Take a photo of a barcode or cover
3.47 AVERAGE
3.47 AVERAGE
emotional
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
emotional
inspiring
mysterious
reflective
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Kolay bir kitap değildi diye başlayayım, neden değildi derseniz; Goethe'nin ilk gençlik yıllarında kaleme aldığı eser, bir insanın maskelerden arındırılmış, çıplak ruhunu görme, hissetme olanağı sunuyor.
Can Yayınları'nın bastığı kitapların başında verilen bilgiler genelde ağır spoiler içerdiğinden, girizgah kısmını sona bırakarak başladım diye de not düşmüş olayım. Siz de bu baskıyı okuyacaksanız kesinlikle girişte verilen bilgileri pas geçin.
"Parmaklarımın ucunda yanarak beni sıkıntıya sokan bireysel, çok yakın ilişkilerdi, bunlar beni sonunda Werther'i ortaya çıkan ruh durumuna soktu. Yaşamış, sevmiş ve çok acı çekmiştim" diyor Goethe eserinden bahsederken. Sizin de tahmin ettiğiniz gibi gerçek bir öykünün yazarın ruhundan yansımaları var sayfalar arasında.
Okuduklarımdan anladığım kadarıyla; Goethe'nin yaşamına giren kadınlardan, eserin ana karakteri ile aynı adı taşıyan Lotte Buff ve sonrasında Maximiliane ile tanışması öykünün omurgasının oluşmasında çok etkili olmuş... Sonrası insanın içini burkan bir yalnızlık ve acılar...
Empat olarak benim için kolay değildi, bu yüzden ruhumun bazı satırlarda çok karardığını saklamayacağım. Tek şansım en huzurlu, en mutlu zamanlarımda okumuş olmam sanırım. Eğer siz de bu eseri okumayı düşünürseniz lütfen gelgitlerinizin çok olduğu zamanda elinize almayın!
Eserden bir kaç alıntıyı da şuraya bırakarak incelememe son vereyim:
#1
#2
#3
Can Yayınları'nın bastığı kitapların başında verilen bilgiler genelde ağır spoiler içerdiğinden, girizgah kısmını sona bırakarak başladım diye de not düşmüş olayım. Siz de bu baskıyı okuyacaksanız kesinlikle girişte verilen bilgileri pas geçin.
"Parmaklarımın ucunda yanarak beni sıkıntıya sokan bireysel, çok yakın ilişkilerdi, bunlar beni sonunda Werther'i ortaya çıkan ruh durumuna soktu. Yaşamış, sevmiş ve çok acı çekmiştim" diyor Goethe eserinden bahsederken. Sizin de tahmin ettiğiniz gibi gerçek bir öykünün yazarın ruhundan yansımaları var sayfalar arasında.
Okuduklarımdan anladığım kadarıyla; Goethe'nin yaşamına giren kadınlardan, eserin ana karakteri ile aynı adı taşıyan Lotte Buff ve sonrasında Maximiliane ile tanışması öykünün omurgasının oluşmasında çok etkili olmuş... Sonrası insanın içini burkan bir yalnızlık ve acılar...
Empat olarak benim için kolay değildi, bu yüzden ruhumun bazı satırlarda çok karardığını saklamayacağım. Tek şansım en huzurlu, en mutlu zamanlarımda okumuş olmam sanırım. Eğer siz de bu eseri okumayı düşünürseniz lütfen gelgitlerinizin çok olduğu zamanda elinize almayın!
Eserden bir kaç alıntıyı da şuraya bırakarak incelememe son vereyim:
#1
Spoiler
Oh, öylesine fani ki insan, varlığının asıl güvenini gördüğü yerde bile, kendi varoluşunun tek gerçek etkisini yaptığı yerde, sevdiklerinin hatıralarında, ruhlarında bile sönüp, yitmek zorunda...#2
Spoiler
O kadar çok şeye sahibim, ama ona karşı duygularım hepsini yutuyor; o kadar çok şeye sahibim, ama onsuz hepsi bir hiç!#3
Spoiler
Bütün varlığım olmakla olmamak arasında titrer, geçmiş geleceğin zifiri uçurumlarında bir şimşek gibi çakar ve etrafımdaki her şey çökerken, dünya da benimle birlikte battığı için, niçin utanayım ki?
dark
emotional
reflective
sad
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
"Sometimes I tell myself my fate is unique. Consider all other men fortunate, I tell myself; no one has ever suffered like you. Then I read a poet of ancient times, and it is as though I were looking deep into my own heart. I have to suffer much. Oh, has any human heart before me ever been so wretched? "
This book is more poetry than prose. Every paragraph of the book is laden with visceral imagery. Every now and then the pages would spew out some wisdom as well, going off into philosophical tangents, eventually culminating with a poignant remark. Some people would dismiss this book, comparing its style and theme to that of some diary of a 14-year-old emo kid who had lost his high-school sweetheart. But in my eyes, this book tells the tale of a damned and tormented soul, whose musings would sometimes make your heart flutter but unfortunately, for most times, would keep pummeling you in the gut.
This book is more poetry than prose. Every paragraph of the book is laden with visceral imagery. Every now and then the pages would spew out some wisdom as well, going off into philosophical tangents, eventually culminating with a poignant remark. Some people would dismiss this book, comparing its style and theme to that of some diary of a 14-year-old emo kid who had lost his high-school sweetheart. But in my eyes, this book tells the tale of a damned and tormented soul, whose musings would sometimes make your heart flutter but unfortunately, for most times, would keep pummeling you in the gut.
emotional
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
Yes, such is the frailty of man, that even there, where he has the greatest consciousness of his own being, where he makes the strongest and most forcible impression, even in the memory, in the heart of his beloved, there also he must perish,—vanish,—and that quickly.
It is often difficult to parse someone becoming unhinged in an epistolary novel. It is at the point of dissolution that the reader is forced to accept that the ongoing narrative is actually what someone in such straits would be able to emote through writing. I give Goethe a pass, he was Goethe after all. The next great German would hug a horse and he didn't write many letters, those he did he signed The Crucified.
This was a cautionary tale. Like the Quixote--we learn that reading too many books softens the faculties. One then shouldn't woo women already engaged. Or at least accept the inevitable. I liked the interlude towards the end with the recitation of poetry. Romanticism is shorn of its ideals and forced to kneel in all-too-human failure.
It is often difficult to parse someone becoming unhinged in an epistolary novel. It is at the point of dissolution that the reader is forced to accept that the ongoing narrative is actually what someone in such straits would be able to emote through writing. I give Goethe a pass, he was Goethe after all. The next great German would hug a horse and he didn't write many letters, those he did he signed The Crucified.
This was a cautionary tale. Like the Quixote--we learn that reading too many books softens the faculties. One then shouldn't woo women already engaged. Or at least accept the inevitable. I liked the interlude towards the end with the recitation of poetry. Romanticism is shorn of its ideals and forced to kneel in all-too-human failure.
Gibt es wohl eine schönere und herzzerreißendere Liebesgeschichte als die des Werthers? Die Erstfassung dieser Geschichte zeigt die große Gefühle der Liebe und die Zerrissenheit Werthers als er erkennt, diese Liebe ist wirklich unmöglich. Großartig!
