Take a photo of a barcode or cover
3.07 AVERAGE
3.07 AVERAGE
Can't say my Third Eye opened, but that was never the intention. Firmly decided a long time ago the spiritual dimension doesn't want to reveal itself to me and honestly, I think I'm better off this way. I read this book hoping to find out where we get the "strange" ideas and concepts we still hold onto today, and how they are interlinked. In that sense, The Secret History doesn't disappoint. It was overall a very fun and refreshing read. My biggest complaint is that the author doesn't caption the illustrations properly or sometimes doesn't provide clear descriptions, forcing me to Google stuff every other page.
Some very interesting ideas, but a whole lot of far-fetched ridiculousness too. And the writing was way over-dramatic. I couldn't make myself finish it.
Ik kan niet meer zeggen hoe dit boek ooit in mijn boekenkast is terechtgekomen, maar ik kan wel zeggen dat het er bij deze uit gaat. De "geheime geschiedenis" waarvan sprake is nauwelijks geheim te noemen en als ze niet makkelijk te "ontdekken" is, is ze veelal ontsproten aan het brein van de auteur of de mensen bij wie hij leentjebuur ging spelen. En als ze wél te "ontdekken" valt, valt ze overigens nogal vaak ook heel snel te debunken.
Kan overigens best wezen, zoals Wikipedia beweert (zal de eerste niet zijn die over zichzelf schrijft op Wikipedia), dat dit boek het "most controversial book of the year" was (in 2007, neem ik aan), maar dat was het alleen maar voor de Daily Mail en gazettenpraat is maar gazettenpraat, soms zo ongeveer van hetzelfde niveau als de praat voor de vaak van Jonathan Black (de nom de plume van Mark Booth).
Een bloemlezing:
"Het christendom werd door de Kelten moeiteloos omhelsd, want met zijn historische kennis over het leven en werken van Jezus Christus sloot Patricius aan bij de Keltische kosmische profetie over de terugkeer van de Zonnegod." Echt, die Kelten gaven zonder enig probleem hun voorouderlijk geloof op. Zo'n beetje zoals de inwoners van Mekka hun voorouderlijk geloof opgaven toen Mohammed de stad binnentrok ongetwijfeld ...
"Tijdens deze verbreiding absorbeerden de Arabieren elementen uit het zoroastrisme, boeddhisme, hindoeïsme en de Chinese wetenschappers (zoals de kunst om papier te maken). Zij maakten grote vorderingen in disciplines als astronomie, geneeskunde, natuurkunde en wiskunde en vervingen het onhandige Romeinse cijfersysteem door het Arabische dat wij nu kennen." En ik maar denken dat zo ongeveer iederéén intussen wel wist dat de "Arabische" cijfers niet ontwikkeld zijn in de Arabische wereld, maar in India, zo'n 300 jaar voor Christus. De Arabieren namen die cijfers dus over, meer niet.
"In 1726 voorspelde Jonathan Swift in Gullivers reizen het bestaan en de omloopperioden van de beide manen van Mars, die pas in 1877 zouden worden ontdekt door astronomen die gebruik maakten van telescopen. De ontdekkers, die nu pas zagen hoe accuraat Swift was geweest, gaven ze de namen Phobos en Deimos - vrees en schrik - uit ontzag voor Swifts bovennatuurlijke vermogens." Onzin natuurlijk. Galileo Galilei was de eerste die stelde dat Mars een "tripel form" had, Johannes Kepler volgde hem daarin en had het over de "furieuze tweelingen, zonen van Mars", en Swift liet zich wellicht inspireren door Kepler (hij citeerde ook uit zijn werk). Bovendien waren Swifts "voorspellingen van de omloopperioden en afstanden er toch nog een flink stuk vanaf en volgde hij volgens de meeste astronomen een algemeen argument uit die tijd: als Venus en Mercurius geen satellieten hadden, de aarde één en Jupiter vier (dat werd toén toch gedacht), dan moest Mars er twee hebben. Gezien die nog niet ontdekt waren, moesten ze bovendien relatief dicht tegen Mars staan. Swift deed dus op zijn best een berekende gok.
Als u het echt gek wil, is er bijvoorbeeld dit: "Volgens de geheime geschiedenis was Lenin een reïncarnatie van een hogepriester die terug was gekomen om de wederkomst van de Zonnegod te dwarsbomen. En toen Trotski op de vlucht was voor zijn voormalige kameraden en een goed heenkomen zocht in Mexico-stad, keerde hij in feite terug naar huis."
En dan zijn er ook nog de retorische trucjes van de auteur. Dingen die zo uit het boekje "Hoe overtuig ik mijn lezers ?" komen, zoals: "In een tijdsgewricht waarin de westerse georganiseerde religie voor velen dreigt te worden gereduceerd tot puur formalisme en veel mensen haar als uitgeput en steriel ervaren, is het misschien niet verwonderlijk als iedere [cursivering van de auteur, noot van mij] intelligente man of vrouw vroeg of laat in zijn of haar leven begint na te denken over de grote existentiële vragen: leven en dood en zin en betekenis van de mens en het universum." Wie dat niet doet, wie dus niet bezig is met de dada's van de auteur, die is niet intelligent, en aan die omschrijving wil natuurlijk niémand voldoen. Mag ik echter aannemen dat iedere intelligente mens dat soort dingen doorziet ?
Ik had het ten slotte, in mijn vorige boekbespreking al over weinig accurate vertalingen, maar deze slaat toch wel alles: "Sterker nog, toen Jung een ontmoeting had gehad met Rudolf Steiner, deed hij hem af als een leider aan schizofrenie." Een leider, inderdaad. Ik weet niet of G. Duluc een auteursnaam is, maar de vertaler die er achter schuil gaat, moest zich schamen.
Soit, misschien is die vertaler zo vol van zichzelf als de auteur. Die schrijft op het einde van zijn boek dit: "In dit boek zijn de leringen van de geheime genootschappen voor het eerst blootgesteld aan het daglicht. Veel lezers zullen ze wellicht belachelijk vinden - maar dat doen ze dan tenminste omdat ze nu weten wat ze in werkelijkheid zijn. Andere lezers zullen er een zekere waarheid in bespeuren - ook al zijn ze volstrekt onverenigbaar met de grote wetenschappelijke zekerheden van onze tijd. Dit boek is een visionair soort geschiedschrijving: het beschrijft de geschiedenis zoals ze in de menselijke psyche bewaard is gebleven, een soort droomgeschiedenis, geschreven door adepten die in staat waren om vanuit de stoffelijke dimensie een andere binnen te gaan en daaruit terug te keren. het lijkt allemaal onverenigbaar met het soort geschiedschrijving waarmee we zijn grootgebracht, maar zou het misschien in andere dimensies toch waar zijn ?"
Het antwoord daarop is: uiteraard, in de dimensie die het hoofd van de auteur heet. En - bad pun intended - geloof me, ik ben niet het soort mens dat alleen maar wil aannemen wat hij zelf gezien heeft. Als je je verhaal op redelijke wijze weet te onderbouwen, ga ik daar graag (minstens een stuk) in mee. Maar wat Jonathan Black hier presteert, is massa's mensen die mogelijk zouden meegaan in een soortgelijk verhaal (zij dus die in de eerste plaats aan zo'n boek beginnen) van iets overtuigen waar de tegenstanders van dit soort verhalen al jaren aan werken: dat de auteurs van dit soort boeken volkomen zot zijn.
Kan overigens best wezen, zoals Wikipedia beweert (zal de eerste niet zijn die over zichzelf schrijft op Wikipedia), dat dit boek het "most controversial book of the year" was (in 2007, neem ik aan), maar dat was het alleen maar voor de Daily Mail en gazettenpraat is maar gazettenpraat, soms zo ongeveer van hetzelfde niveau als de praat voor de vaak van Jonathan Black (de nom de plume van Mark Booth).
Een bloemlezing:
"Het christendom werd door de Kelten moeiteloos omhelsd, want met zijn historische kennis over het leven en werken van Jezus Christus sloot Patricius aan bij de Keltische kosmische profetie over de terugkeer van de Zonnegod." Echt, die Kelten gaven zonder enig probleem hun voorouderlijk geloof op. Zo'n beetje zoals de inwoners van Mekka hun voorouderlijk geloof opgaven toen Mohammed de stad binnentrok ongetwijfeld ...
"Tijdens deze verbreiding absorbeerden de Arabieren elementen uit het zoroastrisme, boeddhisme, hindoeïsme en de Chinese wetenschappers (zoals de kunst om papier te maken). Zij maakten grote vorderingen in disciplines als astronomie, geneeskunde, natuurkunde en wiskunde en vervingen het onhandige Romeinse cijfersysteem door het Arabische dat wij nu kennen." En ik maar denken dat zo ongeveer iederéén intussen wel wist dat de "Arabische" cijfers niet ontwikkeld zijn in de Arabische wereld, maar in India, zo'n 300 jaar voor Christus. De Arabieren namen die cijfers dus over, meer niet.
"In 1726 voorspelde Jonathan Swift in Gullivers reizen het bestaan en de omloopperioden van de beide manen van Mars, die pas in 1877 zouden worden ontdekt door astronomen die gebruik maakten van telescopen. De ontdekkers, die nu pas zagen hoe accuraat Swift was geweest, gaven ze de namen Phobos en Deimos - vrees en schrik - uit ontzag voor Swifts bovennatuurlijke vermogens." Onzin natuurlijk. Galileo Galilei was de eerste die stelde dat Mars een "tripel form" had, Johannes Kepler volgde hem daarin en had het over de "furieuze tweelingen, zonen van Mars", en Swift liet zich wellicht inspireren door Kepler (hij citeerde ook uit zijn werk). Bovendien waren Swifts "voorspellingen van de omloopperioden en afstanden er toch nog een flink stuk vanaf en volgde hij volgens de meeste astronomen een algemeen argument uit die tijd: als Venus en Mercurius geen satellieten hadden, de aarde één en Jupiter vier (dat werd toén toch gedacht), dan moest Mars er twee hebben. Gezien die nog niet ontdekt waren, moesten ze bovendien relatief dicht tegen Mars staan. Swift deed dus op zijn best een berekende gok.
Als u het echt gek wil, is er bijvoorbeeld dit: "Volgens de geheime geschiedenis was Lenin een reïncarnatie van een hogepriester die terug was gekomen om de wederkomst van de Zonnegod te dwarsbomen. En toen Trotski op de vlucht was voor zijn voormalige kameraden en een goed heenkomen zocht in Mexico-stad, keerde hij in feite terug naar huis."
En dan zijn er ook nog de retorische trucjes van de auteur. Dingen die zo uit het boekje "Hoe overtuig ik mijn lezers ?" komen, zoals: "In een tijdsgewricht waarin de westerse georganiseerde religie voor velen dreigt te worden gereduceerd tot puur formalisme en veel mensen haar als uitgeput en steriel ervaren, is het misschien niet verwonderlijk als iedere [cursivering van de auteur, noot van mij] intelligente man of vrouw vroeg of laat in zijn of haar leven begint na te denken over de grote existentiële vragen: leven en dood en zin en betekenis van de mens en het universum." Wie dat niet doet, wie dus niet bezig is met de dada's van de auteur, die is niet intelligent, en aan die omschrijving wil natuurlijk niémand voldoen. Mag ik echter aannemen dat iedere intelligente mens dat soort dingen doorziet ?
Ik had het ten slotte, in mijn vorige boekbespreking al over weinig accurate vertalingen, maar deze slaat toch wel alles: "Sterker nog, toen Jung een ontmoeting had gehad met Rudolf Steiner, deed hij hem af als een leider aan schizofrenie." Een leider, inderdaad. Ik weet niet of G. Duluc een auteursnaam is, maar de vertaler die er achter schuil gaat, moest zich schamen.
Soit, misschien is die vertaler zo vol van zichzelf als de auteur. Die schrijft op het einde van zijn boek dit: "In dit boek zijn de leringen van de geheime genootschappen voor het eerst blootgesteld aan het daglicht. Veel lezers zullen ze wellicht belachelijk vinden - maar dat doen ze dan tenminste omdat ze nu weten wat ze in werkelijkheid zijn. Andere lezers zullen er een zekere waarheid in bespeuren - ook al zijn ze volstrekt onverenigbaar met de grote wetenschappelijke zekerheden van onze tijd. Dit boek is een visionair soort geschiedschrijving: het beschrijft de geschiedenis zoals ze in de menselijke psyche bewaard is gebleven, een soort droomgeschiedenis, geschreven door adepten die in staat waren om vanuit de stoffelijke dimensie een andere binnen te gaan en daaruit terug te keren. het lijkt allemaal onverenigbaar met het soort geschiedschrijving waarmee we zijn grootgebracht, maar zou het misschien in andere dimensies toch waar zijn ?"
Het antwoord daarop is: uiteraard, in de dimensie die het hoofd van de auteur heet. En - bad pun intended - geloof me, ik ben niet het soort mens dat alleen maar wil aannemen wat hij zelf gezien heeft. Als je je verhaal op redelijke wijze weet te onderbouwen, ga ik daar graag (minstens een stuk) in mee. Maar wat Jonathan Black hier presteert, is massa's mensen die mogelijk zouden meegaan in een soortgelijk verhaal (zij dus die in de eerste plaats aan zo'n boek beginnen) van iets overtuigen waar de tegenstanders van dit soort verhalen al jaren aan werken: dat de auteurs van dit soort boeken volkomen zot zijn.
Ενδιαφέρον αν ψάχνεσαι έξω από τα καθιερωμένα. Όχι όμως και κάτι το ιδιαίτερο.
informative
mysterious
reflective
slow-paced
A lot to swallow, but it makes you look at the world a little differently.
unreadable. i tried going back to it multiple times, but each time, i put it down, for something else.
seems like no book could ever take over this book when it comes to how badly a book is written
seems like no book could ever take over this book when it comes to how badly a book is written
mostly rubbish, with a lot of crap thrown in. A "romp" of logical fallacies, outlandish claims, cherry-picking of history, nothing new in fact. failure to differentiate the 'reporting' of facts (material or otherwise) from the drawing of inferences (of the unknown/unknowable from what can be known) from the making of judgements based on evaluation of the former (ie. clarification of values). So many claims qualify as banal, superficial, simplistic, even absurd - about Idealism versus Materialism, about what scientists and science (the baddies) are for or against versus that of 'the esoteric' (the goodies), etc. etc. Total ignorance it seems, of the complexities within 'esoteric' traditions (no, it's not a unified, apolitical, monolithic tradition) as well as the wealth of alternative histories from Marxist to post-colonial and feminist. Ludicrous biblical hermeneutics bought in to predict the future of humanity. All utterly boorish, ironic to have finished it on April fools day - what a coincidence.
A very interesting read.
I love some of he ideas that Booth presents- not exactly as things that I accept at face value, but as things that are incredibly different from 'normal' thinking.
This is definitely not a book for everyone. He mentions it in the beginning- if you have one set belief and will not listen to another one, then it's probably not a book for you.
A lot of the topics-Freemasons, Zarathustra, Egyptian myths--- are things that I would like to read more about now...
Not giving this book a 5 star because parts of it were hard to read. Booth drops names (personal friends, names without explanation of who they are) which makes some of the reading feel less than credible. Also, it took about 100 pages to actually get into it because the beginning was so tedious.
Overall, enjoyable read!
I love some of he ideas that Booth presents- not exactly as things that I accept at face value, but as things that are incredibly different from 'normal' thinking.
This is definitely not a book for everyone. He mentions it in the beginning- if you have one set belief and will not listen to another one, then it's probably not a book for you.
A lot of the topics-Freemasons, Zarathustra, Egyptian myths--- are things that I would like to read more about now...
Not giving this book a 5 star because parts of it were hard to read. Booth drops names (personal friends, names without explanation of who they are) which makes some of the reading feel less than credible. Also, it took about 100 pages to actually get into it because the beginning was so tedious.
Overall, enjoyable read!