Scan barcode
tomasz99's review against another edition
4.0
Pięknie napisany zbiór tekstów z przełomu kilkudziesięciu lat. Autorka potrafi wlać nadzieję i otuchę, wyjaśnia na przykładach mechanikę zmiany świata.
To opowieść „o zagmatwaniu i niepewności, z których wyrasta możliwość nowego otwarcia”. Autorka zwraca uwagę na to, że idee, początkowo kuriozalne, zasiane potrafią po latach wydać owoce - i to w taki sposób, że ludzie będą sądzić, że wierzyli w nie od zawsze. Zmiany się dzieją, zatem ważne jest, by w nich uczestniczyć i wnieść w nie swój pozytywny wkład.
„Polityczne zaangażowanie oznacza poczucie własnej sprawczości - że to, co się robi ma jakieś znaczenie”. „Udało nam się zdobyć ogromne bogactwo rzeczy niematerialnych, takich jak prawa, idee, pojęcia, słowa służące do opisania tego, co kiedyś pozostawało niewyobrażalne”. „Bush zachęcał wyborców, by pozostali ślepi na rzeczywiste problemy świata, lewicowcy zaś częstokroć robią na odwrót: tak uporczywie wpatrują się w problemy, że nie są w stanie zobaczyć nic poza nimi” - a nie trzeba przecież wybierać między fałszywą nadzieją i bezpodstawną rozpaczą, argumentuje autorka.
Solnit przedstawia też ideę radykalnego centrum - doraźnych koalicji budowanych w konkretnym celu, nad wspólnymi interesami; szukania potencjalnych sojuszników, zamiast „pieniackiego aktywizmu” i „wojennych działań interwencyjnych”. Cytowana działaczka nie uważa nikogo za oponenta, a najwyżej za kogoś źle poinformowanego, niewykształconego, lub zwyczajnie myślącego w inny sposób. „Stwierdzenie, że bydło sieje zniszczenie na Zachodzie, było truizmem aż do momentu, kiedy obrońcy środowiska zdali sobie sprawę, że od hodowców bydła niejednokrotnie zależy samo istnienie otwartych przestrzeni, ponieważ kiedy ranczerów zmuszano do ustąpienia z ich terenów, pojawiali się tam deweloperzy”.
Ciekawe w książce było też ukazanie konfliktu między - kiedyś - wyzwalającą z lokalnych kajdanów globalizacją, a - obecnie - destrukcyjnym międzynarodowym kapitalizmem, przed którym należy bronić lokalnej, ludzkiej skali. Le Guin powiedziała „Ludzie zdolni są stawić opór każdej ludzkiej władzy - i każdą mogą zmienić”.
Do dokonania tej zmiany przyda się wlana otucha i nadzieja.
To opowieść „o zagmatwaniu i niepewności, z których wyrasta możliwość nowego otwarcia”. Autorka zwraca uwagę na to, że idee, początkowo kuriozalne, zasiane potrafią po latach wydać owoce - i to w taki sposób, że ludzie będą sądzić, że wierzyli w nie od zawsze. Zmiany się dzieją, zatem ważne jest, by w nich uczestniczyć i wnieść w nie swój pozytywny wkład.
„Polityczne zaangażowanie oznacza poczucie własnej sprawczości - że to, co się robi ma jakieś znaczenie”. „Udało nam się zdobyć ogromne bogactwo rzeczy niematerialnych, takich jak prawa, idee, pojęcia, słowa służące do opisania tego, co kiedyś pozostawało niewyobrażalne”. „Bush zachęcał wyborców, by pozostali ślepi na rzeczywiste problemy świata, lewicowcy zaś częstokroć robią na odwrót: tak uporczywie wpatrują się w problemy, że nie są w stanie zobaczyć nic poza nimi” - a nie trzeba przecież wybierać między fałszywą nadzieją i bezpodstawną rozpaczą, argumentuje autorka.
Solnit przedstawia też ideę radykalnego centrum - doraźnych koalicji budowanych w konkretnym celu, nad wspólnymi interesami; szukania potencjalnych sojuszników, zamiast „pieniackiego aktywizmu” i „wojennych działań interwencyjnych”. Cytowana działaczka nie uważa nikogo za oponenta, a najwyżej za kogoś źle poinformowanego, niewykształconego, lub zwyczajnie myślącego w inny sposób. „Stwierdzenie, że bydło sieje zniszczenie na Zachodzie, było truizmem aż do momentu, kiedy obrońcy środowiska zdali sobie sprawę, że od hodowców bydła niejednokrotnie zależy samo istnienie otwartych przestrzeni, ponieważ kiedy ranczerów zmuszano do ustąpienia z ich terenów, pojawiali się tam deweloperzy”.
Ciekawe w książce było też ukazanie konfliktu między - kiedyś - wyzwalającą z lokalnych kajdanów globalizacją, a - obecnie - destrukcyjnym międzynarodowym kapitalizmem, przed którym należy bronić lokalnej, ludzkiej skali. Le Guin powiedziała „Ludzie zdolni są stawić opór każdej ludzkiej władzy - i każdą mogą zmienić”.
Do dokonania tej zmiany przyda się wlana otucha i nadzieja.
rebeccazh's review against another edition
rebecca solnit's writing is beautiful. i skimmed this though because she kind of repeats her ideas in various ways as the book progresses
zuleika's review against another edition
3.0
I like some of the central messages but has ages a lot.
mayatatiana's review against another edition
5.0
"If you embody what you aspire to, you have already succeeded. That is to say, if your activism is already democratic, peaceful, creative, then in one small corner of the world these things have triumphed. Activism, in this model, is not only a toolbox to change things but a home in which to take up residence and live according to your beliefs, even if it's a temporary and local place, this paradise of participating, this vale where souls get made."
I loved this book! Solnit reminds us that hopelessness is an attitude that misremembers history, and encourages readers to find joy in participating and remember humanity's potential. Her hope is contagious. If you ever feel yourself getting into a "everything is terrible and nothing I do matters" funk READ THIS! I read a copy from the library but I'm going to buy one ASAP so I can flip through it whenever I start to get bitter or discouraged by ~the way things are~.
I loved this book! Solnit reminds us that hopelessness is an attitude that misremembers history, and encourages readers to find joy in participating and remember humanity's potential. Her hope is contagious. If you ever feel yourself getting into a "everything is terrible and nothing I do matters" funk READ THIS! I read a copy from the library but I'm going to buy one ASAP so I can flip through it whenever I start to get bitter or discouraged by ~the way things are~.
madscientistcat's review against another edition
emotional
hopeful
informative
inspiring
reflective
medium-paced
4.5