Scan barcode
michinio's review against another edition
5.0
აქამდე ორუელის მარტო [b:ცხოველების ფერმა|7613|Animal Farm|George Orwell|https://d.gr-assets.com/books/1424037542s/7613.jpg|2207778] და [b:1984|5470|1984|George Orwell|https://d.gr-assets.com/books/1348990566s/5470.jpg|153313] მქონდა წაკითხული და ძალიანაც მომწონდა ორივე (1984 უფრო). ეს მესამე იყო და ესეც ძალიან მომეწონა, "ფერმაზე" მეტადაც კი.
ესპანეთის სამოქალაქო ომი ჩემთვის ყოველთვის რაღაც თეთრი ლაქასავით იყო 30-40-იანების ევროპის რუკაზე, რომელიც მარტივად და გასაგებად იყოფოდა 3 ნაწილად: აქედან სსრკ, შუაში გერმანია თავისი მოკავშირეებით და სულ იქით დანარჩენი ევროპა - და გასაგებია ვინ ვის კლავს. ესპანეთში კი რაც მქონდა რამე წაკითხული (ვიკიპედიაზე მაგალითად), ვერასოდეს გამოვიტანე დასკვნა იმაზეც კი ფრანკო საერთოდ ვის მხარეზე იყო და რა უნდოდა. და თვითონ ესპანეთში ვინ ვის ებრძოდა. რომ გითხრათ "კატალონიის" წაკითხვის შემდეგ მაინცდამაინც რამეს მივხვდი-თქო, მოგატყუებთ. მაგრამ, არა იმიტომ, რომ ორუელი წერს რამეს გაუგებრად. ზუსტადაც რომ პირიქით - ძალიან კარგად ამიხსნა თუ რატომაა ჩემთვისაც, მისთვისაც და მთელი კაცობრიობისთვის ეს საკითხი ასეთი ბუნდოვანი. ეხლა უკვე ვიცი, რომ შეუძლებელია რაიმე ლოგიკა ეძებო სიტუაციაში, როცა ერთმანეთს ებრძვიან: სოციალისტური მთავრობა, დიქტატორი ფრანკო (რომელსაც მხარს უჭერს ფაშისტური გერმანია და იტალია), ამ სამივეს ცალცალკე ებრძვიან კომუნისტები და ანარქისტების სულ მცირე ორი პარტია + ეს ყველა ღიად თუ ფარულად ებრძვის ერთმანეთს, არავის ევასება მარქსისტები და თავის მხრივ საბჭოთა კაშირი ცდილობს თავისი გავლენების გაიასნებას თუ პირიქით არევას. ხვდებით ხო? თუ ვერა??
რამდენიმე ნიუანსი რომლებმაც განსაკუთრებით მიიქციეს ყურადღება:
- წარმოიდგინეთ ადამიანი უცხო ქვეყანაში, რომლის ენაც გაჭირვებით იცის (რომც იცოდეს, ისეთი დომხალია, რომ ვერაფერში დაეხმარება), სადაც ვინ ვის ებრძვის გაუგებარია, სადაც ადამიანების უდისციპლინობა ქართველებს შეგვშურდება, სადაც ჯარისკაცების არაპროფესიონალიზმი გამაოგნებელია, სადაც შეიძლება შენიანმა უფრო მოგკლას, ვიდრე მტერმა - მეტიც შენივე იარაღითაც უპრობლემოდ შეიძლბა შემთხვევით მოკვდე, სადაც სნაიპერებისთვისაც კარგი ნადავლი ხარ, რადგან ხარ მაღალი... და აი ასეთ სიტუაციაში ორიუელი ზის აკოპში და წიგნს კითხულობს! და ეს არ არის ერთჯერადი შემთხვევა - მერე, ბარსელონის მაისის "რევოლუციის"დღეებშიც, სიტუაციაში სადაც ქუჩაში ნებისმიერ უიარაღო გამვლელს მხოლოდ იმიტომ ესროდნენ, რომ სროლის პონტი იყო - აი მაგ დროსაც კი, იმ სახლის სახურავზე გამაგრებული, რომელიც ყოველ წუთს შეიძლება შტურმით აიღონ - იქაც ზის და კითხულობს წიგნს! მიყვარს ეს კაცი!
- როდესაც მარქსისტების წინააღმდეგ კამპანია დაიწყო, ორუელი ხშირად ირონიით აღნიშნავს - ტროცკისტებს გვეძახდნენო. ისიც კი კარგად ახსნა რა კონტექსტებში შეიძლება ეს ეხმარათ და რატომ არის ყველა კონტექსტი მის შემთხვევაში სისულელე. მაგრამ მას გამორჩა ერთი - ძალიან სტრუქტურიზებული, დოკუმენტებზე დაფუძნებული, დეტლებზე ორიენტირებული, მკაცრად მეცნიერული მიდგომა ფაქტების აღწერისა და ანალიტიკისას. ტროცკის რაც კი მაქვს წაკითხული, ყველგან დიდი მსგავსებაა ორუელთან. მგონი იყო ტროცკისტი, მაგრამ არ იცოდა თვითონ :)
- მართალია ამ ორ წიგნს შორის უუუუუუუუუუუუუდიდესი სხვაობაა, სულ სხვადასხვა რამეებზეა, რადიკალურად სხვადასხვა ეპოქებში და რეალურად სხვადასხვა კულტურის შვილების დაწერილი, მაგრამ ამ წიგნმა გამახსენდა [b:Fear and Loathing in Las Vegas|7745|Fear and Loathing in Las Vegas|Hunter S. Thompson|https://d.gr-assets.com/books/1394204569s/7745.jpg|1309111]. ორივე ერთნაირი გულწრფელობითა და ირონიითაა დაწერილი და, რაც მთავარია, ორივეგან იგრძნობა, რომ უკარგესი, უსაყვარლესი ადამიანები გამოცდილებაა ძალიან კარგი მწერლური ხელით დაწერილი.
ესპანეთის სამოქალაქო ომი ჩემთვის ყოველთვის რაღაც თეთრი ლაქასავით იყო 30-40-იანების ევროპის რუკაზე, რომელიც მარტივად და გასაგებად იყოფოდა 3 ნაწილად: აქედან სსრკ, შუაში გერმანია თავისი მოკავშირეებით და სულ იქით დანარჩენი ევროპა - და გასაგებია ვინ ვის კლავს. ესპანეთში კი რაც მქონდა რამე წაკითხული (ვიკიპედიაზე მაგალითად), ვერასოდეს გამოვიტანე დასკვნა იმაზეც კი ფრანკო საერთოდ ვის მხარეზე იყო და რა უნდოდა. და თვითონ ესპანეთში ვინ ვის ებრძოდა. რომ გითხრათ "კატალონიის" წაკითხვის შემდეგ მაინცდამაინც რამეს მივხვდი-თქო, მოგატყუებთ. მაგრამ, არა იმიტომ, რომ ორუელი წერს რამეს გაუგებრად. ზუსტადაც რომ პირიქით - ძალიან კარგად ამიხსნა თუ რატომაა ჩემთვისაც, მისთვისაც და მთელი კაცობრიობისთვის ეს საკითხი ასეთი ბუნდოვანი. ეხლა უკვე ვიცი, რომ შეუძლებელია რაიმე ლოგიკა ეძებო სიტუაციაში, როცა ერთმანეთს ებრძვიან: სოციალისტური მთავრობა, დიქტატორი ფრანკო (რომელსაც მხარს უჭერს ფაშისტური გერმანია და იტალია), ამ სამივეს ცალცალკე ებრძვიან კომუნისტები და ანარქისტების სულ მცირე ორი პარტია + ეს ყველა ღიად თუ ფარულად ებრძვის ერთმანეთს, არავის ევასება მარქსისტები და თავის მხრივ საბჭოთა კაშირი ცდილობს თავისი გავლენების გაიასნებას თუ პირიქით არევას. ხვდებით ხო? თუ ვერა??
რამდენიმე ნიუანსი რომლებმაც განსაკუთრებით მიიქციეს ყურადღება:
- წარმოიდგინეთ ადამიანი უცხო ქვეყანაში, რომლის ენაც გაჭირვებით იცის (რომც იცოდეს, ისეთი დომხალია, რომ ვერაფერში დაეხმარება), სადაც ვინ ვის ებრძვის გაუგებარია, სადაც ადამიანების უდისციპლინობა ქართველებს შეგვშურდება, სადაც ჯარისკაცების არაპროფესიონალიზმი გამაოგნებელია, სადაც შეიძლება შენიანმა უფრო მოგკლას, ვიდრე მტერმა - მეტიც შენივე იარაღითაც უპრობლემოდ შეიძლბა შემთხვევით მოკვდე, სადაც სნაიპერებისთვისაც კარგი ნადავლი ხარ, რადგან ხარ მაღალი... და აი ასეთ სიტუაციაში ორიუელი ზის აკოპში და წიგნს კითხულობს! და ეს არ არის ერთჯერადი შემთხვევა - მერე, ბარსელონის მაისის "რევოლუციის"დღეებშიც, სიტუაციაში სადაც ქუჩაში ნებისმიერ უიარაღო გამვლელს მხოლოდ იმიტომ ესროდნენ, რომ სროლის პონტი იყო - აი მაგ დროსაც კი, იმ სახლის სახურავზე გამაგრებული, რომელიც ყოველ წუთს შეიძლება შტურმით აიღონ - იქაც ზის და კითხულობს წიგნს! მიყვარს ეს კაცი!
- როდესაც მარქსისტების წინააღმდეგ კამპანია დაიწყო, ორუელი ხშირად ირონიით აღნიშნავს - ტროცკისტებს გვეძახდნენო. ისიც კი კარგად ახსნა რა კონტექსტებში შეიძლება ეს ეხმარათ და რატომ არის ყველა კონტექსტი მის შემთხვევაში სისულელე. მაგრამ მას გამორჩა ერთი - ძალიან სტრუქტურიზებული, დოკუმენტებზე დაფუძნებული, დეტლებზე ორიენტირებული, მკაცრად მეცნიერული მიდგომა ფაქტების აღწერისა და ანალიტიკისას. ტროცკის რაც კი მაქვს წაკითხული, ყველგან დიდი მსგავსებაა ორუელთან. მგონი იყო ტროცკისტი, მაგრამ არ იცოდა თვითონ :)
- მართალია ამ ორ წიგნს შორის უუუუუუუუუუუუუდიდესი სხვაობაა, სულ სხვადასხვა რამეებზეა, რადიკალურად სხვადასხვა ეპოქებში და რეალურად სხვადასხვა კულტურის შვილების დაწერილი, მაგრამ ამ წიგნმა გამახსენდა [b:Fear and Loathing in Las Vegas|7745|Fear and Loathing in Las Vegas|Hunter S. Thompson|https://d.gr-assets.com/books/1394204569s/7745.jpg|1309111]. ორივე ერთნაირი გულწრფელობითა და ირონიითაა დაწერილი და, რაც მთავარია, ორივეგან იგრძნობა, რომ უკარგესი, უსაყვარლესი ადამიანები გამოცდილებაა ძალიან კარგი მწერლური ხელით დაწერილი.
phoenix2's review against another edition
Even though I do enjoy Orwell's works, this one is not my cup of tea. Sure, his writing is great as always, but the story is all about him wanting to have a gun so he can shoot, or how they had to find wood for the fire. Not what one should except from a war memoir.
savaging's review against another edition
4.0
I held myself tight as I dove into this book, all the battles and politics and men men men, and of course Orwell won't refer to his wife by any other name than "my wife." And then despite it all Orwell won me over. Mostly by being humble and confused.
Orwell went to Spain to fight the Fascists. He joined a left-wing Marxist militia which then later becomes the target of the right-wing Marxists (Stalinists). Spoiler alert: then everything is awful.
Here's his summary of his time there:
"This war, in which I played so ineffectual a part, has left me with memories that are mostly evil, and yet I do not wish that I had missed it. When you have had a glimpse of such a disaster as this -- and however it ends the Spanish war will turn out to have been an appalling disaster, quite apart from the slaughter and physical suffering -- the result is not necessarily disillusionment and cynicism. Curious enough the whole experience has left me with not less but more belief in the decency of human beings."
I really liked this edition, which takes the two 'political analysis' chapters and puts them at the end, where they don't interrupt the narrative flow (this is what Orwell wanted with later editions). I liked the foreword by Adam Hochschild but hated the bloviated introduction by Lionel Trilling.
Orwell went to Spain to fight the Fascists. He joined a left-wing Marxist militia which then later becomes the target of the right-wing Marxists (Stalinists). Spoiler alert: then everything is awful.
Here's his summary of his time there:
"This war, in which I played so ineffectual a part, has left me with memories that are mostly evil, and yet I do not wish that I had missed it. When you have had a glimpse of such a disaster as this -- and however it ends the Spanish war will turn out to have been an appalling disaster, quite apart from the slaughter and physical suffering -- the result is not necessarily disillusionment and cynicism. Curious enough the whole experience has left me with not less but more belief in the decency of human beings."
I really liked this edition, which takes the two 'political analysis' chapters and puts them at the end, where they don't interrupt the narrative flow (this is what Orwell wanted with later editions). I liked the foreword by Adam Hochschild but hated the bloviated introduction by Lionel Trilling.
rynetry's review against another edition
4.0
Solid. Fascinating timing in hindsight, given what would happen with fascism in the decade to follow. I wanted to read this to get a point of view of a world on the edge of a wave of fascism and it certainly gave an on the ground feel of that.
goobgoblin's review against another edition
dark
informative
inspiring
reflective
medium-paced
4.0
Content Warnings
Graphic: Police brutality, Injury/Injury detail, and Classism
Moderate: War