Take a photo of a barcode or cover
3.7 AVERAGE
3.7 AVERAGE
I can see why it was a shocker when it was published, and why this novel continues to be read. Beautiful prose, but oh what a dreary tale.
Krankzinnige roman. Totaal bezopen en toch boeiend.
In de tweede helft en vooral naar het einde toe zo over the top melodramatisch dat je Hardy er bijna van verdenkt een postmoderne parodie op victoriaanse fictie te hebben willen schrijven -- als je ondertussen niet merkte dat het hem ook dodelijke ernst is. Bijvoorbeeld aan de bloedserieuze en vaak tenenkrommende dialogen in dat deel van de roman, waarin Hardy ook nauwelijks nog moeite doet om de rare toevalligheden weg te werken onder een schijn van waarschijnlijkheid. Hij stopte na dit boek met het schrijven van romans: soms voelt het alsof hij er tijdens het schrijven hiervan al geen zin meer in had, maar dit toch per se wilde afronden omdat hij zijn ei kwijt moest over de benepen victoriaanse huwelijksmoraal.
Het mooiste vond ik het begin, dat me behalve aan Le Rouge et le Noir (ambitieuze jonge boekenwurm die droomt van een maatschappelijke carrière) zelfs ook een beetje deed denken aan Proust, met die jongen die droomt van de grote stad die hij in de verte ziet liggen, die mijmert over plaatsnamen en auteursnamen en verliefd wordt op een foto.
Maar de rare ontwikkelingen als Jude dan eindelijk, eindelijk (soort van...!) getrouwd is met die vreemd wankelmoedige Susan... Nou ja. Ik kan me wel voorstellen dat lezers daar afhaken.
Ben benieuwd of (en zo ja hoe) Michael Winterbottom hier een verteerbare film uit heeft kunnen peuren...
In de tweede helft en vooral naar het einde toe zo over the top melodramatisch dat je Hardy er bijna van verdenkt een postmoderne parodie op victoriaanse fictie te hebben willen schrijven -- als je ondertussen niet merkte dat het hem ook dodelijke ernst is. Bijvoorbeeld aan de bloedserieuze en vaak tenenkrommende dialogen in dat deel van de roman, waarin Hardy ook nauwelijks nog moeite doet om de rare toevalligheden weg te werken onder een schijn van waarschijnlijkheid. Hij stopte na dit boek met het schrijven van romans: soms voelt het alsof hij er tijdens het schrijven hiervan al geen zin meer in had, maar dit toch per se wilde afronden omdat hij zijn ei kwijt moest over de benepen victoriaanse huwelijksmoraal.
Het mooiste vond ik het begin, dat me behalve aan Le Rouge et le Noir (ambitieuze jonge boekenwurm die droomt van een maatschappelijke carrière) zelfs ook een beetje deed denken aan Proust, met die jongen die droomt van de grote stad die hij in de verte ziet liggen, die mijmert over plaatsnamen en auteursnamen en verliefd wordt op een foto.
Maar de rare ontwikkelingen als Jude dan eindelijk, eindelijk (soort van...!) getrouwd is met die vreemd wankelmoedige Susan... Nou ja. Ik kan me wel voorstellen dat lezers daar afhaken.
Ben benieuwd of (en zo ja hoe) Michael Winterbottom hier een verteerbare film uit heeft kunnen peuren...
While I enjoyed Tess more, I can appreciate Jude. He had a sucky life and the part with the kids certainly threw me.
Just finished this book. To be sure, I don't generally like books by dead British fellows, but this one? This one was so dark and depressing, I couldn't help but love it.
Although I read this years ago (not saying how many), I know I need to come back to it because I absolutely loved its raw bleakness, its compelling characters, its sheer realism of the time. Of course, travelling through the English countryside while reading Jude didn't hurt, either. The movie version with Christopher Eccleston
I will never forgive having to read this. Also, I didn't even take the AP exam so it wasn't useful :)
challenging
emotional
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
As he, himself, recognized, Hardy was certainly a man ahead of his time earning him such censure that he never wrote another novel after this one. His thorough and comprehensive challenges to the institution of marriage of the period are hard hitting. The institutions of the church and university hardly fair better to his narrative fusillade of ignominy.
Crushed by these institutions are the two beautiful protagonists who strive to do everything with kindness, uncharacteristic wisdom and love. Yet they are the victims of not only the souls crushing institutions of the time, but also of their self-destructive, uncontrollable urges.
Unfortunately, Hardy was also ahead of his time in writing victim porn. The unrelenting sadness and hopelessness of the book made it ultimately unreadable for me, and I gave up 3/4 of the way in and according to Wikipedia’s summary missed the most horrific parts.
\Hardy certainly gets credit for taking on the establishment in this archetype of naturalism, and he does include some humor, but oh the horror.
Crushed by these institutions are the two beautiful protagonists who strive to do everything with kindness, uncharacteristic wisdom and love. Yet they are the victims of not only the souls crushing institutions of the time, but also of their self-destructive, uncontrollable urges.
Unfortunately, Hardy was also ahead of his time in writing victim porn. The unrelenting sadness and hopelessness of the book made it ultimately unreadable for me, and I gave up 3/4 of the way in and according to Wikipedia’s summary missed the most horrific parts.
\Hardy certainly gets credit for taking on the establishment in this archetype of naturalism, and he does include some humor, but oh the horror.