Take a photo of a barcode or cover
3.85 AVERAGE
3.85 AVERAGE
challenging
dark
funny
mysterious
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
adventurous
challenging
dark
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
uscimmo a riveder le stelle (εβγήκαμε να ξαναδούμε τ' άστρα)
Έτσι τελειώνει η Κόλαση, με τον Δάντη και τον οδηγό και δάσκαλό του Βιργίλιο να τελειώνουν το ταξίδι τους βγαίνοντας από τον αναποδογυρισμένο κώνο της Κολάσεως στο νότιο ημισφαίριο της Γης. Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για το πρώτο μέρος της Θείας Κωμωδίας. 34 άσματα, 4.720 στίχοι. Γραμμένο πριν 7 αιώνες. Περιγράφει το ταξίδι του Δάντη στην Κόλαση του Χριστιανισμού όπου τιμωρούνται με σκληρότητα οι κολασμένοι από τον Δίκαιο μα καθόλου Πανάγαθο Θεό. 9 κύκλοι λοιπόν και ο καθένας περιέχει σωρό κολασμένους με αποκορύφωμα τον Εωσφόρο, τον Έκπτωτο Άγγελο που έχει τοποθετηθεί στο κέντρο της Γης και βασανίζει ο ίδιος τον Ιούδα, τον Βρούτο και τον Κάσσιο.
Αυτά τα γενικά για το πρώτο μέρος του έργου, την Κόλαση. Αν και ο Δάντης ήταν αναμφίβολα ένας δεξιοτέχνης του λόγου και της Ποίησης, καθώς κατάφερε με μέτρο και ομοιοκαταληξία να παραστήσει με τρομερή ενάργεια τον Άδη και όλο αυτό να το κάνει σε μια γλώσσα που βρίσκονταν τότε στα σπάργανα, έχω κάποιες ενστάσεις, όχι φυσικά για το έργο του και τη σημασία του, αλλά για τις δυσκολίες που θα μπορούσε να έχει ο αναγνώστης του 21ου αιώνα για να απολαύσει και να κατανοήσει το έργο. Είναι γνωστό ότι ο Δάντης συνθέτει το ποίημα αυτό όντας εξόριστος από την αγαπημένη του πόλη, τη Φλωρεντία. Είναι, επομένως, λογικό να αναφερθεί σε πρόσωπα της εποχής τα οποία αντιπαθούσε ή του ήταν γνωστά. Ο σύγχρονος, λοιπόν, έχοντας ανάμεσα σε αυτόν και τον ποιητή ένα χάσμα 7 αιώνων χάνει το πάθος με το οποίο τιμωρεί ή ευσπλαγχνίζεται τους ανθρώπους ο Δάντης στο δημιούργημά του. Οι υποσημειώσεις δεν βοηθούν και τόσο καθώς οι ξερές πληροφορίες για τα διάφορα πρόσωπα δεν αναπληρώνουν το χάσμα αυτό. Η δεύτερη δυσκολία που συναντά ο μη ιταλόφωνος αναγνώστης είναι το ότι χάνει την ποιητική τεχνική που χρησιμοποιεί ο Δάντης, την τερτσίνα και την ομοιοκαταληξία, κάτι εντυπωσιακό για ένα έργο συνολικά 14.233 στίχων.
Εξαιρουμένων των παραπάνω εμποδίων που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς, για τα οποία φυσικά δεν ευθύνεται ο ίδιος ο ποιητής ο οποίος χρησιμοποίησε τεχνηέντως την πραγματικότητα και τις προσωπικότητες της εποχής, αλλά ο Πανδαμάτωρ Χρόνος, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η «Κόλαση» είναι ένα έργο ύψιστης ποιητικής αξίας. Με απόλυτη οργάνωση και δομή, ο Δάντης δίνει σάρκα και οστά σε κάτι τόσο αφηρημένο που δε θα μπορούσε να συλλάβει ποτέ ο πήλινος Νους μας, καθώς είναι Άυλο και για πολλούς ανύπαρκτο. Δείχνει την πορεία του αμαρτωλού ανθρώπου ο οποίος «σε δάσος βρέθηκε σκοτεινιασμένο / γιατί είχε το σωστό δρόμο χαμένο» τελικά φαίνεται να κατανοεί την κατάστασή του και να οδεύει προς τον Καθαρμό αφού όμως πρώτα περάσει από την απόλυτη φρίκη των φοβερών αμαρτημάτων. Δεν ξέρω κατά πόσο εγώ ο άπειρος κατανόησα το μεγαλεπήβολο αυτό έργο αλλά τουλάχιστον το απόλαυσα και πέρασα από τον καταρράκτη του ποιητικού λόγου ενός μεγάλου δημιουργού, ο οποίος ευτυχώς έχει και συνέχεια.
Η μετάφραση του Γιωργή Κότσιρα από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος είναι αρκετά καλή, κατανοητή, έμμετρη και με πληθώρα σημειώσεων. Ένα μόνο λάθος εντόπισα το οποίο θα ήθελα να αναφέρω εδώ γιατί είναι σημαντικό για την κατανόηση του κειμένου. Στο 11ο Άσμα, σελ. 91, στίχος 82 ο Κότσιρας μεταφράζει: «Κακία, ακολασία και κτηνωδία». Στον αμέσως επόμενο στίχο (83) λέει ο ποιητής «κι η πρώτη», και ενώ ο Δάντης αναφέρεται στην ακολασία (incontenenza) ο αναγνώστης καταλαβαίνει την κακία και δημιουργείται σύγχυση για όσα ακολουθούν. Κατά τα άλλα δεν εντόπισα άλλα θέματα.
Εύχομαι να απολαύσει το Αιώνιο Έργο όποιος αποφασίσει να βυθιστεί σε αυτό!
Έτσι τελειώνει η Κόλαση, με τον Δάντη και τον οδηγό και δάσκαλό του Βιργίλιο να τελειώνουν το ταξίδι τους βγαίνοντας από τον αναποδογυρισμένο κώνο της Κολάσεως στο νότιο ημισφαίριο της Γης. Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για το πρώτο μέρος της Θείας Κωμωδίας. 34 άσματα, 4.720 στίχοι. Γραμμένο πριν 7 αιώνες. Περιγράφει το ταξίδι του Δάντη στην Κόλαση του Χριστιανισμού όπου τιμωρούνται με σκληρότητα οι κολασμένοι από τον Δίκαιο μα καθόλου Πανάγαθο Θεό. 9 κύκλοι λοιπόν και ο καθένας περιέχει σωρό κολασμένους με αποκορύφωμα τον Εωσφόρο, τον Έκπτωτο Άγγελο που έχει τοποθετηθεί στο κέντρο της Γης και βασανίζει ο ίδιος τον Ιούδα, τον Βρούτο και τον Κάσσιο.
Αυτά τα γενικά για το πρώτο μέρος του έργου, την Κόλαση. Αν και ο Δάντης ήταν αναμφίβολα ένας δεξιοτέχνης του λόγου και της Ποίησης, καθώς κατάφερε με μέτρο και ομοιοκαταληξία να παραστήσει με τρομερή ενάργεια τον Άδη και όλο αυτό να το κάνει σε μια γλώσσα που βρίσκονταν τότε στα σπάργανα, έχω κάποιες ενστάσεις, όχι φυσικά για το έργο του και τη σημασία του, αλλά για τις δυσκολίες που θα μπορούσε να έχει ο αναγνώστης του 21ου αιώνα για να απολαύσει και να κατανοήσει το έργο. Είναι γνωστό ότι ο Δάντης συνθέτει το ποίημα αυτό όντας εξόριστος από την αγαπημένη του πόλη, τη Φλωρεντία. Είναι, επομένως, λογικό να αναφερθεί σε πρόσωπα της εποχής τα οποία αντιπαθούσε ή του ήταν γνωστά. Ο σύγχρονος, λοιπόν, έχοντας ανάμεσα σε αυτόν και τον ποιητή ένα χάσμα 7 αιώνων χάνει το πάθος με το οποίο τιμωρεί ή ευσπλαγχνίζεται τους ανθρώπους ο Δάντης στο δημιούργημά του. Οι υποσημειώσεις δεν βοηθούν και τόσο καθώς οι ξερές πληροφορίες για τα διάφορα πρόσωπα δεν αναπληρώνουν το χάσμα αυτό. Η δεύτερη δυσκολία που συναντά ο μη ιταλόφωνος αναγνώστης είναι το ότι χάνει την ποιητική τεχνική που χρησιμοποιεί ο Δάντης, την τερτσίνα και την ομοιοκαταληξία, κάτι εντυπωσιακό για ένα έργο συνολικά 14.233 στίχων.
Εξαιρουμένων των παραπάνω εμποδίων που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς, για τα οποία φυσικά δεν ευθύνεται ο ίδιος ο ποιητής ο οποίος χρησιμοποίησε τεχνηέντως την πραγματικότητα και τις προσωπικότητες της εποχής, αλλά ο Πανδαμάτωρ Χρόνος, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η «Κόλαση» είναι ένα έργο ύψιστης ποιητικής αξίας. Με απόλυτη οργάνωση και δομή, ο Δάντης δίνει σάρκα και οστά σε κάτι τόσο αφηρημένο που δε θα μπορούσε να συλλάβει ποτέ ο πήλινος Νους μας, καθώς είναι Άυλο και για πολλούς ανύπαρκτο. Δείχνει την πορεία του αμαρτωλού ανθρώπου ο οποίος «σε δάσος βρέθηκε σκοτεινιασμένο / γιατί είχε το σωστό δρόμο χαμένο» τελικά φαίνεται να κατανοεί την κατάστασή του και να οδεύει προς τον Καθαρμό αφού όμως πρώτα περάσει από την απόλυτη φρίκη των φοβερών αμαρτημάτων. Δεν ξέρω κατά πόσο εγώ ο άπειρος κατανόησα το μεγαλεπήβολο αυτό έργο αλλά τουλάχιστον το απόλαυσα και πέρασα από τον καταρράκτη του ποιητικού λόγου ενός μεγάλου δημιουργού, ο οποίος ευτυχώς έχει και συνέχεια.
Η μετάφραση του Γιωργή Κότσιρα από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος είναι αρκετά καλή, κατανοητή, έμμετρη και με πληθώρα σημειώσεων. Ένα μόνο λάθος εντόπισα το οποίο θα ήθελα να αναφέρω εδώ γιατί είναι σημαντικό για την κατανόηση του κειμένου. Στο 11ο Άσμα, σελ. 91, στίχος 82 ο Κότσιρας μεταφράζει: «Κακία, ακολασία και κτηνωδία». Στον αμέσως επόμενο στίχο (83) λέει ο ποιητής «κι η πρώτη», και ενώ ο Δάντης αναφέρεται στην ακολασία (incontenenza) ο αναγνώστης καταλαβαίνει την κακία και δημιουργείται σύγχυση για όσα ακολουθούν. Κατά τα άλλα δεν εντόπισα άλλα θέματα.
Εύχομαι να απολαύσει το Αιώνιο Έργο όποιος αποφασίσει να βυθιστεί σε αυτό!
Read for AP Lit. Loved the drama. I’m going to become an annoying literature guy (I can barely read a full book on my own)
there is (to me) no more mysterious place than Hell.
adventurous
dark
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
challenging
dark
mysterious
fast-paced
rozumela som tomu co sa tam dialo ? nie; bol to vibe ? ano
It feels blasphemous to even rate this. Mostly I felt like I had a lack of info going into it that means a lot of it is lost on me. Probably best to read this with footnotes unless you know about sooo many naughty italian dudes. However it's got unreal imagery & his sweet bromance with Virgil and the scenes where he was scooped up like a baby and carried to safety were so awesome.
adventurous
dark
reflective
medium-paced
I read this in anticipation of RF Kuang's Katabasis and I really enjoyed it. Plus people just need to read more classics (and less self-help). It was also a good detour into poetry where I don't typically venture (I'm reading Ciardi's translation), plus some of its theological musings (like how the damned might appear) were really interesting. I will definitely move on to Purgatorio and Paradiso (and Katabasis).