Scan barcode
melchior's review against another edition
emotional
inspiring
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
mimirtells's review against another edition
challenging
emotional
slow-paced
3.5
Puanım 3/5 (%64/100)
Bir yandan bu kitaptan kurtulduğum için seviniyorum ama bir yandan da okuma sürecimi etkilediği için üzülüyorum. Bu kitap 1 yıldan fazladır kitaplığımda duruyor ve aralara bir şeyler girdikçe ertelendi de ertelendi. Hatta 1 kere alıp 10-20 sayfa okuyup bırakmak zorunda bile kaldım. Kitaplık düzenlemesi yaparken gözüme çarpıp duruyordu artık bitmesi lazım diye düşündüm. Kitap genel olarak hoşuma gitse de bir türlü kurtulamamış olmam büyük ihtimal düşüncelerimi de etkiledi. Başka zaman okusaydım belki daha çok beğenebilirdim, bilmiyorum.
Kitap Natsume'den okuduğum (biliyorum Natsume soyadı) ilk kitaptı. İsmini çok duyduğum ve Japon yazarlar başta olmak üzere birçok kişiyi etkileyen birisi. O yüzden yeteneğini ve etkisini göz ardı edemeyiz. Ardından Daisuke adında oldukça eğitimli, meraklı ama bir o kadar da hayattan zevk almayan birisinin hikayesini anlatıyor. Birisinin hayatını okuyoruz aslında. Bu monoton hayatı bozan şey de aşk. Daisuke'nin yasak aşkı, batı eleştirisi, dönemi Japonya'sı gibi birçok şeyden bahsediyor kitap. Beğendim desem de yavaş ilerlediğini düşünüyorum. Bir de ne bekliyordum bilmiyorum ama bir anda aşk hikayesine dönmesi de garipti, en azından bir süre. Dili güzel ama bazı yerlerde ağır. Gereğinden fazla uzun geldi bir de bana. Güzel bir kitap ama Japon edebiyatına giriş için iyi gibi bir şey diyemeyeceğim. İthaki Japon Klasikleri'ni topluyorsanız okuyun.
Bir yandan bu kitaptan kurtulduğum için seviniyorum ama bir yandan da okuma sürecimi etkilediği için üzülüyorum. Bu kitap 1 yıldan fazladır kitaplığımda duruyor ve aralara bir şeyler girdikçe ertelendi de ertelendi. Hatta 1 kere alıp 10-20 sayfa okuyup bırakmak zorunda bile kaldım. Kitaplık düzenlemesi yaparken gözüme çarpıp duruyordu artık bitmesi lazım diye düşündüm. Kitap genel olarak hoşuma gitse de bir türlü kurtulamamış olmam büyük ihtimal düşüncelerimi de etkiledi. Başka zaman okusaydım belki daha çok beğenebilirdim, bilmiyorum.
Kitap Natsume'den okuduğum (biliyorum Natsume soyadı) ilk kitaptı. İsmini çok duyduğum ve Japon yazarlar başta olmak üzere birçok kişiyi etkileyen birisi. O yüzden yeteneğini ve etkisini göz ardı edemeyiz. Ardından Daisuke adında oldukça eğitimli, meraklı ama bir o kadar da hayattan zevk almayan birisinin hikayesini anlatıyor. Birisinin hayatını okuyoruz aslında. Bu monoton hayatı bozan şey de aşk. Daisuke'nin yasak aşkı, batı eleştirisi, dönemi Japonya'sı gibi birçok şeyden bahsediyor kitap. Beğendim desem de yavaş ilerlediğini düşünüyorum. Bir de ne bekliyordum bilmiyorum ama bir anda aşk hikayesine dönmesi de garipti, en azından bir süre. Dili güzel ama bazı yerlerde ağır. Gereğinden fazla uzun geldi bir de bana. Güzel bir kitap ama Japon edebiyatına giriş için iyi gibi bir şey diyemeyeceğim. İthaki Japon Klasikleri'ni topluyorsanız okuyun.
dothelonir's review against another edition
4.0
Spoiler
Bir Japon edebiyatı ana karakterinden beklemeyeceğim kararlar verdiği için sonu her ne kadar “mutlu” olmasa da Daisuke'yi tebrik etmek istiyorum.Sevdiğim bazı alıntılar:
Daisuke yanıt vermekte zorlandı. Ona göre dürüstlük de, samimiyet de yüreğinizde hazır tuttuğunuz şeyler değildi. Demirin taşa sürtündüğü zaman kıvılcım çıkarması gibiydi. Karşıdaki kişiye bağlı olarak, ancak sağlıklı bir bağ kurulduğunda bu olgu oluşabilirdi iki kişi arasında. Kişinin kendisinde bulunması gereken bir özellik olduğu kadar, karşılıklı bir ruhsal ilişkinin sonucuydu bu. Bu nedenle, karşınızdaki doğru kişi değilse, insanda bu hisler oluşamazdı.
(Karşımızdaki kişinin bizde bu hisleri ortaya çıkarmasının hislerimizi en fazla yoğunlaştırdığını ve açığa çıkarttığını düşünüyorum. Bazen yabancılara karşı sebep olmaksızın tamamen kendi içimizden gelen dürüstlük ve samimiyet ihtiyacını görmezden gelemiyorum, ama bu da ilginç bir bakış açısı.)
***
Daisuke Rus edebiyatında ortaya çıkan huzursuzluğu, hava durumu ve siyasi baskı ortamı olarak yorumladı. Fransız edebiyatında ortaya çıkan huzursuzluğu cinselliğin fazla olmasına yordu. D'Annunzio'nun temsil ettiği İtalyan edebiyatının kaygısının, sonu gelmeyen yolsuzluklar ile ortaya çıkan bilinç kaybı hissinden kaynaklandığı yargısında bulundu.
***
“Çalışmak sorun değil ama eğer çalışırsam, ekmek derdinden fazlası için çalışmam gerekir, yoksa bu onurlu bir hizmet olmaz. Kutsal görevin her türlüsü, ekmek davasından ayrıdır.”
Hiraoka garipseyerek rahatsız olmuş gibi Daisuke'nin yüzüne baktı. “Neden?” diye sordu.
“Çünkü bir hayat sürmek için çalışmak, gerçekten emek vermek değildir.”
***
Daisuke eskinin insanlarına imreniyordu: her ne kadar çıkarcı davransalar da mantıklarının muğlaklığı sayesinde ağlayabiliyor, hissedebiliyor, öfkelenebiliyorlardı, bu sırada da ne yapıyorlarsa başkalarının iyiliği için yaptıklarına ikna ediyorlardı kendilerini, oysa sadece kendi çıkarlarına göre hareket ediyorlardı.
***
...olaylara geniş bir perspektiften bakabilmesi, empati kurabilmesinden dolayı iki tarafa da bakabiliyordu. Bu yeteneği onun bugüne kadar meselelere acele müdahil olma cesaretini kırmıştı. Çoğu zaman mevcut bir durumun içinde öylece donakalırdı. Durumu olduğu gibi koruma duruşu bir düşünce eksikliğinden değil, tam aksine net bir karardan kaynaklanıyordu. Bu gerçeğiyse, kendi inançları doğrultusunda güçlü bir cesaretle harekete geçtiğinde anlayabilmişti.
(Bunu iliklerime kadar hissettim.)
***
Birbirine güveni olan insanların, tanrıdan bir şey istemeye ihtiyaçları olmadığına inanırdı. İnsanların birbirine karşı hissettiği şüphe duygusunun verdiği acıyı ortadan kaldırmak için tanrı kavramının yaratıldığına inanırdı. Bu nedenle, tanrı inancının olduğu ülkelerde insanların yalan söylediğini düşünürdü. Fakat keşfetmişti ki şimdiki Japonya ne tanrıya ne de insana inancı olan bir ülkeydi. Bunu da Japonya'nın ekonomik durumuyla ilişkilendirmişti.
ebrarkzlgl's review against another edition
emotional
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
cythera15's review against another edition
나가이 다이스케와 히라오카 쓰네지로의 "우정과 배신" 이야기. 다이스케가 친구였던 히라오카에게 자신이 좋아하던 여자인 미치요를 아내로 소개시켜주면서 일어나는 삼각관계 연애(?)소설.
흥미로운 점들 메모해둔 것
* 세대 차이에 의한 가정 불화. 아버지와 아들은 거의 말이 통하지 않는 것 같다. 아버지는 아직도 가문과 제국을 생각하지만, 다이스케는 그런 것에 전혀 관심이 없어보인다. 미치요의 아이가 죽은 것도 미래의 세대에 대한 비관이 아닌가 생각해본다. 다이스케와 같은 사람이라고 생각하면 그러니까.
* 영어의 중요성. 소세키의 다른 에세이가 생각났는데, 막상 찾자니 어디있는지 잘 모르겠다. 영국에서 자전거를 타는 법을 배우던 에세이 같은데... 77-78 페이지의 외국인에 대한 묘사도 흥미로웠다고 생각한다.
* 문학에 대한 comment들. 매우 많다. 러시아 문학, 프랑스 문학, 미국 철학자들...
* 세계 속의 일본. 103-106 페이지에 표현된 생각들을 postcolonial theory로 본다면 어떨까?
* 돈과 노동의 의미. 다이스케와 히라오카가 상반된 입장을 가지는 부분. 다이스케의 말 "모든 신성한 일이란 인간이 살아가기 위한 빵과는 무관한 법이야" (107) 라는 말은 한편으로는 로맨틱하게 들리면서도 또 한편으로는 정말 계급의식이 전혀 없는 사람이나 할 법한 말이라고 생각한다. (106-108 페이지의 '토론' 참고) 특히 급변하는 세상 속에서 달라지는 계급/노동/돈 사이의 관계를 살펴보는 것도 흥미로울 듯하다. 한때는 나도 다이스케 같이 노동에 대해 로맨틱한 생각을 했던 것 같은데 지금 생각해보면 참 한심한 일이다..
* Red image. 타들어가는 듯한 빨강으로 끝나는 소설. 토리이에 대한 다이스케의 한마디와 겉표지와 너무나도 잘 어울리는 결말. 소설의 다른 부분들은 딱히 감명깊다고 생각하지 않았는데 마지막 이 부분만큼은 강력했던 것 같다.
* 농담으로나마 高等遊民 ("고학력의 한량")을 내 "dumb Chinese tattoo"로 해야겠다고 이야기했다. ㅋㅋ
흥미로운 점들 메모해둔 것
* 세대 차이에 의한 가정 불화. 아버지와 아들은 거의 말이 통하지 않는 것 같다. 아버지는 아직도 가문과 제국을 생각하지만, 다이스케는 그런 것에 전혀 관심이 없어보인다. 미치요의 아이가 죽은 것도 미래의 세대에 대한 비관이 아닌가 생각해본다. 다이스케와 같은 사람이라고 생각하면 그러니까.
* 영어의 중요성. 소세키의 다른 에세이가 생각났는데, 막상 찾자니 어디있는지 잘 모르겠다. 영국에서 자전거를 타는 법을 배우던 에세이 같은데... 77-78 페이지의 외국인에 대한 묘사도 흥미로웠다고 생각한다.
* 문학에 대한 comment들. 매우 많다. 러시아 문학, 프랑스 문학, 미국 철학자들...
* 세계 속의 일본. 103-106 페이지에 표현된 생각들을 postcolonial theory로 본다면 어떨까?
* 돈과 노동의 의미. 다이스케와 히라오카가 상반된 입장을 가지는 부분. 다이스케의 말 "모든 신성한 일이란 인간이 살아가기 위한 빵과는 무관한 법이야" (107) 라는 말은 한편으로는 로맨틱하게 들리면서도 또 한편으로는 정말 계급의식이 전혀 없는 사람이나 할 법한 말이라고 생각한다. (106-108 페이지의 '토론' 참고) 특히 급변하는 세상 속에서 달라지는 계급/노동/돈 사이의 관계를 살펴보는 것도 흥미로울 듯하다. 한때는 나도 다이스케 같이 노동에 대해 로맨틱한 생각을 했던 것 같은데 지금 생각해보면 참 한심한 일이다..
* Red image. 타들어가는 듯한 빨강으로 끝나는 소설. 토리이에 대한 다이스케의 한마디와 겉표지와 너무나도 잘 어울리는 결말. 소설의 다른 부분들은 딱히 감명깊다고 생각하지 않았는데 마지막 이 부분만큼은 강력했던 것 같다.
* 농담으로나마 高等遊民 ("고학력의 한량")을 내 "dumb Chinese tattoo"로 해야겠다고 이야기했다. ㅋㅋ
fruity_basil's review against another edition
reflective
slow-paced
4.25
A story that makes one deeply lonely and makes a person want to find an isolated spot high up in a mountain and sink into the earth.
spoilers below; tried to use the spoiler tags but somehow they don't work on the big chunk
Alienation
- the tension of living as an outcast in a society who, despite not belonging to the masses, still relies on society for your continued existence
- watching everyone around you pass you by as they find their way in life, knowing what to do, how to live, while you yourself drift by waiting for the end. Even as everyone urges Daisuke to do something, get a job, get a wife, none of it is something he particularly wants or needs. Unlike the people around him, without the immediate need to make a living, or any particularly strong interest in any work, what is there left for him, except to reflect on the difference between himself and the world? There is a banality to everything, and with nothing to truly hunger for, Daisuke is just left waiting for things to happen and fade away. Or so it seems to me anyway.
Random thoughts:
Michiyo is not so much a person in her own right (moreso than other non-Daisuke characters) as she is an object, a personification of Daisuke. Their relationship reads more like a vehicle through which the story drives Daisuke away from the view connections he has left to society, as well as his sources of sustenance.
Notable pages:
- 21-22
- 63-67
"What's wrong with you is that you've never had to worry about money. You don't feel like working because you don't have to in order to make ends meet."
...
"It's fine to work, but as long as you're going to work, it ought to be for more than subsistence, else it won't be to your credit. All toil that is sacred transcends the realm of bread... Why? Because toil for the sake of subsistence is not toil for its own sake... it's hard to work sincerely at a job that you're doing just to eat."
"I think it's just the opposite. It's because you're working to eat that you feel like working furiously."
"Maybe you can work furiously, but it's hard to work sincerely. If you're working in order to eat, which do you think is the main object – work or food?"
"Food, of course"
"See? If food's the object and work the means, then it stands to reason that you'll adjust your work to make it easier to eat. In that case, it won't matter what you do or how you do it as long as you can get bread – that's what it's bound to come down to. As long as the content and the direction, or the procedure of a given endeavor are circumscribed by external conditions, then that endeavor is degenerate endeavor."
"But why should it matter?"
...
"Unless you're a man without worries about food and clothing, doing something on a whim as it were, it's impossible to do any serious work."
"So that means only a man in your position is capable of sacred toil. Then it's your duty all the more to do something- 115-116
- 129-130
- 161-162
- 169-170:
"no matter whom we find, she wouldn't suit you, so what I want to say is that it really doesn't make a difference whom you marry. No matter whom we show you, it doesn't do any good. There's not a single person alive in this world who would suit you. That's why you should just accept that a wife isn't meant to be pleasing in the first place, and get married – what other choice is there? If you'd just quietly marry the one we think is best, then everything would be nicely settled"
- --> individual vs society. The alienation one feels of no one truly understanding them, of being alone in the world, yet being pressured to conform to societal norms because even as individuals one does not exist in a vacuum and must still rely on others to live.
- 187-188
- 193-195
- 197-198
Daisuke thought that as a first step, he should seek an occupation. But in his mind there was only the word occupation, and it failed to appear in its fleshly reality. Since he had never before been interested in any occupation, regardless of what he tried to imagine, his mind would only slide over its surface and refuse to break in to consider the internal reality. Society appeared to him like a flat surface partitioned according to a complex colour scheme. And he could only think that he himself had no colour whatsoever.
- 211-216
- 223-224
spyralnode's review against another edition
emotional
informative
reflective
tense
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
I was extremely pleasantly surprised by 'And Then' by Natsume Sōseki. Sōseki is an author who is much more appreciated in his home country of Japan than abroad, unlike Kawabata who I read earlier this year through the magnificent 'Snow Country'. It's deeply introspective, psychological and reflective - it's a novel of thought and meditation.
The afterword of my volume suggests that this is intended as part of a trilogy with 'Sanshirō' first, this as the middle book, and 'The Gate' last. They each approach different periods in life, young adult, adult and middle-age, so I understand that there shouldn't be any confusion if you read them out of order.
We are set in Meiji period Tokyo, when Japanese ideals are starting to conflict with the modernised Western ones. The main protagonist, Deisuke, is 30, living off of his father, brother and sister-in-law, with two servants and no occupation. Faced with continuous pressures from his family to get married and get a job, Deisuke explores his philosophy of life. Should one do a job without any affinity, how does that speak about one's morality? How should marriage be viewed - legally, social? This question becomes especially relevant as Deisuke reignites a friendship with his friend's wife, Michiyo, who he still regrets not pursuing romantically.
I really enjoyed being alongside Deisuke on his moral dilemma. Don't get me wrong, he displays a lot of privilege, and even his friends and family comment on it. He is considered someone who just goes through the motions without any deep preoccupations, anything bringing him honour, and is criticised for enjoying life a little too much. I agree that, if he were faced with the struggles of poverty, his relationship with money (where he just expects things to resolve themselves), would look widely different. At the same time, he wants to demonstrate that he is a modern man, that marriage is no longer an expectation for him, but at the same time he ignores reconciling what this will mean for the relationship with his family or how he would sustain his new family.
The moments of meditation, almost monologues that characters shared with each other, are smartly interspersed in the plot. It doesn't read old fashioned in the slightest, and if you enjoy Tokyo, this will be a treat. In that sense it almost makes me think of what 'Mrs.' by Virginia Woolf does with London - you're on the streets, looking at the trees, the buildings, going into the bookshop, smelling the flowers, it was so nostalgic for me and evoked many memories of places I've visited and loved. It paints the dynamic feeling very well, enveloping both its traditional arts like kabuki as well as modern ones such as the business world of sugar. This juxtaposition between old and new is present throughout.
A beautiful read, I'd recommend it highly if you're into Japanese literature.
The afterword of my volume suggests that this is intended as part of a trilogy with 'Sanshirō' first, this as the middle book, and 'The Gate' last. They each approach different periods in life, young adult, adult and middle-age, so I understand that there shouldn't be any confusion if you read them out of order.
We are set in Meiji period Tokyo, when Japanese ideals are starting to conflict with the modernised Western ones. The main protagonist, Deisuke, is 30, living off of his father, brother and sister-in-law, with two servants and no occupation. Faced with continuous pressures from his family to get married and get a job, Deisuke explores his philosophy of life. Should one do a job without any affinity, how does that speak about one's morality? How should marriage be viewed - legally, social? This question becomes especially relevant as Deisuke reignites a friendship with his friend's wife, Michiyo, who he still regrets not pursuing romantically.
I really enjoyed being alongside Deisuke on his moral dilemma. Don't get me wrong, he displays a lot of privilege, and even his friends and family comment on it. He is considered someone who just goes through the motions without any deep preoccupations, anything bringing him honour, and is criticised for enjoying life a little too much. I agree that, if he were faced with the struggles of poverty, his relationship with money (where he just expects things to resolve themselves), would look widely different. At the same time, he wants to demonstrate that he is a modern man, that marriage is no longer an expectation for him, but at the same time he ignores reconciling what this will mean for the relationship with his family or how he would sustain his new family.
The moments of meditation, almost monologues that characters shared with each other, are smartly interspersed in the plot. It doesn't read old fashioned in the slightest, and if you enjoy Tokyo, this will be a treat. In that sense it almost makes me think of what 'Mrs.' by Virginia Woolf does with London - you're on the streets, looking at the trees, the buildings, going into the bookshop, smelling the flowers, it was so nostalgic for me and evoked many memories of places I've visited and loved. It paints the dynamic feeling very well, enveloping both its traditional arts like kabuki as well as modern ones such as the business world of sugar. This juxtaposition between old and new is present throughout.
A beautiful read, I'd recommend it highly if you're into Japanese literature.
ywun's review against another edition
4.0
A really interesting book with an amazing description of Daitsuke's character whose personal beliefs and thinkings give me to learn many things. I know I will be thinking about this book for many days. I loved it!