You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.21 AVERAGE
4.21 AVERAGE
Musiałam się zastanowić. Nabrać lata w płuca i ich nie wypuszczać dusząc się. Ale teraz przyszła pora na wydech.
Annie Ernaux zrealizowała mój pomysł z dzieciństwa. Brzmi jak fanaberia, ale pamiętam jak marzyłam o tym, że będę mieć jakieś życie, a później na emeryturze napiszę książkę o tym, jakie to życie było. Prosto. Nazwę wszystko imieniem.
Autorka wiedziała, że nazywanie rzeczy to ogromna siła, ale i zagrożenie. Szansa jest jedna i wszystkiemu imienia nie nadamy. To o czym zapomnimy zapomni także świat. Selekcja.
I to jest właśnie to, co mnie poruszyło. Dokonanie wyboru, który nie mógł być idealny. Ale był jej.
Prostota życia w tak jaskrawym kontraście połączona ze skomplikowaniem świata ujęta w nieperfekcyjne słowa. To jest właśnie Annie Ernaux. Takie imię jej nadaję, żeby ocalić od zapomnienia.
Annie Ernaux zrealizowała mój pomysł z dzieciństwa. Brzmi jak fanaberia, ale pamiętam jak marzyłam o tym, że będę mieć jakieś życie, a później na emeryturze napiszę książkę o tym, jakie to życie było. Prosto. Nazwę wszystko imieniem.
Autorka wiedziała, że nazywanie rzeczy to ogromna siła, ale i zagrożenie. Szansa jest jedna i wszystkiemu imienia nie nadamy. To o czym zapomnimy zapomni także świat. Selekcja.
I to jest właśnie to, co mnie poruszyło. Dokonanie wyboru, który nie mógł być idealny. Ale był jej.
Prostota życia w tak jaskrawym kontraście połączona ze skomplikowaniem świata ujęta w nieperfekcyjne słowa. To jest właśnie Annie Ernaux. Takie imię jej nadaję, żeby ocalić od zapomnienia.
informative
inspiring
reflective
slow-paced
Heel bijzonder om te lezen hoe iemand de geschiedenis heeft meegemaakt. Dit maakt me benieuwd naar hoe ik (en mijn generatie) bepaalde momenten in de geschiedenis zal herleven op mijn oude dag
Ik snap waarom dit boek zoveel lof heeft ontvangen maar ik denk dat ik helaas in de verkeerde generatie zit om echt ervan te kunnen genieten. Ik was zeker geraakt door persoonlijke momenten maar de beschrijvingen van de historische context lieten mij vaak koud. De opsommingen van boeken, liedjes en films die de hoofdpersoon hebben gevormd zeiden mij in de meeste gevallen helemaal niks. Als ik ouder was geweest of als ik in Frankrijk was opgegroeid had ik dit boek waarschijnlijk meer gewaardeerd, maar nu blijft het helaas op drie sterren.
A tale of both individual and collective memory, Annie Ernaux’s "The Years" paints a vivid picture of the author’s internal and external life, from her early childhood in the 40s to her late adult life at the beginning of the new century, while also making a profoundly poetic analysis of what it means to exist as a human.
Fragments of personal life are mixed with a recounting of political events, pop culture and instants of the world shifting and changing through the inevitable course of time.
The specific references to France in that specific time frame could have been overwhelmingly strange (to a Portuguese Millennial), if not that familiarity of the patterns that repeat themselves through time and space.
We all have our own references, and it almost gets blurry, this sensation that people live the same life, in different ways, or maybe different lives, in the same way.
Our different personal lives, in the end, represent our shared existence. One that is seen and felt in culture, livelihoods… humanness, really.
The way in which the author uses “she” to tell her own biography, almost distancing herself from the story of her life, while using “we” to describe world events, as if the voice of an entire generation, further reinforces this notion that our individual lives are somehow collective in nature.
A completely well deserved Nobel Prize to the author, whose writing made me believe that life has meaning. There is an indescribable beauty in a sentence that reminds you of something that is not easy to place. I got emotional many times, simply because of the beauty of words.
Fragments of personal life are mixed with a recounting of political events, pop culture and instants of the world shifting and changing through the inevitable course of time.
The specific references to France in that specific time frame could have been overwhelmingly strange (to a Portuguese Millennial), if not that familiarity of the patterns that repeat themselves through time and space.
We all have our own references, and it almost gets blurry, this sensation that people live the same life, in different ways, or maybe different lives, in the same way.
Our different personal lives, in the end, represent our shared existence. One that is seen and felt in culture, livelihoods… humanness, really.
The way in which the author uses “she” to tell her own biography, almost distancing herself from the story of her life, while using “we” to describe world events, as if the voice of an entire generation, further reinforces this notion that our individual lives are somehow collective in nature.
A completely well deserved Nobel Prize to the author, whose writing made me believe that life has meaning. There is an indescribable beauty in a sentence that reminds you of something that is not easy to place. I got emotional many times, simply because of the beauty of words.
A book has never made me relate to the aging process more. So beautifully written.
informative
reflective
relaxing
medium-paced
informative
slow-paced
reflective
medium-paced
Ernaux's plural memoir manages to unlock the universal within the deeply personal. Captured in these pages are the generational and cultural shifts imbedded in the life of a woman.