Scan barcode
carlalarlar's review
challenging
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
2.75
cosmo_junk's review against another edition
1.0
cw for transphobia, homophobia, sa
god this was horrible. absolute trash behind a wall of pretentious words and flashy concepts. the transphobia sucked, and the sa felt like it was used for trans trauma edgy points. reinforces the notion that testosterone is what makes someone male, and trans ppl who have unconventional bodies are "hybrids." 0 stars. i would be more pissed if i wasn't so glad it was over.
god this was horrible. absolute trash behind a wall of pretentious words and flashy concepts. the transphobia sucked, and the sa felt like it was used for trans trauma edgy points. reinforces the notion that testosterone is what makes someone male, and trans ppl who have unconventional bodies are "hybrids." 0 stars. i would be more pissed if i wasn't so glad it was over.
alannah_m's review against another edition
challenging
funny
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
teddytr19's review against another edition
1.0
I hate not finishing books, but this one I just cannot get through. I got a little over halfway, but I was already so uncomfortable by 100 pages in. The not-so-subtle transphobia and trans fetishization + fatphobia + unfeelingness of the characters was just too much for me to handle. Would give 0 stars if it were possible.
raspberryicedtea's review against another edition
3.0
Ich habe mich noch nicht ganz entschieden wie ich das Buch letztendlich finde, aber schwanke eigentlich zwischen 3 und 4 Sternen.
Es war super geschrieben und flüssig lesbar und zumindest der Handlungsstrang mit Mary Shelley wurde gut erzählt. Allerdings hatte der zweite Plot, der in der nahen Zukunft spielt, nicht so viel zu bieten, handlungsweise. Er war zwar interessant und hatte gute Ansätze, allerdings wurden diese nie richtig umgesetzt und es war alles ein wenig verwirrend.
Eine der Hauptfiguren aus diesem Handlungsstrang, Ry, ist ein Trans* Mann und der Umgang mit ihm im Buch war mir teilweise recht unangenehm.
Er ist relativ androgyn und sieht sich selbst auch eher als "zwischen den Geschlechtern". Das verwirrt die Menschen um ihn herum und er wird fetischisiert und missbraucht, was alles leider sehr realistisch ist und für mich daher kein großes Problem war.
Was mich allerdings ziemlich gestört hat ist, dass Ry nicht nur von den Figuren sondern auch der Narrative scheinbar extrem feminisiert wurde und es anscheinend niemanden gibt, nicht einmal Ry selbst, der ihn einfach als Person sieht.
Sein Transsein wurde nur verwendet um seltsame Metaphern und Analogien zwischen Menschen und künstlichen Intelligenzen/Cyborgs zu schaffen. Das wird nie richtig hinterfragt und alles scheint nur darauf hinauszulaufen, dass Ry eine Frau war aber dann seinen Körper verändert hat, um sich selbst näher zu kommen.
Aber na ja, Transgender ist nicht Äquivalent zu Posthumanismus.
In diesem Teil des Plots wirkten alle Figuren ein wenig als wären sie lediglich mouthpieces für Statements die die Autorin machen will ohne aber zu einem wirklichen Schluss zu kommen. Das Ende war sehr abrupt und ich stelle mir jetzt schon die Frage was die Autorin uns eigentlich damit sagen wollte.
Aber wie gesagt, den Plotteil mit Mary Shelley in der Vergangenheit fand ich super erzählt und die Verbindung von den Handlungssträngen fand ich gut gelungen. Die Überlegung Frankensteins Monster mit moderner künstlicher Intelligenz fand ich sehr spannend (auch wenn das Monster letztendlich gar nicht so eine große Rolle spielt) und die ganzen Gedanken der Geschichte waren sehr interessant.
Es war super geschrieben und flüssig lesbar und zumindest der Handlungsstrang mit Mary Shelley wurde gut erzählt. Allerdings hatte der zweite Plot, der in der nahen Zukunft spielt, nicht so viel zu bieten, handlungsweise. Er war zwar interessant und hatte gute Ansätze, allerdings wurden diese nie richtig umgesetzt und es war alles ein wenig verwirrend.
Eine der Hauptfiguren aus diesem Handlungsstrang, Ry, ist ein Trans* Mann und der Umgang mit ihm im Buch war mir teilweise recht unangenehm.
Er ist relativ androgyn und sieht sich selbst auch eher als "zwischen den Geschlechtern". Das verwirrt die Menschen um ihn herum und er wird fetischisiert und missbraucht, was alles leider sehr realistisch ist und für mich daher kein großes Problem war.
Was mich allerdings ziemlich gestört hat ist, dass Ry nicht nur von den Figuren sondern auch der Narrative scheinbar extrem feminisiert wurde und es anscheinend niemanden gibt, nicht einmal Ry selbst, der ihn einfach als Person sieht.
Sein Transsein wurde nur verwendet um seltsame Metaphern und Analogien zwischen Menschen und künstlichen Intelligenzen/Cyborgs zu schaffen. Das wird nie richtig hinterfragt und alles scheint nur darauf hinauszulaufen, dass Ry eine Frau war aber dann seinen Körper verändert hat, um sich selbst näher zu kommen.
Aber na ja, Transgender ist nicht Äquivalent zu Posthumanismus.
In diesem Teil des Plots wirkten alle Figuren ein wenig als wären sie lediglich mouthpieces für Statements die die Autorin machen will ohne aber zu einem wirklichen Schluss zu kommen. Das Ende war sehr abrupt und ich stelle mir jetzt schon die Frage was die Autorin uns eigentlich damit sagen wollte.
Aber wie gesagt, den Plotteil mit Mary Shelley in der Vergangenheit fand ich super erzählt und die Verbindung von den Handlungssträngen fand ich gut gelungen. Die Überlegung Frankensteins Monster mit moderner künstlicher Intelligenz fand ich sehr spannend (auch wenn das Monster letztendlich gar nicht so eine große Rolle spielt) und die ganzen Gedanken der Geschichte waren sehr interessant.
panastasia's review against another edition
challenging
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
2.5
Κινείται σε δύο (παράλληλες) γραμμές με 200 χρόνια διαφορά.
Πρώτο σημείο εκκίνησης είναι η περίφημη βίλα Diodati το 1816, τόπος γέννησης ενός από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Του Φρανκενστάιν.
Πλησιάζουμε στο θέμα μας. Ζωή, πριν και μετά το θάνατο.
Η Mary Shelley, εγκλωβισμένη στον ατελείωτο χειμώνα του 1816, αναρωτιέται για τα όρια της ζωής και το πόσο αναστρέψιμος θα ήταν ο θάνατος. Το τολμηρό περιβάλλον με δύο ποιητές και έναν γιατρό προσφέρει τροφή για σκέψη αλλά οι σκέψεις της Mary καλπάζουν πιο γρήγορα, πιο μακριά, πιο θαρραλέα. Όσο εκείνοι μένουν δέσμιοι των παραδοχών που τους δίδαξαν δεν θα ξεπεράσουν το μακρινό σημείο στον ορίζοντα που κυνηγάνε.
Δεύτερο σημείο είναι μια έκθεση σε μια φουτουριστική βερσιόν της δικής μας εποχής που όλο και της μοιάζουμε. Η ρομποτική έχει αναπτυχθεί και η συζήτηση ξεκινάει από την χρήση αυτής της τεχνολογίας για την δημιουργία sex bots. Είναι αυτός ο σκοπός, είναι η απαρχή για κάτι πιο ουσιώδες αλλά και απόλυτα πιο τρομακτικό; Σπρώχνοντας την τεχνολογία στην κατάλληλη κατεύθυνση ο Victor Stein θέλει να δοκιμάσει στην πράξη την πιθανότητα παράτασης της ζωής. Η ανθρωπότητα μπορεί να φτιάξει τα μέσα για να το πετύχει αλλά μπορεί να κάμψει τις όποιες ηθικές και πρακτικές αντιρρήσεις για να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο και κυρίως μπορεί να αντέξει το τεράστιος κόστος ενός μιας μη αναστρέψιμης διαδρομής;
Συμπέρασμα πρώτο, μην δηλώνετε ενθουσιασμό πριν σιγουρευτείτε για την ύπαρξη ή όχι red flags. H επιλογή για την ύπαρξη τρανς χαρακτήρα έμεινε καλή ιδέα μόνο στη σύλληψη. Η εκτέλεση ήταν άβολη και προβληματική κυρίως επειδή σαν θέμα είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Θα το είχα εγκαταλείψει εάν δεν ήταν τόσο καλογραμμένο και αν δεν υπήρχε το κομμάτι με την αφήγηση της Mary Shelley.
Συμπέρασμα δεύτερο, η Winterson δεν τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στον λόρδο Byron και αν εξαιρέσουμε όσα μάθαμε για την συμμετοχή του στην ελληνική επανάσταση, καλά κάνει.
Συμπέρασμα τρίτο, αν είχε αποφασίσει να γράψει μόνο για το 1816 το βιβλίο θα ήταν πεντάστερο.
"Οι κύριοι γελούν μαζί μου με επιείκεια. Με σέβονται, μέχρι ενός σημείου, αλλά φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Μιλάμε για την αρχή της εμψύχωσης, λέει ο Byron, αργά και υπομονετικά σαν σε παιδί. Ούτε το χώμα, ούτε το κρεβάτι, ούτε το δοχείο. η σπίθα ζωής. Η σπίθα ζωής είναι αρσενική. Συμφωνώ! είπε ο Polidori και, φυσικά, αν συμφωνήσουν δύο κύριοι, αυτό πρέπει να είναι αρκετό για να διευθετηθεί το θέμα για οποιαδήποτε γυναίκα."
"Ποια είναι η ουσία σου, από την οποία φτιάχτηκες, που εκατομμύρια παράξενες σκιές πάνω σου τείνουν; Σονέτο 54, είπε ο Shelley. Σονέτο 53, είπα εγώ (η Mary)"
"Η εξομοίωση του εγκεφάλου θα είναι το νέο φυσιολογικό.
Και τι λύνει;
Τι εννοείς, τι λύνει;
Για το ανθρώπινο γένος. Όλα μας τα λάθη, οι ματαιοδοξίες, οι ηλιθιότητες, οι προκαταλήψεις, η σκληρότητα. Θέλεiw πραγματικά επαυξημένους ανθρώπους, υπεράνθρωπους, "ανεβασμένους" ανθρώπους, αιώνιους ανθρώπους, με όλα τα σκατά που μας συνοδεύουν; Ηθικά και πνευματικά, μετά βίας βγαίνουμε από τη θάλασσα στην ξηρά. Δεν είμαστε έτοιμοι για το μέλλον που θέλεις."
It moves in two (parallel) lines, 200 years apart.
First starting point is the famous Villa Diodati in 1816, birthplace of one of the most important works of world literature. Frankenstein.
There's our subject. Life, before and after death.
Mary Shelley, trapped in the endless, harsh winter of 1816, wonders about the limits of life and how reversible death would be. The bold setting with two poets and a doctor provides food for thought but Mary's thoughts gallop faster, farther, bolder. As long as the men (Byron, Percy Shelley and Dr Polidori) remain captive to the assumptions they were taught they will not get beyond the distant point on the horizon they are chasing.
Second point is an exhbition in a futuristic version of our own era that we increasingly resemble. Robotics has been developed and the discussion starts with the use of this technology to create sex bots. Is this the purpose, is it the beginning of something more substantial but also altogether more terrifying? Pushing technology in the right direction Victor Stein wants to test the possibility of life extension in practice. Humanity can build the means to achieve it but can it bend any moral and practical objections to proceed to the next stage and above all, can it afford the great cost of an irreversible path?
First conclusion, do not declare your enthusiasm before making sure of the existence or not of red flags. The choice to have a transgender character remained a good idea only at conception. The execution was awkward and problematic. I would have given it up if it wasn't so well written and if it wasn't for the Mary Shelley narration part.
Second conclusion, Winterson does not hold Lord Byron in high esteem and if we exclude what we learned about his participation in the Greek revolution, she is quite right.
Third conclusion, if she had decided to write only about 1816 the book would have been five stars.
"The gentlemen laugh at me indulgently. They respect me, up to a point, but we have arrived at that point. We are talking about the animating principle , says Byron, slowly and patiently as if to a child. Not the soil, not the bedding, not the container; the life-spark. The life-spark is male. Agreed! said Polidori, and of course if two gentlemen agree that must be enough to settle the matter for any woman."
"What is your substance, whereof are you made, That millions of strange shadows on you tend? Sonnet 54, said Shelley. Sonnet 53, I said"
"Brain emulation will be the new normal.
And what does it solve?
What do you mean, what does it solve?
For the human race. All our faults, vanities, idiocies, prejudices, cruelty. Do you really want augmented humans, superhumans, uploaded humans, forever humans, with all the shit that comes with us? Morally and spiritually, we are barely crawling out of the sea onto dry land. We’re not ready for the future you want."
Πρώτο σημείο εκκίνησης είναι η περίφημη βίλα Diodati το 1816, τόπος γέννησης ενός από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Του Φρανκενστάιν.
Πλησιάζουμε στο θέμα μας. Ζωή, πριν και μετά το θάνατο.
Η Mary Shelley, εγκλωβισμένη στον ατελείωτο χειμώνα του 1816, αναρωτιέται για τα όρια της ζωής και το πόσο αναστρέψιμος θα ήταν ο θάνατος. Το τολμηρό περιβάλλον με δύο ποιητές και έναν γιατρό προσφέρει τροφή για σκέψη αλλά οι σκέψεις της Mary καλπάζουν πιο γρήγορα, πιο μακριά, πιο θαρραλέα. Όσο εκείνοι μένουν δέσμιοι των παραδοχών που τους δίδαξαν δεν θα ξεπεράσουν το μακρινό σημείο στον ορίζοντα που κυνηγάνε.
Δεύτερο σημείο είναι μια έκθεση σε μια φουτουριστική βερσιόν της δικής μας εποχής που όλο και της μοιάζουμε. Η ρομποτική έχει αναπτυχθεί και η συζήτηση ξεκινάει από την χρήση αυτής της τεχνολογίας για την δημιουργία sex bots. Είναι αυτός ο σκοπός, είναι η απαρχή για κάτι πιο ουσιώδες αλλά και απόλυτα πιο τρομακτικό; Σπρώχνοντας την τεχνολογία στην κατάλληλη κατεύθυνση ο Victor Stein θέλει να δοκιμάσει στην πράξη την πιθανότητα παράτασης της ζωής. Η ανθρωπότητα μπορεί να φτιάξει τα μέσα για να το πετύχει αλλά μπορεί να κάμψει τις όποιες ηθικές και πρακτικές αντιρρήσεις για να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο και κυρίως μπορεί να αντέξει το τεράστιος κόστος ενός μιας μη αναστρέψιμης διαδρομής;
Συμπέρασμα πρώτο, μην δηλώνετε ενθουσιασμό πριν σιγουρευτείτε για την ύπαρξη ή όχι red flags. H επιλογή για την ύπαρξη τρανς χαρακτήρα έμεινε καλή ιδέα μόνο στη σύλληψη. Η εκτέλεση ήταν άβολη και προβληματική κυρίως επειδή σαν θέμα είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Θα το είχα εγκαταλείψει εάν δεν ήταν τόσο καλογραμμένο και αν δεν υπήρχε το κομμάτι με την αφήγηση της Mary Shelley.
Συμπέρασμα δεύτερο, η Winterson δεν τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στον λόρδο Byron και αν εξαιρέσουμε όσα μάθαμε για την συμμετοχή του στην ελληνική επανάσταση, καλά κάνει.
Συμπέρασμα τρίτο, αν είχε αποφασίσει να γράψει μόνο για το 1816 το βιβλίο θα ήταν πεντάστερο.
"Οι κύριοι γελούν μαζί μου με επιείκεια. Με σέβονται, μέχρι ενός σημείου, αλλά φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Μιλάμε για την αρχή της εμψύχωσης, λέει ο Byron, αργά και υπομονετικά σαν σε παιδί. Ούτε το χώμα, ούτε το κρεβάτι, ούτε το δοχείο. η σπίθα ζωής. Η σπίθα ζωής είναι αρσενική. Συμφωνώ! είπε ο Polidori και, φυσικά, αν συμφωνήσουν δύο κύριοι, αυτό πρέπει να είναι αρκετό για να διευθετηθεί το θέμα για οποιαδήποτε γυναίκα."
"Ποια είναι η ουσία σου, από την οποία φτιάχτηκες, που εκατομμύρια παράξενες σκιές πάνω σου τείνουν; Σονέτο 54, είπε ο Shelley. Σονέτο 53, είπα εγώ (η Mary)"
"Η εξομοίωση του εγκεφάλου θα είναι το νέο φυσιολογικό.
Και τι λύνει;
Τι εννοείς, τι λύνει;
Για το ανθρώπινο γένος. Όλα μας τα λάθη, οι ματαιοδοξίες, οι ηλιθιότητες, οι προκαταλήψεις, η σκληρότητα. Θέλεiw πραγματικά επαυξημένους ανθρώπους, υπεράνθρωπους, "ανεβασμένους" ανθρώπους, αιώνιους ανθρώπους, με όλα τα σκατά που μας συνοδεύουν; Ηθικά και πνευματικά, μετά βίας βγαίνουμε από τη θάλασσα στην ξηρά. Δεν είμαστε έτοιμοι για το μέλλον που θέλεις."
It moves in two (parallel) lines, 200 years apart.
First starting point is the famous Villa Diodati in 1816, birthplace of one of the most important works of world literature. Frankenstein.
There's our subject. Life, before and after death.
Mary Shelley, trapped in the endless, harsh winter of 1816, wonders about the limits of life and how reversible death would be. The bold setting with two poets and a doctor provides food for thought but Mary's thoughts gallop faster, farther, bolder. As long as the men (Byron, Percy Shelley and Dr Polidori) remain captive to the assumptions they were taught they will not get beyond the distant point on the horizon they are chasing.
Second point is an exhbition in a futuristic version of our own era that we increasingly resemble. Robotics has been developed and the discussion starts with the use of this technology to create sex bots. Is this the purpose, is it the beginning of something more substantial but also altogether more terrifying? Pushing technology in the right direction Victor Stein wants to test the possibility of life extension in practice. Humanity can build the means to achieve it but can it bend any moral and practical objections to proceed to the next stage and above all, can it afford the great cost of an irreversible path?
First conclusion, do not declare your enthusiasm before making sure of the existence or not of red flags. The choice to have a transgender character remained a good idea only at conception. The execution was awkward and problematic. I would have given it up if it wasn't so well written and if it wasn't for the Mary Shelley narration part.
Second conclusion, Winterson does not hold Lord Byron in high esteem and if we exclude what we learned about his participation in the Greek revolution, she is quite right.
Third conclusion, if she had decided to write only about 1816 the book would have been five stars.
"The gentlemen laugh at me indulgently. They respect me, up to a point, but we have arrived at that point. We are talking about the animating principle , says Byron, slowly and patiently as if to a child. Not the soil, not the bedding, not the container; the life-spark. The life-spark is male. Agreed! said Polidori, and of course if two gentlemen agree that must be enough to settle the matter for any woman."
"What is your substance, whereof are you made, That millions of strange shadows on you tend? Sonnet 54, said Shelley. Sonnet 53, I said"
"Brain emulation will be the new normal.
And what does it solve?
What do you mean, what does it solve?
For the human race. All our faults, vanities, idiocies, prejudices, cruelty. Do you really want augmented humans, superhumans, uploaded humans, forever humans, with all the shit that comes with us? Morally and spiritually, we are barely crawling out of the sea onto dry land. We’re not ready for the future you want."
pheebsnez's review
2.75
complicated feelings on this one tbh. i picked it up because i love frankenstein and by extension mary shelley, and the parts with her were my favorite bits, but overall it was too philosophical for my tastes (especially for a subject matter i already have pretty strong thoughts on). there were also parts of the portrayal of the trans character that didn’t sit well with me even though its clear the author had good intentions overall.
i will say the writing was definitely a strong point, a pull quote on the back of my copy called it lyrical and i think that’s a pretty apt description.
all in all i feel like i’m gonna have to let this one sit with me a bit.
i will say the writing was definitely a strong point, a pull quote on the back of my copy called it lyrical and i think that’s a pretty apt description.
all in all i feel like i’m gonna have to let this one sit with me a bit.
crustyplush's review
challenging
dark
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
2.5