You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.74 AVERAGE
3.74 AVERAGE
Out Stealing Horses was my July book club book and we had some interesting discussions about it. Out Stealing Horses is set in Norway. The book goes back and forth between Trond as a seventy year old man in 1999 and flashes back to the summer of 1948. That summer was a memorable and good summer but it also marked the last he spent with this father. Trond moves to a remote cabin in Norway after his wife dies in a car accident. There memories of the summer of 1948 come back to him.
The writing is very simple and direct but still held a lot of power. You could picture the emptiness, the silence, the snow whiteness & blankness of the landscape. Overall, I liked the book for the writing and setting but there were just two many unanswered questions left at the end of the book.
The writing is very simple and direct but still held a lot of power. You could picture the emptiness, the silence, the snow whiteness & blankness of the landscape. Overall, I liked the book for the writing and setting but there were just two many unanswered questions left at the end of the book.
Dette er en utrolig flott roman som ga meg mye. Jeg har egentlig ingenting negativt å si om den, annet enn at jeg kanskje satt med følelsen av å savne noe av og til, uten at jeg klarer å sette fingeren på hva det var jeg savnet. Kanskje var følelsen av savn noe romanen skapte. I så fall er det jo en styrke.
dark
emotional
hopeful
mysterious
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
3.5 . . . I think. I admire the writing but did not particularly enjoy it. Still, I have a feeling it will stick with me.
Ratings:
Writing 4
Story line 4
Characters 4
Emotional impact 4
Overall rating 4
Writing 4
Story line 4
Characters 4
Emotional impact 4
Overall rating 4
This is in the running for my favorite book of the year. I was really impressed with how the writing style matched the loneliness and desperation of the landscape in which the action occurs.
Sparsely written and economical, precise, gorgeous prose. The translator did a great job and some of the lines are like poetry. A little slow though, and took concentration to finish. Perhaps I wasn't in the right mindset for such a sad, introspective book.
reflective
relaxing
fast-paced
Diverse cast of characters:
No
This book felt to me a mixture between Willa Cather and Ernest Hemingway.
emotional
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
I love to read, and I love to read diversely. My bookshelf is home to an amalgam of genres, from the 1200+ paged volume three of The Last Lion to two years' worth of poetry and short stories from "The Kenyon Review" to Percy Jackson and The Olympians. And yet, if anyone asks me what my favorite literary trope is, I would answer without hesitation "old men being sad and reflecting about their lives."
Out Stealing Horses made me feel the worst kind of ache there is to feel; the kind of ache where I want to comfort a man and be comforted by him and wallow in a feeling without a name that we nonetheless share. The painful desire to please our fathers and the honeyed pleasure when we do. The eagerness to know the men who made us and the pull to be known by them. The melancholy of years gone by without our noticing them passing. The way a perch in the woods somewhere or looking out on water can hurt, heal, and hold. I walked with Trond the whole way through, and I wanted him, a fictional character that I will never be able to talk to, to know that I could hear him.
Books like this one tear me apart.
Out Stealing Horses made me feel the worst kind of ache there is to feel; the kind of ache where I want to comfort a man and be comforted by him and wallow in a feeling without a name that we nonetheless share. The painful desire to please our fathers and the honeyed pleasure when we do. The eagerness to know the men who made us and the pull to be known by them. The melancholy of years gone by without our noticing them passing. The way a perch in the woods somewhere or looking out on water can hurt, heal, and hold. I walked with Trond the whole way through, and I wanted him, a fictional character that I will never be able to talk to, to know that I could hear him.
Books like this one tear me apart.
Hiçbiri geri planda kalmadan pek çok konuyu harmanlayan ve Norveç’in kültürel özüne dair bir roman. Bir yanda kuzeyin bakış açısına göre tamanlanmış bir insan olmanın temelindeki kırsal hayat ve doğayı anlatırken, karşısında şehir hayatının bu özü nasıl yok ettiğinden, bilinmeyenleriyle kalp kıran bir baba-oğul ilişkisinden, modern insanın çocukluktan yaşlılığa yürüdüğü yola, ölüme, arkadaşlığa, aşka, savaşa, direnişe ve barışa, düşmanlığa, yalnız olma isteğinden, başkalarıyla dost olma ihtiyacına kadar; ikinci dünya savaşından son milenyumun kıyısına bir dönemi tam bir kuzeyli tarzında; okuru sıkmayan ama aklını da almayan bir akıcılıkla, anlatıyor. Bütün o ormanları, evleri, kulübeleri ve nehirleri yazarın hızında adımlıyor, keşfediyor gibi hissediyorsunuz. Hikaye, hayat hikayesinin farklı zamanları arasında zarif bir şekilde zıplıyor ve bunu o kadar iyi yapıyor ki, hiçbir kopma yaşamıyorsunuz. Bu tarza, düşünce ve dünyanın bu kadar detaylı tasvirinden hoşlanmıyorsanız biraz sıkıcı gelebilir. Benim için yeri ayrı olan kitaplardan birisi oldu. Kitaba dair tek “keşke şu da olsaydı” dediğim nokta Jon ve Jon’un babasının sesini biraz daha duyabilmek olabilir. Yine de çok dingin, sakin ama çok fazla şey anlatan kitaplardandı. Okumadan, en azından bir şans vermeden geçmeyin.
“...bu dünyada her şey en sonunda bir dengeye ulaşır, tanrıların gülümseyebilmesi için başlangıçta bozulan dengenin yeniden kurulması şarttır. Ekseninden sapmış bir dünya karşısında bir avunma, bir protesto belki, ama artık böyle değil, benim dünyam böyle değil ve yazgının yaşamlarımızı yönettiğini söyleyen insanlara hiç tahammül edemem. Sızlanırlar, ellerini ovuştururlar, şefkat beklerler. Bence yaşamlarımızı biz kendimiz yaratıyoruz, en azından ben kendi yaşamımı yarattım, ne kadar değerli bir yaşamdır bilemem, bütün sorumluluğu da yalnızca kendi üzerime alıyorum.”
“...bu dünyada her şey en sonunda bir dengeye ulaşır, tanrıların gülümseyebilmesi için başlangıçta bozulan dengenin yeniden kurulması şarttır. Ekseninden sapmış bir dünya karşısında bir avunma, bir protesto belki, ama artık böyle değil, benim dünyam böyle değil ve yazgının yaşamlarımızı yönettiğini söyleyen insanlara hiç tahammül edemem. Sızlanırlar, ellerini ovuştururlar, şefkat beklerler. Bence yaşamlarımızı biz kendimiz yaratıyoruz, en azından ben kendi yaşamımı yarattım, ne kadar değerli bir yaşamdır bilemem, bütün sorumluluğu da yalnızca kendi üzerime alıyorum.”