Scan barcode
towercorvid's review against another edition
5.0
This book is truly epic in scope spanning several wars and following multiple generations of sailors from the Danish town of Marstal. Jensen's fictional history weaves together the individual stories, people, and locations into a tapestry that's engrossing and hard to put down. Although long, if you like diving deep into a story that doesn't just focus on one person but evolves over time, this book is well worth the investment.
brian_loane's review against another edition
The best literature is never one thing. Moby-Dick is an adventure tale, a sea yarn, and a philosophical/religious study. Macbeth is a political drama, a psychological examination, and perhaps even a twisted love story. Carsten Jensen’s novel, We, the Drowned, continues this tradition. His novel is simultaneously a war story, a travelogue, a generational epic, and a town history. He accomplishes all of these tasks through his unique narrative voice, and the characters that it creates.
There are two immediately distinguishing traits about Jensen’s voice that manifest in the very first pages. The first is the reporter-like quality to the narration. For instance, the very first sentence of the book is: “Many years ago there lived a man called Laurids Madsen, who went up to Heaven and came down again, thanks to his boots.” There are no metaphors or hyperboles present, even though he describes something totally outlandish. The fantastic creeps into the novel, but Jensen treats them as normal events. This style of making the extraordinary seem ordinary exists throughout the book, and it is one of the pillars of the story.
The other distinguishing quality of Jensen’s novel is the first person plural voice—the “we”—that tells the story. Immediately, the reader has to wonder, “Who is telling me this story,” and it becomes clear that the group responsible for the yarn is the citizens of Marstal, which is the town that the book focuses on. The townspeople all tell the history of the town, while also participating in. How much does the group know about each other’s personal lives, and how forthcoming is the collective? These are fascinating questions, which Jensen incorporates into the novel.
So what story does Jensen weave with this unique voice? He creates a book where the characters assume great importance, and one of my favorite characters is Albert Madsen. As a young man, Albert embarks on a quest to find his missing father, and in doing so he sails around the world. On this trip, he sees the ugly parts of the human character, and he returns to Marstal a changed man. This adventure seems like it would fit in with the stories of Defoe, but Jensen takes ownership of the story through his voice and ideas. The power of Jensen is that he can acknowledge his influences while remaining free to tell his own story.
The story follows Albert’s entire life, but he goes through a sort of crisis of the soul when WWI strikes. In a brilliant storytelling move, Albert begins to receive visions in his dreams of his fellow townsmen who will die in the conflict. He writes these names down in a ledger, so he almost becomes a prophet of death, and he begins to feel like he is walking around a town filled with the dead. Then life offers him an escape in the form of parenthood. His tale becomes about progress, legacy, and life. And he is only one of the characters in this epic novel.
The book is one of changes. The town, the people, the ships, they all become something else, but the sea, one of the most volatile forces on the Earth, always remains part of the story. The sea allows the characters to see the world, but it also desires a toll. People must die, and the world goes on. We, the Drowned is an immensely readable novel, yet it discusses life so delicately and acutely that you will close the book a changed person.
There are two immediately distinguishing traits about Jensen’s voice that manifest in the very first pages. The first is the reporter-like quality to the narration. For instance, the very first sentence of the book is: “Many years ago there lived a man called Laurids Madsen, who went up to Heaven and came down again, thanks to his boots.” There are no metaphors or hyperboles present, even though he describes something totally outlandish. The fantastic creeps into the novel, but Jensen treats them as normal events. This style of making the extraordinary seem ordinary exists throughout the book, and it is one of the pillars of the story.
The other distinguishing quality of Jensen’s novel is the first person plural voice—the “we”—that tells the story. Immediately, the reader has to wonder, “Who is telling me this story,” and it becomes clear that the group responsible for the yarn is the citizens of Marstal, which is the town that the book focuses on. The townspeople all tell the history of the town, while also participating in. How much does the group know about each other’s personal lives, and how forthcoming is the collective? These are fascinating questions, which Jensen incorporates into the novel.
So what story does Jensen weave with this unique voice? He creates a book where the characters assume great importance, and one of my favorite characters is Albert Madsen. As a young man, Albert embarks on a quest to find his missing father, and in doing so he sails around the world. On this trip, he sees the ugly parts of the human character, and he returns to Marstal a changed man. This adventure seems like it would fit in with the stories of Defoe, but Jensen takes ownership of the story through his voice and ideas. The power of Jensen is that he can acknowledge his influences while remaining free to tell his own story.
The story follows Albert’s entire life, but he goes through a sort of crisis of the soul when WWI strikes. In a brilliant storytelling move, Albert begins to receive visions in his dreams of his fellow townsmen who will die in the conflict. He writes these names down in a ledger, so he almost becomes a prophet of death, and he begins to feel like he is walking around a town filled with the dead. Then life offers him an escape in the form of parenthood. His tale becomes about progress, legacy, and life. And he is only one of the characters in this epic novel.
The book is one of changes. The town, the people, the ships, they all become something else, but the sea, one of the most volatile forces on the Earth, always remains part of the story. The sea allows the characters to see the world, but it also desires a toll. People must die, and the world goes on. We, the Drowned is an immensely readable novel, yet it discusses life so delicately and acutely that you will close the book a changed person.
bfmermer's review against another edition
5.0
Denize kıyısı olan bir şehirde büyümedim. Çocukken tatillerde de plaja gitmeyince benim için hep uzak, anlamsız bir su yığını oldu deniz. Okul için İstanbul'a gittiğimde Beşiktaş'tan boğaza bakıp bu muymuş dediğimi hatırlıyorum, insanların ölüp bittiği deniz bu muydu yani. Gelgelelim Biz Boğulanlar benim hayal dahi edemeyeceğim bir yerde, denizin yalnızca hayatın bir parçası değil aynı zamanda ekmek teknesi de olduğu bir Danimarka kasabası olan Marstal'da geçiyor. Hatta romanın en önemli iki başkarakterini söyle deseniz biri deniz, diğeri de Marstal derim.
Hikaye Marstal'da, 19. yüzyılın ortalarında başlıyor. Üç çocuk babası Laurids Madsen ile denize açılıyoruz. Ancak uzun süre eşlik edemiyoruz Madsen'e, Danimarka-Almanya savaşının kargaşası içinde kaybediyoruz onu. Marstal'dan ayrılıp geri dönemeyen yüzlerce denizciden biri oluyor. Ardından oğlu Albert'ın peşine takılıyoruz, bu sefer Laurids'i bulma amacıyla. Hikaye sadece denizlerde geçmiyor tabi. Marstal'da da sıklıkla vakit geçiriyoruz. Denize açılan kocası ne zaman dönecek, hatta dönecek mi bilmeyen kadınları, üç beş senede bir gördüğü babasına bir yabancıymış gibi bakan çocukları görüyoruz orada. Deniz Marstal için hem nimet hem de lanet. Hikayenin son kısmı bunu iyice açık ediyor bize, çünkü bunca sene çektiklerinden sorumlu tuttuğu denize savaş açan bir kadın var bu kısımda. Albert'ın mirasını devralıp tüm varlığını denizle mücadele etmek için kullanan, ancak aynı zamanda oğlu Knud Erik'i denize kaptıran Klara Friis. Knud Erik de üçüncü nesli temsil ediyor. 2. Dünya Savaşı yıllarında Erik'le beraber hayatta kalmaya çalışıyoruz, savaşı bütün dehşetiyle yaşıyoruz biz de. Ve her şey tekrar Marstal'a bağlanıyor, onlarca sene süren yüzlerce küçük hikaye başladığı yerde bitiyor.
Kitap sıklıkla birinci çoğul şahsın ağzından, "biz" diyerek anlatılıyor. Bazen karakterlerin bakış açısına geçtiğimiz de oluyor ama bu geçişler çok doğal, anlatımın güzelliği içinde göze batmıyor asla. Bu kadar hacimli bir kitap için en büyük çekincem bir noktadan sonra sıkılacağım olur ama Biz Boğulanlar'da böyle bir şey olmadı. Gerçi ikinci bölümde hikayenin temposu biraz düştü, fakat Jensen'in karakterlerin iç dünyasını, çelişkilerini anlatmaktaki başarısı bu sayfaları da keyifle okunur hale getirmiş.
Nur Beier'in çevirisi ve düştüğü çevirmen notları harika. Editörlük de fena değil ancak birkaç dipnotta sayfa numarası verilmeden önceki dipnotların işaret edilmesi çok anlamsız olmuş, o dipnotun hangi sayfada olduğunu nereden bileceğiz ki.
Büyülü gerçekçiliğe neredeyse hiç dokunmasa da Yüzyıllık Yalnızlık'ı andıran, destansı bir roman Biz Boğulanlar. Çok sevdim, hatta Sessiz Ev'le beraber 2021'de şu ana dek okuduğum en iyi kitap diyebilirim.
Hikaye Marstal'da, 19. yüzyılın ortalarında başlıyor. Üç çocuk babası Laurids Madsen ile denize açılıyoruz. Ancak uzun süre eşlik edemiyoruz Madsen'e, Danimarka-Almanya savaşının kargaşası içinde kaybediyoruz onu. Marstal'dan ayrılıp geri dönemeyen yüzlerce denizciden biri oluyor. Ardından oğlu Albert'ın peşine takılıyoruz, bu sefer Laurids'i bulma amacıyla. Hikaye sadece denizlerde geçmiyor tabi. Marstal'da da sıklıkla vakit geçiriyoruz. Denize açılan kocası ne zaman dönecek, hatta dönecek mi bilmeyen kadınları, üç beş senede bir gördüğü babasına bir yabancıymış gibi bakan çocukları görüyoruz orada. Deniz Marstal için hem nimet hem de lanet. Hikayenin son kısmı bunu iyice açık ediyor bize, çünkü bunca sene çektiklerinden sorumlu tuttuğu denize savaş açan bir kadın var bu kısımda. Albert'ın mirasını devralıp tüm varlığını denizle mücadele etmek için kullanan, ancak aynı zamanda oğlu Knud Erik'i denize kaptıran Klara Friis. Knud Erik de üçüncü nesli temsil ediyor. 2. Dünya Savaşı yıllarında Erik'le beraber hayatta kalmaya çalışıyoruz, savaşı bütün dehşetiyle yaşıyoruz biz de. Ve her şey tekrar Marstal'a bağlanıyor, onlarca sene süren yüzlerce küçük hikaye başladığı yerde bitiyor.
Kitap sıklıkla birinci çoğul şahsın ağzından, "biz" diyerek anlatılıyor. Bazen karakterlerin bakış açısına geçtiğimiz de oluyor ama bu geçişler çok doğal, anlatımın güzelliği içinde göze batmıyor asla. Bu kadar hacimli bir kitap için en büyük çekincem bir noktadan sonra sıkılacağım olur ama Biz Boğulanlar'da böyle bir şey olmadı. Gerçi ikinci bölümde hikayenin temposu biraz düştü, fakat Jensen'in karakterlerin iç dünyasını, çelişkilerini anlatmaktaki başarısı bu sayfaları da keyifle okunur hale getirmiş.
Nur Beier'in çevirisi ve düştüğü çevirmen notları harika. Editörlük de fena değil ancak birkaç dipnotta sayfa numarası verilmeden önceki dipnotların işaret edilmesi çok anlamsız olmuş, o dipnotun hangi sayfada olduğunu nereden bileceğiz ki.
Büyülü gerçekçiliğe neredeyse hiç dokunmasa da Yüzyıllık Yalnızlık'ı andıran, destansı bir roman Biz Boğulanlar. Çok sevdim, hatta Sessiz Ev'le beraber 2021'de şu ana dek okuduğum en iyi kitap diyebilirim.
debordes1989's review against another edition
adventurous
dark
emotional
reflective
sad
slow-paced
5.0
My own words betray me at how I feel regarding this book. I could write paragraphs citing all the things I loved about it and still not say enough.
Jensen spent time, love, and care to create something haunting and beautiful. I was enveloped in the frigid fogs and sprayed by salty foam. My heart sank with the unfortunate many who never did rise again above the surface. The consistency of quality in which every part of this was told is masterful. Bastards and good men alike are weighed and found wanting by the sea.
Historical fiction is not really my type of read but this rises above the genre with grim determination. It is a grand confirmation that life is unfair and yet, a reminder. If you hold fast, you'll get to port or peace and either is welcome.
Jensen spent time, love, and care to create something haunting and beautiful. I was enveloped in the frigid fogs and sprayed by salty foam. My heart sank with the unfortunate many who never did rise again above the surface. The consistency of quality in which every part of this was told is masterful. Bastards and good men alike are weighed and found wanting by the sea.
Historical fiction is not really my type of read but this rises above the genre with grim determination. It is a grand confirmation that life is unfair and yet, a reminder. If you hold fast, you'll get to port or peace and either is welcome.
mango_'s review against another edition
adventurous
challenging
dark
emotional
hopeful
informative
reflective
sad
tense
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.25
dmje's review against another edition
5.0
Loved it. Brilliant, brilliant. Amazing scope, hugely funny and sad and generally ace :-)
ronanmcd's review against another edition
Brutal, harrowing, bittersweet whatever other adjectives and epithets you care to use. This book follows a Danish towns 100 year history through a few characters, with an external narrator. the game of human experience is here, always set against the seas. The sea represents all that is not us, beyond our control circumstance, freedom, betrayal and so much more. The town comes to terms with this relationship. astounding book. Fast read, with its almost spartan style.