Take a photo of a barcode or cover
3.8 AVERAGE
3.8 AVERAGE
Well written with amazing characters. This is an amazing book.
2.5ish stars
The jacket blurb is not really what this book is about, nor is the cover artwork. I thought it was going to be a portal fantasy, but it's definitely not. It's not even a fantasy, more like fabulism/magical realism. The pacing was slow and off in many parts for me and there were a few passages that I did not see the need for at all (like him noticing the commercial for Viagra on his grandparent's TV--it doesn't call it Viagra, it calls it the kissing pill, but it doesn't seem to serve a larger purpose).
There were several things I definitely could've done without, like the fatphobia when talking about the detective, describing a straightjacket as something that holds the arms of a raving lunatic who is foaming at the mouth, and defining timid as acting like you don't have any balls. None of those really have any business being in a kidlit book.
I really, really, really wanted to love this book. It's #ownvoices, plus it's got a gay MC where the story isn't about coming out and it's in MG. Middle Grade books need so much more LGBTQIAP+ rep and this is a welcome addition to that. That aspect is handled well (though it's heartbreaking to hear Riley call it a condition), and I did like that his fears about it were addressed. It was also good to see how Christianity played into how Riley viewed himself and how he believed others viewed him.
The ending mostly makes up for its flaws. If you can make it through, the ending ties everything together, and Riley starts to heal and get closure.
The jacket blurb is not really what this book is about, nor is the cover artwork. I thought it was going to be a portal fantasy, but it's definitely not. It's not even a fantasy, more like fabulism/magical realism. The pacing was slow and off in many parts for me and there were a few passages that I did not see the need for at all (like him noticing the commercial for Viagra on his grandparent's TV--it doesn't call it Viagra, it calls it the kissing pill, but it doesn't seem to serve a larger purpose).
There were several things I definitely could've done without, like the fatphobia when talking about the detective, describing a straightjacket as something that holds the arms of a raving lunatic who is foaming at the mouth, and defining timid as acting like you don't have any balls. None of those really have any business being in a kidlit book.
I really, really, really wanted to love this book. It's #ownvoices, plus it's got a gay MC where the story isn't about coming out and it's in MG. Middle Grade books need so much more LGBTQIAP+ rep and this is a welcome addition to that. That aspect is handled well (though it's heartbreaking to hear Riley call it a condition), and I did like that his fears about it were addressed. It was also good to see how Christianity played into how Riley viewed himself and how he believed others viewed him.
The ending mostly makes up for its flaws. If you can make it through, the ending ties everything together, and Riley starts to heal and get closure.
Cute story and idea. I like the diversity of Riley’s character a lot! Very similar to A Monster Calls but with a very different protagonist and way of responding to trauma.
Gorgeous cover!!
Gorgeous cover!!
adventurous
emotional
sad
Loveable characters:
Complicated
The author broke the number one rule of what NOT to do - EVER - in a story. He killed the loyal sidekick dog. That is not okay in any way, shape or form. You never kill the dog!
I mean, I knew it was coming based on all the clues leading up to it, but I had faith that it would be different. But no.
That aside, this was a beautiful short middle-grade story of a boy who has lost his mother and puts everything on the line in an attempt to find her. I was sent this book in a book subscription box, and it's been sitting on my shelf for over a year now, until I picked it up in search of a quick read.
I wasn't sure what to expect, and truthfully, there were parts that creeped me out lol, but as a whole I very much enjoyed it.
I felt for Riley, and I found it refreshing to have some lgbtq themes throughout the story.
The cast of characters and the theme of friendship and loyalty throughout this whole book was touching and emotional, and I thought very clever in the way it was portrayed and written. I appreciated the innocence of reading this through the eyes of your average 11 year old boy.
I'm glad I was sent this book, because I probably never would have even heard of its existence otherwise!
I mean, I knew it was coming based on all the clues leading up to it, but I had faith that it would be different. But no.
That aside, this was a beautiful short middle-grade story of a boy who has lost his mother and puts everything on the line in an attempt to find her. I was sent this book in a book subscription box, and it's been sitting on my shelf for over a year now, until I picked it up in search of a quick read.
I wasn't sure what to expect, and truthfully, there were parts that creeped me out lol, but as a whole I very much enjoyed it.
I felt for Riley, and I found it refreshing to have some lgbtq themes throughout the story.
The cast of characters and the theme of friendship and loyalty throughout this whole book was touching and emotional, and I thought very clever in the way it was portrayed and written. I appreciated the innocence of reading this through the eyes of your average 11 year old boy.
I'm glad I was sent this book, because I probably never would have even heard of its existence otherwise!
adventurous
mysterious
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
I liked it. The book kept me intrigued and dragged me along this mystery of finding out where Riley's mom is. I knew this was going to be a psychological ending with no magical aspect whatsoever like A Monster Calls, I Fight Giants, and Bridge to Terabithia. I was totally ok with that since I really liked his interactions with the real world. Him coming to terms with his sexuality in a blind way compared to other books I've read. It was interesting to see his perspective on it and how his issues were created, leading to his denial of his mother's death. I thought the absolute worst and that is my fault. I thought there were more nefarious things going on like, for example, I thought right up until the cancer reveal that his mother was actually murdered in front of him and he hadn't come to terms with that. And I actually felt disappointed because I was reading the book as a mystery instead of what it actually was.
One of the largest problems with this book is the main character. He's supposed to be eleven, but behaves and speaks like a five year old. He hasn't got an ounce of maturity. Compare him to other ten years old in pop culture and literature, and they act a lot more grown up and feel much less irritating. They don't keep spouting dictionary definitions like somebody who is learning to write. Most eleven year olds would also wretch at the thought of constantly referring to their dad as 'daddy.' It may be a South USA thing, but to an outsider it comes across as weird.
Then there's the plot itself. The blurb and cover make it look like this will be an adventure story, a fantasy trek through the woods to find a woman who has gone missing. It isn't. It's a dull, repetative trudge that never really has anything resembling action. Yes, it involves a boy and his dog going into the woods to find someone, but that doesn't happen until about one hundred pages in, half way through the book. It is, in short, really boring. I can appreciate its themes of grief and loss, and what it is attempting to do, but it never fully achieves what it is setting out to do, which is a shame because there is, I think, an important story to be told out of those themes.
What really put me off this book, however, was the perverted and needless sexualisation. If the main character was a bit older then I might be more willing to forgive any transgressions, but when he's eleven it's a big, off putting, red flag. The idea of an eleven and a fourteen year old being together in a relationship, which is alluded to throughout the book, is really wrong. It almost comes across as sinister. On top of that, the book also refers to erections, albeit euphemistically, and at one point wet dreams (which is so wrong that I wanted to book down and burn it). It's at this point you start to wonder how the book got published in the state that it is, why nobody sat the author down and told him to change things.
On top of that, it is not very well written. The prose is not elegant. The style is meandering. It is, overall, amateurish.
(1/2 a star)
Then there's the plot itself. The blurb and cover make it look like this will be an adventure story, a fantasy trek through the woods to find a woman who has gone missing. It isn't. It's a dull, repetative trudge that never really has anything resembling action. Yes, it involves a boy and his dog going into the woods to find someone, but that doesn't happen until about one hundred pages in, half way through the book. It is, in short, really boring. I can appreciate its themes of grief and loss, and what it is attempting to do, but it never fully achieves what it is setting out to do, which is a shame because there is, I think, an important story to be told out of those themes.
What really put me off this book, however, was the perverted and needless sexualisation. If the main character was a bit older then I might be more willing to forgive any transgressions, but when he's eleven it's a big, off putting, red flag. The idea of an eleven and a fourteen year old being together in a relationship, which is alluded to throughout the book, is really wrong. It almost comes across as sinister. On top of that, the book also refers to erections, albeit euphemistically, and at one point wet dreams (which is so wrong that I wanted to book down and burn it). It's at this point you start to wonder how the book got published in the state that it is, why nobody sat the author down and told him to change things.
On top of that, it is not very well written. The prose is not elegant. The style is meandering. It is, overall, amateurish.
(1/2 a star)
And now, my love, it’s time to say goodbye
Though I promise you are not alone
Through wind and through rain and stormy nights
My voice will always guide you home
The Whispers was zo’n mooi verhaal. Ik vind het echt lastig om erover te schrijven maar het heeft me zo erg geraakt. Ik had nooit verwacht dat dit boek zoveel impact op me zou hebben maar ik ben zo blij dat ik hem heb gelezen.
Ik heb zo hard gejankt aan het einde. Het was echt niet normaal. Je volgt Riley samen met z’n hond Tucker terwijl hij eigenlijk naar zijn moeder zoekt. Ze is vier maanden geleden verdwenen en hij wilt haar vinden. Daarbij denkt hij dat The Whispers hem kunnen helpen en gaat hij het bos in om haar te vinden.
Nou de groeten ik ben echt niet okay na dit boek.
- okay ten eerste ik had oprecht niet verwacht dat ze dood was gegaan. De gedachte dat het een mogelijkheid was was wel door mn hoofd gegaan, maar ik dacht dat dat het niet zou zijn. Ik was serieus aan het wachten op het moment dat z’n moeder weer terugkwam. Riley wordt wakker en is dan ineens bij het graf van z’n moeder. Ze bleek dus kanker te hebben en dit was Riley’s manier om ermee te dealen, of beter gezegd er niet mee te dealen.
- TUCKER GING OOK DOOD. Ik kan ermee leven als een mens doodgaat. Het is heel sad en raakt me diep, maar als er een dier doodgaat dan komen de tranen pas echt. Riley wordt dus wakker bij z’n moeders graf en Tucker ligt dan naast hem en hij ademt niet meer. Nou de traanbuizen sprongen open. Ik had helemaal niet verwacht dat dat zou gebeuren en de funeral daarna was zo fucking sad. Tucker was ook zo’n lieve hond. Hij verdiende beter dan dit.
- Het was zo leuk dat Riley gay was. Echt intens genieten. De manier waarop hij over Dylan nadacht was zo relatable voor mij en het was zo leuk om te zien hoe hij ermee om ging. Het was daarentegen heel sad om te zien dat hij echt dacht dat er iets mis met hem was. Hij dacht dat z’n moeder was doodgegaan doordat hij jongens leuk vond en dat brak me.
- aan het begin krijg je al iets te horen over ‘Kenny from Kentucky’ en je denkt dan echt wie is dat. Is dat degene die zn moeder heeft meegenomen. Dat blijkt dus Gary’s stiefneef te zijn en hij en Riley hebben gezoend toen ze samen waren. Hij schaamde zich daar heel erg voor want zn moeder betrapte hun. Aan het einde van het boek, een van de allerlaatste pagina’s, zie je een flashback naar het moment dat Riley en z’n moeder over dat moment praatte en het was zo mooi. Ze zei dat ze hem altijd unconditionally zal liefhebben en ik zat te sobben.
Dit boek bevatte gewoon zoveel verschillende elementen en het was oprecht heel goed in elkaar gezet. Je hebt ook nog Dylan die wordt mishandelt thuis en gelukkig aan het einde ervoor kiest om weg te gaan bij zn vader. Je komt er ook achter dat Riley’s tripjes naar Frank de politieman eigenlijk naar de therapeut was en dat was heel interessant. Gary en Carl speelden niet een hele grote rol en waren niet heel bijzonder maar was wel weer aan het janken op het moment dat Gary en Riley het goedmaakten.
Het is natuurlijk een middle grade boek maar ik kan met zekerheid zeggen dat dit een van de meest emotionele boeken is die ik heb gelezen en daar houd ik van in een boek. Het was misschien niet het meest complexe boek, of überhaupt het beste boek dat ik ooit heb gelezen. Maar het heeft iets met me gedaan en het heeft iets voor me betekent en daar ben ik The Whispers dankbaar voor.
Though I promise you are not alone
Through wind and through rain and stormy nights
My voice will always guide you home
The Whispers was zo’n mooi verhaal. Ik vind het echt lastig om erover te schrijven maar het heeft me zo erg geraakt. Ik had nooit verwacht dat dit boek zoveel impact op me zou hebben maar ik ben zo blij dat ik hem heb gelezen.
Ik heb zo hard gejankt aan het einde. Het was echt niet normaal. Je volgt Riley samen met z’n hond Tucker terwijl hij eigenlijk naar zijn moeder zoekt. Ze is vier maanden geleden verdwenen en hij wilt haar vinden. Daarbij denkt hij dat The Whispers hem kunnen helpen en gaat hij het bos in om haar te vinden.
Nou de groeten ik ben echt niet okay na dit boek.
- okay ten eerste ik had oprecht niet verwacht dat ze dood was gegaan. De gedachte dat het een mogelijkheid was was wel door mn hoofd gegaan, maar ik dacht dat dat het niet zou zijn. Ik was serieus aan het wachten op het moment dat z’n moeder weer terugkwam. Riley wordt wakker en is dan ineens bij het graf van z’n moeder. Ze bleek dus kanker te hebben en dit was Riley’s manier om ermee te dealen, of beter gezegd er niet mee te dealen.
- TUCKER GING OOK DOOD. Ik kan ermee leven als een mens doodgaat. Het is heel sad en raakt me diep, maar als er een dier doodgaat dan komen de tranen pas echt. Riley wordt dus wakker bij z’n moeders graf en Tucker ligt dan naast hem en hij ademt niet meer. Nou de traanbuizen sprongen open. Ik had helemaal niet verwacht dat dat zou gebeuren en de funeral daarna was zo fucking sad. Tucker was ook zo’n lieve hond. Hij verdiende beter dan dit.
- Het was zo leuk dat Riley gay was. Echt intens genieten. De manier waarop hij over Dylan nadacht was zo relatable voor mij en het was zo leuk om te zien hoe hij ermee om ging. Het was daarentegen heel sad om te zien dat hij echt dacht dat er iets mis met hem was. Hij dacht dat z’n moeder was doodgegaan doordat hij jongens leuk vond en dat brak me.
- aan het begin krijg je al iets te horen over ‘Kenny from Kentucky’ en je denkt dan echt wie is dat. Is dat degene die zn moeder heeft meegenomen. Dat blijkt dus Gary’s stiefneef te zijn en hij en Riley hebben gezoend toen ze samen waren. Hij schaamde zich daar heel erg voor want zn moeder betrapte hun. Aan het einde van het boek, een van de allerlaatste pagina’s, zie je een flashback naar het moment dat Riley en z’n moeder over dat moment praatte en het was zo mooi. Ze zei dat ze hem altijd unconditionally zal liefhebben en ik zat te sobben.
Dit boek bevatte gewoon zoveel verschillende elementen en het was oprecht heel goed in elkaar gezet. Je hebt ook nog Dylan die wordt mishandelt thuis en gelukkig aan het einde ervoor kiest om weg te gaan bij zn vader. Je komt er ook achter dat Riley’s tripjes naar Frank de politieman eigenlijk naar de therapeut was en dat was heel interessant. Gary en Carl speelden niet een hele grote rol en waren niet heel bijzonder maar was wel weer aan het janken op het moment dat Gary en Riley het goedmaakten.
Het is natuurlijk een middle grade boek maar ik kan met zekerheid zeggen dat dit een van de meest emotionele boeken is die ik heb gelezen en daar houd ik van in een boek. Het was misschien niet het meest complexe boek, of überhaupt het beste boek dat ik ooit heb gelezen. Maar het heeft iets met me gedaan en het heeft iets voor me betekent en daar ben ik The Whispers dankbaar voor.