Take a photo of a barcode or cover
4.23 AVERAGE
4.23 AVERAGE
What a strange and oddly haunting read. It took me far too long to realise the namelessness of the narrator (genius) and I was rather taken aback when at one point I realised I was rooting for a man to get away with the murder of his, seemingly, pregnant wife (not on brand and concerning!). // I’d also like to think that *Marsha, Marsha, Marsha* was inspired by “Rebecca, Rebecca, Rebecca”.
dark
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
medium-paced
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Rebeka je sjajna knjiga jer ćete joj dati 5 zvezdica nezavisno od toga da li je čitate samo zbog radnje ili se zapravo udubite u dublje poruke dela.
Opisati ovu knjigu kao jednostavnu priču o ljubavi i mržnji, kako to stoji u belešci o piscu, velika je greška. To je isto kao kad bismo o stvaralaštvu Džejn Ostin govorili samo kao o ljubavnim romanima. To je okej, ne mora svako da analizira šta čita, ali prosto nije razlog što su toliko voljene.
Hajmo da probamo da izbegnemo veće spojlere. Ako biste ceo gotski užitak i nije vam do udubljivanja, ovo je kraj moje preporuke, verujte na reč, nećete se pokajati. Nije teško pogoditi kraj, ali je atmosfera romana neko večito iščekivanje pokreta u senci, taman kako treba. Vi ostali, idemo dalje.
Neimenovana junakinja ima jednu osobinu: NESIGURNA JE. Dobro, ima i drugih, primera radi, da joj je važnije šta misli „selo” nego šta se zaista dešava u njenom braku, kao i da ne ume da komunicira, što je najgore od svega. Njoj se to može i oprostiti, ali njenom dvadesetak godina starijem mužu i ne. Da su malo toksičniji, ovo bi bili „Orkanski visovi“. Di Morije je Maksima napisala tako da vrati u stvarnost sve koji vole moralno sive, povučene i hladne junake. Naravno, sumnjam da će ikome biti milo da u glavnoj junakinji prepozna sebe.
Kao što rekoh, ona nema ime, a roman nosi ime pokojne supruge u čijoj senci se ovaj naš miš nalazi. Drago mi je da sam u isto vreme krenula da čitam i „Moju mračnu Vanesu” čiji me je jednostavan stil usmerio da se na tu nesigurnost fokusiram - u suprotnom bih rekla „kakva budalasta junakinja” i s nerazumevanjem nastavila čitanje i dala knjizi 4 zvezdice. Knjiga poteže pitanje identiteta kroz opoziciju čuvenih tipova femme fatale i femme fragile, ali ne dozvoljava da samo saosećamo s mladom gospođom De Vinter, niti da uvek opravdavamo njeno stajanje uz Maksima - ona ipak nije „ride or die“. Međutim, ona želi da veruje u svoje fantazije, te ne sagledava Maksima (niti sebe) sasvim realno.
Molim ne čitajte dalje jer ću vas grozno spojlovati.
Primera radi, Maksimova prva pomisao na tretiranje nje kao što muž tretira ženu je da je tuče - i da je šala, neukusna je. Izjavljuje ljubav samo iz sebičnih razloga i uopšte je neosetljiv na njeno hvatanje za slamku sreće.
U normalnim okolnostima, da je ovo roman Aleksandra Dime, bili bi smo srećni što je Maksim izvukao izjavom doktora, ali ovde to samo potcrtava besmislenost ubistva i njegovu svirepost na koju junakinja ne obraća pažnju niti se počinilac kaje. To je razlog bezvremenosti ovog romana, Di Morije je ogolila gotsku romansu kao Puškin svojevremeno dendije.
Čak i san na kraju ima svoj razlog: snovi su proročki. Ona i na samom početku ubeđuje sebe i čitaoce da joj je lepo u izgnanstvu, potom da je Maksim voli, i na kraju da će sve biti u redu. No nesigurni ljudi se ne menjaju preko noći jer njihova nesigurnost ne dolazi od spoljašnjih činjenica već od percepcije sopstva. Tako ona shvata da je jedini način da ne živi u Rebekinoj senci taj da postane Rebeka, odnosno da bude samouverena. A pošto je jasno da to nikada nije naučila, večno će je progoniti senka one koju su svi voleli, ma kakva zlobnica bila, ako zaista i jeste bila takva, a ne preuveličana u Maksimovim očima kako bi umirio svoju savest. Junakinja je i sama rekla da joj je više stalo do toga da svi MISLE da su oni ulepo makar ni ne razgovarali - nije li to upravo onakav aranžman kakav je Rebeka imala s Maksimom? Kakvu bi drugu sudbinu imala devojka čija je prva pomisao nakon prosidbe bila: biću gospođa De Vinter, Menderlej će biti moj?
Knjiga zaista ima velike sličnosti sa Vanesom, jer su obe junakinje negde svesne svoje nesigurosti i pogrešnosti onoga što se čini, ali to prenebregavaju. Zato su životne. I čitaće se još dugo.
Opisati ovu knjigu kao jednostavnu priču o ljubavi i mržnji, kako to stoji u belešci o piscu, velika je greška. To je isto kao kad bismo o stvaralaštvu Džejn Ostin govorili samo kao o ljubavnim romanima. To je okej, ne mora svako da analizira šta čita, ali prosto nije razlog što su toliko voljene.
Hajmo da probamo da izbegnemo veće spojlere. Ako biste ceo gotski užitak i nije vam do udubljivanja, ovo je kraj moje preporuke, verujte na reč, nećete se pokajati. Nije teško pogoditi kraj, ali je atmosfera romana neko večito iščekivanje pokreta u senci, taman kako treba. Vi ostali, idemo dalje.
Neimenovana junakinja ima jednu osobinu: NESIGURNA JE. Dobro, ima i drugih, primera radi, da joj je važnije šta misli „selo” nego šta se zaista dešava u njenom braku, kao i da ne ume da komunicira, što je najgore od svega. Njoj se to može i oprostiti, ali njenom dvadesetak godina starijem mužu i ne. Da su malo toksičniji, ovo bi bili „Orkanski visovi“. Di Morije je Maksima napisala tako da vrati u stvarnost sve koji vole moralno sive, povučene i hladne junake. Naravno, sumnjam da će ikome biti milo da u glavnoj junakinji prepozna sebe.
Kao što rekoh, ona nema ime, a roman nosi ime pokojne supruge u čijoj senci se ovaj naš miš nalazi. Drago mi je da sam u isto vreme krenula da čitam i „Moju mračnu Vanesu” čiji me je jednostavan stil usmerio da se na tu nesigurnost fokusiram - u suprotnom bih rekla „kakva budalasta junakinja” i s nerazumevanjem nastavila čitanje i dala knjizi 4 zvezdice. Knjiga poteže pitanje identiteta kroz opoziciju čuvenih tipova femme fatale i femme fragile, ali ne dozvoljava da samo saosećamo s mladom gospođom De Vinter, niti da uvek opravdavamo njeno stajanje uz Maksima - ona ipak nije „ride or die“. Međutim, ona želi da veruje u svoje fantazije, te ne sagledava Maksima (niti sebe) sasvim realno.
Molim ne čitajte dalje jer ću vas grozno spojlovati.
Primera radi, Maksimova prva pomisao na tretiranje nje kao što muž tretira ženu je da je tuče - i da je šala, neukusna je. Izjavljuje ljubav samo iz sebičnih razloga i uopšte je neosetljiv na njeno hvatanje za slamku sreće.
U normalnim okolnostima, da je ovo roman Aleksandra Dime, bili bi smo srećni što je Maksim izvukao izjavom doktora, ali ovde to samo potcrtava besmislenost ubistva i njegovu svirepost na koju junakinja ne obraća pažnju niti se počinilac kaje. To je razlog bezvremenosti ovog romana, Di Morije je ogolila gotsku romansu kao Puškin svojevremeno dendije.
Čak i san na kraju ima svoj razlog: snovi su proročki. Ona i na samom početku ubeđuje sebe i čitaoce da joj je lepo u izgnanstvu, potom da je Maksim voli, i na kraju da će sve biti u redu. No nesigurni ljudi se ne menjaju preko noći jer njihova nesigurnost ne dolazi od spoljašnjih činjenica već od percepcije sopstva. Tako ona shvata da je jedini način da ne živi u Rebekinoj senci taj da postane Rebeka, odnosno da bude samouverena. A pošto je jasno da to nikada nije naučila, večno će je progoniti senka one koju su svi voleli, ma kakva zlobnica bila, ako zaista i jeste bila takva, a ne preuveličana u Maksimovim očima kako bi umirio svoju savest. Junakinja je i sama rekla da joj je više stalo do toga da svi MISLE da su oni ulepo makar ni ne razgovarali - nije li to upravo onakav aranžman kakav je Rebeka imala s Maksimom? Kakvu bi drugu sudbinu imala devojka čija je prva pomisao nakon prosidbe bila: biću gospođa De Vinter, Menderlej će biti moj?
Knjiga zaista ima velike sličnosti sa Vanesom, jer su obe junakinje negde svesne svoje nesigurosti i pogrešnosti onoga što se čini, ali to prenebregavaju. Zato su životne. I čitaće se još dugo.
dark
mysterious
reflective
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
adventurous
challenging
dark
mysterious
relaxing
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
N/A
I was amazed by the quality of Du Maurier’s writing. For a book written in the early 1900s, Rebecca was a far better thriller than most modern mysteries I’ve read. With complex themes and truly surprising twists, I was captivated the whole way through. This will join Pride & Prejudice, Jane Eyre, and Dracula as some of my very favorite classics that I’ll continue to recommend to all bibliophiles.
Content Warnings
Moderate: Murder
Minor: Racism, Pregnancy
Rebecca, always Rebecca. Wherever I walked in Manderley, wherever I sat, even in my thoughts and in my dreams, I met Rebecca.
The vibes are *sublime* This is beautifully written, deliciously creepy, and all the characters feel so real and human. Rebecca best narrative ghost of all time <3
The vibes are *sublime* This is beautifully written, deliciously creepy, and all the characters feel so real and human. Rebecca best narrative ghost of all time <3
dark
mysterious
tense
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Wat een boek! Ik heb jaren geleden de film van Hitchcock gezien, maar daar herinnerde me ik niet meer veel van, buiten het begin. 'Rebecca' is zo goed opgebouwd, zo fantastisch geschreven. De constante spanning trekt je van in het begin mee en laat je niet los. Ik begrijp helemaal waarom dit een klassieker is die je gelezen moet hebben.
dark
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Diverse cast of characters:
No
Ne söylesek boş kalır.. İnanılmaz güzeldi. Çok keyif alarak ve aynı zamanda da gerilerek okudum. Rebecca karakterine bayıldım. Ama ana karakter isimsiz hanfendi beni çok sinir etti. ezik büzük, bir türlü dik duramayan bir karakter. Tam toparlandı dediğiniz anda yeniden başa sarıyor. Ama sanırım kitabın büyüleyici yanı da burada yatıyor. Ona da uzun süre sinirli kalabilmeniz mümkün değil.
Zamanının çok ötesinde bir kitap olmuş, gerçekten 1938 yılında yazıldığına inanılmaz şaşırdım. Bu sene içerisinde (2024) okuduğum en iyi kitaptı. Okuyun okutun... 5/5
Zamanının çok ötesinde bir kitap olmuş, gerçekten 1938 yılında yazıldığına inanılmaz şaşırdım. Bu sene içerisinde (2024) okuduğum en iyi kitaptı. Okuyun okutun... 5/5