Take a photo of a barcode or cover
3.86 AVERAGE
3.86 AVERAGE
adventurous
inspiring
mysterious
reflective
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Işık Tanrısı'na başlamamın sebebi, KIRKİKİ (Bilim-Kurgu Klasikleri Okuma Grubu)'nun her ay içerisinde ortak okumaya aldığı kitaplardan en sonuncusu olmasıydı (ki şimdi okuduğum Sürgün Gezegeni o ünvanı aldı.). Her ne kadar grubun hızına yetişemesem de bu kitabı elime alıp okumamı sağladıkları için teşekkür ederim. Tabii onların benim bu çabalarımdan daha haberleri yok ama ileride belli başlı adımlar atacağım! Ve sevgili Işık Tanrısı'nın kelimelerime ışık vurmasını dileyerek kitap hakkındaki düşüncelerime başlıyorum.
Bu kitaba başladığım ve yaklaşık 20-25. sayfaya ulaştığım zaman, "yine bilmediğim yerden vurdu ya..." moduna girerek okumaya başladım. Eskisi kadar araştırmacı ruhum olsaydı 25. sayfada kitabı dondurup Hinduizm ve Budizm mitlojisi hakkındaki bütün bilgileri kütüphanelerden, Google'dan ve bu mitolojiyle ilgili tartışmalardan edinip kitabı okumaya devam ederdim. Faust kitabında buna benzer sıkıntıyı yaşadığım ve acısı hâlâ taze olduğu için, Işık Tanrısı'na devam edip etmemekte çok bocaladım. Velakin Yüzüklerin Efendisi'ndeki Sam gibi kendime çizdiğim o çizgiyi aşarmayı başardım ve Işık Tanrısı'ndaki Sam'in öyküsünü okumaya başladım.
Bu çizgiyi aştıktan sonra ise başıma gelenler şöyleydi genel olarak: Kitaptaki son iki bölüm hariç geri kalan her bölümde, o bölümün kendisini okumaya başlarken zaman o kadar yavaşlamıştı ki kitabı okuma hızım filmlerdeki ağır çekimde hareket etmeye denk gelir. O kadar ağırdı ki sürüne sürüne ilerledim. Çok zorladım, çok yırtındım ve sayfaları her çevirişimde o bölümün evreni beni giderek sardı. O evrenin içinde kendi hissettiğim anda ise zincirlerimden kopup sprint atmaya başlamış gibiydim. Bu son iki bölüm hariç, her bölümde başıma geldi ve asıl ilginç olan kitabı okuma süreciminde aynı şekilde geçmesi. İlk 220 sayfayı okumam herhalde 2 haftayı bulmuşken son 120 sayfa 3 günde bitti. Yani bu kitap sizden gerçekten bir şeyler istiyor ve onun isteklerini yerine getirirseniz size ödülünüde sunuyor!
Bu evrende tanıştığım karakterler ise çok zengin. Sam'in ve onun bütün adlarının yaşadığı hikayeyi dinleyerek ilerliyoruz kitapta ve her hikayede benim Sam'e olan bağlılığım giderek artıyordu. Yama'yı ilk başlarda çok soğuk bulsam da birdenbire okuduğum kitaplar arasındaki derinliği en yüksek olan bir karaktere dönüşüverdi. Taraka'yı iblislerin başı olarak belleyip kötü adam olarak görürken onun zarar görmesinden endişelendim! Kali'nin motivasyonunu takip ederken onun kadınsal içgüdülerinin ne kadar doğal bir şekilde ilerlediğini ve güce olan tutkusunun kendisini nasıl sardığını gözlemledim. Kubera'nın bilginliğiyle ve soğukkanlılığıyla hayran bırakması, Ratri'nin Gece Tanrıçasına yakışır şekildeki verdiği tüyler ürperten, soğuk hali kadar onun bakış açısını kavradıkça bir o kadar samimi bir yapıya sahip bir karakter olduğunu göstermesi, Tak'ın bulunduğu yeni bedeni özümseyip onun avantajlarını kullanarak kendi zekasıyla göründüğünden çok daha iyi olduğunu kanıtlaması, Shiva'nın bu evrene etkisi, Agni'nin keskin korkutuculuğu ve bunun gibi karakterler hakkındaki türlü türlü detaylar bu kitabın en önemli avantajlarından birisi.
Bilimkurgu açısından yaratılan evrenin çok yaratıcı ve ideolojik olduğunu söyleyebilirim. Nitekim bu kitabın bilimkurgudan ziyade fantaziye kaydığını belirtmem gerekiyor. Bazı sahneler öyle epik anlatılmış ki yer yer anime seyrettiğimi hissettim. Onların çarpışması o kadar gerçekçi geldi ki sanki gözümün önünde olup bitiyormuş gibi heyecanla okudum her kelimeyi. Bütün bunların hepsini birleştirip pekiştirdiğimde kitabın sonu için beklentim had safaya ulaşmış oldu ve kitabın sonunda bir parça hayal kırıklığına uğramış olduğumu ne yazık ki söylemem gerekiyor.
Yaratılan bu evrende, evrenin yerlilerinin nasıl bir yaşam sürdüğüne dair bir fikrimiz yok. Evrenin içindeki tanrıların Suretlerini ve Vasıflarını açıklayacak detaylara ulaşamıyoruz. Budizm'in etkisi giderek artarken Hinduizm'in neden güçlü olduğu konusunda Brahma, Vishnu ve Shiva'dan oluşan Trimurti'nin analizleri yeterince aktarılamamış. Kolonizleşme nasıl başarıya ulaşmış, yaratılan makinelerin sağladığı gücün yerliler üzerinde nasıl etkiler yarattığı gibi birçok soru bende yanıtsız kaldı.
Nitekim bu kitabın kesinlikle ikinci kez okunması gerektiğine inanıyorum çünkü söylediğim bütün bu negatif düşüncelerin cevapları belki de kitabın ardında saklanan gerçeklerde gizleniyordu ve ben keşfedemedim. Belki Hint mitolojisine biraz daha hakim olabilseydim neyin nasıl olduğunun idrakına daha çabuk ulaşabilecektim. Bütün bunlardan ötürü şu an için bir şaheser olarak göremesem de bu kitabın okuduğum en özel romanlardan birisi olduğunu düşünüyorum. Çünkü içimizde bir avuç ışık varsa o ışık karanlıkta kalan diğer herkesle paylaşılmaya değerdir.
Bu kitaba başladığım ve yaklaşık 20-25. sayfaya ulaştığım zaman, "yine bilmediğim yerden vurdu ya..." moduna girerek okumaya başladım. Eskisi kadar araştırmacı ruhum olsaydı 25. sayfada kitabı dondurup Hinduizm ve Budizm mitlojisi hakkındaki bütün bilgileri kütüphanelerden, Google'dan ve bu mitolojiyle ilgili tartışmalardan edinip kitabı okumaya devam ederdim. Faust kitabında buna benzer sıkıntıyı yaşadığım ve acısı hâlâ taze olduğu için, Işık Tanrısı'na devam edip etmemekte çok bocaladım. Velakin Yüzüklerin Efendisi'ndeki Sam gibi kendime çizdiğim o çizgiyi aşarmayı başardım ve Işık Tanrısı'ndaki Sam'in öyküsünü okumaya başladım.
Bu çizgiyi aştıktan sonra ise başıma gelenler şöyleydi genel olarak: Kitaptaki son iki bölüm hariç geri kalan her bölümde, o bölümün kendisini okumaya başlarken zaman o kadar yavaşlamıştı ki kitabı okuma hızım filmlerdeki ağır çekimde hareket etmeye denk gelir. O kadar ağırdı ki sürüne sürüne ilerledim. Çok zorladım, çok yırtındım ve sayfaları her çevirişimde o bölümün evreni beni giderek sardı. O evrenin içinde kendi hissettiğim anda ise zincirlerimden kopup sprint atmaya başlamış gibiydim. Bu son iki bölüm hariç, her bölümde başıma geldi ve asıl ilginç olan kitabı okuma süreciminde aynı şekilde geçmesi. İlk 220 sayfayı okumam herhalde 2 haftayı bulmuşken son 120 sayfa 3 günde bitti. Yani bu kitap sizden gerçekten bir şeyler istiyor ve onun isteklerini yerine getirirseniz size ödülünüde sunuyor!
Bu evrende tanıştığım karakterler ise çok zengin. Sam'in ve onun bütün adlarının yaşadığı hikayeyi dinleyerek ilerliyoruz kitapta ve her hikayede benim Sam'e olan bağlılığım giderek artıyordu. Yama'yı ilk başlarda çok soğuk bulsam da birdenbire okuduğum kitaplar arasındaki derinliği en yüksek olan bir karaktere dönüşüverdi. Taraka'yı iblislerin başı olarak belleyip kötü adam olarak görürken onun zarar görmesinden endişelendim! Kali'nin motivasyonunu takip ederken onun kadınsal içgüdülerinin ne kadar doğal bir şekilde ilerlediğini ve güce olan tutkusunun kendisini nasıl sardığını gözlemledim. Kubera'nın bilginliğiyle ve soğukkanlılığıyla hayran bırakması, Ratri'nin Gece Tanrıçasına yakışır şekildeki verdiği tüyler ürperten, soğuk hali kadar onun bakış açısını kavradıkça bir o kadar samimi bir yapıya sahip bir karakter olduğunu göstermesi, Tak'ın bulunduğu yeni bedeni özümseyip onun avantajlarını kullanarak kendi zekasıyla göründüğünden çok daha iyi olduğunu kanıtlaması, Shiva'nın bu evrene etkisi, Agni'nin keskin korkutuculuğu ve bunun gibi karakterler hakkındaki türlü türlü detaylar bu kitabın en önemli avantajlarından birisi.
Bilimkurgu açısından yaratılan evrenin çok yaratıcı ve ideolojik olduğunu söyleyebilirim. Nitekim bu kitabın bilimkurgudan ziyade fantaziye kaydığını belirtmem gerekiyor. Bazı sahneler öyle epik anlatılmış ki yer yer anime seyrettiğimi hissettim. Onların çarpışması o kadar gerçekçi geldi ki sanki gözümün önünde olup bitiyormuş gibi heyecanla okudum her kelimeyi. Bütün bunların hepsini birleştirip pekiştirdiğimde kitabın sonu için beklentim had safaya ulaşmış oldu ve kitabın sonunda bir parça hayal kırıklığına uğramış olduğumu ne yazık ki söylemem gerekiyor.
Yaratılan bu evrende, evrenin yerlilerinin nasıl bir yaşam sürdüğüne dair bir fikrimiz yok. Evrenin içindeki tanrıların Suretlerini ve Vasıflarını açıklayacak detaylara ulaşamıyoruz. Budizm'in etkisi giderek artarken Hinduizm'in neden güçlü olduğu konusunda Brahma, Vishnu ve Shiva'dan oluşan Trimurti'nin analizleri yeterince aktarılamamış. Kolonizleşme nasıl başarıya ulaşmış, yaratılan makinelerin sağladığı gücün yerliler üzerinde nasıl etkiler yarattığı gibi birçok soru bende yanıtsız kaldı.
Nitekim bu kitabın kesinlikle ikinci kez okunması gerektiğine inanıyorum çünkü söylediğim bütün bu negatif düşüncelerin cevapları belki de kitabın ardında saklanan gerçeklerde gizleniyordu ve ben keşfedemedim. Belki Hint mitolojisine biraz daha hakim olabilseydim neyin nasıl olduğunun idrakına daha çabuk ulaşabilecektim. Bütün bunlardan ötürü şu an için bir şaheser olarak göremesem de bu kitabın okuduğum en özel romanlardan birisi olduğunu düşünüyorum. Çünkü içimizde bir avuç ışık varsa o ışık karanlıkta kalan diğer herkesle paylaşılmaya değerdir.
First thing I read about this book is that it is little bit convoluted and stories are not told in order so that it might be difficult to follow. Second thing I came across is that one needs to try very hard to follow the story because its elements are a little bit confusing.
All of the above caused me to delay reading this book - while I enjoy "convoluted", Memento-like novels I need to be in the mood to go through them.
And then I took the book. And then I started wondering if reviewers that stated the above were actually reading the same book because I found no issue with it in regard to their comments.
Story is very quick in pace, witty dialogue (especially between members of the Pantheon) and characters are really great.
In the foreword of the edition I read it states that at the same time with this book [a:Frank Herbert|58|Frank Herbert|https://images.gr-assets.com/authors/1168661521p2/58.jpg]'s [b:Dune|234225|Dune (Dune Chronicles, #1)|Frank Herbert|https://images.gr-assets.com/books/1434908555s/234225.jpg|3634639] came out. Dune became the more popular one and foreword author wonders why.
For me reason is pretty straightforward - in Dune, theology is no different from the Earth's current traditions - you have people with super-powers (as a result of very specific and precise inter-breeding programs) leading vast armies to conquer space (I mean just check what Leto Jr. became at the end). People truly end up one-man armies and divine-like creatures and are basically self-fulfilling prophecy of the Bene Gesserit [that created these omnipotent human beings in the first place]. So from how-to-control-human-race plan we get [as a result] beings of legends that are actually truly omnipotent beings that cannot be described in no other way but as divine.
So nothing new here - lots of elements very common in all of the religions and religious teachings human society encountered so far. Even Fremen are nothing but echo of devout desert tribe of Abrachamic religion lore. Even when Leto Jr decides to let humanity spread among the stars religion is still very much part of life.
And then we have Zelazny's pantheon - these are not divine beings as in Dune but above-average people (in intellect and physique - to be honest this depends on how they end up reincarnated) that use technology - armor, augmented wands, swords, spears, fighting craft, combat machines of every type - to do divine actions. Without these they are above-average human beings but can be brought down in an instance by ordinary people on the field of battle. As soon as they are stripped of their armor, weapon or control mechanisms for the same they fall down in combat as fast as everyone else.
Even their immortality aspect is thanks to the machines and cloning - by moving one's soul into freshly crafted clone (or animal or truly corrupted human body - depending what the "head honcho" Brahma wants do to with people), aka reincarnation.
Problem is that after some time elite that fought the natives of the newly discovered planet deemed themselves above the other colonists and decided to take the control of technology by getting rid (as in killing off) of or accepting into their ranks anyone who knew anything about the technology. The rest - they are told to be good and behave. After couple of generations in which every attempt to progress is cruelly stamped on, the rest lost every previous knowledge and soon devolved into feudal societies. "Pantheon" on the other hand after several lives and reincarnations started believing that they are truly divine creatures and they control everyone below with iron fist and by promising them divinity if they behaved [after a while of course and with disclaimer we-don't-know-when-if ever].
And then Sam, one of the Heaven's finest executioners and combat leaders figures out that what started as war against the native creatures of the planet for sake of the colonists turned into bloodbath and complete oppression of human kind for the sake of the few. Sohe starts the fight against the "Pantheon" that takes years, and several reincarnations but ultimately he succeeds. He ignites the revolt by quoting original religious texts from Earth because he knows the effect of words on general populace and this does the trick. As he says at the end - he started seeding the revolt with the words using words as weapons but at the end he is glad he did it because ideas in those words are good and excellent beacon to guide ones life, they only fall short when it comes to the implementing them in human society. They are ideals and they should remain as such.
And this is the main difference between Herbert's and Zelazny's work - for Zelazny presented divine beings as nothing than petty humans with technology - without it they don't come up to much. They have pantheon because they cannot allow for some of them to join the lower ranks and spread the truth - pantheon is the only way to hold everyone together in the Heavenly domain. This is not a messianic tale (like one of Paul and Leto Jr) but tale of people getting rid of the chains enforced onto them by theocratic society and finally prospering with use of science and common sense. Also there is very subtle presentation of polytheism and monotheism through the actions of Dark One expelled from the Heavenly domain because he wants all of the power for himself.
So this is more touchy book that hits a cord where it is not supposed to. To present it just as another Prometheus story is to err in my opinion.
Novel is about wielding great power with responsibility and enabling better life for all, not just for the few.
Also novel tackles the question of knowledge as shown through character of Yama. While all reincarnated beings need to re-learn their abilities only Yama is always reincarnated with all knowledge because of simple reason - he learns and remembers and keeps the knowledge, does not reinvent the wheel over and over again.
Interestingly enough main character, Sam, is nothing than the catalyst here. He lives, he dies only to be brought back to life for a simple reason - because of his ideas of progress and sharing knowledge.
Great novel, highly recommended to all SF fans.
All of the above caused me to delay reading this book - while I enjoy "convoluted", Memento-like novels I need to be in the mood to go through them.
And then I took the book. And then I started wondering if reviewers that stated the above were actually reading the same book because I found no issue with it in regard to their comments.
Story is very quick in pace, witty dialogue (especially between members of the Pantheon) and characters are really great.
In the foreword of the edition I read it states that at the same time with this book [a:Frank Herbert|58|Frank Herbert|https://images.gr-assets.com/authors/1168661521p2/58.jpg]'s [b:Dune|234225|Dune (Dune Chronicles, #1)|Frank Herbert|https://images.gr-assets.com/books/1434908555s/234225.jpg|3634639] came out. Dune became the more popular one and foreword author wonders why.
For me reason is pretty straightforward - in Dune, theology is no different from the Earth's current traditions - you have people with super-powers (as a result of very specific and precise inter-breeding programs) leading vast armies to conquer space (I mean just check what Leto Jr. became at the end). People truly end up one-man armies and divine-like creatures and are basically self-fulfilling prophecy of the Bene Gesserit [that created these omnipotent human beings in the first place]. So from how-to-control-human-race plan we get [as a result] beings of legends that are actually truly omnipotent beings that cannot be described in no other way but as divine.
So nothing new here - lots of elements very common in all of the religions and religious teachings human society encountered so far. Even Fremen are nothing but echo of devout desert tribe of Abrachamic religion lore. Even when Leto Jr decides to let humanity spread among the stars religion is still very much part of life.
And then we have Zelazny's pantheon - these are not divine beings as in Dune but above-average people (in intellect and physique - to be honest this depends on how they end up reincarnated) that use technology - armor, augmented wands, swords, spears, fighting craft, combat machines of every type - to do divine actions. Without these they are above-average human beings but can be brought down in an instance by ordinary people on the field of battle. As soon as they are stripped of their armor, weapon or control mechanisms for the same they fall down in combat as fast as everyone else.
Even their immortality aspect is thanks to the machines and cloning - by moving one's soul into freshly crafted clone (or animal or truly corrupted human body - depending what the "head honcho" Brahma wants do to with people), aka reincarnation.
Problem is that after some time elite that fought the natives of the newly discovered planet deemed themselves above the other colonists and decided to take the control of technology by getting rid (as in killing off) of or accepting into their ranks anyone who knew anything about the technology. The rest - they are told to be good and behave. After couple of generations in which every attempt to progress is cruelly stamped on, the rest lost every previous knowledge and soon devolved into feudal societies. "Pantheon" on the other hand after several lives and reincarnations started believing that they are truly divine creatures and they control everyone below with iron fist and by promising them divinity if they behaved [after a while of course and with disclaimer we-don't-know-when-if ever].
And then Sam, one of the Heaven's finest executioners and combat leaders figures out that what started as war against the native creatures of the planet for sake of the colonists turned into bloodbath and complete oppression of human kind for the sake of the few. Sohe starts the fight against the "Pantheon" that takes years, and several reincarnations but ultimately he succeeds. He ignites the revolt by quoting original religious texts from Earth because he knows the effect of words on general populace and this does the trick. As he says at the end - he started seeding the revolt with the words using words as weapons but at the end he is glad he did it because ideas in those words are good and excellent beacon to guide ones life, they only fall short when it comes to the implementing them in human society. They are ideals and they should remain as such.
And this is the main difference between Herbert's and Zelazny's work - for Zelazny presented divine beings as nothing than petty humans with technology - without it they don't come up to much. They have pantheon because they cannot allow for some of them to join the lower ranks and spread the truth - pantheon is the only way to hold everyone together in the Heavenly domain. This is not a messianic tale (like one of Paul and Leto Jr) but tale of people getting rid of the chains enforced onto them by theocratic society and finally prospering with use of science and common sense. Also there is very subtle presentation of polytheism and monotheism through the actions of Dark One expelled from the Heavenly domain because he wants all of the power for himself.
So this is more touchy book that hits a cord where it is not supposed to. To present it just as another Prometheus story is to err in my opinion.
Novel is about wielding great power with responsibility and enabling better life for all, not just for the few.
Also novel tackles the question of knowledge as shown through character of Yama. While all reincarnated beings need to re-learn their abilities only Yama is always reincarnated with all knowledge because of simple reason - he learns and remembers and keeps the knowledge, does not reinvent the wheel over and over again.
Interestingly enough main character, Sam, is nothing than the catalyst here. He lives, he dies only to be brought back to life for a simple reason - because of his ideas of progress and sharing knowledge.
Great novel, highly recommended to all SF fans.
adventurous
challenging
mysterious
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
The first three chapters were a five star read. Unfortunately, the second half, while well written, feels more like a Blockbuster third act than solid conclusion. Still worth reading as a sci-fi classic.
I should have listene to Edwin or studied religion more. This could have been a good book if there were not so much dialog and/or I knew more about the gods Zelazny was talking about (Brahmin, Shiva, Yama, etc). However, both are true and this was a complete miss for me.
A good story well told. It's more playful with language than transcendent, as Zelazny achieved in some of his better short stories (see THE DOORS OF HIS FACE, THE LAMPS OF HIS MOUTH AND OTHER STORIES) but the choice of Hindu/Buddhist themes gives it a certain hippie charm.
I picked this one up on a whim with a bunch of other old SF books at a thrift store last year. Then a friend told me that it was one of his favorite novels. So I started into it. I found it super confusing (it starts in the middle, with no backstory/context). A pantheon of Hindu gods, who all reincarnate as other characters, repeatedly, so that by the end everyone has several different names and 'histories' (the main character goes by eight different names, all used interchangeably, even within the same sentence). And the sentences - huge, run on sentences, sometimes a page long. Paragraphs that span two and a half pages. The entire book needs to breath a little more and separate its thoughts, even if just a bit. It's a dense book that's very difficult to follow. So last year I got about half way through it (after several attempts), then set it aside.
Yesterday I decided to revisit it. I skimmed the first half (skipping the ridiculously long run-on paragraphs) and got my bearings again. Then I plowed through the second half.
Meh. It's a story about technology appearing as magic, that old Arthur C. Clarke quote. The book has an interesting idea, and I appreciate that it took an unconventional approach, but it's just an inaccessible mess to this reader. The style of the book alternates between long, flat passages from the bible to suddenly reading like a comic book (Look! A giant battle between gods, zombies, witches, and sea serpents!). It did not grab me, but I slogged through it. Completed.
Yesterday I decided to revisit it. I skimmed the first half (skipping the ridiculously long run-on paragraphs) and got my bearings again. Then I plowed through the second half.
Meh. It's a story about technology appearing as magic, that old Arthur C. Clarke quote. The book has an interesting idea, and I appreciate that it took an unconventional approach, but it's just an inaccessible mess to this reader. The style of the book alternates between long, flat passages from the bible to suddenly reading like a comic book (Look! A giant battle between gods, zombies, witches, and sea serpents!). It did not grab me, but I slogged through it. Completed.
adventurous
challenging
emotional
funny
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated