Considering how much I loved The Prince of Mist, I had super high expectations for this book and they were not met by far.

While the writing is still pure Ruiz Zafón - amazing most of the time - the story was just so scattered and unbelievable, even if it was supposed to be fantasy. Besides other problems, the narration absolutely randomly switches from 3rd person to Ian and then back to 3rd person for a couple of sentences in the middle! I fully understand why the first and last parts were from Ian's POV but why the switch in the middle (or did I just imagine it to stop thinking about other unbelievable things happening?)

Among many other issues I had with the story - how can Peake run with two babies for so long at the start of the book without dropping them? Also the incestuous vibes were rather off-putting when the two twins meet again...

Zafons' writing always overwhelms me.
It just draws me in and I hungrily devour the pages. The narrative style is deeply descriptive and it can be said to mirror gothic literature. The reason I am particularly taken with this book, the least illustrious of it all, is because of its target audience. How is it possible that a book is both dark and optimistic? In the Midnight Palace, he seems to have written the childrens' equivalent of Shadow of the Wind.

A wonderful adventure for kids

Young adult book - very quick but great read, loved it!

Puede que tenga las mismas estrellas que El príncipe de la niebla pero este libro está mucho mejor escrito que el primero.

-Primero, no hay extraños romances basados en un solo encuentro en el que con solo mirarse la cara “supieron” que era amor eterno.
-Segundo, los personajes están mejor escritos y de verdad parecen personas con un propósito en la vida y ambiciones, no como el primer libro en el que simplemente estaban ahí y eran raros.
-Tercero, las incongruencias o cosas sin sentido son menores en comparación a la primera historia, donde todo era extraño y nada parecía encajar. El palacio de la medianoche por lo menos intenta darte una explicación de porqué está sucediendo todo.

Ahora, ¿si este libro es superior al primero en todo eso porque es que sigue teniendo la misma calificación? Porque es aburrido. Donde el primero estaba lleno de sinsentidos pero era rápido de leer, este tiene una mejor trama pero es lento. Tiene un montón de recuerdos y explicaciones lo que lo hace bastante aburrido. Además su final fue la cosa más cursi que he leído en mucho tiempo.
sad medium-paced
Strong character development: Complicated
Loveable characters: No
Diverse cast of characters: No
Flaws of characters a main focus: N/A
dark mysterious fast-paced
Strong character development: No
Loveable characters: No
Diverse cast of characters: Complicated
Flaws of characters a main focus: No

Лека, неангажираща книжка. Тук ясно се очертава типичния стил на Сафон от тетралогията но в по-зародишна форма.

Stilul lui Zafon nu dezamageste, insa povestea a fost prea copiaroasa pentru gustul meu - si ma refer strict la audienta pentru care pare-mi-se ca a fost scrisa. M-a trimis cu gandul la epoca in care eram in generala si ma chinuiam sa-l citesc pe Verne. Nu ca nu imi placea, dar mi se pareau lungi rau romanele si eu preferam din astea nu doar cu aventura, ci si cu putin misticism, cu magie. Cred ca as fi apreciat acest roman pe vremea aia. Un fel de Ghost Rider din Calcutta, desi nu as fi stiut eu cine-i nenea pe atunci.

Eu sei, nem eu acredito que estou a dar uma pontuação tão baixa a um Zafón, mas a verdade é que "it was ok". O tempo que levei para o acabar fala por si.
Faltam aqui tantos elementos do Zafón que eu gosto! No prólogo ele diz que este é o segundo livro que publicou e que faz parte da sua série de (passo a citar) "romances juvenis". Tal como ele, não sei muito bem o que quer dizer isso de "romance juvenil", mas este livro tem vários pontos que o separam dos seus romances mais recentes.
Primeiro, não existem as descrições magníficas e aquela narrativa espectacular que parece ter um toquezinho de magia, que faz impossível parar de ler o livro. Se calhar é por ser juvenil, porque aparentemente os jovens não apreciam essas coisas e querem só qualquer coisa para passar o tempo.
Segundo, meu, isto parece um livro de Uma Aventura. A maior parte dos livros dele giram em torno de um mistério e do processo de desvendar esse mistério, e este não é excepção. Mas há aqui dois problemas (além do livro estar escrito de uma maneira muito simples e que não tem nada a ver com aquilo a que o Zafón me habituou):
1. Os diálogos das personagens, jovens como o livro, dão-me uma sensação desagradável de adulto a tentar ser super jovem, compreender os miúdos e ser buéda cool (expressão que o próprio usaria por achar que ia ser extremamente apreciado pelos putos)? É o que eu mais sinto quando leio os diálogos destes miúdos.
2. A fantasia neste livro não funcionou assim tão bem. Pelo menos, para mim. Mas eu tentei! Eu juro que tentei alinhar na cena... Mas no final não consegui.

Mas antes que fiquem com a ideia de que este livro é péssimo: não é. O livro tem os condimentos (embora um bocado subdesenvolvidos) dA Sombra do Vento. Eu só não recomendo porque isto não é o Zafón no seu melhor.

enjoyable story of twins separated at birth and reunited 16 years later to combat a common foe, based in early 20th calcutta India well worth reading and its an easy read too