Take a photo of a barcode or cover
Reviews tagging 'Misogyny'
George Orwell's 1984: An Audible Original adaptation by George Orwell, Joe White
205 reviews
challenging
dark
informative
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Title: 1984
Author: George Orwell
Genre: Adult Dystopia
Format: my own paperback book
Star Rating: 2.5 stars
tw: misogyny, antisemitism, war, parental death, assault, burning, torture, mind control
So, I read this book back in high school, over 10 years ago. I know, I am old. I remember thinking “Oh this is such a good book!” I also felt really proud of myself for reading an “adult” book. Up until that point, I had normally read young adult books. I found a beautiful paperback edition, while I was thrift shopping of course, and thought “Great! I’ll give this another go and see if it holds up!”
Ugh. This book sucked and I am so disappointed that I did not like it the second time around. Sure, the message was good. Big Brother is always watching, etc, etc. It’s a metaphor for the government and how if it goes left unchecked, bad things will happen. I get that. My problem was with the main character, Winston, and the ending. I’ll explain both.
Winston is the absolute whiniest main character I’ve ever read about and I read Shadow and Bone (if you all have read that book, you know who I’m talking about). He wanted to kill a woman because he was attracted to her. Who does that? In fact, he dislikes all women and had nasty things to say about them. He would constantly shit on women because they used their feminine wiles to get people to join some sort of group. He also had such an ego about him that was completely undeserved. He knew he wasn’t a catch but at the same time, still acted like he was better than everyone just because he didn’t think like the others.
The ending made me so mad. This is going to be a spoiler of sorts so read this next paragraph if you don’t care about spoilers or if you have already read the book. We were made to root for Winston, fighting against the Party. That things were going to go well for the Rebellion and that maybe we would see the Party getting taken down. But no. Winson learns to love the party and therefore loves Big Brother due to mind control. I don’t remember if I liked the ending or not when I read it in high school. I really just remember being confused. But now, I’m just mad. Thank god I only spent like one dollar on this book.
Overall, I believe this is an important book about government control. But don’t rely on Winston to be an example of how to defeat said government control. He is nothing but a whiny, misogynistic wuss. I still recommend this book. Just be prepared to be mad about the ending and about Winston.
Content Warnings
Moderate: Confinement, Death, Infertility, Misogyny, Physical abuse, Torture, Violence, Blood, Police brutality, Antisemitism, Grief, Gaslighting, Alcohol, War
challenging
dark
emotional
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Content Warnings
Graphic: Child death, Confinement, Death, Emotional abuse, Misogyny, Physical abuse, Sexual assault, Sexual content, Torture, Violence, Forced institutionalization, Police brutality, Death of parent, Gaslighting, Injury/Injury detail, Classism
Moderate: Slavery, Vomit, Pregnancy, Alcohol, War
Minor: Homophobia
dark
informative
mysterious
reflective
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
In the context of the author's actions, some parts are genuinely concerning and a major turn off.
Having read it without notion of this was however 'enjoyable' and the meaning I took from it was a severely flawed character given his circumstances (and not the self insert it actually is).
Having read it without notion of this was however 'enjoyable' and the meaning I took from it was a severely flawed character given his circumstances (and not the self insert it actually is).
Content Warnings
Graphic: Misogyny, Rape, Sexism, Sexual violence, Torture, Toxic relationship, Forced institutionalization
Moderate: Alcoholism, Death, Violence, Police brutality, Kidnapping, War
challenging
dark
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Content Warnings
Graphic: Confinement, Death, Misogyny, Sexism, Torture, Violence, Excrement, Vomit, Police brutality, Stalking, Gaslighting
As much as I wanted to get through this just to say I actually read a classic in my free time, I just couldn't. I feel like once you're over 50 pages in, a book should be engaging, if not in its plot then at least in its characters or concept. While the concept is really intriguing, as I love dystopian lit, Winston as a main character is about as flat a glass of stale tap water. Add in his blatant hatred for women and it's painfully obvious this book is a product of its time. Maybe that's just a symptom of me trying to read this in 2022, nearly 75 years after it was initially published- God knows I couldn't even get through the first chapter of Lord of the Rings. But at the end of the day I just had no interest in continuing through pages upon pages of lengthy descriptions, intense yet vague world building, and casual sexism. It's just not for me.
Content Warnings
Graphic: Ableism, Misogyny, Sexism, Murder, Gaslighting, Classism
Moderate: Child death, Death of parent, War
adventurous
challenging
dark
sad
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
1984 is George Orwell's dystopian look at the future. Dystopias are drawn from the present, taking one or two things that are and exaggerate them until they become what could be. Some are more accurate than others, and the more accurate a dystopia, the scarier it tends to be, The surveillance state coming out of the Second World War and the Red Scare of the Cold War, all lead into the Telescreens, the retconning of history, Thought Police and Big Brother.
1984 is a terrifying look at what could be. It was also not intended to be an instruction manual, but a look at what happens when things are taken far, far, far too far.
1984 is a terrifying look at what could be. It was also not intended to be an instruction manual, but a look at what happens when things are taken far, far, far too far.
Content Warnings
Graphic: Ableism, Addiction, Alcoholism, Animal cruelty, Body horror, Bullying, Confinement, Death, Drug abuse, Emotional abuse, Genocide, Gore, Infidelity, Misogyny, Panic attacks/disorders, Physical abuse, Sexism, Suicidal thoughts, Torture, Toxic relationship, Violence, Forced institutionalization, Blood, Police brutality, Medical content, Grief, Religious bigotry, Medical trauma, Murder, Gaslighting, Toxic friendship, Alcohol, War, Injury/Injury detail, Classism
Moderate: Excrement, Vomit
dark
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
This book is a tale of corruption.
There are some vile comments on women: wanting to k*ll and r*pe them.
Even after O’Brien mentally and Physically abusing Winston, Winston still idealises him
There are some vile comments on women: wanting to k*ll and r*pe them.
Content Warnings
Graphic: Ableism, Alcoholism, Death, Emotional abuse, Gore, Misogyny, Physical abuse, Rape, Torture, Violence, Blood, Vomit, Religious bigotry, Alcohol, War, Injury/Injury detail, Classism
challenging
dark
inspiring
reflective
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
A part of my soul just went missing and oops, I think it was this book
Content Warnings
Graphic: Body horror, Emotional abuse, Torture, Police brutality, Gaslighting, Injury/Injury detail
Moderate: Suicidal thoughts, Medical content, Dementia, Medical trauma
Minor: Homophobia, Misogyny, Rape, Sexism, Sexual violence, Acephobia/Arophobia
adventurous
dark
informative
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Για δεύτερη φορά, ο Όργουελ κατάφερε να με αφήσει σοκαρισμένη. Το 1984 είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1949 κι όμως, δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ο Όργουελ καταφέρνει πάλι να είναι επίκαιρος, παρόλο που το έργο του γράφτηκε τόσα χρόνια πριν.
Στο βιβλίο η Ωκεανία βρίσκεται κάτω από το καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, την προσωποποίηση του Κόμματος, του μόνου αλάθητου μηχανισμού. Ο Όργουελ σκιαγράφησε λεπτομερώς μία κοινωνία του 1984, όπου οι άνθρωποι ζουν κάτω από ένα τρομοκρατικό και δικτατορικό καθεστώς. Το μεγαλύτερο αμάρτημα είναι το έγκλημα της σκέψης, το παρελθόν δέχεται συνεχείς τροποποιήσεις, η γλώσσα αλλάζει με σκοπό η ομιλία να είναι ανεξάρτητη από τη σκέψη ενώ οι πολίτες ζουν μέσα στην προπαγάνδα, αποβάλλοντας κάθε συναίσθημα από πάνω τους, πέρα από την αγάπη, τον φόβο και τη λατρεία τους για τον Μεγάλο Αδελφό.
Διαβάζοντας το βιβλίο και βλέποντας πώς ζούσαν οι άνθρωποι στην Ωκεάνια, δε μπορούσα παρά να νιώσω φρίκη και θυμό. Μου ήταν δύσκολο να χωνέψω τους κανόνες που επέβαλλε το Κόμμα στους πολίτες και την πλύση εγκεφάλου την οποία έκανε. Η σκηνή με τα "δύο λεπτά μίσους" είναι μία από τις σκηνές του βιβλίου που με έκαναν να αισθανθώ φρίκη και να συνειδητοποιήσω πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθούν οι άνθρωποι. Το βιβλίο περιέχει πολλά στοιχεία τα οποία ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και κάνοντας τη συσχέτιση, σοκαρίστηκα ακόμη παραπάνω.
Ο πρωταγωνιστής Γουίνστον Σμιθ ήταν ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας για εμένα. Σε μια κοινωνία όπου προσπαθεί να εξαλείψει την σκέψη, το να βλέπω ότι υπήρχε κάποιος ο οποίος αμφισβητούσε αυτά που έλεγε το Κόμμα και που ήθελε να μάθει την αλήθεια, παραμένοντας ένας από τους λίγους "ανθρώπους" ήταν κάτι που με έκανε να νιώθω αισιοδοξία. Δεν είναι συμπαθητικός (όπως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, κατά τη δική μου άποψη), αλλά σε μία κοινωνία όπου οι άνθρωποι δε μπορούν να νιώσουν σχεδόν κανένα συναίσθημα και των οποίων οι απόψεις τους έχουν διαβρωθεί εξαιτίας του Κόμματος, είναι απόλυτα λογικό. Για αυτά που πρεσβεύει ο κάθε χαρακτήρας, θεωρώ ότι ήταν γραμμένοι ακριβώς όπως ταίριαζε με το όλο θέμα του βιβλίου.
Η γραφή ήταν πυκνή και με αμεσότητα παρουσίαζε την κατάσταση που επικρατούσε στην Ωκεάνια. Όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο περισσότερα μάθαινα για την κοινωνία και για τον τρόπο με τον οποίο το Κόμμα ασκούσε την εξουσία του. Το τρομοκρατικό και σκοτεινό κλίμα που επικρατούσε στο βιβλίο με έκανε να αισθάνομαι τρόμο και φρίκη ενώ η λεπτομερής περιγραφή του τρόπου ζωής των ανθρώπων μού έδινε την εντύπωση ότι βρισκόμουν εγώ η ίδια στην Ωκεάνια. Πολλές φορές μου ερχόταν να ουρλιάξω από αγανάκτηση βλέποντας την ανικανότητα των ανθρώπων να δουν την αλήθεια και να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους, παρόλο που ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν σχεδόν αδύνατο εξαιτίας της επιρροής του Κόμματος.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου η πλοκή κορυφώνεται ακόμη περισσότερο, ειδικά στα τελευταία κεφάλαια. Καθώς τα διάβαζα, αισθανόμουν σαν να έχανα σιγά σιγά το μυαλό μου και αρκετές φορές αισθανόμουν άρρωστη, εξαιτίας των γεγονότων που εκτυλίσσονταν στα τελευταία κεφάλαια Τα βασανιστήρια τα οποία υπέστη ο Γουίνστον περιγράφονταν στο βιβλίο με τόσο λεπτομερή και ψυχοφθόρο τρόπο, που αισθανόμουν σαν να με έπιασε κόμπος στο στομάχι. Όταν έφτασα στο τέλος, μού ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ολοκληρωνόταν το βιβλίο, παρόλο που ήξερα ότι δε μπορούσε να τελειώσει διαφορετικά.
Μου ήταν κάπως δύσκολο να διαβάζω κάποιες προβληματικές σκέψεις ή απόψεις του Γουίνστον όπως όταν σκεφτόταν ότι ήθελε να βιάσει τη Τζούλια (Τη βίαζε και στην κορύφωση της ηδονής, της έκοβε το λαρύγγι και υπήρχαν μερικά σημεία στο βιβλίο που μου φάνηκαν προβληματικά ή μισογυνιστικά. Για παράδειγμα, δε μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο το βιβλίο αναφερόταν στις πόρνες καθώς ήταν πολύ υποτιμητικός ενώ οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν με κατώτερο τρόπο από τους άντρες (καταλαβαίνω ότι το Κόμμα ευθυνόταν για αυτό, αλλά και πάλι ήταν άβολο να το διαβάζω αυτό). Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, παραθέτονται μεγάλα αποσπάσματα από το βιβλίο του Εμμανουήλ Γκολντστάιν, ενός αποστάτη ο οποίος κινήθηκε εναντίον του Κόμματος, τα οποία συμπεριλαμβάνουν κάποιες από τις απόψεις του. Αν και τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον, πιστεύω ότι γίνονταν κάπως μονότονα σε μερικά σημεία και θεωρώ ότι ήταν πιο μακροσκελές από ότι χρειαζόταν. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, βαθμολόγησα το βιβλίο με 4.5 αστέρια, αντί για 5 και δεν έβαλα λιγότερα, επειδή και πάλι συνέχισα να το διαβάζω με αμείωτο ενδιαφέρον.
Το βιβλίο, όπως και το προηγούμενο βιβλίο του Όργουελ, με έκανε να προβληματιστώ και να νιώσω πολλά συναισθήματα. Άλλοτε ένιωθα φρίκη, άλλοτε ένιωθα φόβο, άλλοτε αγανάκτηση κι άλλοτε τολμώ να πω ότι ένιωθα αισιοδοξία κι ελπίδα. Τελειώνοντας το βρισκόμουν σε απόγνωση και αναλογιζόμουν τι είχα διαβάσει και αν μήπως έπρεπε να αναθεωρήσω κάποιες απόψεις μου. Δεν είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, όχι μόνο λόγω της αργής εξέλιξης της πλοκής, αλλά και λόγω του σκοτεινού και ώριμου περιεχομένου. Παρόλα αυτά, αποτελεί τροφή για σκέψη και θεωρώ ότι είναι σίγουρα ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί έστω και μία φορά από όλους (όχι από μικρές φυσικά ηλικίες).
Προσοχή όμως: ο Μεγάλος Αδελφός σας παρακολουθεί...
Στο βιβλίο η Ωκεανία βρίσκεται κάτω από το καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, την προσωποποίηση του Κόμματος, του μόνου αλάθητου μηχανισμού. Ο Όργουελ σκιαγράφησε λεπτομερώς μία κοινωνία του 1984, όπου οι άνθρωποι ζουν κάτω από ένα τρομοκρατικό και δικτατορικό καθεστώς. Το μεγαλύτερο αμάρτημα είναι το έγκλημα της σκέψης, το παρελθόν δέχεται συνεχείς τροποποιήσεις, η γλώσσα αλλάζει με σκοπό η ομιλία να είναι ανεξάρτητη από τη σκέψη ενώ οι πολίτες ζουν μέσα στην προπαγάνδα, αποβάλλοντας κάθε συναίσθημα από πάνω τους, πέρα από την αγάπη, τον φόβο και τη λατρεία τους για τον Μεγάλο Αδελφό.
Διαβάζοντας το βιβλίο και βλέποντας πώς ζούσαν οι άνθρωποι στην Ωκεάνια, δε μπορούσα παρά να νιώσω φρίκη και θυμό. Μου ήταν δύσκολο να χωνέψω τους κανόνες που επέβαλλε το Κόμμα στους πολίτες και την πλύση εγκεφάλου την οποία έκανε. Η σκηνή με τα "δύο λεπτά μίσους" είναι μία από τις σκηνές του βιβλίου που με έκαναν να αισθανθώ φρίκη και να συνειδητοποιήσω πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθούν οι άνθρωποι. Το βιβλίο περιέχει πολλά στοιχεία τα οποία ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και κάνοντας τη συσχέτιση, σοκαρίστηκα ακόμη παραπάνω.
Ο πρωταγωνιστής Γουίνστον Σμιθ ήταν ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας για εμένα. Σε μια κοινωνία όπου προσπαθεί να εξαλείψει την σκέψη, το να βλέπω ότι υπήρχε κάποιος ο οποίος αμφισβητούσε αυτά που έλεγε το Κόμμα και που ήθελε να μάθει την αλήθεια, παραμένοντας ένας από τους λίγους "ανθρώπους" ήταν κάτι που με έκανε να νιώθω αισιοδοξία. Δεν είναι συμπαθητικός (όπως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, κατά τη δική μου άποψη), αλλά σε μία κοινωνία όπου οι άνθρωποι δε μπορούν να νιώσουν σχεδόν κανένα συναίσθημα και των οποίων οι απόψεις τους έχουν διαβρωθεί εξαιτίας του Κόμματος, είναι απόλυτα λογικό. Για αυτά που πρεσβεύει ο κάθε χαρακτήρας, θεωρώ ότι ήταν γραμμένοι ακριβώς όπως ταίριαζε με το όλο θέμα του βιβλίου.
Η γραφή ήταν πυκνή και με αμεσότητα παρουσίαζε την κατάσταση που επικρατούσε στην Ωκεάνια. Όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο περισσότερα μάθαινα για την κοινωνία και για τον τρόπο με τον οποίο το Κόμμα ασκούσε την εξουσία του. Το τρομοκρατικό και σκοτεινό κλίμα που επικρατούσε στο βιβλίο με έκανε να αισθάνομαι τρόμο και φρίκη ενώ η λεπτομερής περιγραφή του τρόπου ζωής των ανθρώπων μού έδινε την εντύπωση ότι βρισκόμουν εγώ η ίδια στην Ωκεάνια. Πολλές φορές μου ερχόταν να ουρλιάξω από αγανάκτηση βλέποντας την ανικανότητα των ανθρώπων να δουν την αλήθεια και να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους, παρόλο που ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν σχεδόν αδύνατο εξαιτίας της επιρροής του Κόμματος.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου η πλοκή κορυφώνεται ακόμη περισσότερο, ειδικά στα τελευταία κεφάλαια. Καθώς τα διάβαζα, αισθανόμουν σαν να έχανα σιγά σιγά το μυαλό μου και αρκετές φορές αισθανόμουν άρρωστη, εξαιτίας των γεγονότων που εκτυλίσσονταν στα τελευταία κεφάλαια
Μου ήταν κάπως δύσκολο να διαβάζω κάποιες προβληματικές σκέψεις ή απόψεις του Γουίνστον
Το βιβλίο, όπως και το προηγούμενο βιβλίο του Όργουελ, με έκανε να προβληματιστώ και να νιώσω πολλά συναισθήματα. Άλλοτε ένιωθα φρίκη, άλλοτε ένιωθα φόβο, άλλοτε αγανάκτηση κι άλλοτε τολμώ να πω ότι ένιωθα αισιοδοξία κι ελπίδα. Τελειώνοντας το βρισκόμουν σε απόγνωση και αναλογιζόμουν τι είχα διαβάσει και αν μήπως έπρεπε να αναθεωρήσω κάποιες απόψεις μου. Δεν είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, όχι μόνο λόγω της αργής εξέλιξης της πλοκής, αλλά και λόγω του σκοτεινού και ώριμου περιεχομένου. Παρόλα αυτά, αποτελεί τροφή για σκέψη και θεωρώ ότι είναι σίγουρα ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί έστω και μία φορά από όλους (όχι από μικρές φυσικά ηλικίες).
Προσοχή όμως: ο Μεγάλος Αδελφός σας παρακολουθεί...
Content Warnings
Graphic: Body horror, Physical abuse, Torture, Violence
Moderate: Misogyny, Sexism, Sexual content
Minor: Alcoholism, Rape
adventurous
challenging
dark
informative
sad
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Not gonna lie I want to take my eyeballs out and eat them. This shit was so horrifying I can’t even fathom a world like this. But at the same time I see the similarities on how it is today. Not to that extent but enough. And it’s very scary. I didn’t like the book at all but I get the message and I will never ever be reading anything by this man unless I want to unalive myself. I literally have no happiness currently so.
Content Warnings
Graphic: Alcoholism, Body horror, Body shaming, Bullying, Child abuse, Child death, Confinement, Death, Drug use, Eating disorder, Emotional abuse, Fatphobia, Genocide, Gore, Gun violence, Hate crime, Infertility, Misogyny, Panic attacks/disorders, Physical abuse, Racism, Rape, Sexism, Sexual assault, Sexual content, Sexual violence, Slavery, Suicidal thoughts, Torture, Toxic relationship, Violence, Forced institutionalization, Blood, Excrement, Medical content, Kidnapping, Grief, Religious bigotry, Medical trauma, Stalking, Death of parent, Murder, Schizophrenia/Psychosis , Pregnancy, Cultural appropriation, Gaslighting, Toxic friendship, Abandonment, Alcohol, Colonisation, War, Classism