Take a photo of a barcode or cover
4.02 AVERAGE
4.02 AVERAGE
adventurous
challenging
dark
emotional
funny
hopeful
informative
mysterious
reflective
relaxing
sad
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
half these POV storylines are actually irrelevant i said what i said!
adventurous
dark
emotional
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
dark
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
challenging
dark
emotional
mysterious
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
By far the darkest of the books to this point - things look truly bleak in Westeros. This book focuses on only about 1/2 of the main characters and some of the minor characters take on larger roles. This book leaves lots of questions but I think is also where quite a lot begins to take shape. Of course, everything I think I know and understand could change since Martin has a track record of gigantic twists and turns but he has an immense talent for tying it all together. Details that seem trivial come back to have a larger meaning later on so I've stopped trying to guess what will happen next and just go with the flow. I get a lot less angry that way!
(ελληνική κριτική μετά τους στερίσκους)
A Feast for Crows stands out not only due to the mastery of George R.R. Martin’s prose, but also for its deliberate focus on characters and regions that had previously lingered on the periphery of the saga. Though the fourth instalment of A Song of Ice and Fire is often “accused” of being “quieter” and less epic following the unrelenting momentum of its predecessors, I would argue that, once one transcends such a rather juvenile expectation of a five-volume epic (which, once upon a time, we hoped might stretch to seven…), it becomes apparent that this is, in truth, a contemplative and profoundly resonant link in the novelistic chain that is Westeros. And, ultimately, it is no bad thing for the intensity of war to ease somewhat—for the reader to metaphorically lick their wounds after the grievous losses of certain characters (names shall not be mentioned, spoilers shall not be given).
The power of detail and the art of political intrigue
Once more, Martin demonstrates his consummate skill in world-building and character development. A Feast for Crows delves deeply into themes of power, religion, gender, and identity, offering the reader an experience that borders on the metaphysical and philosophical. The political scheming, shifting balances of power, and internal conflicts are portrayed with such precision and psychological insight that it is rare to encounter their equal within the realm of fantasy literature.
Characters in metamorphosis
It is here, in the realm of character, that the book truly shines. In this phase of the narrative, we encounter figures who either emerge from obscurity or undergo radical redefinition. Their inner quests, their ambivalence towards duty, and their struggles with guilt, honour, or redemption render this work psychologically harrowing. Each chapter functions as a mirror: at times distorting, at others revealing brutal truths.
The rhythm of silence
Unlike the shocks and violence of previous volumes, A Feast for Crows builds tension through delay, implication, and absence. This is a book in which silence gains a kind of gravitas. The most pivotal developments may not be those occurring centre-stage, but rather those that simmer beneath the surface, laying the groundwork for the momentous upheavals yet to come.
Yes, one could regard A Feast for Crows as a kind of narrative pause—a “breath”—both necessary and exquisitely composed, allowing the reader to reflect and to philosophise. There is no need to lament the absence of cheap thrills or clashing swords when instead we are offered the rich pleasure of an altogether more interior work—one that rewards the more attentively one reads, observes, and interprets. It is a book that demands patience, but repays it with depth, wisdom, and characters that haunt the mind. And ultimately—be patient (LOL, we are talking about Martin after all—be VERY patient)—the violence and large-scale bloodshed are ante portas.
In sum, this is the (seeming) calm before the storm – and an indispensable part of one of the most influential literary epics of our time.
* * * * *
Το A Feast for Crows ξεχωρίζει όχι μόνο για τη μαεστρία της γραφής του George R.R. Martin, αλλά και για τη στρατηγική εστίαση σε χαρακτήρες και γεωγραφικές περιοχές που είχαν μέχρι πρότινος παραμείνει στο περιθώριο του έπους. Αν και το τέταρτο βιβλίο της σειράς A Song of Ice and Fire συχνά «κατηγορείται» ότι είναι «πιο ήσυχο» και λιγότερο επικό μετά την καταιγιστική δράση των προηγούμενων, φρονώ ότι αν ξεπεράσει κανείς μια τέτοια παιδιάστικη θεώρηση ενός έπους που απλώνεται σε 5 τόμους (κάποτε ελπίζαμε ότι θα φτάσουν τους 7…) θα δει ότι στην πραγματικότητα αποτελεί έναν αναστοχαστικό και γεμάτο βάθος κρίκο στη μυθιστορηματική αλυσίδα του Westeros. Και, σε τελική ανάλυση, καλό είναι η ένταση της μάχης να έχει μια κάποια αποκλιμάκωση και ο αναγνώστης να… γλείψει τις πληγές του μετά από τις απώλειες συγκεκριμένων χαρακτήρων (ονόματα δε λέμε, σπόιλερ δεν κάνουμε)
Η δύναμη της λεπτομέρειας και η τέχνη της πολιτικής ίντριγκας
Ο Martin αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι γνωρίζει άριστα πώς να χτίζει κόσμους και χαρακτήρες. Το A Feast for Crows εμβαθύνει σε ζητήματα εξουσίας, θρησκείας, φύλου και ταυτότητας, προσφέροντας στον αναγνώστη μια σχεδόν μεταφυσική/φιλοσοφική εμπειρία. Οι πολιτικές μηχανορραφίες, οι αλλαγές ισχύος και οι εσωτερικές συγκρούσεις παρουσιάζονται με τέτοια ακρίβεια και ψυχολογική ενδοσκόπηση που δύσκολα συναντά κανείς στη φανταστική λογοτεχνία.
Χαρακτήρες που μεταμορφώνονται
Εκεί όπου το βιβλίο πραγματικά λάμπει είναι στην ανάπτυξη χαρακτήρων. Σε αυτό το μέρος της ιστορίας, βλέπουμε φιγούρες που είτε αναδύονται από τη σκιά είτε επανακαθορίζονται ριζικά. Οι εσωτερικές τους αναζητήσεις, η αμφιθυμία τους απέναντι στο καθήκον, και η πάλη τους με την ενοχή, την τιμή ή την εξιλέωση καθιστούν το έργο ψυχολογικά συνταρακτικό. Κάθε κεφάλαιο μοιάζει με καθρέφτη: άλλοτε παραμορφώνει, άλλοτε αποκαλύπτει την αλήθεια με βάναυσο τρόπο.
Ο ρυθμός της σιωπής
Σε αντίθεση με τις ανατροπές και τη βία των προηγούμενων βιβλίων, το A Feast for Crows χτίζει την ένταση μέσα από την αναμονή, τον υπαινιγμό και την απουσία. Είναι ένα βιβλίο όπου η σιωπή αποκτά βάρος. Οι πιο σημαντικές εξελίξεις ίσως δεν είναι εκείνες που συμβαίνουν στο προσκήνιο, αλλά εκείνες που σιγοβράζουν στο παρασκήνιο, προετοιμάζοντας το έδαφος για συγκλονιστικές εξελίξεις που έρχονται.
Ναι, μπορείτε να αντιμετωπίσετε το A Feast for Crows σαν μια… αφηγηματική παύση, μια «ανάσα», απαραίτητη και εξαιρετικά επιμελημένη, που επιτρέπει στον αναγνώστη να εμβαθύνει και να φιλοσοφήσει. Δε χρειάζεται να γκρινιάζετε που αντί να επιδιώκει τη φτηνή συγκίνηση και τις κλαγγές των σπαθιών, προσφέρει την πλούσια απόλαυση ενός έργου πιο «εσωτερικού» που σε ανταμείβει όσο περισσότερο το παρατηρείς και το ερμηνεύεις. Είναι ένα βιβλίο που απαιτεί υπομονή, αλλά ανταποδίδει με βάθος, σοφία και χαρακτήρες που στοιχειώνουν. Σε τελική ανάλυση, κάντε υπομονή (LOL, για τον Μάρτιν μιλάμε, κάντε ΠΟΛΛΗ υπομονή), η βία και το αίμα σε μεγάλη κλίμακα είναι ante portas.
Είναι, εν ολίγοις, η (φαινομενική) γαλήνη πριν την καταιγίδα – και ένα αναπόσπαστο κομμάτι ενός από τα πιο επιδραστικά λογοτεχνικά έπη της εποχής μας.
A Feast for Crows stands out not only due to the mastery of George R.R. Martin’s prose, but also for its deliberate focus on characters and regions that had previously lingered on the periphery of the saga. Though the fourth instalment of A Song of Ice and Fire is often “accused” of being “quieter” and less epic following the unrelenting momentum of its predecessors, I would argue that, once one transcends such a rather juvenile expectation of a five-volume epic (which, once upon a time, we hoped might stretch to seven…), it becomes apparent that this is, in truth, a contemplative and profoundly resonant link in the novelistic chain that is Westeros. And, ultimately, it is no bad thing for the intensity of war to ease somewhat—for the reader to metaphorically lick their wounds after the grievous losses of certain characters (names shall not be mentioned, spoilers shall not be given).
The power of detail and the art of political intrigue
Once more, Martin demonstrates his consummate skill in world-building and character development. A Feast for Crows delves deeply into themes of power, religion, gender, and identity, offering the reader an experience that borders on the metaphysical and philosophical. The political scheming, shifting balances of power, and internal conflicts are portrayed with such precision and psychological insight that it is rare to encounter their equal within the realm of fantasy literature.
Characters in metamorphosis
It is here, in the realm of character, that the book truly shines. In this phase of the narrative, we encounter figures who either emerge from obscurity or undergo radical redefinition. Their inner quests, their ambivalence towards duty, and their struggles with guilt, honour, or redemption render this work psychologically harrowing. Each chapter functions as a mirror: at times distorting, at others revealing brutal truths.
The rhythm of silence
Unlike the shocks and violence of previous volumes, A Feast for Crows builds tension through delay, implication, and absence. This is a book in which silence gains a kind of gravitas. The most pivotal developments may not be those occurring centre-stage, but rather those that simmer beneath the surface, laying the groundwork for the momentous upheavals yet to come.
Yes, one could regard A Feast for Crows as a kind of narrative pause—a “breath”—both necessary and exquisitely composed, allowing the reader to reflect and to philosophise. There is no need to lament the absence of cheap thrills or clashing swords when instead we are offered the rich pleasure of an altogether more interior work—one that rewards the more attentively one reads, observes, and interprets. It is a book that demands patience, but repays it with depth, wisdom, and characters that haunt the mind. And ultimately—be patient (LOL, we are talking about Martin after all—be VERY patient)—the violence and large-scale bloodshed are ante portas.
In sum, this is the (seeming) calm before the storm – and an indispensable part of one of the most influential literary epics of our time.
* * * * *
Το A Feast for Crows ξεχωρίζει όχι μόνο για τη μαεστρία της γραφής του George R.R. Martin, αλλά και για τη στρατηγική εστίαση σε χαρακτήρες και γεωγραφικές περιοχές που είχαν μέχρι πρότινος παραμείνει στο περιθώριο του έπους. Αν και το τέταρτο βιβλίο της σειράς A Song of Ice and Fire συχνά «κατηγορείται» ότι είναι «πιο ήσυχο» και λιγότερο επικό μετά την καταιγιστική δράση των προηγούμενων, φρονώ ότι αν ξεπεράσει κανείς μια τέτοια παιδιάστικη θεώρηση ενός έπους που απλώνεται σε 5 τόμους (κάποτε ελπίζαμε ότι θα φτάσουν τους 7…) θα δει ότι στην πραγματικότητα αποτελεί έναν αναστοχαστικό και γεμάτο βάθος κρίκο στη μυθιστορηματική αλυσίδα του Westeros. Και, σε τελική ανάλυση, καλό είναι η ένταση της μάχης να έχει μια κάποια αποκλιμάκωση και ο αναγνώστης να… γλείψει τις πληγές του μετά από τις απώλειες συγκεκριμένων χαρακτήρων (ονόματα δε λέμε, σπόιλερ δεν κάνουμε)
Η δύναμη της λεπτομέρειας και η τέχνη της πολιτικής ίντριγκας
Ο Martin αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι γνωρίζει άριστα πώς να χτίζει κόσμους και χαρακτήρες. Το A Feast for Crows εμβαθύνει σε ζητήματα εξουσίας, θρησκείας, φύλου και ταυτότητας, προσφέροντας στον αναγνώστη μια σχεδόν μεταφυσική/φιλοσοφική εμπειρία. Οι πολιτικές μηχανορραφίες, οι αλλαγές ισχύος και οι εσωτερικές συγκρούσεις παρουσιάζονται με τέτοια ακρίβεια και ψυχολογική ενδοσκόπηση που δύσκολα συναντά κανείς στη φανταστική λογοτεχνία.
Χαρακτήρες που μεταμορφώνονται
Εκεί όπου το βιβλίο πραγματικά λάμπει είναι στην ανάπτυξη χαρακτήρων. Σε αυτό το μέρος της ιστορίας, βλέπουμε φιγούρες που είτε αναδύονται από τη σκιά είτε επανακαθορίζονται ριζικά. Οι εσωτερικές τους αναζητήσεις, η αμφιθυμία τους απέναντι στο καθήκον, και η πάλη τους με την ενοχή, την τιμή ή την εξιλέωση καθιστούν το έργο ψυχολογικά συνταρακτικό. Κάθε κεφάλαιο μοιάζει με καθρέφτη: άλλοτε παραμορφώνει, άλλοτε αποκαλύπτει την αλήθεια με βάναυσο τρόπο.
Ο ρυθμός της σιωπής
Σε αντίθεση με τις ανατροπές και τη βία των προηγούμενων βιβλίων, το A Feast for Crows χτίζει την ένταση μέσα από την αναμονή, τον υπαινιγμό και την απουσία. Είναι ένα βιβλίο όπου η σιωπή αποκτά βάρος. Οι πιο σημαντικές εξελίξεις ίσως δεν είναι εκείνες που συμβαίνουν στο προσκήνιο, αλλά εκείνες που σιγοβράζουν στο παρασκήνιο, προετοιμάζοντας το έδαφος για συγκλονιστικές εξελίξεις που έρχονται.
Ναι, μπορείτε να αντιμετωπίσετε το A Feast for Crows σαν μια… αφηγηματική παύση, μια «ανάσα», απαραίτητη και εξαιρετικά επιμελημένη, που επιτρέπει στον αναγνώστη να εμβαθύνει και να φιλοσοφήσει. Δε χρειάζεται να γκρινιάζετε που αντί να επιδιώκει τη φτηνή συγκίνηση και τις κλαγγές των σπαθιών, προσφέρει την πλούσια απόλαυση ενός έργου πιο «εσωτερικού» που σε ανταμείβει όσο περισσότερο το παρατηρείς και το ερμηνεύεις. Είναι ένα βιβλίο που απαιτεί υπομονή, αλλά ανταποδίδει με βάθος, σοφία και χαρακτήρες που στοιχειώνουν. Σε τελική ανάλυση, κάντε υπομονή (LOL, για τον Μάρτιν μιλάμε, κάντε ΠΟΛΛΗ υπομονή), η βία και το αίμα σε μεγάλη κλίμακα είναι ante portas.
Είναι, εν ολίγοις, η (φαινομενική) γαλήνη πριν την καταιγίδα – και ένα αναπόσπαστο κομμάτι ενός από τα πιο επιδραστικά λογοτεχνικά έπη της εποχής μας.
adventurous
dark
tense
medium-paced
adventurous
dark
funny
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated