Take a photo of a barcode or cover
3.67 AVERAGE
3.67 AVERAGE
adventurous
emotional
funny
mysterious
sad
medium-paced
Seemed pointless. Also, mildly offensive.
Content Warnings
Moderate: Pedophilia, Racial slurs, Racism, Sexism, Sexual content
Loved it— as always the whole world connects in Tom Robbins books. Impressive, hilarious, and in the end - all about the love.
Ευφυές σε κάποια σημεία, διασκεδαστικό σε άλλα, ή πολλές φορές ταυτόχρονα, το «Even Cowgirls Get the blues» έχει μια μικρή και ασήμαντη πλοκή (εξωφρενικά αστεία, ομολογουμένως) και πολλή κοσμοθεώρηση και επίδειξη γνώσεων ενός εξαιρετικού μυαλού, που επέλεξε αντί για δοκίμιο να γράψει ένα σχετικά κωμικό βιβλίο.
Η "πένα" είναι συχνά απολαυστική, οι γνώσεις του συγγραφέα απέραντες (και μιλάμε για το 1976, όταν δεν μπορούσες να κάνεις μια βιαστική έρευνα μέσω internet και να πλασάρεις γνώσεις που δεν έχεις) και η ματιά του (όπως και η γλώσσα του κοφτερή).
Ωστόσο, παρά το συνδυασμό εξαιρετικών υλικών το αποτέλεσμα είναι μάλλον κατώτερο των προσδοκιών, είναι… η κουράδα του Wittgenstein (κάτι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν επί το δοκιμιακότερον). Του Wittgenstein μεν, κουράς δε. Μια συρραφή αστείων περιγραφών και κατήχησης, ερωτικών περιπτύξεων που φαίνονται να υπάρχον μόνο και μόνο επειδή σοκάρανε το 1976 κι όχι επειδή έχουν πραγματικά θέση στο ρου των γεγονότων, πασπαλισμένη με μια (απόλυτα κατανοητή) απέχθεια για τον Ρίτσαρντ Νίξον
Παρ’ όλο που καταφέρνει να διατηρεί κάτι από τη φρεσκάδα της εποχής που γράφτηκε (σχεδόν 50 χερόνια πριν) και ενώ καταφέρνει να είναι εκπληκτικά αστείο σε κάποια σημεία, γενικά αφήνει μια αίσθηση απογοήτευσης, κοροϊδίας και εξαπάτησης του αναγνώστη. Ένα «έταξεν όρος και έτεκεν μυν», «θεωρία επισκόπου και περιεχόμενο Κωστόπουλου» (του πρώην της συζύγου του Κικίλια).
Υ.Γ. Για κάποιο λόγο, έχω την αίσθηση ότι στην προσωπική του ζωή πρέπει να είναι τεράστιο καθοίκι, αλλά μπορεί να βγάζω λάθος συμπεράσματα από "ανάμεσα στις γραμμές"
Υ.Γ.2. Αν το διαβάσατε και ξετρελλαθήκατε, μη ανησυχείτε, είναι πολύ πιθανόν ότι είστε 16 ετών ή λιγότερο
Η "πένα" είναι συχνά απολαυστική, οι γνώσεις του συγγραφέα απέραντες (και μιλάμε για το 1976, όταν δεν μπορούσες να κάνεις μια βιαστική έρευνα μέσω internet και να πλασάρεις γνώσεις που δεν έχεις) και η ματιά του (όπως και η γλώσσα του κοφτερή).
Ωστόσο, παρά το συνδυασμό εξαιρετικών υλικών το αποτέλεσμα είναι μάλλον κατώτερο των προσδοκιών, είναι… η κουράδα του Wittgenstein (κάτι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν επί το δοκιμιακότερον). Του Wittgenstein μεν, κουράς δε. Μια συρραφή αστείων περιγραφών και κατήχησης, ερωτικών περιπτύξεων που φαίνονται να υπάρχον μόνο και μόνο επειδή σοκάρανε το 1976 κι όχι επειδή έχουν πραγματικά θέση στο ρου των γεγονότων, πασπαλισμένη με μια (απόλυτα κατανοητή) απέχθεια για τον Ρίτσαρντ Νίξον
Παρ’ όλο που καταφέρνει να διατηρεί κάτι από τη φρεσκάδα της εποχής που γράφτηκε (σχεδόν 50 χερόνια πριν) και ενώ καταφέρνει να είναι εκπληκτικά αστείο σε κάποια σημεία, γενικά αφήνει μια αίσθηση απογοήτευσης, κοροϊδίας και εξαπάτησης του αναγνώστη. Ένα «έταξεν όρος και έτεκεν μυν», «θεωρία επισκόπου και περιεχόμενο Κωστόπουλου» (του πρώην της συζύγου του Κικίλια).
Υ.Γ. Για κάποιο λόγο, έχω την αίσθηση ότι στην προσωπική του ζωή πρέπει να είναι τεράστιο καθοίκι, αλλά μπορεί να βγάζω λάθος συμπεράσματα από "ανάμεσα στις γραμμές"
Υ.Γ.2. Αν το διαβάσατε και ξετρελλαθήκατε, μη ανησυχείτε, είναι πολύ πιθανόν ότι είστε 16 ετών ή λιγότερο
What a whirlwind of a story. The TANGENTS. The THUMBS. The breaking of the fourth wall. The WHOOPING CRANES.
adventurous
funny
hopeful
lighthearted
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Wasn't really listening to it and not that invested in the story. I used to love this author but it doesn't hit the same at 43 that it did at 20.
A frequently fascinating, equally bewildering novel. Very obviously written by a cis man in the 70's ! Way too many slurs + homophobia to redeem the incredible writing style and fun story.
