You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.79 AVERAGE
3.79 AVERAGE
dark
mysterious
reflective
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
We live in a society (in 1842). Before going off the deep end, Nikolai Gogol had a lot to say about the inherent fakeness of society from the middle class on up. Of course some people in Dead Souls see his shyster protagonist Chichikov for what he truly is, but in every town there's a sucker (or two) that buys his spiel, helps him out, and allows the wheels of scamming and conning to keep turning. Chichikov is petty, two-faced, delusional, and an altogether hilarious character that propels Dead Souls and keeps the novel from dragging. In describing the rich details of Chichikov, down to the soap he washes his face with and the way he blows his nose, Gogol often manages to sell the character as just another ordinary Joe (or Iosif) motivated by his base compulsions and fantasies. Chichikov is one piece of cutlery in the matching set of Russian utensils that Gogol lays out at the table, of a kindred spirit with the landowners and nimrods that he solicits. These are the 'dead souls' just as much as the ones Chichikov is interested in buying. A thoroughly funny novel with a lot of insight and a few surprisingly earnest descriptions of the Russian landscape and people. One star docked because I would have liked to read another 400 pages or so of this and the 'final' plotline feels extremely rushed as a result. Too bad Gogol had much of the work burned before his passing. All in all a supremely enjoyable read and more proof that Gogol is the godfather of Russian literature, as regular readers of the scene will recognize motifs here that later authors, particularly the similarly satirically-minded Fyodor Dostoevsky, would later elaborate on ad nauseam.
adventurous
funny
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
challenging
informative
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
No such thing as a bad novel, just not enough vodka.
Een boek zo oud als deze heb ik nooit eerder gelezen, in 1842 kwam deze al uit.
Het is goed geschreven en absoluut magnifiek vertaald. Het geeft een erg goede inkijk in de 19e eeuw en schetst een mooi beeld van de grijze dagen die zich toen afspeelden. Mooi lopend verhaal net een goed moraal.
Jammer dat het niet voltooid is.
Het is goed geschreven en absoluut magnifiek vertaald. Het geeft een erg goede inkijk in de 19e eeuw en schetst een mooi beeld van de grijze dagen die zich toen afspeelden. Mooi lopend verhaal net een goed moraal.
Jammer dat het niet voltooid is.
emotional
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
challenging
funny
relaxing
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
https://ongeduld.com/2021/11/19/dode-zielen-van-nikolaj-gogol/
Dode zielen (Мёртвые души, Mjórtvyje dúshi) van Nikolaj Gogol uit 1842. Zielen zijn onsterfelijk dus wat dacht Gogol wel niet met deze titel? Was dit godslastering? De Russische Orthodoxe kerk had hier een bittere pil aan, maar dit boek draait geheel niet om de ziel (buiten de morele verrotting hiervan dan). Nee dit boek draait om een efficiënte manier van geld verdienen die het hoofdkarakter van Dode Zielen heeft gevonden.
Tsjitsjikov, een simpele man, observeerde het bureaucratische systeem van de Russische overheid een tijdje en kwam tot de volgende conclusie. Landeigenaren moesten de slaven die zij in bezit hadden om een bepaalde hoeveelheid jaar doorgeven aan de overheidsambtenaren, maar om hen niet te overlasten met bureauwerk, hoefde de landeigenaren elke sterfte op zijn land niet direct door te geven, maar kon dit bij de volgende census opnamen. Dit zorgde ervoor dat landeigenaren bezit hadden van verschillende gestorven slaven die volgens de wet nog leefde. Onze Russische held Tsjitsjikov zag zijn kans, hij zou deze "dode" zielen opkopen en gezien ze volgens de wet leefde kon hij ze gebruiken als hefmiddel in het sluiten van verschillende leningen. Kortom geld opvragen door te doen alsof je bezit over veel kapitaal dat garant kan staan, maar dat Tsjitsjikov eigenlijk niet bezat.
Zijn zoektocht naar dode zielen brengt Tsjitsjikov mee door heel Rusland. Door de dikke bebossing, over de toendra's en de besneeuwde vlaktes. Tegelijkertijd brengt hem dit in contact met vele verschillende karakters en hierin blinkt Gogol naar mijn mening uit. Elke keer als we bij de uitwerking van een karakter komen stopt Gogol even met alles wat hij wilde uitwerken in het verhaal en wijdt hij zich volledig toe aan dit karakter. Zo worden we in al het detail meegenomen door het Rusland van 1842 terwijl Gogol ons op een komische wijze de verschillende trekken van de Russische burger laat kennen.
Buiten de nadruk voor detail, is het verhaal pakkend door de morelere uitwerkingen van het verhaal. De corruptie in Rusland, het morele verval, maar ook de Christelijke hoop op vergeving zijn enkele thema's die voorkomen. Zo is ook te merken dat Gogol duidelijk Dante's Goddelijke Komedie probeerde te volgen. Gogol wilde net als Dante drie delen in zijn boek, waarop Tsjitsjikov eerst als echte schurk naar voren gebracht zou worden (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar de hel, inferno), maar later zou herrijzen naar de hemel (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar het paradijs). Gogol is hier echter nooit aan toe gekomen sinds hij delen van het manuscript van zijn tweede boek heeft afgebrand en vlak hierna in een langzame mentale en fysieke daling terecht kwam, dat eindigde in zijn dood op 42 jarige leeftijd. Desondanks laat dit weer extra ruimte voor ons open om te speculeren of Tsjitsjikov zijn leven om weet te gooien richting het pad van de wet of voor eeuwig vast zou blijven in de Criminaliteit. Een bijzonder boek van de grondlegger van de Russische literatuur.
Dode zielen (Мёртвые души, Mjórtvyje dúshi) van Nikolaj Gogol uit 1842. Zielen zijn onsterfelijk dus wat dacht Gogol wel niet met deze titel? Was dit godslastering? De Russische Orthodoxe kerk had hier een bittere pil aan, maar dit boek draait geheel niet om de ziel (buiten de morele verrotting hiervan dan). Nee dit boek draait om een efficiënte manier van geld verdienen die het hoofdkarakter van Dode Zielen heeft gevonden.
Tsjitsjikov, een simpele man, observeerde het bureaucratische systeem van de Russische overheid een tijdje en kwam tot de volgende conclusie. Landeigenaren moesten de slaven die zij in bezit hadden om een bepaalde hoeveelheid jaar doorgeven aan de overheidsambtenaren, maar om hen niet te overlasten met bureauwerk, hoefde de landeigenaren elke sterfte op zijn land niet direct door te geven, maar kon dit bij de volgende census opnamen. Dit zorgde ervoor dat landeigenaren bezit hadden van verschillende gestorven slaven die volgens de wet nog leefde. Onze Russische held Tsjitsjikov zag zijn kans, hij zou deze "dode" zielen opkopen en gezien ze volgens de wet leefde kon hij ze gebruiken als hefmiddel in het sluiten van verschillende leningen. Kortom geld opvragen door te doen alsof je bezit over veel kapitaal dat garant kan staan, maar dat Tsjitsjikov eigenlijk niet bezat.
Zijn zoektocht naar dode zielen brengt Tsjitsjikov mee door heel Rusland. Door de dikke bebossing, over de toendra's en de besneeuwde vlaktes. Tegelijkertijd brengt hem dit in contact met vele verschillende karakters en hierin blinkt Gogol naar mijn mening uit. Elke keer als we bij de uitwerking van een karakter komen stopt Gogol even met alles wat hij wilde uitwerken in het verhaal en wijdt hij zich volledig toe aan dit karakter. Zo worden we in al het detail meegenomen door het Rusland van 1842 terwijl Gogol ons op een komische wijze de verschillende trekken van de Russische burger laat kennen.
Buiten de nadruk voor detail, is het verhaal pakkend door de morelere uitwerkingen van het verhaal. De corruptie in Rusland, het morele verval, maar ook de Christelijke hoop op vergeving zijn enkele thema's die voorkomen. Zo is ook te merken dat Gogol duidelijk Dante's Goddelijke Komedie probeerde te volgen. Gogol wilde net als Dante drie delen in zijn boek, waarop Tsjitsjikov eerst als echte schurk naar voren gebracht zou worden (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar de hel, inferno), maar later zou herrijzen naar de hemel (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar het paradijs). Gogol is hier echter nooit aan toe gekomen sinds hij delen van het manuscript van zijn tweede boek heeft afgebrand en vlak hierna in een langzame mentale en fysieke daling terecht kwam, dat eindigde in zijn dood op 42 jarige leeftijd. Desondanks laat dit weer extra ruimte voor ons open om te speculeren of Tsjitsjikov zijn leven om weet te gooien richting het pad van de wet of voor eeuwig vast zou blijven in de Criminaliteit. Een bijzonder boek van de grondlegger van de Russische literatuur.
adventurous
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes