nog eens alleen.
De schrijfstijl van Evie Woods vond ik overigens echt fantastisch! Ze geeft mooi het verschil weer tussen 1921 en 2021 qua taal, woordkeuze etc. Ook de sarcastische grapjes en ad rem opmerkingen tussen Martha en Henry kon ik erg waarderen. Oh, en even een extra vermelding voor het personage Madame Bowden, wat een fantastische vrouw! Veel, heel veel, levenservaring en de no-nonsensementaliteit die ze daarvan gekregen heeft; ik houd ervan!
"Het echte leven is niet zoals in films. Je verlaat niet zomaar je huis om ergens anders een nieuw leven te beginnen. Daar zit een periode tussen waarin je alleen kunt ademhalen." (P.34)
Twee vrouwen op een kantelpunt in hun leven; kiezend voor zichzelf, maar met angst in hun hart. Zullen ze hun verborgen plek, hun schuilplaats, vinden?
"Een goed verhaal begint altijd met thee." (P.8)
Je leest in dit boek vanuit drie perspectieven. De Engelse Opaline vlucht in 1921 voor een liefdeloos huwelijk met een onbekende man die haar broer heeft uitgezocht en vecht voor haar recht om als vrouw een individu te mogen zijn in een tijd waarin dat verre van de norm was. De Ierse Martha vlucht in 2021 ook weg voor een echtgenoot, in haar geval een die haar dag in dag uit alle hoeken van de kamer liet zien. Gehavend en gewond vlucht ze weg uit haar geboortedorp en komt terecht in Dublin. Al snel komt ze daar Henry tegen die in zijn zoektocht naar het manuscript van de tweede roman van Emily Brönte op 1 van Marthas eerste dagen voor het kelderraam staat van het huis waar ze als inwonende hulp terecht is gekomen.
Drie levenspaden die elkaar kruisen en vervlechten, maar hoe houdt het allemaal verband? Ik las dit boek met een leesclub van Ilona da Costa van LS Amsterdam en halverwege het boek hebben we daar uitgebreid over gemijmerd, maar echt ontrafelen konden we het niet. Wat alleen maar leuk is; het boek weet te verrassen! Van een aantal elementen had ik echt wel een idee, maar er zaten ook zeker elementen in die ik nooit had kunnen raden.
Naast alle toffe verwijzingen naar andere literatuur, zit het boek ook vol interessante thema's. Diverse thema's worden aangehaald en krijgen mooie scènes. In veel gevallen was het alleen had het wat mij betreft alleen wat dieper mogen zijn. Er werd nu veel aangestipt, maar er werd niet altijd doorgepakt en dat vond ik zonde. Het zijn heel belangrijke onderwerpen en die hadden van mij meer ruimte mogen krijgen.
Nu raakte ik er af en toe bijna de draad van kwijt, maar ik realiseer me ook dat het feit dat we hem met een leesclub lazen daar niet aan bijdraagt. Tussendoor heb ik hem een krappe week weggelegd en dat hielp niet om alle verhaallijnen en namen goed te blijven herkennen en volgen. Hierdoor heb ik er mogelijk minder van genoten dan gekund had, dus wie weet herlees ik hem nog eens alleen.
De schrijfstijl van Evie Woods vond ik overigens echt fantastisch! Ze geeft mooi het verschil weer tussen 1921 en 2021 qua taal, woordkeuze etc. Ook de sarcastische grapjes en ad rem opmerkingen tussen Martha en Henry kon ik erg waarderen. Oh, en even een extra vermelding voor het personage Madame Bowden, wat een fantastische vrouw! Veel, heel veel, levenservaring en de no-nonsensementaliteit die ze daarvan gekregen heeft; ik houd ervan!
"Het echte leven is niet zoals in films. Je verlaat niet zomaar je huis om ergens anders een nieuw leven te beginnen. Daar zit een periode tussen waarin je alleen kunt ademhalen." (P.34)
adventurous
hopeful
inspiring
fast-paced
lighthearted
relaxing
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No