Take a photo of a barcode or cover
3.72 AVERAGE
3.72 AVERAGE
Nobody behaved appropriately in this story. I get the reason for having an imperfect narrator, but it did not work for me.
dark
mysterious
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
4.5/5
I go back and forth on whether this is truly a 5-star read.
I read this over the course of a single weekend, totally engrossed in the plot and the cast of characters. While the narrator, Bodie, is distant, I was drawn to the connections made between her traumatic backstory, her memories of her time at Granby, and the murder of her roommate.
While Makkai asks some big questions about accountability, exploitation, privilege, and power I don't know if the conclusions were really earth-shattering.
The final portion of the novel, taking place in 2022, was a contradictory combination of lackluster and enthralling. If you like tidy endings, this will end on a frustrating note.
For right now I will likely leave my rating at 5 stars, though I could see it being rounded down over time. This isn't a book that you really enjoy, but it did hook it's claws into me and refuse to let go.
I go back and forth on whether this is truly a 5-star read.
I read this over the course of a single weekend, totally engrossed in the plot and the cast of characters. While the narrator, Bodie, is distant, I was drawn to the connections made between her traumatic backstory, her memories of her time at Granby, and the murder of her roommate.
While Makkai asks some big questions about accountability, exploitation, privilege, and power I don't know if the conclusions were really earth-shattering.
The final portion of the novel, taking place in 2022, was a contradictory combination of lackluster and enthralling. If you like tidy endings, this will end on a frustrating note.
For right now I will likely leave my rating at 5 stars, though I could see it being rounded down over time. This isn't a book that you really enjoy, but it did hook it's claws into me and refuse to let go.
Je hoopt steeds dat het beter, diepgaander, complexer wordt maar uiteindelijk is het een 'thriller' die voor zeker niet zo voelt. Daarnaast was ik verbaasd over het gebrek aan persoonlijkheid van de hoofdpersoon. Toen ik dat uitsprak naar iemand, vroeg die of het boek door een man was geschreven - haha - maar niets is minder waar. Beetje teleurgesteld.
dark
mysterious
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
mysterious
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
What a terrible way to end this book lol. Also this was so plot driven that the crime took a backseat and the character development was minimal. Ugh.
Wanneer Bodie terugkeert naar de kostschool waar ze als puber gezeten heeft om les te geven over podcasts maken, deelt ze een lijst met de leerlingen met mogelijke onderwerpen. Ze kan zichzelf niet tegenhouden om ook de dood van haar ex-kamergenote Thalia Keith op de lijst te zetten. Er zit een man voor in de gevangenis, maar is dat ook de juiste?
Continu twijfelt Bodie aan haar eigen intenties, zeker wanneer de leerlingen er steeds intensiever bij betrokken raken, maar tegelijkertijd voelt ze dat er meer te vertellen is dan het zeer summiere en waarschijnlijk bevooroordeelde onderzoek dat de politie destijds heeft gedaan.
Wat volgt is een heel gedegen werk van Makkai waarin ze diverse actuele onderwerpen aan de kaak stelt; #metoo, grensoverschrijdend gedrag, genderongelijkheid, moord in de relationele sfeer, racisme bij politieonderzoek en in het algemeen, reacties op trauma..
Zonder haar hoofdpersonage te sparen, schrijft ze een betoog in romanvorm dat ijzersterk in elkaar zit. Het is niet altijd de makkelijkst te lezen schrijfstijl, maar toch weet Makkai je absoluut aan haar werk te binden.
Ze maakt haar personages menselijk; waarbij ik niet kan ontkennen dat ik me daardoor bij vlagen ook aan hen geërgerd heb. Toch raak je steeds meer verbonden met de karakters. Zeker vanaf het moment dat je eenmaal in de gaten hebt tegen wie Bodie zich in het boek continu richt.
Ook de manier waarop Makkai recht voor zijn raap en in de kern haar boodschap weet te verwoorden, heeft me meermaals getroffen. Bijvoorbeeld:
"Ik vond het vreselijk dat ik aan mezelf lag te denken in plaats van Sheila's verdriet volledig in me op te nemen, maar hoewel iedereen met een hart het op dat moment had voelen breken, brak mijn hart langs de bekende breuklijntjes, zo zat het." (P104)
Continu twijfelt Bodie aan haar eigen intenties, zeker wanneer de leerlingen er steeds intensiever bij betrokken raken, maar tegelijkertijd voelt ze dat er meer te vertellen is dan het zeer summiere en waarschijnlijk bevooroordeelde onderzoek dat de politie destijds heeft gedaan.
Wat volgt is een heel gedegen werk van Makkai waarin ze diverse actuele onderwerpen aan de kaak stelt; #metoo, grensoverschrijdend gedrag, genderongelijkheid, moord in de relationele sfeer, racisme bij politieonderzoek en in het algemeen, reacties op trauma..
Zonder haar hoofdpersonage te sparen, schrijft ze een betoog in romanvorm dat ijzersterk in elkaar zit. Het is niet altijd de makkelijkst te lezen schrijfstijl, maar toch weet Makkai je absoluut aan haar werk te binden.
Ze maakt haar personages menselijk; waarbij ik niet kan ontkennen dat ik me daardoor bij vlagen ook aan hen geërgerd heb. Toch raak je steeds meer verbonden met de karakters. Zeker vanaf het moment dat je eenmaal in de gaten hebt tegen wie Bodie zich in het boek continu richt.
Ook de manier waarop Makkai recht voor zijn raap en in de kern haar boodschap weet te verwoorden, heeft me meermaals getroffen. Bijvoorbeeld:
"Ik vond het vreselijk dat ik aan mezelf lag te denken in plaats van Sheila's verdriet volledig in me op te nemen, maar hoewel iedereen met een hart het op dat moment had voelen breken, brak mijn hart langs de bekende breuklijntjes, zo zat het." (P104)
my only complaint is that the ending felt unresolved
3.5 stars. I listened to it and mostly enjoyed it, but the plot didn’t feel as tight at the end and it dragged on a bit.