Scan barcode
ethelserth's review against another edition
4.0
Θα χαρακτήριζα τον Ρέημοντ Τσάντλερ κλασικό. Όντας ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της αστυνομικής λογοτεχνίας, ένας εκ των πατριαρχών του hard-boiled υποείδους, με τα έργα του να έχουν μεταφραστεί σε πάμπολλες γλώσσες, με τα περισσότερα από αυτά να έχουν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη κατά την χρυσή εποχή του Hollywood και με τον Φίλιπ Μάρλοου, τον πρωταγωνιστή των περισσότερων βιβλίων του να έχει μετατραπεί στο αρχέτυπο του σκληρού ιδιωτικού ντετέκτιβ, ο χαρακτηρισμός αυτός δεν φαίνεται υπερβολικός.
Με μια ζωή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυθιστορηματική, ο Τσάντλερ άρχισε να ξαναγράφει στα σαράντα του. Να ξαναγράψει, ναι, καθώς έχοντας κλασσικές σπουδές, είχε δοκιμάσει την τύχη του στον λογοτεχνικό στίβο στη δεκαετία των είκοσι του, χωρίς επιτυχία. Αναγκάστηκε να ξανά προσπαθήσει, όταν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης έφυγε από τη πετρελαϊκή εταιρεία που δούλευε. Ξεκίνησε σαν άγνωστος συγγραφέας μικρών ιστοριών μυστηρίου για το pulp περιοδικό Μαύρη Μάσκα και τελικά γνώρισε την επιτυχία και την αναγνώριση, που ξεκίνησε όταν εξέδωσε την πρώτη του νουβέλα ο Μεγάλος Ύπνος, την ιστορία που πρωτοεμφανίστηκε και το άλτερ έγκο του, ο Φίλιπ Μάρλοου.
Τα βιβλία του, ανήκουν στο hard-boiled είδος, την “σκληρή αστυνομική” λογοτεχνία, που χαρακτηρίζεται από σκληρό ρεαλισμό, την διαφθορά της κοινωνίας και συχνά των αρχών και ηθικά γκρίζους, ήρωες και αντιήρωες, που συχνά θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. Ο γενικός και πιθανότατα αυθαίρετος αυτός ορισμός, ίσως θυμίζει το είδος του νουάρ που μοιράζεται αρκετά από τα στοιχεία του hard-boiled· οι διαφορές των δύο αυτών αλληλεπικαλυπτόμενων ειδών βρίσκονται στην εστίαση, καθώς το νουάρ στρέφεται προς τα μέσα και στην ψυχολογία και τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων ενώ το hard-boiled εστιάζει στην διαφθορά των κοινωνικών θεσμών.
Ο Τσάντλερ, με το λογοτεχνικό του υπόβαθρο, ντύνει το hard-boiled με εξαιρετικές περιγραφές και μια λόγια γλώσσα ασυνήθιστη για τα pulpy περιοδικά, ενώ δίνει στον πρωταγωνιστή του ένα φιλοσοφικό/ρομαντικό υπόβαθρο που κρύβεται πίσω από την μάσκα του σκληρού, άγριου ντετέκτιβ. Για το λογοτεχνικό στυλ του συγγραφέα και για τα θέματα που κρύβονται πίσω από τις εξαιρετικές ιστορίες του, έχουν γραφτεί πολλές αναλύσεις, σίγουρα πολύ καλύτερες από τι θα μπορούσε να συντάξει ο γράφων εδώ. Μια τέτοια μελέτη είναι η Γοητεία του Ρέημοντ Τσάντλερ, του Ανδρέα Αποστολίδη, ο οποίος αναλύει σε βάθος τα θέματα και τα μοτίβα του συγγραφέα και η οποία συνοδεύει την εξαιρετική έκδοση του Αντίο, Γλυκιά μου, από τις εκδόσεις Άγρα.
Το Αντίο, γλυκιά μου, είναι η δεύτερη νουβέλα με πρωταγωνιστή τον Φίλιπ Μάρλοου. Τίποτα δεν φαίνεται να πάει καλά για τον απένταρο ιδιωτικό ντετέκτιβ, ο οποίος βρίσκεται μπλεγμένος στις έρευνες της αστυνομίας όταν γίνεται μάρτυρας ενός φόνου που διέπραξε ο Μαλλόυ, ένας τεράστιος σε διαστάσεις, πρώην κατάδικος που αποφυλακίστηκε μετά από οχτώ χρόνια και αναζητά την πρώην κοπέλα του. Ταυτόχρονα και σε μια άσχετη φαινομενική υπόθεση, ενώ συνοδεύει έναν bon viveur σε μια ανταλλαγή λίτρων με μια συμμορία κακοποιών, ο πελάτης του πεθαίνει και ο ίδιος βρίσκεται χτυπημένος και κακοποιημένος να δίνει και πάλι εξηγήσεις στην αστυνομία.
Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που θα αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι των δύο φαινομενικά ασύνδετων υποθέσεων, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον υπόκοσμο της Καλιφόρνιας, αλλά και με τους διεφθαρμένους εκπροσώπους του νόμου που καλύπτουν τα νώτα του, ενώ στο πλάι του θα βρεθούν δύο γυναίκες που κρύβουν τα δικά τους, σκοτεινά μυστικά.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το Αντίο, Γλυκιά μου, έχει μεταφερθεί τρεις φορές στην οθόνη και μια στο ραδιόφωνο. Η ιστορία είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές του είδους και σίγουρα από τις πιό απολαυστικές, χάρη στη πρόζα του Τσάντλερ και την καυστική ματιά που δίνει στον πρωταγωνιστή του. Αν και τα σημερινά κοινωνικά αντανακλαστικά και ευαισθησίες, μπορεί να κάνουν, κυρίως τους αμύητους, να αποκηρύξουν αβίαστα τον σκληρό, ανδρικό κόσμο της Καλιφόρνιας του 40’ και γενικότερα του hard-boiled μυθιστορήματος, το Αντίο, Γλυκιά μου, σε συνδυασμό με την εξαιρετική μελέτη του Αποστολίδη, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γνωρίσουν αυτό το είδος.
Με μια ζωή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυθιστορηματική, ο Τσάντλερ άρχισε να ξαναγράφει στα σαράντα του. Να ξαναγράψει, ναι, καθώς έχοντας κλασσικές σπουδές, είχε δοκιμάσει την τύχη του στον λογοτεχνικό στίβο στη δεκαετία των είκοσι του, χωρίς επιτυχία. Αναγκάστηκε να ξανά προσπαθήσει, όταν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης έφυγε από τη πετρελαϊκή εταιρεία που δούλευε. Ξεκίνησε σαν άγνωστος συγγραφέας μικρών ιστοριών μυστηρίου για το pulp περιοδικό Μαύρη Μάσκα και τελικά γνώρισε την επιτυχία και την αναγνώριση, που ξεκίνησε όταν εξέδωσε την πρώτη του νουβέλα ο Μεγάλος Ύπνος, την ιστορία που πρωτοεμφανίστηκε και το άλτερ έγκο του, ο Φίλιπ Μάρλοου.
Τα βιβλία του, ανήκουν στο hard-boiled είδος, την “σκληρή αστυνομική” λογοτεχνία, που χαρακτηρίζεται από σκληρό ρεαλισμό, την διαφθορά της κοινωνίας και συχνά των αρχών και ηθικά γκρίζους, ήρωες και αντιήρωες, που συχνά θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. Ο γενικός και πιθανότατα αυθαίρετος αυτός ορισμός, ίσως θυμίζει το είδος του νουάρ που μοιράζεται αρκετά από τα στοιχεία του hard-boiled· οι διαφορές των δύο αυτών αλληλεπικαλυπτόμενων ειδών βρίσκονται στην εστίαση, καθώς το νουάρ στρέφεται προς τα μέσα και στην ψυχολογία και τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων ενώ το hard-boiled εστιάζει στην διαφθορά των κοινωνικών θεσμών.
Ο Τσάντλερ, με το λογοτεχνικό του υπόβαθρο, ντύνει το hard-boiled με εξαιρετικές περιγραφές και μια λόγια γλώσσα ασυνήθιστη για τα pulpy περιοδικά, ενώ δίνει στον πρωταγωνιστή του ένα φιλοσοφικό/ρομαντικό υπόβαθρο που κρύβεται πίσω από την μάσκα του σκληρού, άγριου ντετέκτιβ. Για το λογοτεχνικό στυλ του συγγραφέα και για τα θέματα που κρύβονται πίσω από τις εξαιρετικές ιστορίες του, έχουν γραφτεί πολλές αναλύσεις, σίγουρα πολύ καλύτερες από τι θα μπορούσε να συντάξει ο γράφων εδώ. Μια τέτοια μελέτη είναι η Γοητεία του Ρέημοντ Τσάντλερ, του Ανδρέα Αποστολίδη, ο οποίος αναλύει σε βάθος τα θέματα και τα μοτίβα του συγγραφέα και η οποία συνοδεύει την εξαιρετική έκδοση του Αντίο, Γλυκιά μου, από τις εκδόσεις Άγρα.
Το Αντίο, γλυκιά μου, είναι η δεύτερη νουβέλα με πρωταγωνιστή τον Φίλιπ Μάρλοου. Τίποτα δεν φαίνεται να πάει καλά για τον απένταρο ιδιωτικό ντετέκτιβ, ο οποίος βρίσκεται μπλεγμένος στις έρευνες της αστυνομίας όταν γίνεται μάρτυρας ενός φόνου που διέπραξε ο Μαλλόυ, ένας τεράστιος σε διαστάσεις, πρώην κατάδικος που αποφυλακίστηκε μετά από οχτώ χρόνια και αναζητά την πρώην κοπέλα του. Ταυτόχρονα και σε μια άσχετη φαινομενική υπόθεση, ενώ συνοδεύει έναν bon viveur σε μια ανταλλαγή λίτρων με μια συμμορία κακοποιών, ο πελάτης του πεθαίνει και ο ίδιος βρίσκεται χτυπημένος και κακοποιημένος να δίνει και πάλι εξηγήσεις στην αστυνομία.
Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που θα αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι των δύο φαινομενικά ασύνδετων υποθέσεων, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον υπόκοσμο της Καλιφόρνιας, αλλά και με τους διεφθαρμένους εκπροσώπους του νόμου που καλύπτουν τα νώτα του, ενώ στο πλάι του θα βρεθούν δύο γυναίκες που κρύβουν τα δικά τους, σκοτεινά μυστικά.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το Αντίο, Γλυκιά μου, έχει μεταφερθεί τρεις φορές στην οθόνη και μια στο ραδιόφωνο. Η ιστορία είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές του είδους και σίγουρα από τις πιό απολαυστικές, χάρη στη πρόζα του Τσάντλερ και την καυστική ματιά που δίνει στον πρωταγωνιστή του. Αν και τα σημερινά κοινωνικά αντανακλαστικά και ευαισθησίες, μπορεί να κάνουν, κυρίως τους αμύητους, να αποκηρύξουν αβίαστα τον σκληρό, ανδρικό κόσμο της Καλιφόρνιας του 40’ και γενικότερα του hard-boiled μυθιστορήματος, το Αντίο, Γλυκιά μου, σε συνδυασμό με την εξαιρετική μελέτη του Αποστολίδη, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γνωρίσουν αυτό το είδος.
david_megginson's review against another edition
3.0
Not as good as the original short stories Chandler stitched together to make the novel.
reggiewoods's review against another edition
adventurous
dark
emotional
mysterious
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75
The hasty follow-up to “The Big Sleep” is both more Hard Boiled and more fluff. Marlow is grittier; drinking more, freer with the racism and misogyny, he feels even dirtier than before. Along with an amped up Marlow comes some unnecessary prose and even scenes, as if a publisher asked for more of the same but bigger and immediately. The plot itself hold, with a case that constantly seems to be going nowhere suddenly all coming together. Despite the higher page count the characters feel less developed, especially the women. Chandler’s prose is as lovely as ever, which makes the superfluous digressions not a complete waste. While I sound harsh, this is still a very good crime novel, it simply isn’t Chandler’s best effort.
honeycombtroy's review against another edition
4.0
Marlowe is the epitome of the smooth-talking and full of quips noir detective, and it's amazing to read. Feels more like an arthouse movie, where you care more about the style than you do the substance, but man does the style make up for it.
krep___'s review against another edition
3.75
Philip Marlowe is probably the definitive hard-boiled detective. He tells his tale in a trademark, smart tongue without quite being a smart-ass. It is a joy to hear the tale told in his voice. Characters are all colorful. The story is fairly straightforward without being predictable and moves along nicely. Elliot Gould's narration of the audiobook was unfortunately lackluster - little vocal differentiation among many of the characters and the delivery of much of Marlowe's exposition felt rushed and too dead-pan.
michael5000's review against another edition
5.0
Awfully good, except in the many ways in which it is bad; however, it is good in those ways as well.
readingoverbreathing's review against another edition
3.0
"The fog had cleared off outside and the stars were as bright as artificial stars of chromium on a sky of black velvet. I drove fast. I needed a drink badly and the bars were closed."
In the chronology of twentieth-century crime fiction we're following for my English module this semester, I did not expect there to be such a big jump in tone from the clue-puzzle mysteries of Christie and Sayers that we covered last week to the hardboiled, manly grit exemplified here in Chandler's Philip Marlowe. Where Christie and Sayers are homely, matter-of-fact, and at times a bit foppish, Chandler is violent, pugnacious, and intensely masculine. This novel unfolded much like a Humphrey Bogart film, which makes sense since Chandler was involved in quite a few of those, and presents itself as ostensibly American and rather jaded.
The cozy clue-puzzle is definitely much more it for me. While I could appreciate what Chandler was doing here, the overwhelming male energy, the constant degradation of the female characters to objects of sexual desire, and the tendency to outright violence were just not as enjoyable for me. Even at the end, when everything finally came together, the plot still seemed all over the place, with a decent amount of random associates I felt weren't necessary.
One thing, though, that I did actually love about this book was Chandler's descriptive writing. Throughout the whole book he maintains a very distinct sense of place wherever Marlowe goes, with really rich visual language that really makes this book a masterpiece of atmosphere. Every office, every street corner, every dark, nighttime landscape is described with care and attention to all five of the senses, and thus why I still say I can respect Chandler's writing.
I would actually like to still read some of Chandler's work that was adapted by old Hollywood eventually, and, in the meantime, I'm excited to dig into the politics of this book in my course later this week.
siriuschico's review against another edition
3.0
Klasická detektivka s drsným Marlowem v hlavní roli. Pro milovníky detektivek je to snad povinná četba. I dnes neztratila nic ze svého kouzla a napětí. Snad jenom na můj vkus se v tomhle díle vyskytovalo moc něžných mužů s pomněnkovými oči.
---------------------------------------------------------------
So to say it quickly: every book about Phill Marlowe from Raymond Chandler is evergreen.
---------------------------------------------------------------
So to say it quickly: every book about Phill Marlowe from Raymond Chandler is evergreen.