You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.97 AVERAGE
3.97 AVERAGE
Apesar de ter demorado mais tempo do que o desejado a ler o livro, quando ele me agarrou nas suas páginas agarrou mesmo. Este livro levou-me muito mais além do mundo da fantasia, muito mais além das suas guerras e deusas. Este livro levou-me a pensar na minha religião (, em como tudo me pareceu errado desde os princípios dos tempos. Sim, é um livro de fantasia, mas que mistura as suas verdades com um travo de algo inimaginável para o comum mortal.
O livro é fantástico e agora compreendo porque tanta gente é fã desta saga, acho que eu mesma acabei de me tornar numa dessas fãs. O livro fala do poder das mulheres no mundo, da Deusa na sua criação e nos destinos que Ingrid, Viviane, Morgaine e Morgause, a forma como as deusas a 'manipulam' para conseguir a paz entre religiões e dois mundos totalmente diferentes. A forma como as mulheres tomam conta de Avalon e tentam transmitir a paz, através da sua Deusa e do seu mundo, num mundo que ainda agora é tão dominado por homens, atraiu-me imenso. Mulheres poderosas, que tinham visões sobre o seu destino e o de Reis e Rainhas. Mas nem tudo é um mar de rosas, por vezes o destino não é o pretendido e os seus sentimentos e ideiais não estão de acordo com o que a Deusa lhes concedeu, a forma como elas têm de lidar com tudo isso transmite uma força enorme, de mulheres poderosas que apesar de tudo lutam por um destino e por um mundo de paz. Entregam-se a uma Deusa que lhes deu poderes, mas utilizam-nos unicamente em favor d'Ela e da sua vontade.
O livro terminou com Morgaine a abandonar Avalon, depois de a termos acompanhado desde a sua infância, para onde levará o seu destino? Não sei, mas estou ansiosa por saber!
O livro é fantástico e agora compreendo porque tanta gente é fã desta saga, acho que eu mesma acabei de me tornar numa dessas fãs. O livro fala do poder das mulheres no mundo, da Deusa na sua criação e nos destinos que Ingrid, Viviane, Morgaine e Morgause, a forma como as deusas a 'manipulam' para conseguir a paz entre religiões e dois mundos totalmente diferentes. A forma como as mulheres tomam conta de Avalon e tentam transmitir a paz, através da sua Deusa e do seu mundo, num mundo que ainda agora é tão dominado por homens, atraiu-me imenso. Mulheres poderosas, que tinham visões sobre o seu destino e o de Reis e Rainhas. Mas nem tudo é um mar de rosas, por vezes o destino não é o pretendido e os seus sentimentos e ideiais não estão de acordo com o que a Deusa lhes concedeu, a forma como elas têm de lidar com tudo isso transmite uma força enorme, de mulheres poderosas que apesar de tudo lutam por um destino e por um mundo de paz. Entregam-se a uma Deusa que lhes deu poderes, mas utilizam-nos unicamente em favor d'Ela e da sua vontade.
O livro terminou com Morgaine a abandonar Avalon, depois de a termos acompanhado desde a sua infância, para onde levará o seu destino? Não sei, mas estou ansiosa por saber!
adventurous
challenging
dark
emotional
hopeful
inspiring
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
im so conflicted about this book. it was a rollercoaster in terms of my enjoyment of the book, i almost put it down, then i was obsessed with it for a while, then i didn't want to pick it up again...
one thing is for sure, i sorta wish this had a focus because while it was great to see the story unfolding from so many perspectives, it was a weakness too because there were things that i would have liked to see more in detail, eg. morgause and her dark sorcery or the trio of arthur, lance and gwen. about them, i also wish that the author leaned into the true love triangle nature of their relationship, not just gwen and lance. we needed more threesomes lol.
as always, i love reading about female gods and role of women in christianity, as much as this one was definitely a biased account, even considering the ending.
one thing is for sure, i sorta wish this had a focus because while it was great to see the story unfolding from so many perspectives, it was a weakness too because there were things that i would have liked to see more in detail, eg. morgause and her dark sorcery or the trio of arthur, lance and gwen. about them, i also wish that the author leaned into the true love triangle nature of their relationship, not just gwen and lance. we needed more threesomes lol.
as always, i love reading about female gods and role of women in christianity, as much as this one was definitely a biased account, even considering the ending.
mysterious
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
Such an immersive read.
You follow the women of the King Arthur legend throughout their whole lives, but the 876 pages flow so naturally. I really loved that the women's POV was truly a woman's tale and focused on court life, marriages, desire, and the hardships of being a woman at that time. The commentary on religion is so powerful especially if you grew up as a woman in the church.
I loved this story and am glad I felt called to read it since big books often scare me off.
You follow the women of the King Arthur legend throughout their whole lives, but the 876 pages flow so naturally. I really loved that the women's POV was truly a woman's tale and focused on court life, marriages, desire, and the hardships of being a woman at that time. The commentary on religion is so powerful especially if you grew up as a woman in the church.
I loved this story and am glad I felt called to read it since big books often scare me off.
3.5
Pratiti Igraine prvih 18o stranica je bilo odlično; ali onda dođe vrijeme da Morgaine ode na Avalon i od njene obuke za svećenicu Božice ne saznamo skoro ništa. Htjela sam čuti malo više o tome: kužim da je to obavijeno misterijem i maglom (doslovno) i da su Magle Avalona već i bez toga ogromna knjiga, ali osobno mi je saznati kako magija funkcionira redovno jedan od najzanimljivijih dijelova fantasy priče.
K tome, prvi značajniji događaj kojeg doživimo iz Morgainine perspektive je dolazak Lancelota i njena rastrganost između žudnje za njim i dužnosti koju osjeća prema Božici... kojoj je posvetila život prije cca 5 stranica. Stoga ta "kušnja" gubi na snazi jer se za čitatelja Morgaine Božici predala prekjučer, posebno u usporedbi sa 180 stranica na kojima nas Igraine detaljno provodi kroz razloge zašto joj je teško birati između časti/odgovornosti i vlastite želje.
I iako je ovdje Lancelot ispravno (za svoje godine) okarakteriziran ko ljigavi fuckboy, draži mi je u Boormanovom "Excaliburu", iako je tamo dosta plačljiv. Bolje mu stoji tragedija.
Konačno, sasvim neočekivano, ali lik koji mi je bio najsimaptičniji u knjizi zasad je... Arthur? Svima u ovoj knjizi je teško, al njemu je baš grdo. Vjerujem da mi u narednim nastavcima neće ostati simpatičan, ako se odlučim pročitati ovaj serijal do kraja. Jer iako se trudim odvojiti autora od djela, u nekim posebno incestuoznim ili propovjedničkim momentima, makar bili motivirani arturijanskom legendom, linija između djela i zlodjela autorice je previše tanka.
p.s. ovo izdanje koje sam čitala je vjerojatno u top 3 knjige s najvećim brojem tiskarskih i pravopisnih grešaka s kojima sam se susrela dosad. U par navrata bi se usred riječi umjesto slova našao znak +. Smetalo me u početku, ali kasnije je postalo simpatično.
Pratiti Igraine prvih 18o stranica je bilo odlično; ali onda dođe vrijeme da Morgaine ode na Avalon i od njene obuke za svećenicu Božice ne saznamo skoro ništa. Htjela sam čuti malo više o tome: kužim da je to obavijeno misterijem i maglom (doslovno) i da su Magle Avalona već i bez toga ogromna knjiga, ali osobno mi je saznati kako magija funkcionira redovno jedan od najzanimljivijih dijelova fantasy priče.
K tome, prvi značajniji događaj kojeg doživimo iz Morgainine perspektive je dolazak Lancelota i njena rastrganost između žudnje za njim i dužnosti koju osjeća prema Božici... kojoj je posvetila život prije cca 5 stranica. Stoga ta "kušnja" gubi na snazi jer se za čitatelja Morgaine Božici predala prekjučer, posebno u usporedbi sa 180 stranica na kojima nas Igraine detaljno provodi kroz razloge zašto joj je teško birati između časti/odgovornosti i vlastite želje.
I iako je ovdje Lancelot ispravno (za svoje godine) okarakteriziran ko ljigavi fuckboy, draži mi je u Boormanovom "Excaliburu", iako je tamo dosta plačljiv. Bolje mu stoji tragedija.
Konačno, sasvim neočekivano, ali lik koji mi je bio najsimaptičniji u knjizi zasad je... Arthur? Svima u ovoj knjizi je teško, al njemu je baš grdo. Vjerujem da mi u narednim nastavcima neće ostati simpatičan, ako se odlučim pročitati ovaj serijal do kraja. Jer iako se trudim odvojiti autora od djela, u nekim posebno incestuoznim ili propovjedničkim momentima, makar bili motivirani arturijanskom legendom, linija između djela i zlodjela autorice je previše tanka.
p.s. ovo izdanje koje sam čitala je vjerojatno u top 3 knjige s najvećim brojem tiskarskih i pravopisnih grešaka s kojima sam se susrela dosad. U par navrata bi se usred riječi umjesto slova našao znak +. Smetalo me u početku, ali kasnije je postalo simpatično.
adventurous
slow-paced
challenging
dark
mysterious
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated