Take a photo of a barcode or cover
3.74 AVERAGE
3.74 AVERAGE
Love the writing. Very sad, romantic, and gripping book.
adventurous
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
tense
slow-paced
Degene die mij hier een beetje volgen weten dat ik een grote fan ben van Ernest Hemingway. Ik heb meer van hem gelezen dan ik hier laat doorschijnen (ik ben een tijdlang niet actief geweest op Boekmeter en had toen besloten om met een schone lei te beginnen) maar hij is naast Stephen King de enige auteur die al meerdere keren een 4.5* heeft weten te verzamelen en laat ons eerlijk zijn, hij doet dat op een oeuvre dat qua hoeveelheid heel wat minder imposant is dan dat van King. Het zijn echter niet altijd de meest eenvoudige boeken en ik laat er dan ook graag wat tijd tussen.
Vooral ook om niet te snel door zijn oeuvre te fietsen maar het kriebelde opeens om nog eens iets van Papa Hemingway te gaan lezen. De keuze viel op deze For Whom the Bell Tolls omdat mijn grootvader (die ik nooit heb gekend trouwens) hier een Nederlandse vertaling van had in zijn indrukwekkende bibliotheek en het me wel leuk leek om zo een connectie met hem te kunnen maken. Ik heb er dus geen idee van wat hij hier nu exact van vond, maar ik hoop dat hij er meer plezier aan heeft gehad dan ik. Op zich is dit wel perfect vintage Hemingway. Die dialogen, die stijl, dat sporadische Spaans ertussen maar waar ik The Old Man and the Sea juist roem om zijn voortkabbelend verhaal, is dat hier het grote breekpunt. For Whom the Bell Tolls is namelijk bijna het viervoudige aan aantal pagina's en het sleept zo enorm hard.. Tegelijkertijd wil je ook wel weten hoe het nu juist afloopt met Robert Jordan, Pilar, Pablo en natuurlijk Maria maar het was soms echt op de tanden bijten.
Vreemd dan ook dat hij soms een compleet ander niveau weet te benaderen dan een paar pagina's ervoor. Want zo is het verhaal van Pilar over de terechtstelling van de fascisten in het stadje gewoon nagelbijtend goed. Ook het fameuze chapter 27 (liefhebbers van het zwaardere muziekgenre moeten sowieso het nummer For Whom the Bell Tolls van Metallica eens checken, dat baseert zich op de strijd van El Sordo) is bijzonder sterk en het is dan ook jammer dat Hemingway zich soms gewoon teveel in zijn eigen gimmick verliest. Het archaïsche "thou" en het vermommen van obsceniteiten zoals "fuck" door "milk" onder andere.. Na een tijd had ik het er wel wat mee gehad eerlijk gezegd. Het einde daarentegen maakt dan wel weer veel goeds. Het laatste hoofdstuk is er één van lange adem, maar dat lees je dan ook wel in één ruk uit
.
Het was trouwens het enige boek van Hemingway in de collectie van mijn grootvader dus of hij echt een fan was? Hij las wel graag oorlogsboeken maar ook in die categorie heeft Hemingway wel wat geschreven en dat had hij niet liggen. Ach, we zullen het nooit weten vrees ik. Ik heb er een gemengd gevoel bij alleszins. Ik ben blijkbaar bij één van de weinigen aangezien dit algemeen toch wordt beschouwd als één van zijn beste boeken..
Vooral ook om niet te snel door zijn oeuvre te fietsen maar het kriebelde opeens om nog eens iets van Papa Hemingway te gaan lezen. De keuze viel op deze For Whom the Bell Tolls omdat mijn grootvader (die ik nooit heb gekend trouwens) hier een Nederlandse vertaling van had in zijn indrukwekkende bibliotheek en het me wel leuk leek om zo een connectie met hem te kunnen maken. Ik heb er dus geen idee van wat hij hier nu exact van vond, maar ik hoop dat hij er meer plezier aan heeft gehad dan ik. Op zich is dit wel perfect vintage Hemingway. Die dialogen, die stijl, dat sporadische Spaans ertussen maar waar ik The Old Man and the Sea juist roem om zijn voortkabbelend verhaal, is dat hier het grote breekpunt. For Whom the Bell Tolls is namelijk bijna het viervoudige aan aantal pagina's en het sleept zo enorm hard.. Tegelijkertijd wil je ook wel weten hoe het nu juist afloopt met Robert Jordan, Pilar, Pablo en natuurlijk Maria maar het was soms echt op de tanden bijten.
Vreemd dan ook dat hij soms een compleet ander niveau weet te benaderen dan een paar pagina's ervoor. Want zo is het verhaal van Pilar over de terechtstelling van de fascisten in het stadje gewoon nagelbijtend goed. Ook het fameuze chapter 27 (liefhebbers van het zwaardere muziekgenre moeten sowieso het nummer For Whom the Bell Tolls van Metallica eens checken, dat baseert zich op de strijd van El Sordo) is bijzonder sterk en het is dan ook jammer dat Hemingway zich soms gewoon teveel in zijn eigen gimmick verliest. Het archaïsche "thou" en het vermommen van obsceniteiten zoals "fuck" door "milk" onder andere.. Na een tijd had ik het er wel wat mee gehad eerlijk gezegd. Het einde daarentegen maakt dan wel weer veel goeds. Het laatste hoofdstuk is er één van lange adem, maar dat lees je dan ook wel in één ruk uit
.
Het was trouwens het enige boek van Hemingway in de collectie van mijn grootvader dus of hij echt een fan was? Hij las wel graag oorlogsboeken maar ook in die categorie heeft Hemingway wel wat geschreven en dat had hij niet liggen. Ach, we zullen het nooit weten vrees ik. Ik heb er een gemengd gevoel bij alleszins. Ik ben blijkbaar bij één van de weinigen aangezien dit algemeen toch wordt beschouwd als één van zijn beste boeken..
dark
emotional
reflective
sad
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
adventurous
emotional
funny
hopeful
sad
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
Felt very slow. But lots of reflective themes throughout the book. Which I loved.
emotional
sad
tense
slow-paced
This is a hard rating for me, and sometime in the future I might turn this jumble of thoughts into a real review. I liked the book, especially Hemmingway's sad endings. And I liked the deep subject matter and the philosophical and political musings.
However I often felt the characters and the dialog to be forced, and I found the philosophy to be rather on the nose. I also found commentary on Pilar's descriptions to be self congratulatory.
Regarding the writing style, I preferred it to A Farewell to Arms, but didn't love the 'direct' spanish translations. The way 'thee' and 'thou' were used and molested instead of bothered, ect. I speak enough Spanish to get what he was going for, but I can't really fathom why. Robert Jordan was meant to be a professor of Spanish, with only a bit of an accent noticeable to a native speaker. So he would not have made these sorts of clumsy translations. And I find they harm the reading experience.
Furthermore, it is completely unclear to me what the pattern of usage for thee and thou was. Whenever I paid close attention, it neither lined up with usted and tu, nor with plural and singular, so I struggle to understand his intent.
A real shame to about all the 'I obscenity in the milk of thy mother's'. What a stupid world that censorship keeps authors from writing what they'd really like.
Anyway, I have some temptations to give this a 4, but the book really was a mixed bag for me, so it'll get a 3 for now. I read the Campbell Scott naration, and it was in a rather lovely, mid atlantic accent.
However I often felt the characters and the dialog to be forced, and I found the philosophy to be rather on the nose. I also found commentary on Pilar's descriptions to be self congratulatory.
Regarding the writing style, I preferred it to A Farewell to Arms, but didn't love the 'direct' spanish translations. The way 'thee' and 'thou' were used and molested instead of bothered, ect. I speak enough Spanish to get what he was going for, but I can't really fathom why. Robert Jordan was meant to be a professor of Spanish, with only a bit of an accent noticeable to a native speaker. So he would not have made these sorts of clumsy translations. And I find they harm the reading experience.
Furthermore, it is completely unclear to me what the pattern of usage for thee and thou was. Whenever I paid close attention, it neither lined up with usted and tu, nor with plural and singular, so I struggle to understand his intent.
A real shame to about all the 'I obscenity in the milk of thy mother's'. What a stupid world that censorship keeps authors from writing what they'd really like.
Anyway, I have some temptations to give this a 4, but the book really was a mixed bag for me, so it'll get a 3 for now. I read the Campbell Scott naration, and it was in a rather lovely, mid atlantic accent.
challenging
emotional
inspiring
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No