Take a photo of a barcode or cover
3.55 AVERAGE
3.55 AVERAGE
Read this for school. Interesting concept and insight into social issues, but not something I'd read for fun.
Przyznaję, że nie znam się za bardzo na literaturze japońskiej, a jedyne co wcześniej czytałam to głównie mangi, także to było pierwsze takie spotkanie z literaturą dwudziestowieczną. Dwoje głównych bohaterów to Naomi i Joji, małżeństwo dosyć... wyjątkowe..., których dzieli też 13 lat.
Joji bierze Naomi pod opiekę, gdy ta ma tylko 15 lat, zobowiązując się do zadbania o jej edukację i dobrobyt. Naomi pochodzi z rodziny biednej, z nizin społecznych (dopiero później dowiadujemy się, czym ta rodzina się zajmuje, a tego nie będę zdradzać), dlatego sama rodzina raczej nie przejmuję się tym, co się z nią stanie. Gdy Joji ją zabiera do siebie, chce z niej zrobić kobietę idealną, poddaną, wyedukowaną i taką, której by mu wszyscy zazdrościli. Zdecydowanie to mu się nie udaje, a jednak pewna diaboliczna siła ciągnie go do Naomi, mimo jej przywar, zdrad i wad.
Jest to historia ich szarpaniny małżeńskiej, uległości, otępienia, zatracenia w miłości fizycznej i dążenia do uzyskania całkowitej władzy, która obraca się w zupełne szaleństwo. Naomi nie poddaje się Jojiemu i jest to dosyć jasne od początku. I tak jak jeszcze wydaje nam się, że Joji'emu uda się "wychować" Naomi, tak po kilku rozdziałach mamy już pewność, że jedyne co go czeka to poddaństwo, i to że ona bardzo sprawnie owinęła go sobie wokół palca. I nie tylko jego. A on i tak się na wszystko zgodzi i jeszcze jej to ułatwi.
Naomi jest typową femme fatale, i ogólnie mam alergię na przedstawianie kobiet w tak schematyczny sposób, praktycznie pozbawiając jej głosu, myśli i osobowości, a przemieniając ją w kobietę demoniczną. Jednocześnie starałam się podejść do "Miłości głupca" z dystansem, gdyż jest to powieść z pierwszej połowy XX wieku, literatura się zmieniła od tego czasu, a na dodatek literatura japońska jest kulturowo tak różna, że zdaję sobie sprawę, że nie mogę patrzeć na nią przez pryzmat XXI wieku literatury wschodniej. Jednak trochę zgrzytałam zębami podczas lektury i było mi wstyd za poczynania bohaterów - obojga, bo i oboje byli zupełnymi głupcami. W oryginale tytuł powieści to chyba "Naomi", a na polski została przetłumaczona jako "Miłość głupca", przez co jest trochę mniej ten tytuł subtelny, ale na pewno idealnie podsumowuje całą historię.
Najbardziej podobały mi się fragmenty wyjaśniające aspekty kultury i tradycji, które dla polskiego czytelnika obcującego po raz pierwszy z literaturą japońską były zbawienne. Bardzo podobało mi się, że tłumacz nie starał się usilnie wszystkiego przetłumaczyć, tylko dodał tłumaczenia pewnych terminów, osób i miejsc. Brawa dla tłumacza, Nikodema Karolaka.
Joji bierze Naomi pod opiekę, gdy ta ma tylko 15 lat, zobowiązując się do zadbania o jej edukację i dobrobyt. Naomi pochodzi z rodziny biednej, z nizin społecznych (dopiero później dowiadujemy się, czym ta rodzina się zajmuje, a tego nie będę zdradzać), dlatego sama rodzina raczej nie przejmuję się tym, co się z nią stanie. Gdy Joji ją zabiera do siebie, chce z niej zrobić kobietę idealną, poddaną, wyedukowaną i taką, której by mu wszyscy zazdrościli. Zdecydowanie to mu się nie udaje, a jednak pewna diaboliczna siła ciągnie go do Naomi, mimo jej przywar, zdrad i wad.
Jest to historia ich szarpaniny małżeńskiej, uległości, otępienia, zatracenia w miłości fizycznej i dążenia do uzyskania całkowitej władzy, która obraca się w zupełne szaleństwo. Naomi nie poddaje się Jojiemu i jest to dosyć jasne od początku. I tak jak jeszcze wydaje nam się, że Joji'emu uda się "wychować" Naomi, tak po kilku rozdziałach mamy już pewność, że jedyne co go czeka to poddaństwo, i to że ona bardzo sprawnie owinęła go sobie wokół palca. I nie tylko jego. A on i tak się na wszystko zgodzi i jeszcze jej to ułatwi.
Naomi jest typową femme fatale, i ogólnie mam alergię na przedstawianie kobiet w tak schematyczny sposób, praktycznie pozbawiając jej głosu, myśli i osobowości, a przemieniając ją w kobietę demoniczną. Jednocześnie starałam się podejść do "Miłości głupca" z dystansem, gdyż jest to powieść z pierwszej połowy XX wieku, literatura się zmieniła od tego czasu, a na dodatek literatura japońska jest kulturowo tak różna, że zdaję sobie sprawę, że nie mogę patrzeć na nią przez pryzmat XXI wieku literatury wschodniej. Jednak trochę zgrzytałam zębami podczas lektury i było mi wstyd za poczynania bohaterów - obojga, bo i oboje byli zupełnymi głupcami. W oryginale tytuł powieści to chyba "Naomi", a na polski została przetłumaczona jako "Miłość głupca", przez co jest trochę mniej ten tytuł subtelny, ale na pewno idealnie podsumowuje całą historię.
Najbardziej podobały mi się fragmenty wyjaśniające aspekty kultury i tradycji, które dla polskiego czytelnika obcującego po raz pierwszy z literaturą japońską były zbawienne. Bardzo podobało mi się, że tłumacz nie starał się usilnie wszystkiego przetłumaczyć, tylko dodał tłumaczenia pewnych terminów, osób i miejsc. Brawa dla tłumacza, Nikodema Karolaka.
I...enjoyed this? I think it’s a lot of allegory about the Westernization of Japan but I’ll have to think about it more closely
I write this with my experience as an Asian woman and my connection to South Korea in mind; but the broader fascination of the West that presents itself in Naomi is something that piqued my interest in this novel. A cursory examination of Jun’ichirō Tanizaki’s Naomi will undoubtedly perturb readers: a novel that centres on the protagonist Joji’s unhealthy obsession with 15-year-old Naomi. Yes, people have likened it to Lolita. This is, thematically, an easy way to draw parallels between the two works, but this is not enough. The two should be able to stand alone in their literary value. Some may start to loathe both characters as a psychological tit-for-tat unravels between the two, but I have come to realise that reading for pleasure might involve suspending your deconstructive skills. However, my English major and English teacher self couldn’t help but analyse and read into all the intricacies of this novel. And whilst I think it is okay to read for immersion; equally, it is the broader concepts and ideas that can be taken away from a novel that can only make us better readers and humans. Naomi was Tanizaki’s first fiction novel and the original title, Chijin no Ai, translates into A Fool's Love. Very loosely, the novel is about the protagonist’s obsessive fascination with Naomi. Naomi epitomises what Joji sees as the Western idealisation of beauty, seeking to mould her into the perfect image of western influences, through fashion, beauty, Western bodily ideals and form, dancing, and learning English. Naomi has the “majestic physique of a Westerner”, her hands are not weak and fragile, she has covetable white skin. There is a laugh-out-loud section in the novel where Naomi talks of doing the laundry and if she was to engage in this her fingers would get fat: “…I won’t be able to play the piano. What is it you called me? Your treasure? What’ll you do if my hands get all fat?” And this is precisely what makes Naomi a stand-alone. It is the mocking and satirical humour of Tanizaki that I think gets lost in people’s aversion to the content of the novel. Much of the critique that Tanizaki is alluding to is as important to understand what he is trying to achieve aesthetically in Naomi. Joji as the narrator is self-referential and metafictional – he directly addresses his readers and preempts our reactions. As the novel progresses, the powerplay between Naomi and Joji amplifies and Joji realises the manipulation and deception of Naomi – that he cannot fashion her into his own image and she cannot be ‘pinned’ down so easily and arguably acts autonomously of Joji’s flattery and objectification. He oscillates from derision and aversion to enchantment, which may irritate the reader, but I think ultimately makes the novel so attune to the psychological. I could continue to pick apart the novel and I have only brushed the surface, but read this is you’re interested in 1920s Japan, power relations between the genders, the psychology of relationships, body fetishisation, egos, jealousy, reconstructing and rethinking bodies…
I really enjoyed this book, despite all the slut-shaming by Joji to Naomi. It was creepy how he tried to make her into his ideal woman, so it was no surprise that she turned out the way she did.
This book reminded me an awful lot of Lolita in the beginning. It's about a young Japanese electrical engineer, Joji, who brings a teenage girl, Naomi, to live with him. His goal is to groom her to be his perfect wife. He chooses her for her unusual Western-sounding name and her somewhat Western appearance and beauty.
Early on, Naomi is like a child. They play games and he spoils her with gifts and pays for her education. Eventually, they begin a sexual relationship and marry. It is at this point that the power and control in their relationship begins to shift from Joji to Naomi.
Naomi is both idealized and villianized in the novel. She is beautiful and perfect, but she is also selfish, a liar and repeatedly unfaithful. She seems not to love Joji and stays with him to have access to the money and security he provides.
At the same time though, Joji doesn't exactly love Naomi either. In fact he dislikes her as a person, and is simply obsessed with her beauty and with his claim on her. As he thinks at one point:
“I wanted to boast to everyone,'This woman is mine. Take a look at my treasure.'”
What he likes best about her seems to be how she appears and how she makes him appear in public. Nevertheless, he eventually demands that she be faithful. This is the turning point as it becomes clear to both of them who needs who more. The power transfer is complete.
Beyond the power struggle, the other major theme of the novel is life in Japan as western ideas (and styles, values, objects, etc) begin to permeate the traditional culture. Both Joji and Naomi are obsessed with all the things western, but at the same time they have many traditional ideas and values and want to be upstanding citizens, if only in appearance. Western looks and ideals of beauty are also idolized. Naomi's somewhat western appearance is what attracts Joji in the first place, and many characters do things like apply white body make-up to make them look more western.
Overall, I found this a little over the top. The novel really dumps on women in general and Naomi in particular and I found myself rooting for her, despite the novel steering me to think of her as a terrible, selfish person. After all, she had little choice in her husband, and he took her in to mold and groom her. To me, it's completely understandable that she'd want to live a life of her choosing and get what she can out of Joji the way he gets what he can out of her.
Themes: fantasy, sex, marriage, pride, desire, self-destruction, obsession, feminine wiles, Lolita, power struggle
Early on, Naomi is like a child. They play games and he spoils her with gifts and pays for her education. Eventually, they begin a sexual relationship and marry. It is at this point that the power and control in their relationship begins to shift from Joji to Naomi.
Naomi is both idealized and villianized in the novel. She is beautiful and perfect, but she is also selfish, a liar and repeatedly unfaithful. She seems not to love Joji and stays with him to have access to the money and security he provides.
At the same time though, Joji doesn't exactly love Naomi either. In fact he dislikes her as a person, and is simply obsessed with her beauty and with his claim on her. As he thinks at one point:
“I wanted to boast to everyone,'This woman is mine. Take a look at my treasure.'”
What he likes best about her seems to be how she appears and how she makes him appear in public. Nevertheless, he eventually demands that she be faithful. This is the turning point as it becomes clear to both of them who needs who more. The power transfer is complete.
Beyond the power struggle, the other major theme of the novel is life in Japan as western ideas (and styles, values, objects, etc) begin to permeate the traditional culture. Both Joji and Naomi are obsessed with all the things western, but at the same time they have many traditional ideas and values and want to be upstanding citizens, if only in appearance. Western looks and ideals of beauty are also idolized. Naomi's somewhat western appearance is what attracts Joji in the first place, and many characters do things like apply white body make-up to make them look more western.
Overall, I found this a little over the top. The novel really dumps on women in general and Naomi in particular and I found myself rooting for her, despite the novel steering me to think of her as a terrible, selfish person. After all, she had little choice in her husband, and he took her in to mold and groom her. To me, it's completely understandable that she'd want to live a life of her choosing and get what she can out of Joji the way he gets what he can out of her.
Themes: fantasy, sex, marriage, pride, desire, self-destruction, obsession, feminine wiles, Lolita, power struggle
medium-paced
Scandalous and delightful to read. Really enjoying Tanizaki’s prose
challenging
emotional
mysterious
slow-paced
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
medium-paced
Loveable characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes