Scan barcode
joeyreadss's review against another edition
skimmed through and liked the twist but it was just too slow paced for me
temptershell's review against another edition
challenging
dark
mysterious
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
4.0
W świecie literatury grozy, gdzie nawiedzone domy zdają się być równie powszechne co mgliste poranki na wrzosowiskach, "Dom stu szeptów" Grahama Mastertona jawi się jako powiew świeżości, choć wiatr ten wieje z ponurych zaułków Dartmoor. Masterton, uznany mistrz horroru, ponownie udowadnia, że nawet najbardziej wyeksploatowane motywy mogą zyskać nowe oblicze, jeśli tylko zostaną poddane kreatywnej reinterpretacji.
Książka zaprasza nas do Allhallows Hall, rozległej posiadłości położonej na niegościnnych terenach Dartmoor, która staje się areną nie tylko rodzinnych rozgrywek po śmierci patriarchy rodu, ale także centrum niewytłumaczalnych i przerażających zjawisk. Tajemnicze zaginięcie młodego członka rodziny Russellów staje się katalizatorem serii wydarzeń, które zmuszają bohaterów do konfrontacji z przeszłością, własnymi lękami, a także z siłami wykraczającymi poza granice zrozumienia.
Masterton, z typową dla siebie biegłością, żongluje motywami kryminalnymi, paranormalnymi oraz historycznymi, tworząc z nich spójną i wciągającą opowieść. Mimo że fabuła "Domu stu szeptów" na pierwszy rzut oka może wydawać się klasycznym horrorem o nawiedzonym domu, to jednak szybko ujawnia swoje bogatsze warstwy. Autor z umiejętnością kreśli nastrojową i niepokojącą atmosferę, która towarzyszy czytelnikowi długo po zakończeniu lektury.
Jednym z najmocniejszych punktów powieści jest sposób, w jaki Masterton buduje napięcie. Nie posługuje się tanimi chwytami, lecz stopniowo eskaluje atmosferę strachu, aż do finalnego aktu, który choć może niektórych zaskoczyć, stanowi godne zwieńczenie całej historii. Równie ważni co sam nawiedzony dom są jego mieszkańcy - postacie są wiarygodne i wielowymiarowe, a ich decyzje, choć nie zawsze mądre, zawsze wydają się być ludzkie i zrozumiałe.
Mimo pewnych mankamentów, jak nieco sztampowe dialogi czy momentami nadmierne skupienie się na opisach, "Dom stu szeptów" pozostaje udaną próbą odświeżenia znanego motywu. Masterton nie tylko zaspokaja oczekiwania fanów gatunku, ale również oferuje coś dla tych, którzy szukają w literaturze grozy czegoś więcej niż tylko przelotnych dreszczy emocji.
"Dom stu szeptów" to przemyślana i wciągająca opowieść, która potrafi zaskoczyć nawet najbardziej wymagających miłośników horroru. Masterton pokazuje, że w jego rękach nawet stare, nawiedzone domostwa mogą odkryć przed nami nowe, mroczne sekrety.
Książka zaprasza nas do Allhallows Hall, rozległej posiadłości położonej na niegościnnych terenach Dartmoor, która staje się areną nie tylko rodzinnych rozgrywek po śmierci patriarchy rodu, ale także centrum niewytłumaczalnych i przerażających zjawisk. Tajemnicze zaginięcie młodego członka rodziny Russellów staje się katalizatorem serii wydarzeń, które zmuszają bohaterów do konfrontacji z przeszłością, własnymi lękami, a także z siłami wykraczającymi poza granice zrozumienia.
Masterton, z typową dla siebie biegłością, żongluje motywami kryminalnymi, paranormalnymi oraz historycznymi, tworząc z nich spójną i wciągającą opowieść. Mimo że fabuła "Domu stu szeptów" na pierwszy rzut oka może wydawać się klasycznym horrorem o nawiedzonym domu, to jednak szybko ujawnia swoje bogatsze warstwy. Autor z umiejętnością kreśli nastrojową i niepokojącą atmosferę, która towarzyszy czytelnikowi długo po zakończeniu lektury.
Jednym z najmocniejszych punktów powieści jest sposób, w jaki Masterton buduje napięcie. Nie posługuje się tanimi chwytami, lecz stopniowo eskaluje atmosferę strachu, aż do finalnego aktu, który choć może niektórych zaskoczyć, stanowi godne zwieńczenie całej historii. Równie ważni co sam nawiedzony dom są jego mieszkańcy - postacie są wiarygodne i wielowymiarowe, a ich decyzje, choć nie zawsze mądre, zawsze wydają się być ludzkie i zrozumiałe.
Mimo pewnych mankamentów, jak nieco sztampowe dialogi czy momentami nadmierne skupienie się na opisach, "Dom stu szeptów" pozostaje udaną próbą odświeżenia znanego motywu. Masterton nie tylko zaspokaja oczekiwania fanów gatunku, ale również oferuje coś dla tych, którzy szukają w literaturze grozy czegoś więcej niż tylko przelotnych dreszczy emocji.
"Dom stu szeptów" to przemyślana i wciągająca opowieść, która potrafi zaskoczyć nawet najbardziej wymagających miłośników horroru. Masterton pokazuje, że w jego rękach nawet stare, nawiedzone domostwa mogą odkryć przed nami nowe, mroczne sekrety.
Przyjemność 3,7/5
Styl: 4,1/5
Historia: 3,9/5
Ocena 3,89/5
Styl: 4,1/5
Historia: 3,9/5
Ocena 3,89/5
penny_moons's review against another edition
3.0
CW:
I need to start off with there is a r*pe scene about 2/3 into the book. It’s not super graphic, but if that’s something you, like me need to look out for, it’s in there.
this is the most white male horror movie plot. It had cliché haunting horror movie/book points. Enough so that every time one of those popped up I texted my husband, and he asked why I was still reading it. That being said, female characters are week with nothing to them. With cliché characteristics that I’m tired of seeing. With that even the male characters where flat.
It was about till half way through the book when I was finally think “oh, this is original” but let me down as it continues to be the same plot that I’ve already seen a million times before. If I wasn’t familiar with the folklore about El Silbón (the Whistler) I would have found this more original. But it just seemed like a whitewash version of that folklore made into a predictable Netflix style horror
3 stars is generous, I could give it 2.5, but I did keep listening and wanting to know how it ended (which I saw coming a mile away)
nikkirene00's review against another edition
1.0
This is one of the dumbest books I’ve ever read. It’s the first book I’ve read by this author and I’m not impressed.
jenniferreadshorror's review against another edition
5.0
Spooky Devonshire story.
I sometimes find it difficult to get into stories that are local (set locally to where I live) but this one was different. I quickly got into the story there are so many questions from the beginning. Like where did Timny go?
The mood of the story just brews with questions and spooky atmosphere.
The story reads at a nice pace, quite steady and then towards the end I couldn't stop reading. The moments of what... is... going on? And how can this happen?
I sometimes find it difficult to get into stories that are local (set locally to where I live) but this one was different. I quickly got into the story there are so many questions from the beginning. Like where did Timny go?
The mood of the story just brews with questions and spooky atmosphere.
The story reads at a nice pace, quite steady and then towards the end I couldn't stop reading. The moments of what... is... going on? And how can this happen?
frannydo's review against another edition
dark
mysterious
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
2.5
Content Warnings
Graphic: Gore and Rape
mituna's review
1.0
1.5 stars. Started off well but the rest of it dragged so badly. Bland, exposition‐full writing with no showing only telling. Seriously needed an editor or two.
There's rape scene that's not only unnecessary but incredibly male-gazey. The scene is from the woman's POV but she has no internal acknowledgement/thoughts of pain, disgust, or fear, only gratefulness to the man who eventually saves her. Because why would a man want to write/read about a woman not enjoying sex? And of course this situation leaves no impact on her and is never spoken of again. Left a bad taste in my mouth. Rape scenes can be effective, even if I don't enjoy them, but this one was completely pointless.
Not to mention the weird attitude the writer seems to have with women in general, like describing the size of women's breasts and saying things like "policemen—and policewomen, before you go accusing me of sexism".
He seems to be one of those old people who thinks lesbian couples always have a feminine and masculine partner, going so far as to continously point out how manly Portia is and feminine her girlfriend is. Portia is bossy and "boyish" and has no other personality traits other than "butch lesbian". But that's a theme with all the characters—none of them have personalities and they're all immensely unlikeable.
There's rape scene that's not only unnecessary but incredibly male-gazey. The scene is from the woman's POV but she has no internal acknowledgement/thoughts of pain, disgust, or fear, only gratefulness to the man who eventually saves her. Because why would a man want to write/read about a woman not enjoying sex? And of course this situation leaves no impact on her and is never spoken of again. Left a bad taste in my mouth. Rape scenes can be effective, even if I don't enjoy them, but this one was completely pointless.
Not to mention the weird attitude the writer seems to have with women in general, like describing the size of women's breasts and saying things like "policemen—and policewomen, before you go accusing me of sexism".
He seems to be one of those old people who thinks lesbian couples always have a feminine and masculine partner, going so far as to continously point out how manly Portia is and feminine her girlfriend is. Portia is bossy and "boyish" and has no other personality traits other than "butch lesbian". But that's a theme with all the characters—none of them have personalities and they're all immensely unlikeable.
bigpy's review against another edition
3.0
Less of a horror novel and more dark fantasy.
The mystery in the first half really had me going, but as soon as you figure out what's going on, things suddenly get less interesting. The primary mystery takes a back seat to dump after dump of exposition. I really enjoyed the random explosions of violence towards the end, though.
The mystery in the first half really had me going, but as soon as you figure out what's going on, things suddenly get less interesting. The primary mystery takes a back seat to dump after dump of exposition. I really enjoyed the random explosions of violence towards the end, though.