Take a photo of a barcode or cover
4.27 AVERAGE
4.27 AVERAGE
Pageturner. Især pga. persongalleriet. Stærke kvinder og svage mænd i skyggen af ETA. Man kan håbe at romanen kan være med til at forhindre en gentagelse med Catalonien...
dark
emotional
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
challenging
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Aramburu's Homeland is difficult to follow at first with the shifting timeline, diverse characters, and criss-crossing subplots. But this is all in service to an expansive exploration of the impact of national and historical conflicts, that way it ripples throughout generations and time, and ultimately towards a hopeful path of reconciliation. The novel is not by any means an incisive look into the Basque conflict, though it gives a broad stroke of it, but it's a universal account of the legacy of that conflict and what is at stake. I was thinking that the narrative could work very well for a miniseries and I was told that indeed there was an adaptation of it 2 years ago! Will definitely check that out soon.
No sabía si ponerle cuatro o cinco estrellas por la manera de escribir tan peculiar de Fernando Aramburu, pero qué queréis que os diga; al final me ha acabado encantando.
Supongo que las sensaciones no son iguales si lees el libro habiendo vivido la situación de ETA en primera persona. Eso sí, lo que está clarísimo es que Patria cuenta una realidad o, al menos, una gran parte de ella.
Tuve dudas antes de leerlo por la diversidad de críticas que había leído y escuchado, pero me alegro muchísimo de haber acabado decantándome por el sí. Muy recomendable!
Sin lugar a dudas, es un libro que hay que leer.
Supongo que las sensaciones no son iguales si lees el libro habiendo vivido la situación de ETA en primera persona. Eso sí, lo que está clarísimo es que Patria cuenta una realidad o, al menos, una gran parte de ella.
Tuve dudas antes de leerlo por la diversidad de críticas que había leído y escuchado, pero me alegro muchísimo de haber acabado decantándome por el sí. Muy recomendable!
Sin lugar a dudas, es un libro que hay que leer.
challenging
dark
emotional
informative
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Content Warnings
Graphic: Ableism, Alcoholism, Gun violence, Sexual content, Torture, Violence, Grief, Death of parent, Murder
Moderate: Cancer, Fatphobia, Homophobia, Racial slurs, Racism, Rape, Suicidal thoughts, Terminal illness, Abortion
Miren frustrated me through the end, but what a beautiful book. Prose did feel choppy - not sure if that was translation related or an artistic choice
Nije savršena knjiga ali toliko sam se emocionalno povezala s njom da zaslužuje najveću ocjenu, a i jedna od rijetko mi se suvremene knjige svide, pogotovo na ovako dubokoj razini. Dulje vrijeme nisam čitala obiteljske sage, a ovaj roman ima sve što bi željela od knjiga takve vrste. Prati dvije obitelji kroz desetljeća života njihovih članova, kroz političku situaciju, društvene promjene, tragedije a sudbine likova se neprestano isprepliću stvarajući jedinstveni kolaž u kojem se mogu promatrati obrisi svih vrsta ljudskih odnosa - muška prijateljstva, ženska prijateljstva, odnosi majka i sinova, odnosi majka i kćeri, bratski odnosi, bratsko-sestrinski odnosi. Bez obzira na sve što se događa u knjizi, smatram da ovo je knjiga koja naglašava važnosti povezanosti i prihvaćanja drugih bez obzira na njihove nedostatnosti i postizanja oslobođenja u ponovnoj uspostavi odnosa s izgubljenim bližnjima. Moram priznati da nisam previše znala o Baskima i njihovoj borbi za nezavisnost, pogotovo ne kada je njihova borba prerasla u terorizam. Ova knjiga pokazuje kako i političke borbe melju običnog čovjeka, koji postaje njihovom žrtvom i kako se nacionalističke ideje stavljaju prije dobrobiti stvarnih ljudi. Zanimljiv je detalj da je nacionalizam ETA-e ljevičarski, odnosno socijalistički, tako na da sloj mržnje prema Španjolcima, dodaje sloj netrpeljivosti prema dobrostojećim ljudima zbog čega je Txato, kao dobrostojeći poduzetnik bio na meti organizacije koja mu je prijetnjama pokušavala nepravedno oduzeti i novac koji nije imao. Sviđa mi se i što je opisana kompleksnost i težina cijele političke situacije, i što osim nekoga tko je žrtva, postoji razumijevanje i za drugu stranu, nekoga tko odluči sudjelovati u borbi, na nekoj razini biti spasitelj naroda i u tom procesu postane tiranin, a na kraju na određenoj razini žrtva i time se zatvara slavni trokut progonitelj-spasitelj-žrtva. Nasilje i rat su igra u kojima nema pobjede, u kojoj se uloge samo izmjenjuju ovisno o trenutku i pozicijama moći. Može se vidjeti i kako ljubav prema slobodi i domovini može donijeti destruktivne plodove upravo u okolini na koju je usmjerena, kada se prihvati da cilj opravdava sredstvo. Koliko sam shvatila dio događaja se temelji na stvarnosti, što cijelom romanu daje dodatnu težinu, ali drago mi je što to nisam znala kad sam čitala, jer me kao i fikcija potpuno slomio.
Roman prati dvije obitelji, vrlo matrijarhalne strukture, u kojima glavnu riječ vode dvije snažne, dominantne žene - Miren i Bittori, koje su od najranijih dana povezane prijateljstvom, kao i njihovi muževi. To prijateljstvo doživljava nepremostivi raspad nakon što ETA označi Txatoa kao politički nepoželjnog nakon čega slijede prijetnje, grafiti, zlostavljanje koje kulminira u atentatu koji je organizirana ETA, teroristička jedinica koja se bori za oslobođenje Baskije, čiji je član sin od Miren. Različitost pogleda na političku situaciju uvjetovana je i socijalnom razlikom između obitelji- Bittorina obitelj je bogata, Mirenina nije. Moram priznati da nisam još naišla na tako dobar opis u književnosti utjecaja dominantnih, narcističnih majki na cijelu obitelj, naročito djecu, od koje je svako pogođeno na svoj jedinstveni način te time imaju jedinstvene psihološke rane i različito razrušene sudbine. Roman ima zanimljivu strukturu s vrlo kratkim poglavljima, koje ostavljaju dojam fotografija, izgrađenih kao sjećanja. Radnja nije linearna, nego se sadašnjost neprestano izmjenjuje s prošlošću, kao što se i izmjenjuje fokus na likovima. Vidjela sam u osvrtima kako su neki dali kritiku da su im likovi bili preslični i da ih nisu mogli razlikovati, ali ja smatram kako je distinkcija bila vrlo jasna, i da svaki lik ima izrazito snažnu osebujnu životnu priču uz vrlo inteligentno kreirane točke koje ih povezuju. Preko života likova autor dotiče širok spektar tema - od nesretne ljubavi, žalovanja, usamljenosti, patriotizma, socijalne situacije i različitih životnih uloga, vjere, neplodnosti, teških bolesti, homoseksualnosti, krivnje, pomirenja i oprosta i mislim da to radi na izrazito prirodan, nenametljiv način, na način na kojem se susreće s tim temama u stvarnom životu, bez da ja ijedna pretjerano naglašena. Povezala sam se na emocionalnoj razini sa svim likovima, zbog čega mislim da je autor bio izrazito uspješan u njihov kreaciji. Što se tiče jezika, jednostavniji je i oslanja se na euskeru (jezik Baska), tako da je i u prijevodu zadržano puno izvornih riječi, što mi se sviđa jer je Baskima jezik od izrazite važnosti izbor ponosa ali kontinuiteta njihove prošlosti i potvrde jedinstvenosti njihovog identiteta. Velik dio radnje se odvija kroz dijaloge, uz ponešto kratkih rečenica iz unutarnjih monologa, ali karakterizacija likova je obavljena gotovo isključivo kroz događaje, a ne direktne opise, zbog čega je bogatstvo karakterizacije i razvoja likova u ovom romanu posebno postignuće. Bez obzira na to što je velik fokusa na razgovorima, događajima autor odlično opisuje i subjektivno iskustvo. Na određenoj razini ja sam se osjećala kao da doživljavam ili kao da sam doživjela stvari koje su opisane. S likovima sam doživjela strah, ljutnju, bespomoćnost, nostalgiju, ljubav, tugu i na kraju katarzu i ovo je jedna od rijetkih knjiga koja se uspjela izazvati tako široki spektar dubokih emocija u meni. Mogla bi ući i psihološku karakterizaciju likova ali toliko ih ima da bi osvrt bio predugačak, a i nekako mislim da to nije bio primarni cilj ove knjige. Knjiga je nevjerojatno dobro prikazala tragičnost vrtloga sudbine koji ne možemo predvidjeti ni kontrolirati. Ne možemo izmijeniti doba u kojem živom kao ni događaje na velikoj skali koji nam mijenjaju tok života i utječu na odnose koje imamo. Život uvijek ostaje nevjerojatno zamršen i isprepleten sa sudbinama drugih, koji su nam uvijek na kraju potrebni kako bi postigli unutarnji mir i slobodu od njegove tragičnosti.
Fraktura hvala na lijepom izdanju! <3
Roman prati dvije obitelji, vrlo matrijarhalne strukture, u kojima glavnu riječ vode dvije snažne, dominantne žene - Miren i Bittori, koje su od najranijih dana povezane prijateljstvom, kao i njihovi muževi. To prijateljstvo doživljava nepremostivi raspad nakon što ETA označi Txatoa kao politički nepoželjnog nakon čega slijede prijetnje, grafiti, zlostavljanje koje kulminira u atentatu koji je organizirana ETA, teroristička jedinica koja se bori za oslobođenje Baskije, čiji je član sin od Miren. Različitost pogleda na političku situaciju uvjetovana je i socijalnom razlikom između obitelji- Bittorina obitelj je bogata, Mirenina nije. Moram priznati da nisam još naišla na tako dobar opis u književnosti utjecaja dominantnih, narcističnih majki na cijelu obitelj, naročito djecu, od koje je svako pogođeno na svoj jedinstveni način te time imaju jedinstvene psihološke rane i različito razrušene sudbine. Roman ima zanimljivu strukturu s vrlo kratkim poglavljima, koje ostavljaju dojam fotografija, izgrađenih kao sjećanja. Radnja nije linearna, nego se sadašnjost neprestano izmjenjuje s prošlošću, kao što se i izmjenjuje fokus na likovima. Vidjela sam u osvrtima kako su neki dali kritiku da su im likovi bili preslični i da ih nisu mogli razlikovati, ali ja smatram kako je distinkcija bila vrlo jasna, i da svaki lik ima izrazito snažnu osebujnu životnu priču uz vrlo inteligentno kreirane točke koje ih povezuju. Preko života likova autor dotiče širok spektar tema - od nesretne ljubavi, žalovanja, usamljenosti, patriotizma, socijalne situacije i različitih životnih uloga, vjere, neplodnosti, teških bolesti, homoseksualnosti, krivnje, pomirenja i oprosta i mislim da to radi na izrazito prirodan, nenametljiv način, na način na kojem se susreće s tim temama u stvarnom životu, bez da ja ijedna pretjerano naglašena. Povezala sam se na emocionalnoj razini sa svim likovima, zbog čega mislim da je autor bio izrazito uspješan u njihov kreaciji. Što se tiče jezika, jednostavniji je i oslanja se na euskeru (jezik Baska), tako da je i u prijevodu zadržano puno izvornih riječi, što mi se sviđa jer je Baskima jezik od izrazite važnosti izbor ponosa ali kontinuiteta njihove prošlosti i potvrde jedinstvenosti njihovog identiteta. Velik dio radnje se odvija kroz dijaloge, uz ponešto kratkih rečenica iz unutarnjih monologa, ali karakterizacija likova je obavljena gotovo isključivo kroz događaje, a ne direktne opise, zbog čega je bogatstvo karakterizacije i razvoja likova u ovom romanu posebno postignuće. Bez obzira na to što je velik fokusa na razgovorima, događajima autor odlično opisuje i subjektivno iskustvo. Na određenoj razini ja sam se osjećala kao da doživljavam ili kao da sam doživjela stvari koje su opisane. S likovima sam doživjela strah, ljutnju, bespomoćnost, nostalgiju, ljubav, tugu i na kraju katarzu i ovo je jedna od rijetkih knjiga koja se uspjela izazvati tako široki spektar dubokih emocija u meni. Mogla bi ući i psihološku karakterizaciju likova ali toliko ih ima da bi osvrt bio predugačak, a i nekako mislim da to nije bio primarni cilj ove knjige. Knjiga je nevjerojatno dobro prikazala tragičnost vrtloga sudbine koji ne možemo predvidjeti ni kontrolirati. Ne možemo izmijeniti doba u kojem živom kao ni događaje na velikoj skali koji nam mijenjaju tok života i utječu na odnose koje imamo. Život uvijek ostaje nevjerojatno zamršen i isprepleten sa sudbinama drugih, koji su nam uvijek na kraju potrebni kako bi postigli unutarnji mir i slobodu od njegove tragičnosti.
Fraktura hvala na lijepom izdanju! <3
emotional
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Quando si tratta un tema delicato come quello del terrorismo è facile cadere nelle trappole dell'indignazione moralistica o al contrario del giustificazionismo: Fernando Aramburu con questo romanzo è riuscito ad evitarlo spostando il focus dalla dimensione sociale e politica a quella individuale, direi quasi intimista.
I personaggi trascendono il loro status di vittime o di carnefici (definizioni sfuggenti e spesso ambigue) per essere semplicemente loro stessi, figure imperfette da amare un momento e detestare il successivo; anche lo stile è asciutto e senza fronzoli, una prosa incisiva che arriva subito al punto evitando il sentimentalismo.
Attenzione però a non scambiare la sobrietà per banalità, perché se è vero che l'obiettivo dell'autore è umanizzare e normalizzare protagonisti e situazioni è anche vero che con poche frasi ben scelte riesce a farci intravedere il mondo di disperazione ed inquietudine che si cela dietro ognuno di loro, regalandoci pagine di grande profondità emotiva.
Se dovessi trovargli un difetto sarebbe il fatto che dopo una prima parte intensa e coinvolgente quella centrale si trascina un po' a vuoto, dilungandosi in scene ben scritte ma superflue (non penso ci fosse bisogno di raccontare per filo e per segno la vita amorosa dei figli). Riprende quota grazie ad un finale potentissimo che con la sua scarna essenzialità arriva dritto al cuore.
Libro (giustamente) osannato da pubblico e critica, che racconta un periodo storico particolare con maestria e passione.
I personaggi trascendono il loro status di vittime o di carnefici (definizioni sfuggenti e spesso ambigue) per essere semplicemente loro stessi, figure imperfette da amare un momento e detestare il successivo; anche lo stile è asciutto e senza fronzoli, una prosa incisiva che arriva subito al punto evitando il sentimentalismo.
Attenzione però a non scambiare la sobrietà per banalità, perché se è vero che l'obiettivo dell'autore è umanizzare e normalizzare protagonisti e situazioni è anche vero che con poche frasi ben scelte riesce a farci intravedere il mondo di disperazione ed inquietudine che si cela dietro ognuno di loro, regalandoci pagine di grande profondità emotiva.
Se dovessi trovargli un difetto sarebbe il fatto che dopo una prima parte intensa e coinvolgente quella centrale si trascina un po' a vuoto, dilungandosi in scene ben scritte ma superflue (non penso ci fosse bisogno di raccontare per filo e per segno la vita amorosa dei figli). Riprende quota grazie ad un finale potentissimo che con la sua scarna essenzialità arriva dritto al cuore.
Libro (giustamente) osannato da pubblico e critica, che racconta un periodo storico particolare con maestria e passione.
emotional
reflective
sad
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Yes