Scan barcode
kasia_zaw's review
5.0
Przełączałam się pomiędzy ebookiem a audiobookiem, nie chcąc stracić wątku i jak najszybciej dowiedzieć się co będzie dalej, więc jest to ewidentnie książka skrojona pod mój gust.
Honor, zdrada i zemsta, a wszystko podane w japońskim klimacie. Świetna.
Honor, zdrada i zemsta, a wszystko podane w japońskim klimacie. Świetna.
inbookishworld's review
3.0
Kolejne spotkanie z polskim twórcą fantastyki. Ponownie nawet udane, bo chociaż książka nie była wybitna, czytało mi się ją niezwykle przyjemnie.
Kentaro to Duch - wyzuty z emocji obrońca, szkolone narzędzie do obrony Nieśmiertelnej. Co się jednak stanie, kiedy zawiedzie? Młody mężczyzna musi podjąć decyzję, co ma zrobić ze swoim dalszym życiem. I chociaż od najmłodszych lat uczony bezwzględności, chłopak nie jest zimnokrwistym mordercą. Kreacja postaci nie jest wybitna, nie mają one w sobie tego czegoś co by je wyróżniło, po prostu są.
Nie jestem specem od tej tematyki, ale według mnie autorowi udało się oddać klimat Dalekiego Wschodu i kultury Samurajów. Na plus używanie terminologii nawiązującej własnie do tego. Widać, że autor przygotował się do napisania tej powieści (albo po prostu Japonia go tak interesuje), bo również są nawiązania do prawdziwych wydarzeń (np. napadu Mongołów, w książce są Madukowie).
Cała historia jest niezwykle prosta - nie ma żadnych wielkich plot twistów czy przeskakiwania między wątkami (bo główny jest jeden - walka o niepodległość Nipponu, chociaż obserwujemy go z punktu widzenia kilku bohaterów). Sceny walki pisane są prostym językiem, chociaż są brutalne. Jednak momentami irytowało mnie notoryczne używanie wykrzykników, po prostu za dużo ich było. Akcja w powieści toczy się raz szybko, a raz wolno, ale autor buduje napicie sprawnie, a całość czyta się ze sporym zainteresowaniem. Chociaż idzie przewidzieć niektóre fragmenty.
Brakowało mi na pewno szerszego rozwinięcia wątku Duchów - jak się ich szkoli, dlaczego wybierane jest to dziecko, itp. Tak samo z pomysłem na Nieśmiertelnych, byli, bo byli, ale dlaczego konkretnie ta osoba osiągała nieśmiertelność i była jej godna w oczach bogów, na te pytania niestety nie dostajemy odpowiedzi... "Czerwony Lotos" pokazuje czytelnikowi moralny dylemat - czy możemy czynić zło w słusznym celu?
Zakończenie można potraktować jako zamknięte i nie trzeba czytać kontynuacji, ale ja z chęcią się z nią zapoznam.
Kentaro to Duch - wyzuty z emocji obrońca, szkolone narzędzie do obrony Nieśmiertelnej. Co się jednak stanie, kiedy zawiedzie? Młody mężczyzna musi podjąć decyzję, co ma zrobić ze swoim dalszym życiem. I chociaż od najmłodszych lat uczony bezwzględności, chłopak nie jest zimnokrwistym mordercą. Kreacja postaci nie jest wybitna, nie mają one w sobie tego czegoś co by je wyróżniło, po prostu są.
Nie jestem specem od tej tematyki, ale według mnie autorowi udało się oddać klimat Dalekiego Wschodu i kultury Samurajów. Na plus używanie terminologii nawiązującej własnie do tego. Widać, że autor przygotował się do napisania tej powieści (albo po prostu Japonia go tak interesuje), bo również są nawiązania do prawdziwych wydarzeń (np. napadu Mongołów, w książce są Madukowie).
Cała historia jest niezwykle prosta - nie ma żadnych wielkich plot twistów czy przeskakiwania między wątkami (bo główny jest jeden - walka o niepodległość Nipponu, chociaż obserwujemy go z punktu widzenia kilku bohaterów). Sceny walki pisane są prostym językiem, chociaż są brutalne. Jednak momentami irytowało mnie notoryczne używanie wykrzykników, po prostu za dużo ich było. Akcja w powieści toczy się raz szybko, a raz wolno, ale autor buduje napicie sprawnie, a całość czyta się ze sporym zainteresowaniem. Chociaż idzie przewidzieć niektóre fragmenty.
Brakowało mi na pewno szerszego rozwinięcia wątku Duchów - jak się ich szkoli, dlaczego wybierane jest to dziecko, itp. Tak samo z pomysłem na Nieśmiertelnych, byli, bo byli, ale dlaczego konkretnie ta osoba osiągała nieśmiertelność i była jej godna w oczach bogów, na te pytania niestety nie dostajemy odpowiedzi... "Czerwony Lotos" pokazuje czytelnikowi moralny dylemat - czy możemy czynić zło w słusznym celu?
Zakończenie można potraktować jako zamknięte i nie trzeba czytać kontynuacji, ale ja z chęcią się z nią zapoznam.
lenerystia's review
4.0
Książka zainspirowna grą, która jeszcze wówczas nie powstała
Japońskie klimaty, samurajowie oraz boskie moce
Czerwony Lotos - Arkady Saulski
Uwaga spojlery!
Od kilku lat oglądam kanał Krzyśka Piersy, więc nie sposób, żebym nie znała i tego pana. Chociaż minęło trochę czasu od premiery, lecz prędzej nie miałam jakoś chęci.
Początek mnie nudził, ale w miarę rozwoju akcji wciągnęłam się. Wydawało mi się, że to będzie prostoliniowe zjednoczenie klanów i pokonanie wroga, lecz nic bardziej mylnego. Zdrada, nutka magii, ucieczka, przetrwanie, zemsta.
Ale opisy walki były po prostu cudowne. Każde zdanie tak obrazowało ruch, jak powinno. Ktoś powie, że walka z olbrzymem taka nierealistyczna, że przyciąganie się linką typowo growe. Co z tego? Może powinniśmy odbiec trochę od realności i bawić się gatunkiem. A w końcu fikcyjny świat, to nie nasz. Może tam inne prawa fizyki występują? W końcu magia też nie należy do naszego świata.
Kreacja postaci na bardzo wysokim poziomie. Każda miała swój własny charakter i każdą poznawałam w dialogach nawet bez dopisania o kim mowa. Główny bohater uważa się za narzędzie, lecz gdy nie wykonuje jedynego zadania, dostaje drugą szansę. Musi się określić, zbudować na nowo.
Magia jest bardzo enigmatyczna, ale nie odbiera to niczego z książki. Wręcz przeciwnie, może mieć większe znaczenie niż po przeczytaniu 1 tomu można przypuszczać.
Miło, że oprócz podziału na Omote, były jeszcze wyraźnie oddzielone przeskoki w narracji, dzięki czemu można wygodnie przerwać czytanie, a potem wrócić, bez gubienia wątku. Bez nich podejrzewam, że byłoby ciężko przebrnąć przez tak obszerne fragment tekstu.
To czas trochę ponarzekać.
Romans z Torą to było jedno wielkie meh. Rozumiem, że to były pierwsze takie przeżycia bohatera, ale służyła Hiroshiemu. Czy on nie pomyślał, że ona przekaże użyteczne informacje swemu panu? Jako pisarz rozumiem, że miał swoje przecierpieć, przyjąć lekcję, ale mimo to, niezbyt ten wątek mi się podobał.
Nie przeszkadzał mi brak tej "silnej kobiecej postaci". Na rynku jest masa książek z ich plagą, jedne lepsze, ale też znajdą się typowe Marysujki.
Tempo powrotu na ścieżkę zemsty za szybkie. Zupełnie jakby bohaterowi nie zostały żadne inne questy i zrushował, aby go czym prędzej skończyć. Zadajmy lepiej pytanie, czy bohater dobrze zrobił? Po śmierci Nobunagi zjednoczone klany się rozpierzchły, a Nippon stracił przewagę, Mandukowie wdarli się do Żelaznego Pałacu. Czyż to nie ironia, że zwalczając jedno zło, przybyło drugie, silniejsze?
No i najmocniejszy zarzut, jaki mogę postawić, to NO SAPKOWSKI TO NIE JEST ̶(̶a̶n̶i̶ ̶P̶i̶e̶r̶s̶a̶)̶
Japońskie klimaty, samurajowie oraz boskie moce
Czerwony Lotos - Arkady Saulski
Uwaga spojlery!
Od kilku lat oglądam kanał Krzyśka Piersy, więc nie sposób, żebym nie znała i tego pana. Chociaż minęło trochę czasu od premiery, lecz prędzej nie miałam jakoś chęci.
Początek mnie nudził, ale w miarę rozwoju akcji wciągnęłam się. Wydawało mi się, że to będzie prostoliniowe zjednoczenie klanów i pokonanie wroga, lecz nic bardziej mylnego. Zdrada, nutka magii, ucieczka, przetrwanie, zemsta.
Ale opisy walki były po prostu cudowne. Każde zdanie tak obrazowało ruch, jak powinno. Ktoś powie, że walka z olbrzymem taka nierealistyczna, że przyciąganie się linką typowo growe. Co z tego? Może powinniśmy odbiec trochę od realności i bawić się gatunkiem. A w końcu fikcyjny świat, to nie nasz. Może tam inne prawa fizyki występują? W końcu magia też nie należy do naszego świata.
Kreacja postaci na bardzo wysokim poziomie. Każda miała swój własny charakter i każdą poznawałam w dialogach nawet bez dopisania o kim mowa. Główny bohater uważa się za narzędzie, lecz gdy nie wykonuje jedynego zadania, dostaje drugą szansę. Musi się określić, zbudować na nowo.
Magia jest bardzo enigmatyczna, ale nie odbiera to niczego z książki. Wręcz przeciwnie, może mieć większe znaczenie niż po przeczytaniu 1 tomu można przypuszczać.
Miło, że oprócz podziału na Omote, były jeszcze wyraźnie oddzielone przeskoki w narracji, dzięki czemu można wygodnie przerwać czytanie, a potem wrócić, bez gubienia wątku. Bez nich podejrzewam, że byłoby ciężko przebrnąć przez tak obszerne fragment tekstu.
To czas trochę ponarzekać.
Romans z Torą to było jedno wielkie meh. Rozumiem, że to były pierwsze takie przeżycia bohatera, ale służyła Hiroshiemu. Czy on nie pomyślał, że ona przekaże użyteczne informacje swemu panu? Jako pisarz rozumiem, że miał swoje przecierpieć, przyjąć lekcję, ale mimo to, niezbyt ten wątek mi się podobał.
Nie przeszkadzał mi brak tej "silnej kobiecej postaci". Na rynku jest masa książek z ich plagą, jedne lepsze, ale też znajdą się typowe Marysujki.
Tempo powrotu na ścieżkę zemsty za szybkie. Zupełnie jakby bohaterowi nie zostały żadne inne questy i zrushował, aby go czym prędzej skończyć. Zadajmy lepiej pytanie, czy bohater dobrze zrobił? Po śmierci Nobunagi zjednoczone klany się rozpierzchły, a Nippon stracił przewagę, Mandukowie wdarli się do Żelaznego Pałacu. Czyż to nie ironia, że zwalczając jedno zło, przybyło drugie, silniejsze?
No i najmocniejszy zarzut, jaki mogę postawić, to NO SAPKOWSKI TO NIE JEST ̶(̶a̶n̶i̶ ̶P̶i̶e̶r̶s̶a̶)̶
konwalia's review
4.0
Bardzo mi się podobała, ale o mały włos nie rzuciłam jej w cholerę przez jeden fragment pod koniec, ponieważ bardzo mnie ztriggerował. Dosłownie płakałam przez pół godziny i nie chciałam czytać jej dalej, ale uznałam, że bez sensu jej nie kończyć jak zostało mi 70 stron.
podczytany's review
4.0
Jakież to było klimatyczne!! Podobały mi się opisy natury, zapachów, walki. Tej ostatniej było tu bardzo dużo. Zdecydowanie były one dynamiczne i pobudzające wyobraźnie. Czasami ciężko było mi się połapać o jakim bohaterze teraz mówimy, nie wiem czy wynikało to z faktu, iż słuchałem audiobooka i nie widziałem imion, czy po prostu byłem jakiś wyłączony.
Mam wrażenie, że książka ta była bardzo zmysłowa, a już zupełnie zmysłowe były opisy scen erotycznych. Zdecydowanie nie była to historia dla młodszych czytelników.
Podobało mi się, Pani Cisza zdecydowanie czeka w kolejce.
Ocena: 3,5
Mam wrażenie, że książka ta była bardzo zmysłowa, a już zupełnie zmysłowe były opisy scen erotycznych. Zdecydowanie nie była to historia dla młodszych czytelników.
Podobało mi się, Pani Cisza zdecydowanie czeka w kolejce.
Ocena: 3,5
jkflower's review
4.0
3.5
Opis znajdujący się na okładce bardzo mnie zainteresował i raczej się nie zawiodłam. Kentaro jest bardzo interesującą postacią i jego historia jest naprawdę wciągająca.
*spoiler*
Śmierć Shory tak szybko bardzo mnie zaskoczyła i z jednej strony uważam to za ciekawy zabieg, ale z drugiej chciałabym poznać więcej jej historii.
Opis znajdujący się na okładce bardzo mnie zainteresował i raczej się nie zawiodłam. Kentaro jest bardzo interesującą postacią i jego historia jest naprawdę wciągająca.
*spoiler*
Śmierć Shory tak szybko bardzo mnie zaskoczyła i z jednej strony uważam to za ciekawy zabieg, ale z drugiej chciałabym poznać więcej jej historii.