Take a photo of a barcode or cover
3.66 AVERAGE
3.66 AVERAGE
dark
mysterious
reflective
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
BANGER ‼️. Idk why people don’t enjoy this book it was so good. Love a book that comments on the duality of human nature and whether or not we’re naturally inclined to either good or evil.
Kinda hard to read since it uses old language, but otherwise interesting
challenging
dark
mysterious
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
N/A
Loveable characters:
N/A
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
mysterious
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Flaws of characters a main focus:
Yes
mysterious
A tensive & mysterious classic!
I was vaguely familiar with the story, but had never actually read the book. It drew me in immediately and did a fantastic job at building the tension throughout.
The book is classed as horror, I would instead categorise it as a thriller.
I was vaguely familiar with the story, but had never actually read the book. It drew me in immediately and did a fantastic job at building the tension throughout.
The book is classed as horror, I would instead categorise it as a thriller.
This is one of the influences for the Hulk and Bruce Banner. It is a really interesting concept, and I love these kinds of flawed characters, who transform into something violent and angry. Well, in the case of Mr. Hyde, not necessarily angry, but more like evil. Another similar fictional character is Remus Lupin and his werewolf form. I think of these characters as having a hidden inner violence, or evilness, or anger. It's mostly uncontrollable, and their regular senses are gone. It makes for great inner conflict.
For non-book records, review text and ratings are hidden. Only mood, pace, and content warnings are visible.
De afgelopen dagen heb ik me terug wat meer verdiept in het werk van Robert Louis Stevenson en dan kwam ik erachter dat ik indertijd ervoor gekozen heb om elk verhaal van deze verhalenbundel apart te reviewen. Zo kregen The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde en The Body Snatcher beiden een review in 2020, maar Olalla moest nog tot 2025 wachten. Om het dan ook nog even verwarrender te maken, heb ik besloten om deze Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde and Other Tales of Terror ook nog een aparte review te geven, aangezien deze in dit formaat in mijn boekenkast staat. Die verhalenbundel bevat nog twee extra dingen: A Chapter on Dreams en een essay over Dr. Jekyll and Mr. Hyde.
Die A Chapter on Dreams blijkt echter een abridged (aka: een ingekorte) versie te zijn, dus heb ik links laten liggen, en dat essay (dat naar de imposante titel Diagnosing Jekyll: The Scientific Context to Dr. Jekyll's Experiment and Mr. Hyde's Embodiment luistert) is niet enorm interessant. Het is het werk van Robert Mighail en afgaande op de introductie die hij voor dit boek schreef - 15 pagina’s! - hoort hij zich vooral graag zelf praten. Daardoor blijven er dus slechts 3 volwaardige publicaties van Stevenson over: The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde, The Body Snatcher en Olalla. Jekyll en Hyde is sowieso wel het bekendste verhaal. Ik vrees alleen dat het boek slachtoffer is geworden van zijn eigen succes. Ik zou er in ieder geval veel voor geven om dit te kunnen lezen zonder al op voorhand te weten dat Jekyll en Hyde eigenlijk dezelfde persoon zijn. Het boek steunt vooral op die ontknoping en in dat opzicht is vooral het laatste hoofdstuk (het relaas van Jekyll) de moeite. De manier waarop hij in zijn brief alle gebeurtenissen die bijeen gepuzzeld zijn in de voorgaande hoofdstukken verteld is erg fijn om te lezen en sowieso ook mooi dat Stevenson niet de nood voelt om nadien nog het verhaal uit te breiden.
The Body Snatcher is qua stijl net iets minder taai dan Jekyll & Hyde, maar het leest toch ook niet zo erg vlotjes. In ieder geval wel een fijne geschiedenisles weer. Hoewel Stevenson flink wat dingen wijzigt, is het wel duidelijk dat hij inspiratie is gaan halen bij chirurg Robert Knox (die in het boek gewoon K wordt genoemd) en de gebeurtenissen rond Burke en Hare. Twee schimmige figuren die mensen vermoorden en de lijken verkochten aan chirurgen om autopsies op uit te voeren. In een bepaald opzicht is dit qua personages ook een beetje een lichte blauwdruk voor sommige personages uit Jekyll & Hyde, best wel fijn om te zien hoe Stevenson al eerder met het idee speelde wat uiteindelijk zou uitgroeien tot zijn meest bekende werk. Over Olalla kan ik redelijk kort zijn: de schrijfstijl van Stevenson is verschrikkelijk. De ene na de andere pagina zonder enige vorm van rustpauze. Gewoon een stroom van woorden en naar het schijnt zou hij het idee van dit verhaal dan ook hebben gekregen in een droom en had hij moeite om het onder woorden te brengen. Dat valt in ieder geval wel op… Hoewel het maar een kortverhaal is van zo’n 50 pagina’s, heb ik me echt moeten forceren om tot het einde te raken. Onvoorstelbaar dat hij dit schreef in de periode tussen The Body Snatcher en The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde.
Dit is een Penguin Classics uitgave en normaal gezien ben ik heel grote fan van hun edities, maar hier laten ze de bal een tikkeltje vallen. Het is een mengelmoes van verschillende verhalen (Olalla hoort eigenlijk in The Merry Men and Other Stories te zitten) en dat ze een ingekorte versie van iets durven publiceren… Dat is beneden hun niveau. Ik heb ook nog een Wordsworth Classics uitgave genaamd Dr Jekyll and Mr Hyde, with The Merry Men & Other Stories. Eens kijken wat dat geeft!
Die A Chapter on Dreams blijkt echter een abridged (aka: een ingekorte) versie te zijn, dus heb ik links laten liggen, en dat essay (dat naar de imposante titel Diagnosing Jekyll: The Scientific Context to Dr. Jekyll's Experiment and Mr. Hyde's Embodiment luistert) is niet enorm interessant. Het is het werk van Robert Mighail en afgaande op de introductie die hij voor dit boek schreef - 15 pagina’s! - hoort hij zich vooral graag zelf praten. Daardoor blijven er dus slechts 3 volwaardige publicaties van Stevenson over: The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde, The Body Snatcher en Olalla. Jekyll en Hyde is sowieso wel het bekendste verhaal. Ik vrees alleen dat het boek slachtoffer is geworden van zijn eigen succes. Ik zou er in ieder geval veel voor geven om dit te kunnen lezen zonder al op voorhand te weten dat Jekyll en Hyde eigenlijk dezelfde persoon zijn. Het boek steunt vooral op die ontknoping en in dat opzicht is vooral het laatste hoofdstuk (het relaas van Jekyll) de moeite. De manier waarop hij in zijn brief alle gebeurtenissen die bijeen gepuzzeld zijn in de voorgaande hoofdstukken verteld is erg fijn om te lezen en sowieso ook mooi dat Stevenson niet de nood voelt om nadien nog het verhaal uit te breiden.
The Body Snatcher is qua stijl net iets minder taai dan Jekyll & Hyde, maar het leest toch ook niet zo erg vlotjes. In ieder geval wel een fijne geschiedenisles weer. Hoewel Stevenson flink wat dingen wijzigt, is het wel duidelijk dat hij inspiratie is gaan halen bij chirurg Robert Knox (die in het boek gewoon K wordt genoemd) en de gebeurtenissen rond Burke en Hare. Twee schimmige figuren die mensen vermoorden en de lijken verkochten aan chirurgen om autopsies op uit te voeren. In een bepaald opzicht is dit qua personages ook een beetje een lichte blauwdruk voor sommige personages uit Jekyll & Hyde, best wel fijn om te zien hoe Stevenson al eerder met het idee speelde wat uiteindelijk zou uitgroeien tot zijn meest bekende werk. Over Olalla kan ik redelijk kort zijn: de schrijfstijl van Stevenson is verschrikkelijk. De ene na de andere pagina zonder enige vorm van rustpauze. Gewoon een stroom van woorden en naar het schijnt zou hij het idee van dit verhaal dan ook hebben gekregen in een droom en had hij moeite om het onder woorden te brengen. Dat valt in ieder geval wel op… Hoewel het maar een kortverhaal is van zo’n 50 pagina’s, heb ik me echt moeten forceren om tot het einde te raken. Onvoorstelbaar dat hij dit schreef in de periode tussen The Body Snatcher en The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde.
Dit is een Penguin Classics uitgave en normaal gezien ben ik heel grote fan van hun edities, maar hier laten ze de bal een tikkeltje vallen. Het is een mengelmoes van verschillende verhalen (Olalla hoort eigenlijk in The Merry Men and Other Stories te zitten) en dat ze een ingekorte versie van iets durven publiceren… Dat is beneden hun niveau. Ik heb ook nog een Wordsworth Classics uitgave genaamd Dr Jekyll and Mr Hyde, with The Merry Men & Other Stories. Eens kijken wat dat geeft!
challenging
dark
emotional
mysterious
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes