Take a photo of a barcode or cover
3.81 AVERAGE
3.81 AVERAGE
adventurous
funny
adventurous
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
I liked the Douglas Adams-ishness of it all, and the parts in Ankh-Morpork were fun (as they always are), but it leaves a bad taste in my mouth whenever Pratchett comments on non-European cultures, especially ones that were previously colonized by the British. I also didn't love the Ptraci/Teppic dynamic, especially because a) they were half-siblings, and both the narration and the characters seem to forget that partway through (even though it seemed clear to me that the characters knew), and b) Ptraci was entirely missing from the climax of the story .
3.5 stars
Terry takes Egypt, with a side of assassination - and a glorious heap of religious critique and history's most diverse pantheon.
You can't go wrong with Discworld (we know this - also accepting that the first two or three are not the best place to start), especially if reading is your escape from heinous conditions on the outside.
I get hung up on the fractured plots, at times - and this was one of those times. There were several 90 degree turns, and abandoned set-ups. It took me way too long to read this, and I interspersed 3 or 4 other books as I went.
That said - I am fond of our protagonist, and his world. There were some linear payoffs, and poetic beautiful nonlinear ones as well. Also a good read if you have been wanting to know the inner world of camels.
Terry takes Egypt, with a side of assassination - and a glorious heap of religious critique and history's most diverse pantheon.
You can't go wrong with Discworld (we know this - also accepting that the first two or three are not the best place to start), especially if reading is your escape from heinous conditions on the outside.
I get hung up on the fractured plots, at times - and this was one of those times. There were several 90 degree turns, and abandoned set-ups. It took me way too long to read this, and I interspersed 3 or 4 other books as I went.
That said - I am fond of our protagonist, and his world. There were some linear payoffs, and poetic beautiful nonlinear ones as well. Also a good read if you have been wanting to know the inner world of camels.
adventurous
funny
fast-paced
adventurous
funny
hopeful
lighthearted
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
adventurous
challenging
dark
funny
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
A very unexpected entry for the Discworld series - to me, this felt off-brand, at a first glance.
However, the characters and the ending, as well as the humour gave me Discworld vibes the more I kept reading - I think by this book Sir Terry Pratchett had found his stride and knew what worked best for this world he was building.
Teppic was my favourite, and I loved his reactions. The ending was the best part of the book, and it recontextualized the entire plot - a stroke of genius on Sir Terry's part.
I also noticed a tonal shift from the previous books that foreshadowed the heavier Vimes books - and I very much appreciated it.
My review is a bit rambly and vague, but I think this book is better if you go into it with little to no information.
However, the characters and the ending, as well as the humour gave me Discworld vibes the more I kept reading - I think by this book Sir Terry Pratchett had found his stride and knew what worked best for this world he was building.
Teppic was my favourite, and I loved his reactions. The ending was the best part of the book, and it recontextualized the entire plot - a stroke of genius on Sir Terry's part.
I also noticed a tonal shift from the previous books that foreshadowed the heavier Vimes books - and I very much appreciated it.
My review is a bit rambly and vague, but I think this book is better if you go into it with little to no information.
funny
lighthearted
DiskDünya'nın yedinci, Kadim Uygarlıklar serisinin ilk kitabı. Ve eğer Antik Mısır, mitoloji, mumyalar ve -pek tabii ki- piramitlere biraz ilgi duyuyorsanız, harika.
Ankh-Morpork'tan Djel Nehri'ne uzanan yedi bin yıllık bir öykü. Serinin en komik kitaplarından biri, ve aynı zamanda da en göndermelisi. Mistik-fantastik-bilimsel bilgilerle dolu. (Örneğin, piramitlerin nasıl inşa edildiğini Terry Pratchett çok güzel anlatmış. Her şey zamansal bozulmalardan oluşan istihdam fazlalığıyla ilgili. Ve tabii kuantumla.)
Ve yoğun ve komik bir din eleştirisi. Antik Mısır söz konusu olunca elbette, ortalık tanrıdan geçilmiyor, ve bu tanrılar da ancak ironi sanatı için ter döküyor.
Baş Vezir ve yüksek rahiplerin yüksek rahibi Dios, doğası gereği dindar bir adam sayılmazdı. Dindarlık bir yüksek rahipte aranan bir özellik değildi, insanın muhakeme yeteneğini etkiler, sağduyusunu zayıflatırdı. Bir şeylere inanmaya kalkarsanız tüm iş maskaralığa dönüşürdü. İnanca karşı olduğundan değil. İnsanların, sırf insanlara inanmak güç olduğundan, tanrılara inanmaya ihtiyacı vardı. Tanrılar gerekliydi. Dios’un tek istediği onların yoluna çıkmaması ve işini yapmasına izin vermesiydi.
...
Dios tahtın basamaklarına oturmuş, kasvetle yere bakıyordu. Tanrıların dinlediği falan yoktu. Bunu biliyordu. Onca insan arasında bunu en iyi bilen kendisiydi. Ama bu, daha önce hiç önemli olmamıştı. Yapılması bekleneni yapardınız ve bir yanıt bulurdunuz. Önemli olan törenlerdi, tanrılar değil. Tanrılar yalnızca megafon görevi görürdü, çünkü insanlar başka kimi dinlerdi ki?
Çölün kavurucu kumlarında, (dünyanın en büyük matematikçisi olan) bir deve üstünde sallana sallana giden, sağlam bir DiskDünya kitabı. Yine çok eğlenceli.
Ankh-Morpork'tan Djel Nehri'ne uzanan yedi bin yıllık bir öykü. Serinin en komik kitaplarından biri, ve aynı zamanda da en göndermelisi. Mistik-fantastik-bilimsel bilgilerle dolu. (Örneğin, piramitlerin nasıl inşa edildiğini Terry Pratchett çok güzel anlatmış. Her şey zamansal bozulmalardan oluşan istihdam fazlalığıyla ilgili. Ve tabii kuantumla.)
Ve yoğun ve komik bir din eleştirisi. Antik Mısır söz konusu olunca elbette, ortalık tanrıdan geçilmiyor, ve bu tanrılar da ancak ironi sanatı için ter döküyor.
Baş Vezir ve yüksek rahiplerin yüksek rahibi Dios, doğası gereği dindar bir adam sayılmazdı. Dindarlık bir yüksek rahipte aranan bir özellik değildi, insanın muhakeme yeteneğini etkiler, sağduyusunu zayıflatırdı. Bir şeylere inanmaya kalkarsanız tüm iş maskaralığa dönüşürdü. İnanca karşı olduğundan değil. İnsanların, sırf insanlara inanmak güç olduğundan, tanrılara inanmaya ihtiyacı vardı. Tanrılar gerekliydi. Dios’un tek istediği onların yoluna çıkmaması ve işini yapmasına izin vermesiydi.
...
Dios tahtın basamaklarına oturmuş, kasvetle yere bakıyordu. Tanrıların dinlediği falan yoktu. Bunu biliyordu. Onca insan arasında bunu en iyi bilen kendisiydi. Ama bu, daha önce hiç önemli olmamıştı. Yapılması bekleneni yapardınız ve bir yanıt bulurdunuz. Önemli olan törenlerdi, tanrılar değil. Tanrılar yalnızca megafon görevi görürdü, çünkü insanlar başka kimi dinlerdi ki?
Çölün kavurucu kumlarında, (dünyanın en büyük matematikçisi olan) bir deve üstünde sallana sallana giden, sağlam bir DiskDünya kitabı. Yine çok eğlenceli.
Really liked the first half of this book, but got tired of the pyramids...
Not one of my favorite from the Discworld series but it was really interesting to read more about the assassins. And I love how Pratchett writes about religion in his own humorous way.