You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.94 AVERAGE
3.94 AVERAGE
emotional
reflective
sad
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Yes
The Sea, The Sea was my first read by Iris Murdoch, and I don't expect it to be my last. Despite this being a rather slow paced 500+ page book, it all made sense within the context of the story Murdoch meant to tell.
This is a heavily character driven book, but the plot revolves around a retired theater actor/director named Charles Arrowby who has moved away from London to a remote seaside village and begins what are essentially his memoirs. He discovers his first love who is married and living in the same village. Charles then hatches a plot to destroy her marriage and steal her away. This all happens against the backdrop of his theater friends inserting themselves into his new life.
Charles is an absolutely delusional narcissist of a character and Murdoch wrote him perfectly. The dichotomy of his writings (where he obviously thinks very highly of himself) and his behavior towards other people is incredibly stark. Murdoch gives me some Shirley Jackson vibes in how flawed characters are handled, and I can imagine Wes Anderson reading this book and adapting it into an amazing ensemble cast of scoundrels and buffoons.
This won't be for everyone, but I was pleased that this jumped out at me in the store and was a win. To pick up a 500 page book by an author you've never read is a bold move, and I'm feeling more comfortable and confident with the ways my taste in books has grown in the past year.
This is a heavily character driven book, but the plot revolves around a retired theater actor/director named Charles Arrowby who has moved away from London to a remote seaside village and begins what are essentially his memoirs. He discovers his first love who is married and living in the same village. Charles then hatches a plot to destroy her marriage and steal her away. This all happens against the backdrop of his theater friends inserting themselves into his new life.
Charles is an absolutely delusional narcissist of a character and Murdoch wrote him perfectly. The dichotomy of his writings (where he obviously thinks very highly of himself) and his behavior towards other people is incredibly stark. Murdoch gives me some Shirley Jackson vibes in how flawed characters are handled, and I can imagine Wes Anderson reading this book and adapting it into an amazing ensemble cast of scoundrels and buffoons.
This won't be for everyone, but I was pleased that this jumped out at me in the store and was a win. To pick up a 500 page book by an author you've never read is a bold move, and I'm feeling more comfortable and confident with the ways my taste in books has grown in the past year.
Ένα ατέλειωτο (στην έκδοση Gutenberg -την οποία το goodreads μόλις έπαψε να αγνοεί- είναι σχεδόν χίλιες σελίδες), άνιωθο και βαρετό φληνάφημα, που ξεκινάει στην άκρη της θάλασσας όπου ο πρωταγωνιστής νομίζει ότι βλέπει ένα τέρας και τελειώνει αφότου έχει ξανασυνταντήσει τους "έρωτες" (όχι και τόσο παθιασμένους, όπως αποδεικνύεται) της ζωής του.
Ο Τσαρλς είναι θεατράνθρωπος που έχει αποσυρθεί από τα θεατρικά και έχει πιάσει ένα σπιτάκι κοντά στη θάλασα. Μπορεί να ακούγεται βαρετό, αλλά γίνεται ακόμα χειρότερο. Στο σπιτάκι αυτό δέχεται επισκέψεις γνωστών και αλληλογραφία, ενώ αναθυμάται και πραγματάκια. Λίγο πριν ο αναγνώστης αρχίσει να σιελορροεί κατατονικά, εμφανίζεται η παλιά του αγάπη, η πρώτη αγάπη, η μεγαλύτερη αγάπη απ' όλες, που τον εγκατέλειψε χωρίς να ξέρει ποτέ το γιατί και τώρα είναι πατρεμένη με έναν άξεστο ζηλιάρη βλάχο κι έχουν υιοθετήσει και ένα παιδί. Φυσικά και θα προσπαθήσει να διαλύσει το γάμο τους και να την πάρει πίσω, ενώ σε κάποιο σημείο γίνεται και ο ίδιος στόχος δολοφονικής απόπειρας, αλλά τελικά ο μόνος που πεθαίνει είναι ο θετός γιος του ζεύγους που προσπαθεί να διαλύσει. Και, πιστέψτε με, είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέροντα όταν τα διαβάζετε...
Κάποιοι θα σας πουν ότι το «Θάλασσα, Θάλασσα» είναι ένα ωραίο, πολύπλοκο, όλο ειρωνεία μυθιστόρημα. Εγώ θα σας πω ότι είναι βαρετό, απλοϊκό μέχρις αναισθησίας και η όποια ειρωνεία είναι εις βάρος του αναγνώστη. Θα ακούσετε ότι "αντικρίζει κατά μέτωπο τους βασικότερους δαίμονές μας". Εμένα είναι ο Αμπαντόν, αλλά δεν γίνεται μνεία :p
Οι προσεγγίσεις της Μέρντοχ στα βιώματα, τα δράματα και τις σκέψεις του ήρωα είναι επιδερμικές, και οι στοχασμοί που παρατίθενται, απλοϊκοί, σε βαθμό που να ταιριάζουν περισσότερο σε βικτωριανό ρομάντζο για νεαρές κυρίες εγκλειστες σε πύργους παρά σε βιβλίο που γράφτηκε μετά το 1975 (πρώτη έκδοση 1978). Απόρώ με τι σκεπτικό δίνανε το Μπούκερ κάποτε... Ίσως απορώ και για σήμερα.
Μπορείτε να το αποφύγετε και να διαβάσετε κάτι άλλο, πραγματικά ενδιαφέρον...
Είναι τόσο βαρετό και ανούσιο, σε αφήνει τόσο πολύ με την αίσθηση ότι σου έκλεψε το χρόνο άδικα, που περιμένεις ένα επίμετρο τουλάστιχον (sic) 200 σελίδων στο οποίο ο επιμελητής της έκδοσης θα προσπαθεί απεγνωσμένα να σε πείσει πόσο ωραίο ήταν αυτό που διάβασες και πόσο σημαντικό για τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα, δωροδοκώντας σε με γαλιφιές για να μην πεις σε άλλους πόσο τραγικά ανούσιο και βαρετό είναι και πέσουν οι πωλήσεις του, για να έχει τη χαρά να το παρουσιάσει στα ευπώλητα της εβδομάδος*. Ίσως λόγω του όγκου του βιβλίου δε χώρεσε αυτό το επίμετρο στην έκδοση που διάβασα, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιος στις εκδόσεις το πρότεινε.
Το δεύτερο αστεράκι μπαίνει γιατί η Murdoch όντως ξέρει να γράφει, και παρ' όλο που προσπαθεί σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου να αποδείξει το αντίθετο, της ξεφεύγει συνολικά μια απόμακρη αναλαμπή της ικανότητάς της.
*Παρεμπιπτόντως, πόσο γελοίο είναι να διαφημίζονται τα ευπώλητα μηνός και εβδομάδος; Κανείς δεν ξέρει το περιεχόμενο ενός βιβλίου ΠΡΙΝ το διαβάσει, οπότε η αγορά του δεν είναι απόφαση βασισμένη στην ποιότητα του βιβλίου, άρα ο αριθμός των πωλήσεων της πρώτης εβδομάδας δεν αποτελεί κριτήριο. Πουλάει ό,τι διαφημίζεται καλύτερα/περισσότερο/απειλεί την οικογενειά σου πιο αποτελεσματικά.
Ο Τσαρλς είναι θεατράνθρωπος που έχει αποσυρθεί από τα θεατρικά και έχει πιάσει ένα σπιτάκι κοντά στη θάλασα. Μπορεί να ακούγεται βαρετό, αλλά γίνεται ακόμα χειρότερο. Στο σπιτάκι αυτό δέχεται επισκέψεις γνωστών και αλληλογραφία, ενώ αναθυμάται και πραγματάκια. Λίγο πριν ο αναγνώστης αρχίσει να σιελορροεί κατατονικά, εμφανίζεται η παλιά του αγάπη, η πρώτη αγάπη, η μεγαλύτερη αγάπη απ' όλες, που τον εγκατέλειψε χωρίς να ξέρει ποτέ το γιατί και τώρα είναι πατρεμένη με έναν άξεστο ζηλιάρη βλάχο κι έχουν υιοθετήσει και ένα παιδί. Φυσικά και θα προσπαθήσει να διαλύσει το γάμο τους και να την πάρει πίσω, ενώ σε κάποιο σημείο γίνεται και ο ίδιος στόχος δολοφονικής απόπειρας, αλλά τελικά ο μόνος που πεθαίνει είναι ο θετός γιος του ζεύγους που προσπαθεί να διαλύσει. Και, πιστέψτε με, είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέροντα όταν τα διαβάζετε...
Κάποιοι θα σας πουν ότι το «Θάλασσα, Θάλασσα» είναι ένα ωραίο, πολύπλοκο, όλο ειρωνεία μυθιστόρημα. Εγώ θα σας πω ότι είναι βαρετό, απλοϊκό μέχρις αναισθησίας και η όποια ειρωνεία είναι εις βάρος του αναγνώστη. Θα ακούσετε ότι "αντικρίζει κατά μέτωπο τους βασικότερους δαίμονές μας". Εμένα είναι ο Αμπαντόν, αλλά δεν γίνεται μνεία :p
Οι προσεγγίσεις της Μέρντοχ στα βιώματα, τα δράματα και τις σκέψεις του ήρωα είναι επιδερμικές, και οι στοχασμοί που παρατίθενται, απλοϊκοί, σε βαθμό που να ταιριάζουν περισσότερο σε βικτωριανό ρομάντζο για νεαρές κυρίες εγκλειστες σε πύργους παρά σε βιβλίο που γράφτηκε μετά το 1975 (πρώτη έκδοση 1978). Απόρώ με τι σκεπτικό δίνανε το Μπούκερ κάποτε... Ίσως απορώ και για σήμερα.
Μπορείτε να το αποφύγετε και να διαβάσετε κάτι άλλο, πραγματικά ενδιαφέρον...
Είναι τόσο βαρετό και ανούσιο, σε αφήνει τόσο πολύ με την αίσθηση ότι σου έκλεψε το χρόνο άδικα, που περιμένεις ένα επίμετρο τουλάστιχον (sic) 200 σελίδων στο οποίο ο επιμελητής της έκδοσης θα προσπαθεί απεγνωσμένα να σε πείσει πόσο ωραίο ήταν αυτό που διάβασες και πόσο σημαντικό για τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα, δωροδοκώντας σε με γαλιφιές για να μην πεις σε άλλους πόσο τραγικά ανούσιο και βαρετό είναι και πέσουν οι πωλήσεις του, για να έχει τη χαρά να το παρουσιάσει στα ευπώλητα της εβδομάδος*. Ίσως λόγω του όγκου του βιβλίου δε χώρεσε αυτό το επίμετρο στην έκδοση που διάβασα, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιος στις εκδόσεις το πρότεινε.
Το δεύτερο αστεράκι μπαίνει γιατί η Murdoch όντως ξέρει να γράφει, και παρ' όλο που προσπαθεί σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου να αποδείξει το αντίθετο, της ξεφεύγει συνολικά μια απόμακρη αναλαμπή της ικανότητάς της.
*Παρεμπιπτόντως, πόσο γελοίο είναι να διαφημίζονται τα ευπώλητα μηνός και εβδομάδος; Κανείς δεν ξέρει το περιεχόμενο ενός βιβλίου ΠΡΙΝ το διαβάσει, οπότε η αγορά του δεν είναι απόφαση βασισμένη στην ποιότητα του βιβλίου, άρα ο αριθμός των πωλήσεων της πρώτης εβδομάδας δεν αποτελεί κριτήριο. Πουλάει ό,τι διαφημίζεται καλύτερα/περισσότερο/απειλεί την οικογενειά σου πιο αποτελεσματικά.
Sometimes I rate things too highly when I’m still revelling in them but I don’t think so here, an instant favourite. An incredible portrait of a ludicrously self-obsessed man. Maybe the best book I read all year. What a mistake I have made missing Iris Murdoch’s novels, I’ll be looking for the next one straight away. This one was brilliant.
dark
emotional
lighthearted
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Loveable characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
mysterious
reflective
medium-paced
mysterious
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
challenging
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
challenging
mysterious
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
the first quarter of this book was completely unnecessary and obnoxious. i did find the middle section very fun to read though.
i wish that charles could have faced at least one consequence for literally kidnapping someone, but i guess that’s too much to ask for regarding a white british man.
i wish that charles could have faced at least one consequence for literally kidnapping someone, but i guess that’s too much to ask for regarding a white british man.
challenging
emotional
funny
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
An unreliable, troublesome and obsessive narrator somehow delivers an artfully observed, deeply moving meditation on what it means to age well, love selflessly and face death. Charles Arrowby retires to a ramshackle seaside home in the north of London after a career which has allowed him to sleep with married women, maintain a community of long-suffering friends and garner the praise of an unknowing public. While in his new home he encounters his first love, Hartley, who disappeared from his life prior to beginning his theatre career. He becomes obsessed with winning her back from her husband, who may or may not be an abusive presence. Hartley’s adoptive son, Titus, who has been lost to his parents, also shows up during this time and takes up residence in Arrowby’s house, along with a varying cast of friends who have descended from London. The moral center of the book is Arrowby’s first cousin James, who both helps him navigate out of very bad decisions and provides a clearer vision for what a meaningful life might entail. Throughout, Murdoch’s deeply moving descriptions of the landscape told through a man of questionable motives and appetites grounds the action in eternity.
Content Warnings
Graphic: Death, Infidelity, Misogyny, Kidnapping, Injury/Injury detail