Scan barcode
candleniights's reviews
59 reviews
Boyfriend Material by Alexis Hall
2.0
Whatever semblance of plot there was at the beginning of this book quickly got buried under tropey interpersonal conflict resolved as quickly it had started. Major plot points get dropped with very superficial resolutions. But fair enough, maybe that's what this book was supposed to be like.
Aside from that, most characters are either fairly unlikable or caricatures of themselves. They are very 'quirky' bordering on problematic when you realise many of their 'comedic' behaviours are exaggerated neurodivergent traits that are consistently treated as the butt of the joke.
I'm really conflicted about the author's approach to various social issues, too. Topics such as vegetarianism/veganism or judging people based on sexuality are portrayed in a way which presents a counterargument to what I would've expected from an openly queer book. While the arguments themselves are not incorrect - people shouldn't be discounted as potential relations based on their sexuality; if someone doesn't eat meat out of concern for the environment and the unwillingness to contribute to meat production then they could technically still eat it if it's already been purchased by someone else - queer people are not generally accepted by the society and vegeratianism/veganism are still treated unkindly by many. In that case, trying to broaden that discourse by presenting counterarguments to those arguments seems counterproductive - straight people don't need protection from queer people's wariness, for instance, and it's still too early to try and push for that kind of agenda while queer rights are consistently being undermined.
At the same time, concerns such as the rich profitting off the poor, while condemned in-text, are glossed over and turned into a joke, and one that reads as friendly banter, too, as opposed to other jokes (about nonbinary identities, veganism etc.), which, ib-turn, read as geniunely mocking.
Aside from that, most characters are either fairly unlikable or caricatures of themselves. They are very 'quirky' bordering on problematic when you realise many of their 'comedic' behaviours are exaggerated neurodivergent traits that are consistently treated as the butt of the joke.
I'm really conflicted about the author's approach to various social issues, too. Topics such as vegetarianism/veganism or judging people based on sexuality are portrayed in a way which presents a counterargument to what I would've expected from an openly queer book. While the arguments themselves are not incorrect - people shouldn't be discounted as potential relations based on their sexuality; if someone doesn't eat meat out of concern for the environment and the unwillingness to contribute to meat production then they could technically still eat it if it's already been purchased by someone else - queer people are not generally accepted by the society and vegeratianism/veganism are still treated unkindly by many. In that case, trying to broaden that discourse by presenting counterarguments to those arguments seems counterproductive - straight people don't need protection from queer people's wariness, for instance, and it's still too early to try and push for that kind of agenda while queer rights are consistently being undermined.
At the same time, concerns such as the rich profitting off the poor, while condemned in-text, are glossed over and turned into a joke, and one that reads as friendly banter, too, as opposed to other jokes (about nonbinary identities, veganism etc.), which, ib-turn, read as geniunely mocking.
House of Hollow by Krystal Sutherland
adventurous
dark
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
2.0
I went into this book expecting very little but having heard, if nothing else, it was worth it for the inventive body horror. I won't lie, can't say it was. I kept waiting for the amazing gorey elements I was promised until, eventually, I'd realised that was it, there wasn't really anything special to look forward to.
The story itself felt underworked. Mystery reveals were hammered home. A resolution to a plot point would be hinted at, and then repeated flat out to make sure the reader wouldn't miss it (which could work in some scenarios but definitely not here). Other plot points, arguably more important, would never be fully explained, their resolution skimmed over.
For many reasons, one being a major spoiler so I'll refrain from spelling it out here, the ultimate reveal regarding the Hollow sisters fell completely flat for me.
The book tries to mix several aesthetics and, in my opinion, fails to do so competently. The dark fairy tale elements (and this books MAKES SURE you know that's what it's aiming to be. The times things were referred to as fairy tale-like were numerous, unnecessary, and, frankly, a bit annoying) felt pretentious and flat at the same time. There was potential, but it never really made me fell anything.
The other thing this book seemed to be going for was your typical YA banter, mostly in the person of Tyler Yang. To be fair, he did end up having the most personslity out of all the characters. Still, I felt like I've seen this character way too many times in media, and he certainly didn't stand out.
The Reddit boards helped a bit with the lightheartedness factor but still.
A disappointing read, I'm sorry.
The story itself felt underworked. Mystery reveals were hammered home. A resolution to a plot point would be hinted at, and then repeated flat out to make sure the reader wouldn't miss it (which could work in some scenarios but definitely not here). Other plot points, arguably more important, would never be fully explained, their resolution skimmed over.
For many reasons, one being a major spoiler so I'll refrain from spelling it out here, the ultimate reveal regarding the Hollow sisters fell completely flat for me.
The book tries to mix several aesthetics and, in my opinion, fails to do so competently. The dark fairy tale elements (and this books MAKES SURE you know that's what it's aiming to be. The times things were referred to as fairy tale-like were numerous, unnecessary, and, frankly, a bit annoying) felt pretentious and flat at the same time. There was potential, but it never really made me fell anything.
The other thing this book seemed to be going for was your typical YA banter, mostly in the person of Tyler Yang. To be fair, he did end up having the most personslity out of all the characters. Still, I felt like I've seen this character way too many times in media, and he certainly didn't stand out.
The Reddit boards helped a bit with the lightheartedness factor but still.
A disappointing read, I'm sorry.
All Our Hidden Gifts by Caroline O'Donoghue
adventurous
mysterious
medium-paced
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
Content Warnings
Moderate: Hate crime and Homophobia
Tales from the Gas Station: Volume Three by Jack Townsend
adventurous
dark
funny
mysterious
tense
Content Warnings
Graphic: Body horror, Violence, Injury/Injury detail, Gun violence, Gore, and Gaslighting
Moderate: Police brutality and Cursing
Po lecie wszystko będzie inaczej by Siri Kolu
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? Yes
2.0
Mam dużo opinii na temat tej książki, pierwsze, co przychodzi mi do głowy, to że jest po prostu pretensjonalna i irytująca.
"Po lecie" czyta się jak coś w rodzaju "Blue is the Warmest Color" - bardziej pisane dla autora w ramach przeprocesowania wydarzeń z ich wlasnego życia niż dla czytelnika, z tym, że Siri Kolu sama nie jest osobą FTM, nie ma więc doświadczeń w tym zakresie, które mogłaby przetwarzać.
Teoretycznie fakty odnoszące się do transplciowosci są poprawne, są nawet momenty, które rzeczywiście mogą uświadomić osobom cis mniej mainstreamowe aspekty życia niektórych osób trans, jak, np. wzmianka o problemach zwiazanych z bindowaniem na wysokościach czy problem pogrzebów osób transplciowych przed oficjalną zmianą imienia i płci metrykalnej.
Jednocześnie jednak czuję, że ta książka może też działać w drugą stronę, przekonujac czytelnikow do "jedynej prawdziwej" wersji bycia FTM - orientowania się w dzieciństwie, koniecznosci przejścia wszystkich operacji itp.
Zabawna sprawa, bo podczas gdy treść książki przywodzi na myśl transmedykalistyczne poglądy, słowniczek aprobuje diagnozy transplciowosci bez dysforii. Ze skrajnosci w skrajnosc.
Książka zdaje się też traktować transplciowosc jako wielką klątwę i coś poetyckiego jednocześnie, a każdy najmniejszy, niezwiazany z niczym problem Peetu podpięty zostaje właśnie pod jego bycie FTM. Nie ma jednego właściwego sposobu bycia osobą transplciową i jeżeli będąc osobą trans właśnie tak interpretujesz własne przeżycia, dobrze, że znalazłxś sposób wyrażenia tego. Brzmi to jednak dziwnie i nieodpowiednio z ust cis autorki.
Pozostaje jeszcze sprawa głównego problemu książki, czyli oczekiwania na rekonstrukcję klaty głównego bohatera i reakcji jego bliskich. Pomimo tego, że tranzycja Peetu, zarówno społeczna, jak i medyczna (bohater wielokrotnie przypomina, że jest od dawna na testosteronie), trwa od lat, z jakiegoś powodu to dopiero mastektomia sprawia, że wszyscy dookoła niego budzą się i orientują, że w zasadzie nie są z tym okej? Interesujący wybór, który przyznam, że nie do końca rozumiem. Sam Peetu zdaje się traktować operację jako wielki finał tranzycji i coś, co będzie go w końcu kwalifikowalo jako "prawdziwego mężczyznę". Rozumiem wagę rekonstrukcji dla trans osób afab, nie jestem jednak fanem tego przedstawienia sprawy.
Jeśli chodzi o kwestie niezwiazane z transplciowoscią według autorki, "Po lecie" zahacza o tyle kwestii na raz, że będąc 130-stronicową książką, nie ma opcji, żeby wszystko zostało rozwiązane. Zakładam, że takie też było zamierzenie, więc z jednej strony nie ma sprawy. Z drugiej, kiedy to połączy się z absolutnie niesympatycznymi bohaterami, nieuzasadnionymi niczym działaniami i niedociągnięciami w przedstawieniu transplciowosci, co jednak jest jednym z wazniejszych aspektów książki, naprawdę trudno mi było wyciągnąć z niej jakiekolwiek pozytywy, może poza samym faktem, że jest to jednak książka traktująca o transpłciowości dostępna w Polsce, a wszyscy wiemy, że ten rynek z wiadomych powodów nie ma się najlepiej.
"Po lecie" czyta się jak coś w rodzaju "Blue is the Warmest Color" - bardziej pisane dla autora w ramach przeprocesowania wydarzeń z ich wlasnego życia niż dla czytelnika, z tym, że Siri Kolu sama nie jest osobą FTM, nie ma więc doświadczeń w tym zakresie, które mogłaby przetwarzać.
Teoretycznie fakty odnoszące się do transplciowosci są poprawne, są nawet momenty, które rzeczywiście mogą uświadomić osobom cis mniej mainstreamowe aspekty życia niektórych osób trans, jak, np. wzmianka o problemach zwiazanych z bindowaniem na wysokościach czy problem pogrzebów osób transplciowych przed oficjalną zmianą imienia i płci metrykalnej.
Jednocześnie jednak czuję, że ta książka może też działać w drugą stronę, przekonujac czytelnikow do "jedynej prawdziwej" wersji bycia FTM - orientowania się w dzieciństwie, koniecznosci przejścia wszystkich operacji itp.
Zabawna sprawa, bo podczas gdy treść książki przywodzi na myśl transmedykalistyczne poglądy, słowniczek aprobuje diagnozy transplciowosci bez dysforii. Ze skrajnosci w skrajnosc.
Książka zdaje się też traktować transplciowosc jako wielką klątwę i coś poetyckiego jednocześnie, a każdy najmniejszy, niezwiazany z niczym problem Peetu podpięty zostaje właśnie pod jego bycie FTM. Nie ma jednego właściwego sposobu bycia osobą transplciową i jeżeli będąc osobą trans właśnie tak interpretujesz własne przeżycia, dobrze, że znalazłxś sposób wyrażenia tego. Brzmi to jednak dziwnie i nieodpowiednio z ust cis autorki.
Pozostaje jeszcze sprawa głównego problemu książki, czyli oczekiwania na rekonstrukcję klaty głównego bohatera i reakcji jego bliskich. Pomimo tego, że tranzycja Peetu, zarówno społeczna, jak i medyczna (bohater wielokrotnie przypomina, że jest od dawna na testosteronie), trwa od lat, z jakiegoś powodu to dopiero mastektomia sprawia, że wszyscy dookoła niego budzą się i orientują, że w zasadzie nie są z tym okej? Interesujący wybór, który przyznam, że nie do końca rozumiem. Sam Peetu zdaje się traktować operację jako wielki finał tranzycji i coś, co będzie go w końcu kwalifikowalo jako "prawdziwego mężczyznę". Rozumiem wagę rekonstrukcji dla trans osób afab, nie jestem jednak fanem tego przedstawienia sprawy.
Jeśli chodzi o kwestie niezwiazane z transplciowoscią według autorki, "Po lecie" zahacza o tyle kwestii na raz, że będąc 130-stronicową książką, nie ma opcji, żeby wszystko zostało rozwiązane. Zakładam, że takie też było zamierzenie, więc z jednej strony nie ma sprawy. Z drugiej, kiedy to połączy się z absolutnie niesympatycznymi bohaterami, nieuzasadnionymi niczym działaniami i niedociągnięciami w przedstawieniu transplciowosci, co jednak jest jednym z wazniejszych aspektów książki, naprawdę trudno mi było wyciągnąć z niej jakiekolwiek pozytywy, może poza samym faktem, że jest to jednak książka traktująca o transpłciowości dostępna w Polsce, a wszyscy wiemy, że ten rynek z wiadomych powodów nie ma się najlepiej.