Take a photo of a barcode or cover
3.77 AVERAGE
3.77 AVERAGE
Ή μάλλον νερόβραστη ιστορία της νεαρής Fleetwood, που προσπαθεί να κάνει παιδί στο σύζυγό της μετά από πληθώρα αποβολών, ενώ εκείνος διατηρεί και μια γκαστρωμένη ερωμένη και γύρω τους οι διωγμοί μαγισσών στέλνουν αθώες γυναίκες στην αγχόνη.
Η Fleetwood, γνωρίζει μια κοπέλα με ικανότητες θεραπεύτριας, την οποία και προσλαμβάνει ως μαία και οι ικανότητές της τη βοηθούν πολύ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, αλλά κάποια στιγμή, θα κατηγορηθεί ως μάγισσα και θα κλειστεί σε μπουντρούμι περιμένοντας τη δίκη. Η Fleetwood, γνωρίζοντας ότι είναι η μόνη που μπορεί να σώσει εκείνη και το παιδί της, κάνει ό,τι μπορεί (μέχρι που τάζει και ένα βαρέλι μπίρα το μήνα σε ένα μεθύστακα -τον οποίο παράλληλα απειλεί με μουσκέτο και με σκύλο- για να της δώσει μια "ένορκη βεβαίωση") για να σώσει τη μαία και φίλη της.
Στο βάθος, σαν απόηχος, οι διωγμοί μαγισσών με βασιλικό διάταγμα συνεχίζονται και άνθρωποι στηρίζουν τις καριέρες τους πάνω στα ταλαντευόμενα κουφάρια.
Δε θα σταθώ στο διάχυτο σεξισμό του βιβλίου, άλλωστε μια φεμινιστική ιστορία στον 17ο αιώνα θα ήταν κυριολεκτικά εκτός τόπου και... χρόνου, ούτε στο γεγονός ότι μια 17χρονη είναι για 4η φορά έγκυος ενώ την είχαν αρχικά παντρέψει όταν ήταν... τεσσάρων (4) ετών, ή στο ότι οι γυναίκες γενικώς δεν είχαν φωνή. Η αλήθεια είναι ότι έτσι γινόταν.
Θα σταθώ στο πόσο αδύναμη είναι η ιστορία και πόσο αδιάφορη για τον αναγνώστη, που δεν μπαίνει ποτέ πραγματικά στον κόπο της ηρωίδας, καθώς και στα γεγονότα της εποχής που το βιβλίο τα περνάει ξώφαλτσα. Για παράδειγμα, δέκα άτυχες γυναίκες δικάζονται για μαγεία και απαγχονίζονται, αλλά το μαθαίνουμε εμμέσως και δεν απασχολεί ιδιαίτερα κανέναν, ενώ θα μπορούσε να στηθεί μια πολύ ωραία σκηνή, με συναίσθημα, ελπίδα, απόγνωση, καταδίκη. Όχι, απλώς μαθαίνουμε ότι καταδικάστηκαν και απαγχονίστηκαν και ότι η κάποια έκλαψε γι' αυτές, αλλά ακόμη και αυτό, το μαθαίνουμε από άλλον.
Θα σταθώ στο χαζό feelgood φινάλε με το μονόγραμμα, που φτηναίνει το έργο (μια αιωρούμενη ανησυχία οφειλόμενη στην άγνοια θα ταίριαζε καλύτερα).
Τέλος, θα σταθώ στην ίδια την προωταγωνίστρια, η οποία είναι μάλλον βαρετή και αδιάφορη σαν προσωπικότητα και σαν χαρακτήρας, μη σας πω ότι μερικές φορές θυμίζει μια μουδιασμένη γυναίκα του 21ού αιώνα που βρέθηκε στον 17ο υπό την επήρεια βαρβιτουρικών και δεν ξέρει πώς να λειτουργήσει. Μέχρι και η ενοχλητική μητέρα της είναι πιο ενδιαφέρουσα. Η Fleetwood είναι ζυμαράκι στα χέρια του συζύγου (που ενώ την αγαπάει διατηρεί και ερωμένη στο... παλιό σπίτι της Fleetwood) και άθυρμα (παρά τις αδέξιες προσπάθειές της) των περιστάσεων, δείχνει λίγο τσαγανό μόνο προς το τέλος, όταν προσπαθεί να σώσει την Άλις (τη μαία) και όταν βάζει -κάτω από το βλέμμα μιας αλεπούς- φωτιά σε ένα σπίτι για να γλιτώσει τα έξοδα (true story) της φιλοξενίας υψηλών προσώπων.
Γενικά μια μάλλον βαρετή ιστορία παρά το ενδιαφέρον υπόβαθρο και τη φρικτή για τις γυναίκες εποχή στην οποία διαδραματίζεται, που αφήνει και μερικές καταστάσεις χωρίς απάντηση (η λεκάνη με το αίμα της Fleetwood μετά την αφαίμαξη που εξαφανίζεται δεν εξηγείται ποτέ, το γεράκι του συζύγου της Fleetwood που βρίσκεται κατακρεουργημένο δεν εξηγείται ποτέ και δε φαίνεται να παίζουν και κάποιο ρόλο στην πλοκή). Μην ψαρώσετε από το όμορφο εξώφυλλο, υπάρχουν λογιστικά βιβλία (ακόμη και του 17ου αιώνα) που είναι πιο ενδιαφέροντα από το δημιούργημα της Stacy Halls.
Η Fleetwood, γνωρίζει μια κοπέλα με ικανότητες θεραπεύτριας, την οποία και προσλαμβάνει ως μαία και οι ικανότητές της τη βοηθούν πολύ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, αλλά κάποια στιγμή, θα κατηγορηθεί ως μάγισσα και θα κλειστεί σε μπουντρούμι περιμένοντας τη δίκη. Η Fleetwood, γνωρίζοντας ότι είναι η μόνη που μπορεί να σώσει εκείνη και το παιδί της, κάνει ό,τι μπορεί (μέχρι που τάζει και ένα βαρέλι μπίρα το μήνα σε ένα μεθύστακα -τον οποίο παράλληλα απειλεί με μουσκέτο και με σκύλο- για να της δώσει μια "ένορκη βεβαίωση") για να σώσει τη μαία και φίλη της.
Στο βάθος, σαν απόηχος, οι διωγμοί μαγισσών με βασιλικό διάταγμα συνεχίζονται και άνθρωποι στηρίζουν τις καριέρες τους πάνω στα ταλαντευόμενα κουφάρια.
Δε θα σταθώ στο διάχυτο σεξισμό του βιβλίου, άλλωστε μια φεμινιστική ιστορία στον 17ο αιώνα θα ήταν κυριολεκτικά εκτός τόπου και... χρόνου, ούτε στο γεγονός ότι μια 17χρονη είναι για 4η φορά έγκυος ενώ την είχαν αρχικά παντρέψει όταν ήταν... τεσσάρων (4) ετών, ή στο ότι οι γυναίκες γενικώς δεν είχαν φωνή. Η αλήθεια είναι ότι έτσι γινόταν.
Θα σταθώ στο πόσο αδύναμη είναι η ιστορία και πόσο αδιάφορη για τον αναγνώστη, που δεν μπαίνει ποτέ πραγματικά στον κόπο της ηρωίδας, καθώς και στα γεγονότα της εποχής που το βιβλίο τα περνάει ξώφαλτσα. Για παράδειγμα, δέκα άτυχες γυναίκες δικάζονται για μαγεία και απαγχονίζονται, αλλά το μαθαίνουμε εμμέσως και δεν απασχολεί ιδιαίτερα κανέναν, ενώ θα μπορούσε να στηθεί μια πολύ ωραία σκηνή, με συναίσθημα, ελπίδα, απόγνωση, καταδίκη. Όχι, απλώς μαθαίνουμε ότι καταδικάστηκαν και απαγχονίστηκαν και ότι η κάποια έκλαψε γι' αυτές, αλλά ακόμη και αυτό, το μαθαίνουμε από άλλον.
Θα σταθώ στο χαζό feelgood φινάλε με το μονόγραμμα, που φτηναίνει το έργο (μια αιωρούμενη ανησυχία οφειλόμενη στην άγνοια θα ταίριαζε καλύτερα).
Τέλος, θα σταθώ στην ίδια την προωταγωνίστρια, η οποία είναι μάλλον βαρετή και αδιάφορη σαν προσωπικότητα και σαν χαρακτήρας, μη σας πω ότι μερικές φορές θυμίζει μια μουδιασμένη γυναίκα του 21ού αιώνα που βρέθηκε στον 17ο υπό την επήρεια βαρβιτουρικών και δεν ξέρει πώς να λειτουργήσει. Μέχρι και η ενοχλητική μητέρα της είναι πιο ενδιαφέρουσα. Η Fleetwood είναι ζυμαράκι στα χέρια του συζύγου (που ενώ την αγαπάει διατηρεί και ερωμένη στο... παλιό σπίτι της Fleetwood) και άθυρμα (παρά τις αδέξιες προσπάθειές της) των περιστάσεων, δείχνει λίγο τσαγανό μόνο προς το τέλος, όταν προσπαθεί να σώσει την Άλις (τη μαία) και όταν βάζει -κάτω από το βλέμμα μιας αλεπούς- φωτιά σε ένα σπίτι για να γλιτώσει τα έξοδα (true story) της φιλοξενίας υψηλών προσώπων.
Γενικά μια μάλλον βαρετή ιστορία παρά το ενδιαφέρον υπόβαθρο και τη φρικτή για τις γυναίκες εποχή στην οποία διαδραματίζεται, που αφήνει και μερικές καταστάσεις χωρίς απάντηση (η λεκάνη με το αίμα της Fleetwood μετά την αφαίμαξη που εξαφανίζεται δεν εξηγείται ποτέ, το γεράκι του συζύγου της Fleetwood που βρίσκεται κατακρεουργημένο δεν εξηγείται ποτέ και δε φαίνεται να παίζουν και κάποιο ρόλο στην πλοκή). Μην ψαρώσετε από το όμορφο εξώφυλλο, υπάρχουν λογιστικά βιβλία (ακόμη και του 17ου αιώνα) που είναι πιο ενδιαφέροντα από το δημιούργημα της Stacy Halls.
I DNF'd this halfway through because I just couldn't take it anymore. None of the characters feel compelling in any way and constantly make baffling decisions in a story that goes nowhere fast.
The female lead is insufferable and her personality solely consists of her pregnancy and complaining about how young and stupid she is. She keeps repeating she's incapable of running a house as a mistress, despite having been raised in a wealthy noble house with the express purpose of marrying to her station and having been married and in said house for four (!) years already.
The male lead, female lead's husband, is about as a flat of a character as I could imagine: the handsome rich nobleman who swept her off her feet and turns out to be an asshole, unsurprisingly. Halfway in, we still have no idea about what he wants or why he does what he does. He's just there to antagonise and patronise the female lead, and give her the big "I must become brave and fight against the Men" moment she needs 100 pages in.
The only slightly interesting character is that of the midwife, but she too is a horribly flat character that's only there to be mysterious and moody and "witchy". Oh, and poor. So that the rich female lead can develop compassion for those below her station.
Because that's eventually everything that happens n the first half of the book: female lead complains about her life and then learns other people have it way worse so it makes her sad. For a book that claims to be about the Pendle witch trials, said trials are entirely in the periphery and are only vaguely discussed by secondary characters so the female lead can be Surprised and Confused and Concerned.
I really, really tried to get through this book but I just couldn't.
The female lead is insufferable and her personality solely consists of her pregnancy and complaining about how young and stupid she is. She keeps repeating she's incapable of running a house as a mistress, despite having been raised in a wealthy noble house with the express purpose of marrying to her station and having been married and in said house for four (!) years already.
The male lead, female lead's husband, is about as a flat of a character as I could imagine: the handsome rich nobleman who swept her off her feet and turns out to be an asshole, unsurprisingly. Halfway in, we still have no idea about what he wants or why he does what he does. He's just there to antagonise and patronise the female lead, and give her the big "I must become brave and fight against the Men" moment she needs 100 pages in.
The only slightly interesting character is that of the midwife, but she too is a horribly flat character that's only there to be mysterious and moody and "witchy". Oh, and poor. So that the rich female lead can develop compassion for those below her station.
Because that's eventually everything that happens n the first half of the book: female lead complains about her life and then learns other people have it way worse so it makes her sad. For a book that claims to be about the Pendle witch trials, said trials are entirely in the periphery and are only vaguely discussed by secondary characters so the female lead can be Surprised and Confused and Concerned.
I really, really tried to get through this book but I just couldn't.
This isn’t a book I would normally pick up for myself but was sent to me by a friend. It was super slow, sad, and gave me a lot of anxiety tbh. I really liked the dog.
adventurous
mysterious
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
This book was a very easy read. I went into it with little to no expectations and I feel like it was the best way to get into this book. I really enjoyed the historical accuracy and the character and plot development
challenging
dark
emotional
informative
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
Took me a while to warm up to this but as others have mentioned it does ramp up towards the last quarter of the book. I would have liked a bit more information on the lives of the wise women, maybe more about Alice in particular. Even though Fleetwoods arc is fleshed out and has a satisfying ending, I did feel Alice didn't get as much time and I would have liked to unde stand her more. Overall, an interesting look at how women were affected in different classes by the witch trials, especially that none were safe from persecution no matter how rich.
medium-paced
emotional
informative
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
N/A
This was a 3.5/5 but maybe a bit more. A clever book about an unlikely friendship mixed with witchcraft and historical names from the trial of the Pendle witches in England.
adventurous
dark
emotional
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
emotional
mysterious
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
No