Reviews

Das Gewicht der Worte by Pascal Mercier

Only show reviews with written explanations

apfel's review against another edition

Go to review page

reflective slow-paced

Plot- or character-driven? A mix
Strong character development? It's complicated
Loveable characters? No
Diverse cast of characters? No
Flaws of characters a main focus? N/A

3.0

stef369's review against another edition

Go to review page

5.0

"Het zijn altijd woorden die me helpen de ban van tijdelijkheid te doorbreken. Iets in woorden vatten in de geest van het poëtische, dus verplicht aan de vorm en de stemmigheid van de melodie: het is een manier om je te verlossen van de illusie van de tijd als activiteit. Poëzie vertraagt de tijd, heft hem op en bevrijdt ons ervan, of het nu gaat om de poëzie van de woorden in de literatuur of de poëzie van de klanken in de muziek. Hij creëert een heden, in zekere zin een eeuwig heden, eeuwig omdat het er altijd is en door niets ongedaan kan worden gemaakt." (p. 175).
Van deze gedachte is Mercier's nieuwe roman volledig doordrongen. Wie de andere romans van Mercier heeft gelezen, herkent hem meteen in dit boek. Personages en situaties zijn hier van minder belang (daarom is de "verhaallijn" in deze roman misschien wat flauwtjes), maar ze dienen vooral als "dragers" van ideeën. De taal vooreerst, de woorden. Hier gaat het vooral over. Heel veel auteurs - sommige vrij excentrieke personages - passeren de revue. Vaak werken ze ook aan een vertaling. Maar Mercier vraagt zich ook af: wat is dat: een roman "vertalen"? Hoe persoonlijk is dat? En hoe dicht sta je als vertaler bij jezelf? Is vertalen - net als brieven schrijven aan een overleden vrouw - niet vooral aan jezelf schrijven? Op het einde neemt de uitgever en vertaler Simon Leyland, het hoofdpersonage uit de roman, een belangrijke beslissing: hij gaat zijn eigen verhaal schrijven. En op die manier gaat hij over zichzelf schrijven: hij transponeert zijn zelfportret in een roman. De kracht van het schrijven, het "gewicht van de woorden". Maar woorden kunnen ook pijn doen, hard treffen, zoals de foute diagnose van dokter Leonardi of de veroordelingen van rechter Escott... Of hoe woorden veel bijdragen tot ons persoonlijk beleven van de tijd! Ook lezen we zoveel interessante gedachten, bijvoorbeeld over de subjectieve beleving van tijd. Ook onderwerpen als euthanasie komen aan de orde en Mercier steekt zijn gevoelens hierover niet onder stoelen en banken. Een krachtige roman is dat, je kan niet anders dan 5 sterren geven aan zo'n meesterwerk, net zoals alle werken van Mercier trouwens. Het is geen eenvoudige roman, en het is zeer breed uitgesponnen, maar je moet hier vooral tussen de regels lezen en de parels ontdekken.