Take a photo of a barcode or cover
3.74 AVERAGE
3.74 AVERAGE
As I've been reading/rereading The Chronicles of Narnia over the last couple months, I've really come to recognize certain things about them that I just do not like (and some things you'd think I wouldn't like, but didn't bother me) that got more and more frustrating as I saw them repeated over and over (and over and over) as I got deeper into the series:
I really hate all the 'of its time' problematic material Lewis has woven throughout the works. There's the painfully overt racism, the strong Imperalist tones, and the way too much subtle "benign" and more blatant sexism that I don't feel comfortable just writing off because "the fifties were a different time."
I'm reading them now, thanks, and in 2019 they read as sexist, xenophobic shlock.
Additionally, I hated every single stinking instance of a human being not acting in the way a human being would actually act, given the circumstances, and instead behaving in a way that would move forward the plot or Lewis's strong Fundamentalist message.
What's ironic about this is that it didn't bother me when a Narnian acted in an incomprehensible way just to move the plot forward - probably because the Narnians are fantasy constructs in a fairy-tale world. If Narnians want to be wholly good or wholly evil for no discernible reason, that's fine enough. Humans and human morality, however, are more complex than that, and should be presented as such even in writing targeted towards children.
So, now that I've gotten all that off my chest... let's talk about The Last Battle.
I winced literally every time someone referred to the Calormenes as “darkies,” and it was... quite a few times (five, to be precise). The fact that our protagonists at one point decided to paint themselves brown and that this decision had virtually no impact on the plot was pretty loathsome too. Additionally, and I may be reading into this, but: the fact that our primary villain, who was lumped in with the brown people who were consistently being referred to with casual racial slurs, happened to be a monkey had some.... awkward and unfortunate implications. Yeah... yeah...
I really hated the repeated theme that it’s better to die early than to live through terrible times. Tirian said it. The talking beasts outside the stable said it. Farsight the eagle said it. F*cking Aslan (presumably) even because of it.
What a childish and self-indulgent notion, that you’d rather die and go to heaven NOW than live through tough times and actually have to do the hard work.
Honestly, I wonder if these books have such a truncated understanding of human behavior because they were written for children, or if Lewis genuinely had that unsophisticated of a worldview. And that brings us to....
Depending on who you ask about the ending,
But. BUT.
Seeing how Lewis, throughout his other books, is consistently incredibly sexist and shows he doesn't have an understanding of how human beings actually think and behave outside of the context of the bible, I have to go with it doesn't MATTER which interpretation you choose, it's some f*cking b*llshit. Gag me.
Also, the fact that it’s What a bunch of judgmental b*tches. This is the reason people don’t like Christians.
Overall, this book (and, taken as a whole, the series, let's be honest) left a really bad taste in my mouth. I suppose there were some nice bits of imagery and decent writing, and a few of the books are... okay if taken in small doses (or if very heavily edited), but mostly, this book and the series are heavy-handed, judgmental, fundamentalist religious allegory with some intense racism and sexism thrown in for good measure.
Don't read this book to your kids. Don't read this series to your kids. And, if your kids should decide that they want to read it on their own, be prepared to have some long and important conversations with them about the subtext and messages in it afterward.
I really hate all the 'of its time' problematic material Lewis has woven throughout the works. There's the painfully overt racism, the strong Imperalist tones, and the way too much subtle "benign" and more blatant sexism that I don't feel comfortable just writing off because "the fifties were a different time."
I'm reading them now, thanks, and in 2019 they read as sexist, xenophobic shlock.
Additionally, I hated every single stinking instance of a human being not acting in the way a human being would actually act, given the circumstances, and instead behaving in a way that would move forward the plot or Lewis's strong Fundamentalist message.
What's ironic about this is that it didn't bother me when a Narnian acted in an incomprehensible way just to move the plot forward - probably because the Narnians are fantasy constructs in a fairy-tale world. If Narnians want to be wholly good or wholly evil for no discernible reason, that's fine enough. Humans and human morality, however, are more complex than that, and should be presented as such even in writing targeted towards children.
So, now that I've gotten all that off my chest... let's talk about The Last Battle.
I winced literally every time someone referred to the Calormenes as “darkies,” and it was... quite a few times (five, to be precise). The fact that our protagonists at one point decided to paint themselves brown and that this decision had virtually no impact on the plot was pretty loathsome too. Additionally, and I may be reading into this, but: the fact that our primary villain, who was lumped in with the brown people who were consistently being referred to with casual racial slurs, happened to be a monkey had some.... awkward and unfortunate implications. Yeah... yeah...
I really hated the repeated theme that it’s better to die early than to live through terrible times. Tirian said it. The talking beasts outside the stable said it. Farsight the eagle said it. F*cking Aslan (presumably) even
Spoiler
destroyed the whole goddamn worldWhat a childish and self-indulgent notion, that you’d rather die and go to heaven NOW than live through tough times and actually have to do the hard work.
Honestly, I wonder if these books have such a truncated understanding of human behavior because they were written for children, or if Lewis genuinely had that unsophisticated of a worldview. And that brings us to....
Spoiler
Susan.Depending on who you ask about the ending,
Spoiler
Susan's exclusion from going to Narnia/Heaven is either on the basis of her being a young woman discovering and enjoying her sexuality or her being immature and mistaking it for maturity.But. BUT.
Seeing how Lewis, throughout his other books, is consistently incredibly sexist and shows he doesn't have an understanding of how human beings actually think and behave outside of the context of the bible, I have to go with it doesn't MATTER which interpretation you choose, it's some f*cking b*llshit.
Spoiler
Furthermore, the fact that the books want to tell us that the Pevensie kids grew all the way up in Narnia before and then got sent back to Earth without being totally f*cked in the head by being adults forced back into the bodies and roles of children is another instance of Lewis just not understanding human psychology. If I was Susan, and I grew to adulthood (like, I don't know, Aslan f*cking told her to when he said she was too old to come back??) and realized being an adult was completely f*cking different than it had felt in Narnia, I'd (very reasonably) come to the conclusion that Narnia had just been make-believe too. But apparently she deserves damnation for daring to question Lewis's skewed worldview rather than just believing it wholly on faith.Also, the fact that it’s
Spoiler
her siblings and adoptive Aunt who go on the whole tirade about how Susan is wasting her life trying to stay in the "silliest part of her life" and is therefore "no longer a friend of Narnia"???Spoiler
Honestly, I think Lewis just felt the need to judge and exclude a character from heaven at the end so he could make a point about Heaven being exclusive and also so he could have seven kings and queens of Narnia for the sake of sYmBoLiSm in Christian Mythology. Because Susan was the least developed of the kids in the series, out she goes. F*ck that. #TeamSusan all the way, y'all.Overall, this book (and, taken as a whole, the series, let's be honest) left a really bad taste in my mouth. I suppose there were some nice bits of imagery and decent writing, and a few of the books are... okay if taken in small doses (or if very heavily edited), but mostly, this book and the series are heavy-handed, judgmental, fundamentalist religious allegory with some intense racism and sexism thrown in for good measure.
Don't read this book to your kids. Don't read this series to your kids. And, if your kids should decide that they want to read it on their own, be prepared to have some long and important conversations with them about the subtext and messages in it afterward.
adventurous
hopeful
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
Fun finish to the series. Love the ending, except for the bit about Susan.
“Anyway, one always feels better when one has made up one’s mind.”
“Anyway, one always feels better when one has made up one’s mind.”
This is a terrible conclusion to the Narnia books. I'm so glad I never read it as a child. Even Patrick Stewart's audiobook narration couldn't save this one for me, and that's saying a lot. The children and creatures of Narnia deserved better than this preachy tale about false gods.
adventurous
emotional
hopeful
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
Jesus christ the racism and islamophobia are so rampant in this.
Content Warnings
Moderate: Racial slurs, Racism, Xenophobia
adventurous
emotional
funny
hopeful
lighthearted
reflective
relaxing
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
"Gdyby go ktoś zapytał: »Skąd przybyłeś?«, odpowiedziałby chyba: »Zawsze tu byłem«. Tak właśnie się czuł: jak ktoś, kto zawsze tu był i nigdy się nie nudził, chociaż tutaj nigdy nic się nie zdarzało."
Wszyscy znają Narnię. Śnieżny świat, w którym żyją rozmawiające zwierzęta, który jest umieszczony w starej szafie, pochodzący z książki dla dzieci. Jednakże to tylko powierzchnia --- owy świat jest dużo głębszy.
Zacznijmy od pierwszej rzeczy: "Opowieści z Narnii" można czytać w różnej kolejności. W Polsce, standardowo czytane są zgodnie z datami publikacji --- pierwszą książką jest wtedy "Lew, Czarownica i Stara Szafa". Ja przeczytałam serię trochę inaczej, bo w kolejności chronologicznej wydarzeń z wewnętrznego świata. Polecam to tylko tym, który są zapoznani z wydarzeniami "LCiSS".
Narnia to niby seria książek dla dzieci jednak nie tylko. Autor zawarł w niej wiele motywów walki dobra ze złem, moralności, a co najciekawsze - motywy religijne i nawiązania do Biblii; prawie cała seria jest analogią do chrześcijaństwa. Lew Aslan jest dosłownie Jezusem. Pojawia się aby zwalczyć zło i czynić cudów, ma swoich wiernych poddanych, tych, co nie wierzą i błogosławionych. Nazywany jest "Królem" ale pełni rolę Boga.
Co do mojej opinii - seria bardziej podobała mi się niż nie podobała, jednak mam parę zarzutów. Zacznijmy od dobrych stron: wszystkie książki czytało się bardzo szybko, serię przeczytałam w 12 dni, było wiele postaci, które dały się lubić. Historie opowiedziane w książkach były ciekawe i zazwyczaj wciągające. Z drugiej strony były powtarzalne - przewijały się te same motywy: dzieci były przenoszone z Ziemii do Narnii, walczyły ze złem, przychodził Aslan, a dodatkowo główna fabuła była przerywana przez wiele opowieści. Sprawiało to, że po pewnym czasie po prostu wiedziałam, jak potoczy się akcja (może nie co się wydarzy, bardziej w jaki schemat wpadamy)
Wyróżnić mogę książki: "Koń i jego chłopiec", gdzie historia dzieje się całkowicie w świecie Narnii i możemy poznać jej różne kultury; "Siostrzeniec Czarodzieja", opowiada o powstawaniu Narnii i jej początkach, ma wiele interesujących i zaskakujących religijnych nawiązań, oraz "Podróż »Wędrowca do Świtu«", która ma świetny klimat i najciekawsze postacie. Reszta była no... zwykła. Prawdopodobnie na moją opinie składa sie to, że nie lubię fantasy jako gatunku oraz scen akcji, której w książkach było bardzo dużo (np. sceny bitewne).
Myślę, że jeśli kiedyś wrócę do tej serii to bedzie to czytając ją dzieciom. Ma wiele "dojrzalszych" przesłań i jest przyjemna ale nie jest czymś, co zajmie mnie na dłuższy czas.
Wszyscy znają Narnię. Śnieżny świat, w którym żyją rozmawiające zwierzęta, który jest umieszczony w starej szafie, pochodzący z książki dla dzieci. Jednakże to tylko powierzchnia --- owy świat jest dużo głębszy.
Zacznijmy od pierwszej rzeczy: "Opowieści z Narnii" można czytać w różnej kolejności. W Polsce, standardowo czytane są zgodnie z datami publikacji --- pierwszą książką jest wtedy "Lew, Czarownica i Stara Szafa". Ja przeczytałam serię trochę inaczej, bo w kolejności chronologicznej wydarzeń z wewnętrznego świata. Polecam to tylko tym, który są zapoznani z wydarzeniami "LCiSS".
Narnia to niby seria książek dla dzieci jednak nie tylko. Autor zawarł w niej wiele motywów walki dobra ze złem, moralności, a co najciekawsze - motywy religijne i nawiązania do Biblii; prawie cała seria jest analogią do chrześcijaństwa. Lew Aslan jest dosłownie Jezusem. Pojawia się aby zwalczyć zło i czynić cudów, ma swoich wiernych poddanych, tych, co nie wierzą i błogosławionych. Nazywany jest "Królem" ale pełni rolę Boga.
Co do mojej opinii - seria bardziej podobała mi się niż nie podobała, jednak mam parę zarzutów. Zacznijmy od dobrych stron: wszystkie książki czytało się bardzo szybko, serię przeczytałam w 12 dni, było wiele postaci, które dały się lubić. Historie opowiedziane w książkach były ciekawe i zazwyczaj wciągające. Z drugiej strony były powtarzalne - przewijały się te same motywy: dzieci były przenoszone z Ziemii do Narnii, walczyły ze złem, przychodził Aslan, a dodatkowo główna fabuła była przerywana przez wiele opowieści. Sprawiało to, że po pewnym czasie po prostu wiedziałam, jak potoczy się akcja (może nie co się wydarzy, bardziej w jaki schemat wpadamy)
Wyróżnić mogę książki: "Koń i jego chłopiec", gdzie historia dzieje się całkowicie w świecie Narnii i możemy poznać jej różne kultury; "Siostrzeniec Czarodzieja", opowiada o powstawaniu Narnii i jej początkach, ma wiele interesujących i zaskakujących religijnych nawiązań, oraz "Podróż »Wędrowca do Świtu«", która ma świetny klimat i najciekawsze postacie. Reszta była no... zwykła. Prawdopodobnie na moją opinie składa sie to, że nie lubię fantasy jako gatunku oraz scen akcji, której w książkach było bardzo dużo (np. sceny bitewne).
Myślę, że jeśli kiedyś wrócę do tej serii to bedzie to czytając ją dzieciom. Ma wiele "dojrzalszych" przesłań i jest przyjemna ale nie jest czymś, co zajmie mnie na dłuższy czas.
adventurous
hopeful
inspiring
lighthearted
relaxing
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
hopeful
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
