Take a photo of a barcode or cover
3.69 AVERAGE
3.69 AVERAGE
It is Milton. It is one of the most important texts in English literature because of everything that flows from it. Even though it is laced with Milton's internalised misogyny, it still is an intriguing, compelling, if somewhat challenging read.
The most difficult text I have read so far, but so rewarding for all its tumult. I read this solely for it to enrich my student of Frankenstein by Mary Shelley, and found the parallels seen in Adam and Satan to both Victor and his Creature incredibly interesting. Milton’s characterisation of Satan was deeply intriguing and bore many an incredible line; I can see why the Romantics (especially my dear Lord Byron) made him into a subversively heroic figure. However, I found the complexity of Milton’s portrayal of Eve equally fascinating towards seeing the extent of systematic oppression faced by women in the era, especially when Milton was considered a progressive in his time. Milton’s text had so many echoes of Shakespeare which made it fun to ponder over alongside an Othello essay I have been writing alongside. Whilst the style was difficult, I read 100 pages a day, and got through some tougher passages with the promise of reading more of Ted Hughes’ poems interspersed. I very much recommend.
Extremely challenging to read at times & wouldn't have understand a lot of this without Dr. Marchbanks. Pretty epic
challenging
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Bir arkadaşımın önerisi ile okumaya başlayıp, neden bu kadar geç buluştuk diye üzüldüğüm, bitmesin diye araya kitaplar aldığım Yitirilen Cennet'te son sayfayı çevirdim nihayet...
Satırlar akarken kendimi yer yer Ilyada okurmuş gibi keyifli hissettim. Okuyanlar bilir, Homeros'un İlyada'sı şu dizelerle başlar:
"Söyle tanrıça, Peleusoğlu Akhilleus'un öfkesini söyle.
Acı üstüne acıyı Akhalara o kahreden öfke getirdi..."
Yitirilen Cennet'te iki yerde benzer seslenişi görünce mutlu oldum.
"Söyle ilahi peri insanın ilk itaatsizliğini,
O yasak ağacı, kahreden lezzetiyle meyvesinin,
Aleme ölüm ve bizlere onca keder getiren
Ve sebep olan Aden'den mahrum kalmamıza" (syf:24)
ve
"Söyle Tanrıça, neler oldu uyarınca
İmanından dönmesin diye Adem'i..." (syf:269)
Milton'un yaşam öyküsüne baktığımda Yitirilen Cennet'i görme yeteneğini kaybettikten sonra yazdığını öğrendim. Birkaç kaynakta Milton için "İngiliz Edebiyatı'nın Kör Homeros'u deniyordu... Bu yüzden Yitirilen Cennet bu güne kadar okuduğum kitaplar arasında bambaşka bir anlam taşıyor benim için. Eser, şeytanın icraatlarını güzellediği(!) gerekçesiyle eleştiri almış diye okumuş olsam da yazarın yaşam öyküsü, ilgi alanları ve inancına bakarak bu söyleme katılmadığımı belirtmek isterim. Bu kitabı okuyacak olanlar içeriğe yabancı hissetmeyecekler: Adem ve Havva'nın öyküsünden yola çıkarak insanlığın geçtiği/geçeceği yollara getirilen bakış açısı ama bu verileri şiir formunda okura aktarmak müthiş bir başarı!
Aktarmak demişken çevirmeni Yiğit Yavuz'a teşekkür etmeden incelememi bitirmek istemem. Gerek kullandığı nefis dil, gerek açıklayıcı dipnotlarla dilimize kazandırdığı bu eser şu ana kadar okumamış okurların ufkunu açacaktır.
Buradan sonrası benim kitaptan seçtiğim alıntılardan oluşuyor:
"Vah ki duyulmuştu Kıyamet'in geldiğini görenin
Göklerde yükselen ikazı, hışımla saldırdığı vakit
İkinci kez mağlup edilmiş ejderha,
İnsanlardan almak için intikamını:
"Yeryüzünde yaşayanlar, vay halinize!"
“Herkim ki mükâfâtını yeryüzünde,
Acı veren batıl inançlarda, kör tutkularda arar,
İnsanların övgüsünü ister sadece,
Onun payına düşen tam da gereğince,
Yapıp ettikleri kadar boş olacaktır."
"Büyüklüğümüz göze çarpar alabildiğine, Büyük şeyler çıkarırsak küçük şeylerden..."
"Fani şeylerle böbürlenenler, övgüyle bahsedenler
Babil'den, Mısır krallarının eserlerinden,
Görsünler bırakın, nasıl kolayca alt eder kirlenmiş ruhlar
Güç, sanat ürünü en şöhretli abideleri;
Alt etmeleri bir saat sürer hem de,
Sayısız işçinin bir çağ boyunca çalışıp da başardıklarını"
"Zihin kendi başına bir mekandır;
Kendi içinde cenneti cehennem kılar,
Cehennemi cennet."
"...intikam tatlı gelse de başta,
Çok sürmez buruklaşır, dönüp yine kendini vurur. "
"Özsaygıdan kıymetli şey yoktur çoğu zaman;
Yeter ki adilane, hakça olsun zemini..."
"Neyin iyi olduğuna,
Hazza göre karar verme; tabiata uygun olan
Buymuş gibi görünse de.
Sen daha soylu bir maksatla,
İlahi uyumla yaratıldın, kutsal ve saf;..."
Satırlar akarken kendimi yer yer Ilyada okurmuş gibi keyifli hissettim. Okuyanlar bilir, Homeros'un İlyada'sı şu dizelerle başlar:
"Söyle tanrıça, Peleusoğlu Akhilleus'un öfkesini söyle.
Acı üstüne acıyı Akhalara o kahreden öfke getirdi..."
Yitirilen Cennet'te iki yerde benzer seslenişi görünce mutlu oldum.
"Söyle ilahi peri insanın ilk itaatsizliğini,
O yasak ağacı, kahreden lezzetiyle meyvesinin,
Aleme ölüm ve bizlere onca keder getiren
Ve sebep olan Aden'den mahrum kalmamıza" (syf:24)
ve
"Söyle Tanrıça, neler oldu uyarınca
İmanından dönmesin diye Adem'i..." (syf:269)
Milton'un yaşam öyküsüne baktığımda Yitirilen Cennet'i görme yeteneğini kaybettikten sonra yazdığını öğrendim. Birkaç kaynakta Milton için "İngiliz Edebiyatı'nın Kör Homeros'u deniyordu... Bu yüzden Yitirilen Cennet bu güne kadar okuduğum kitaplar arasında bambaşka bir anlam taşıyor benim için. Eser, şeytanın icraatlarını güzellediği(!) gerekçesiyle eleştiri almış diye okumuş olsam da yazarın yaşam öyküsü, ilgi alanları ve inancına bakarak bu söyleme katılmadığımı belirtmek isterim. Bu kitabı okuyacak olanlar içeriğe yabancı hissetmeyecekler: Adem ve Havva'nın öyküsünden yola çıkarak insanlığın geçtiği/geçeceği yollara getirilen bakış açısı ama bu verileri şiir formunda okura aktarmak müthiş bir başarı!
Aktarmak demişken çevirmeni Yiğit Yavuz'a teşekkür etmeden incelememi bitirmek istemem. Gerek kullandığı nefis dil, gerek açıklayıcı dipnotlarla dilimize kazandırdığı bu eser şu ana kadar okumamış okurların ufkunu açacaktır.
Buradan sonrası benim kitaptan seçtiğim alıntılardan oluşuyor:
"Vah ki duyulmuştu Kıyamet'in geldiğini görenin
Göklerde yükselen ikazı, hışımla saldırdığı vakit
İkinci kez mağlup edilmiş ejderha,
İnsanlardan almak için intikamını:
"Yeryüzünde yaşayanlar, vay halinize!"
“Herkim ki mükâfâtını yeryüzünde,
Acı veren batıl inançlarda, kör tutkularda arar,
İnsanların övgüsünü ister sadece,
Onun payına düşen tam da gereğince,
Yapıp ettikleri kadar boş olacaktır."
"Büyüklüğümüz göze çarpar alabildiğine, Büyük şeyler çıkarırsak küçük şeylerden..."
"Fani şeylerle böbürlenenler, övgüyle bahsedenler
Babil'den, Mısır krallarının eserlerinden,
Görsünler bırakın, nasıl kolayca alt eder kirlenmiş ruhlar
Güç, sanat ürünü en şöhretli abideleri;
Alt etmeleri bir saat sürer hem de,
Sayısız işçinin bir çağ boyunca çalışıp da başardıklarını"
"Zihin kendi başına bir mekandır;
Kendi içinde cenneti cehennem kılar,
Cehennemi cennet."
"...intikam tatlı gelse de başta,
Çok sürmez buruklaşır, dönüp yine kendini vurur. "
"Özsaygıdan kıymetli şey yoktur çoğu zaman;
Yeter ki adilane, hakça olsun zemini..."
"Neyin iyi olduğuna,
Hazza göre karar verme; tabiata uygun olan
Buymuş gibi görünse de.
Sen daha soylu bir maksatla,
İlahi uyumla yaratıldın, kutsal ve saf;..."
Bought the book for a pound back in 1997 and, my oh my, there's a reason it's taken me seventeen years to get around to reading it. I've only persevered to the end because I'm off work/on the sick, I have plenty of time to fill, and I promised myself I'd finish the damn thing. It is fewer than 300 pages after all.
There's some fascinating (and seriously messed up) stuff: Satan's daughter/partner pregnant with his children/grandchildren?! What was Milton on?
Unsettling as that is, Satan and the other fallen angels are still by far the most interesting characters: Adam and Eve are dull beyond belief (I couldn't wait for them to bite the bloody fruit!), and god, Jesus and the angels aren't much better.
Glad I read it. But also glad it's over with.
There's some fascinating (and seriously messed up) stuff: Satan's daughter/partner pregnant with his children/grandchildren?! What was Milton on?
Unsettling as that is, Satan and the other fallen angels are still by far the most interesting characters: Adam and Eve are dull beyond belief (I couldn't wait for them to bite the bloody fruit!), and god, Jesus and the angels aren't much better.
Glad I read it. But also glad it's over with.