You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.35 AVERAGE
3.35 AVERAGE
challenging
dark
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Sérotonine was het eerste boek dat ik las van Michel Houellebecq. Het was in de aanloop van een lezing van de bekende psychiater Dirk De Wachter over zijn favoriete auteur. Ik ontdekte dat er twee kampen zijn wat betreft Houellebecq. Ofwel ben je fan, ofwel allesbehalve. Ik weet zeker, ik behoor tot die tweede groep. Ik heb het boek op een bepaald moment zelfs moeten dichtklappen omdat ik er fysiek onwel van werd (en ik zat nog niet eens in de helft). Als een boek mij ook emotioneel kan raken en bijgevolg een fysieke reactie opwekt (tranen, hartkloppingen,...) ben ik meestal onder de indruk in de positieve zin. Niet hier, ik walgde ervan en dat was allesbehalve bewonderenswaardig.
Ik heb Sérotonine toch uitgelezen, "misschien komt het nog!", "misschien was dit allemaal nodig voor de grote ontknoping!" maar nee hoor. Ik bleef niet-begrijpend achter en ik had spijt van de verspilde tijd.
Het hoofdpersonage, zijn naam ben ik al vergeten, is een zielige man van middelbare leeftijd die vrouwen van alles de schuld geeft. Blijkbaar, hoorde ik De Wacher achteraf poneren, ligt de "genialiteit" van Houellebecq in zijn (zwarte) humor. Ik heb nooit moeten lachen.
Er zal heel veel moeten gebeuren voor ik nog eens een Houellebecq zal lezen. Niks voor mij, dus.
Ik heb Sérotonine toch uitgelezen, "misschien komt het nog!", "misschien was dit allemaal nodig voor de grote ontknoping!" maar nee hoor. Ik bleef niet-begrijpend achter en ik had spijt van de verspilde tijd.
Het hoofdpersonage, zijn naam ben ik al vergeten, is een zielige man van middelbare leeftijd die vrouwen van alles de schuld geeft. Blijkbaar, hoorde ik De Wacher achteraf poneren, ligt de "genialiteit" van Houellebecq in zijn (zwarte) humor. Ik heb nooit moeten lachen.
Er zal heel veel moeten gebeuren voor ik nog eens een Houellebecq zal lezen. Niks voor mij, dus.
Senza ombra di dubbio uno dei libri più maestosi degli ultimi 15 anni.
This book is a stream of consciousness that was hard for me to vibe with. I also found the main character hard to relate to.
dark
emotional
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
sad
slow-paced
bruh, jeg tror ikke jeg liker menn lenger
oh my god, I fucking HATED this book. if anyone tells you they enjoyed it fucking run. i don't care if it's a metaphor for society or whatever. this is the most disgusting, most uninteresting book i have ever read in my entire life. essentially 300 pages of a man complaining about his life, mostly through flashbacks which are far more detailed than they need to be and add absolutely nothing to the story. there were some completely vile scenes that had zero point, like when your book has more than one dog sex scene i think you're the problem idk tho
J’ai découvert l’écriture de Michel Houellebecq qui est juste incroyable et que j’ai réellement adoré ! Le début et le milieu de ce roman m’ont beaucoup plu mais vers les 2/3 de ma lecture j’ai commencé à trouver l’histoire redondante et cela m’a paru inintéressant. C’est quand même une bonne lecture.
One of my very top 3 writers for teaching me new perspectives, not in agreement of arguments. However, this book is far from my favorite, still deserves all four stars as I still managed to think far more than most books out there.