Take a photo of a barcode or cover
3.34 AVERAGE
3.34 AVERAGE
challenging
dark
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
Content Warnings
Graphic: Child abuse, Death, Blood, Murder, Abandonment
Moderate: Animal cruelty, Animal death, Suicide attempt, Fire/Fire injury
3.5 stars.
I thought this would be a 2-star, maaaaybe a 3-star read. The translation isn't a smooth one or very literary. There are a lot of repeated words in the descriptions.
That being said, I really quite liked the simplicity and the rather depressing conclusion.
The story follows a college professor who teaches criminal psych. One day, she is informed a serial killer in solitary wants to be interviewed by her. She has no clue why; she has never met him. So she has to unravel that mystery. Simultaneously, her husband gets custody of his daughter because a fire in her home killed her grandparents, who were her guardians. The fire began mysteriously.
The plot is fairly simple, even if the emotions and psychology of the characters is more complex, so I won't reveal anything else. Suffice to say that I enjoyed it far more than I anticipated and was satisfyingly unsatisfied by the depressing ending. I'd read more.
I thought this would be a 2-star, maaaaybe a 3-star read. The translation isn't a smooth one or very literary. There are a lot of repeated words in the descriptions.
That being said, I really quite liked the simplicity and the rather depressing conclusion.
The story follows a college professor who teaches criminal psych. One day, she is informed a serial killer in solitary wants to be interviewed by her. She has no clue why; she has never met him. So she has to unravel that mystery. Simultaneously, her husband gets custody of his daughter because a fire in her home killed her grandparents, who were her guardians. The fire began mysteriously.
The plot is fairly simple, even if the emotions and psychology of the characters is more complex, so I won't reveal anything else. Suffice to say that I enjoyed it far more than I anticipated and was satisfyingly unsatisfied by the depressing ending. I'd read more.
dark
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
tense
jhydgajsdhsf i have no words.. it was so freaking creepy in between...
dark
mysterious
reflective
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Loveable characters:
Complicated
Creepy, interesting characters, but ultimately left me curiously unengaged. Still a quick, fun read.
Welterusten, mama is het eerste internationaal verschenen boek van de Koreaanse Mi-Ae Seo. In haar eigen land heeft ze ondertussen al meerdere thrillers geschreven die steevast in de Koreaanse bestsellerlijsten staan. Daarnaast is ze ook scenarioschrijver. Deze thriller is onder andere vertaald naar het Duits, Engels, Frans, Spaans en Nederlands.
Seonkyeong is een forensisch psycholoog en daarnaast een gastdocent bij de universiteit. In haar lessen komen geregeld seriemoordenaars aan bod. Dit is dan ook waar de interesse van Seonkyeong als forensisch psycholoog het meeste ligt. Dat lijkt heel gewoon, maar als ze op een dag een telefoontje krijgt, komt haar interesse in seriemoordenaars opeens wel heel dichtbij. De veroordeelde seriemoordenaar Yi wil haar spreken. Seonkyeong kent Yi alleen uit de verhalen uit de krant en is dan ook erg verbaasd, maar gaat wel akkoord uit nieuwsgierigheid. Waarom wil Yi Seonkyeong spreken?
Ondertussen heeft Seonkyeong thuis iets heel anders aan haar hoofd. Hayeong, het dochtertje van haar echtgenoot, heeft weten te ontsnappen bij een verschrikkelijke brand en woont nu bij Seonkyeong. Ze gedraagt zich echter niet zoals een normaal kind. Seonkyeong vermoedt dat het komt door de schrik en laat het zo. Maar als ze Hayeong eenmaal wat beter leert kennen en ze meer vertelt over haar verleden, blijven er toch alarmbellen rinkelen. Seonkyeong begint langzaam angstaanjagende vergelijkingen te zien in het gedrag van Yi en Hayeong. Wat houdt Hayeong geheim? Zal ze nog te redden zijn?
Het kost in het begin moeite om in het verhaal te komen door de verschillende en niet samenhangende hoofdstukken in het eerste deel. Zo krijg je iets mee van de brandweermannen, Seonkyeong en Yi zonder dat er samenhang in zit. Gelukkig brengt Hayeong meer samenhang in het verhaal, waardoor het soepeler wegleest.
De spanning vond ik persoonlijk een beetje wegblijven tot de wendingen aan het einde. Ik had al vrij snel een vermoeden over Hayeong’s verleden en dit bleek ook te kloppen. Aan het eind van het verhaal zitten nog een paar wendingen die zeker als verrassing kwamen en ook voor de spanning zorgden.
Doordat je in het verhaal gedeeltes leest uit Yi’s verleden, heeft Mi-Ae Seo de lezer een unieke blik in het hoofd van een seriemoordenaar gegeven. Dit maakt dan ook dat Welterusten, mama een echte psychologische thriller is.
De personages in het verhaal vind ik erg leuk en ze maken een goede ontwikkeling door. Seonkyeong bekijkt veel dingen vanuit haar beroep en hierdoor komt het totaalplaatje dan ook evenwichtig over. Yi en Hayeong daarentegen lijken beiden erg uit balans, maar juist hierdoor krijg je een duidelijke overeenkomst. Deze drie personages zijn in mijn ogen de best uitgewerkte personages.
In het verhaal kwamen een paar nogal onrealistische aspecten voor. Zo kon een van de personages nog de tijd in de baarmoeder herinneren. Daarnaast kwam er een puppy in het verhaal voor die wel heel volwassen leek. Dit mag echter de pret niet drukken, aangezien het doel van het verhaal erg goed naar voren komt in Welterusten, mama.
Al met al vind ik Welterusten, mama een verhaal met een duidelijk doel, waar in mijn ogen meer uitgehaald had kunnen worden.
Gelezen voor Indeboekenkast
Seonkyeong is een forensisch psycholoog en daarnaast een gastdocent bij de universiteit. In haar lessen komen geregeld seriemoordenaars aan bod. Dit is dan ook waar de interesse van Seonkyeong als forensisch psycholoog het meeste ligt. Dat lijkt heel gewoon, maar als ze op een dag een telefoontje krijgt, komt haar interesse in seriemoordenaars opeens wel heel dichtbij. De veroordeelde seriemoordenaar Yi wil haar spreken. Seonkyeong kent Yi alleen uit de verhalen uit de krant en is dan ook erg verbaasd, maar gaat wel akkoord uit nieuwsgierigheid. Waarom wil Yi Seonkyeong spreken?
Ondertussen heeft Seonkyeong thuis iets heel anders aan haar hoofd. Hayeong, het dochtertje van haar echtgenoot, heeft weten te ontsnappen bij een verschrikkelijke brand en woont nu bij Seonkyeong. Ze gedraagt zich echter niet zoals een normaal kind. Seonkyeong vermoedt dat het komt door de schrik en laat het zo. Maar als ze Hayeong eenmaal wat beter leert kennen en ze meer vertelt over haar verleden, blijven er toch alarmbellen rinkelen. Seonkyeong begint langzaam angstaanjagende vergelijkingen te zien in het gedrag van Yi en Hayeong. Wat houdt Hayeong geheim? Zal ze nog te redden zijn?
Het kost in het begin moeite om in het verhaal te komen door de verschillende en niet samenhangende hoofdstukken in het eerste deel. Zo krijg je iets mee van de brandweermannen, Seonkyeong en Yi zonder dat er samenhang in zit. Gelukkig brengt Hayeong meer samenhang in het verhaal, waardoor het soepeler wegleest.
De spanning vond ik persoonlijk een beetje wegblijven tot de wendingen aan het einde. Ik had al vrij snel een vermoeden over Hayeong’s verleden en dit bleek ook te kloppen. Aan het eind van het verhaal zitten nog een paar wendingen die zeker als verrassing kwamen en ook voor de spanning zorgden.
Doordat je in het verhaal gedeeltes leest uit Yi’s verleden, heeft Mi-Ae Seo de lezer een unieke blik in het hoofd van een seriemoordenaar gegeven. Dit maakt dan ook dat Welterusten, mama een echte psychologische thriller is.
De personages in het verhaal vind ik erg leuk en ze maken een goede ontwikkeling door. Seonkyeong bekijkt veel dingen vanuit haar beroep en hierdoor komt het totaalplaatje dan ook evenwichtig over. Yi en Hayeong daarentegen lijken beiden erg uit balans, maar juist hierdoor krijg je een duidelijke overeenkomst. Deze drie personages zijn in mijn ogen de best uitgewerkte personages.
In het verhaal kwamen een paar nogal onrealistische aspecten voor. Zo kon een van de personages nog de tijd in de baarmoeder herinneren. Daarnaast kwam er een puppy in het verhaal voor die wel heel volwassen leek. Dit mag echter de pret niet drukken, aangezien het doel van het verhaal erg goed naar voren komt in Welterusten, mama.
Al met al vind ik Welterusten, mama een verhaal met een duidelijk doel, waar in mijn ogen meer uitgehaald had kunnen worden.
Gelezen voor Indeboekenkast
Monatelang hielt Lee Byongdo, der Serienmörder mit dem zarten Gesicht, Seoul in Atem; doch nun ist er gefasst und wartet in seiner Zelle auf die Vollstreckung der Todesstrafe. Bisher lehnte er jegliche Gespräche ab, aber eines Tages verlangt er ausgerechnet nach der jungen Kriminalpsychologin Sonkyong. Ihr öffnet er sich zum ersten Mal und unter der Schale des wahnsinnigen Killers wird ein zutiefst verletzter Junge sichtbar. Sonkyong hingegen hat bald mit eigenen Problemen zu kämpfen, denn ausgerechnet jetzt sollen sie und ihr Mann dessen Tochter aus erster Ehe aufnehmen - die Großeltern, bei denen das Mädchen bisher lebte, sind bei einem Brand ums Leben gekommen. Die kleine Hayong blieb wie durch ein Wunder unverletzt.
Die grundlegende Handlung von "Der rote Apfel" erinnert sehr stark an "Das Schweigen der Lämmer" - eine Parallele, mit welcher der Roman bewusst spielt. Schon seit einigen Jahren trägt Sonkyong den Spitznamen Clarice, nach der jungen FB-Agentin Clarice Starling, Lee Byongdo wird zu ihrem Hannibal Lecter. Das Geschehen wird aus den verschiedensten personalen Perspektiven erzählt, mal durch die junge Kriminalpsychologin, mal aus Sicht des Serienmörders, aber auch die kleine Hayong oder Sonkyongs Mann kommen zu Wort. Die Atmosphäre ist dabei von Beginn an bedrückend, denn nicht nur Lee Byongdos Kindheit und Jugend waren schrecklich, auch Hayong hatte stark unter ihrer verstorbenen Mutter zu leiden. Durch diese Blickwinkel wird zumindest ein wenig deutlich, wie sehr eine Kinderseele unter psychischen und physischen Misshandlungen leidet und in welche Richtung sich dies im Erwachsenenalter entwickeln kann.
Im Verlauf des Romans spitzt sich alles immer mehr zu. Lee Byongdo offenbart Grauenvolles in seinen Gesprächen mit Sonkyong und scheint gleichzeitig immer unruhiger zu werden. Die hingegen verbringt aufgrund des stressigen Jobs ihres Mannes immer mehr Zeit mit Hayong und muss feststellen, dass das Kind beunruhigendes Verhalten an den Tag legt, so dass Sonkyong sich irgendwann in ihrem eigenen Haus nicht mehr sicher fühlt. "Der rote Apfel" ist extrem spannend erzählt und legt ein hohes Tempo vor. Die Thrillerelemente sind vor allem psychologischer Natur, aber auch Gewalt gegen Menschen und Tiere ist in diesem Buch Thema. Wer hier also empfindlich reagiert, sollte vielleicht nicht zugreifen. Davon abgesehen ist das Buch unbedingt zu empfehlen, wobei es gerne noch 150 bis 200 Seiten länger hätte sein dürfen, denn das Ende kommt sehr plötzlich und überraschend.
Die grundlegende Handlung von "Der rote Apfel" erinnert sehr stark an "Das Schweigen der Lämmer" - eine Parallele, mit welcher der Roman bewusst spielt. Schon seit einigen Jahren trägt Sonkyong den Spitznamen Clarice, nach der jungen FB-Agentin Clarice Starling, Lee Byongdo wird zu ihrem Hannibal Lecter. Das Geschehen wird aus den verschiedensten personalen Perspektiven erzählt, mal durch die junge Kriminalpsychologin, mal aus Sicht des Serienmörders, aber auch die kleine Hayong oder Sonkyongs Mann kommen zu Wort. Die Atmosphäre ist dabei von Beginn an bedrückend, denn nicht nur Lee Byongdos Kindheit und Jugend waren schrecklich, auch Hayong hatte stark unter ihrer verstorbenen Mutter zu leiden. Durch diese Blickwinkel wird zumindest ein wenig deutlich, wie sehr eine Kinderseele unter psychischen und physischen Misshandlungen leidet und in welche Richtung sich dies im Erwachsenenalter entwickeln kann.
Im Verlauf des Romans spitzt sich alles immer mehr zu. Lee Byongdo offenbart Grauenvolles in seinen Gesprächen mit Sonkyong und scheint gleichzeitig immer unruhiger zu werden. Die hingegen verbringt aufgrund des stressigen Jobs ihres Mannes immer mehr Zeit mit Hayong und muss feststellen, dass das Kind beunruhigendes Verhalten an den Tag legt, so dass Sonkyong sich irgendwann in ihrem eigenen Haus nicht mehr sicher fühlt. "Der rote Apfel" ist extrem spannend erzählt und legt ein hohes Tempo vor. Die Thrillerelemente sind vor allem psychologischer Natur, aber auch Gewalt gegen Menschen und Tiere ist in diesem Buch Thema. Wer hier also empfindlich reagiert, sollte vielleicht nicht zugreifen. Davon abgesehen ist das Buch unbedingt zu empfehlen, wobei es gerne noch 150 bis 200 Seiten länger hätte sein dürfen, denn das Ende kommt sehr plötzlich und überraschend.