You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.87 AVERAGE
3.87 AVERAGE
adventurous
dark
mysterious
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
A murder mystery/thriller set in an alternate history where the Nazis won WWII.
I was impressed at how well the alternate history and the story worked together. Murder mysteries can often take place in just about any setting, so I was afraid that the setting wouldn't have much to do with the story, but it turns out that the story and the setting are totally dependent on each other. The portrayal of a victorious Nazi Germany is very believable, with a good sense of paranoia and conformity and conspiracy.
I thought this was a thoroughly enjoyable book. I listened to the audiobook, and liked the narrator.
I spent several months in Berlin earlier this year. I was walking through the quiet affluent lakeside neighborhood of Wannsee when I stumbled upon the house at the center of this novel's plot: Am großen Wannsee 56–58. In this house, high-level Nazi bureaucrats met to discuss the "final solution" to the "Jewish problem." The house is now an official German Gedenkstätte: a memorial of the dark past.
Von A.Savin (Wikimedia Commons · WikiPhotoSpace), CC BY-SA 3.0
Berlin is full of dark little surprises like this. Take the Stolpersteine — little golden stones embedded in the sidewalks of residential neighborhoods across the city. They remind us of the Jews, homosexuals, Romani, and other "enemies" of the Nazi state who lived in these places and were evicted and put to death during the war.*
By Hans Weingartz CC BY-SA 3.0
These little stones are obnoxious by design. They jut a few centimeters above the stones of the sidewalk. If you're not paying attention, one will catch your foot and make you stumble. (Stolperstein literally means "stumble-stone.") They are there to remind us both of the crimes that were really committed and of the crimes that would have been committed had the Nazi machine not been forced to a halt.
Harris' book is in the same line of business (or at least ought to be). As other reviewers have already noted, I think he makes the mistake of taking on both a hefty alternate-history background and a fast-paced action-adventure plot, squeezing both into ~400 pages. Both plots halt suddenly.. I think both deserved more time. A Fatherland #2 is in order, perhaps?
* These stones are actually all over Germany — not just in Berlin.
Von A.Savin (Wikimedia Commons · WikiPhotoSpace), CC BY-SA 3.0
Berlin is full of dark little surprises like this. Take the Stolpersteine — little golden stones embedded in the sidewalks of residential neighborhoods across the city. They remind us of the Jews, homosexuals, Romani, and other "enemies" of the Nazi state who lived in these places and were evicted and put to death during the war.*
By Hans Weingartz CC BY-SA 3.0
These little stones are obnoxious by design. They jut a few centimeters above the stones of the sidewalk. If you're not paying attention, one will catch your foot and make you stumble. (Stolperstein literally means "stumble-stone.") They are there to remind us both of the crimes that were really committed and of the crimes that would have been committed had the Nazi machine not been forced to a halt.
Harris' book is in the same line of business (or at least ought to be). As other reviewers have already noted, I think he makes the mistake of taking on both a hefty alternate-history background and a fast-paced action-adventure plot, squeezing both into ~400 pages. Both plots halt suddenly.. I think both deserved more time. A Fatherland #2 is in order, perhaps?
* These stones are actually all over Germany — not just in Berlin.
Het was hetzelfde gevoel als in, mmmm... 1983, toen ik dronken van bijna-volwassenheid mijn eerste boeken in de volwassenenbibliotheek ging uitlenen. Om de één of andere reden had ik thuis van alle duzende volwassenenboeken die er stonden alleen nog maar science fiction gelezen, maar in de openbare bibliotheek vond ik in de rayon science fiction alleen maar dingen die we thuis al hadden en die ik al gelezen had.
Thuis waren ze grotendeels in Franse vertaling, en dat viel eigenlijk beter mee dan veel van de Nederlandse vertalingen, vol Hollandsismen en vreemde znswendingen. Bruna en Meulenhoff SF hadden een aantal degelijke Jack Vances en Michael Moorcocks, maar de afdeling SF en Fantasy (het etiket: vier bollen van afnemende grootte boven en in elkaar, als de staart van een Bibendum mocht die een staart gehad hebben) was snel uitgelezen.
En dus moet het ergens in de loop van 1983 zijn dat ik verder keek, en de spionageromans ontdekte. The Bourne Identity was de eerste, en 't was meteen raak. Vast-ge-haakt van begin tot einde.
Ik heb uiteraard meteen de hele rayon uitgelezen, en dan thuis ook maar verder gedaan (inclusief de Verboden Vruchten van Gérard de Villier, mhuhuhu). Ales van Ludlum gelezen en blijven volgen, en Le Carré, en Len Deighton, en zoveel andere, en op zes jaar tijd meer gelezen over Koude Oorlog en Tweede Wereldoorlog dan ik me nu eigenlijk nog kan herinneren.
Dat is allemaal min of meer gestopt toen ik naar de universiteit ging, in het optimisme van De Muur Is Gevallen, en dan in de sombere realisatie, geen twee jaar later, dat het allemaal naar de kloten was, de droom van een vreedzaam Europa.
Vandaar dat ik Fatherland nooit gelezen had. Natuurlijk dat ik wist waarover het ging, 't is tenslotte een klassieker van de alternatieve geschiedenis (tiens, besef ik net, ik ben zwaar althist beginnen lezen net rond de periode van de oorlog in Joegoslavië, een psychanalyst uit de jaren 1960 zou er wellicht iets van kunnen maken), maar nooit verder dan het begin geraakt.
Geen idee waarom, eigenlijk, want toen ik het vanavond begon te lezen was ik vanaf de eerste pagina gegrepen, en heb ik het in één ruk door helemaal uitgelezen.
Om maar te zeggen dat het een uitstekend boek is, dat zich afspeelt in 1964, in de week voor de 75ste verjaardag van Adolf Hitler in een Duitsland dat de oorlog gewonnen heeft. Waar een ogenschijnlijke doordeweekse verdrinkingsdood het begin is van een bijzonder spannend verhaal.
Kopen, en lezen, mocht dat nog niet gebeurd zijn.
Thuis waren ze grotendeels in Franse vertaling, en dat viel eigenlijk beter mee dan veel van de Nederlandse vertalingen, vol Hollandsismen en vreemde znswendingen. Bruna en Meulenhoff SF hadden een aantal degelijke Jack Vances en Michael Moorcocks, maar de afdeling SF en Fantasy (het etiket: vier bollen van afnemende grootte boven en in elkaar, als de staart van een Bibendum mocht die een staart gehad hebben) was snel uitgelezen.
En dus moet het ergens in de loop van 1983 zijn dat ik verder keek, en de spionageromans ontdekte. The Bourne Identity was de eerste, en 't was meteen raak. Vast-ge-haakt van begin tot einde.
Ik heb uiteraard meteen de hele rayon uitgelezen, en dan thuis ook maar verder gedaan (inclusief de Verboden Vruchten van Gérard de Villier, mhuhuhu). Ales van Ludlum gelezen en blijven volgen, en Le Carré, en Len Deighton, en zoveel andere, en op zes jaar tijd meer gelezen over Koude Oorlog en Tweede Wereldoorlog dan ik me nu eigenlijk nog kan herinneren.
Dat is allemaal min of meer gestopt toen ik naar de universiteit ging, in het optimisme van De Muur Is Gevallen, en dan in de sombere realisatie, geen twee jaar later, dat het allemaal naar de kloten was, de droom van een vreedzaam Europa.
Vandaar dat ik Fatherland nooit gelezen had. Natuurlijk dat ik wist waarover het ging, 't is tenslotte een klassieker van de alternatieve geschiedenis (tiens, besef ik net, ik ben zwaar althist beginnen lezen net rond de periode van de oorlog in Joegoslavië, een psychanalyst uit de jaren 1960 zou er wellicht iets van kunnen maken), maar nooit verder dan het begin geraakt.
Geen idee waarom, eigenlijk, want toen ik het vanavond begon te lezen was ik vanaf de eerste pagina gegrepen, en heb ik het in één ruk door helemaal uitgelezen.
Om maar te zeggen dat het een uitstekend boek is, dat zich afspeelt in 1964, in de week voor de 75ste verjaardag van Adolf Hitler in een Duitsland dat de oorlog gewonnen heeft. Waar een ogenschijnlijke doordeweekse verdrinkingsdood het begin is van een bijzonder spannend verhaal.
Kopen, en lezen, mocht dat nog niet gebeurd zijn.
I should not like this book as much as I do. The setting (Nazis won WW2) is not nearly as well and creativley executed as The Man in the High Castle by Philip K. Dick. The story could be set in any fascist dictatorship - real or fictional. The cast pretty stereotypical, you kind of knew what was going to happen. But god dammit it was a wild ride of a read! It kept me hooked from beginning to end and I just enjoyed reading it. So just pretty good writing, I guess? And since the whole Nazi-thing was not being fetishized I can wholeheartedly call it with good conscience a guilty pleasure.
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Content Warnings
Graphic: Antisemitism
Not bad. Tips more into mystery and less into the alt-history than I'd hoped, but all-in-all a solid read.
Fantastic thriller set in Germany, 1964, after they won the war.
He leído a Harris antes, su novela sobre Cicerón, y debo decir que esperaba más de esta. Hubo veces que perdía interés en el libro, pero sumando todo es bueno, interesante. Creo que Harris tiene una imaginación prodigiosa como para concebir un mundo así, que se antoja gris y decadente. Probablemente si Hitler ganase la guerra hubiese sido como Harris lo describe. Es rescatable esta mezcla entre novela policíaca, distopía y ucronía.