Take a photo of a barcode or cover
3.92 AVERAGE
3.92 AVERAGE
‘แต่อะไรๆ ก็ยาก แค่เลือกสวมเสื้อตัวใดในตอนเช้าผมก็ร้องไห้ได้แล้ว การที่ผมเคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนไม่ช่วยอะไร อาการเจ็บคอไม่ได้ทุเลาลงเพียงเพราะคุณเคยเจ็บคอมาก่อน’
เราเชื่อในพลังของ thought เสมอ ถ้าเรียนหรือสนใจศึกษาเกี่ยวกับจิตวิทยาจะเข้าใจว่ากำลังพูดถึงอะไร━การไม่เดินตามขั้นตอนหรือรอบเท้าใคร, มันเป็นความคิดของตัวเราเองที่นำทางตัวเอง━ส่วนตัวไม่ได้เกลียดยาไม่ได้เกลียดหมอ แต่ <มีบางอย่างที่เวลาไม่อาจเยียวยา บางแผลก็บาดลึกเกินไป> โควทจาก J.R.R Tolkien เราเชื่อในพลังการบำบัดมากกว่า (ทั้ง self-help และ therapy ต่างๆ) เราจึงชอบหนังสือที่ผู้เขียนมีประสบการณ์กับมันโดยตรง ไม่ได้ฟังใครมา ไม่ได้เรียนคอร์สสั้นกระชับกินใจเพื่อเอามาโค้ชขายใครต่อ แต่เขาคลุกคลีกับมันอย่างลึกซึ้ง สัมผัสห้วงเหวนั้นด้วยตัวเอง (หมายรวมถึงผู้ใช้หลักวิทยาศาสตร์ในการหาคำตอบแล้วนำมาเผยแพร่ช่วยเหลือคนด้วย)
หนังสือให้ความรู้สึกเหมือน blog ส่วนตัว บางคนอาจจะไม่ชอบแต่เรากลับชอบมาก ถึงจะแยกหน้าแต่แก่นแต่ละบทมันเชื่อมโยงถึงกัน ทุกบรรทัดที่เขียนเรารู้สึก related ทั้งที่เรากับเขาอาศัยอยู่กันคนละวัฒนธรรมคนละประเทศ ยิ่งเป็นการตอกย้ำว่าเทคโนโลยีมีผลกระทบต่อมนุษย์ในปัจจุบันจริงๆ
หนังสือจะเข้ามาให้ขยายข้อมูลที่เป็นความจริง พูดถึงสิ่งที่เรากลัว อธิบายมันอย่างใจเย็น อย่างเข้าอกเข้าใจ ทำให้จิตใจมันเบาขึ้น ความกดอากาศผ่อนคลายลง เขาค่อยๆ พาเราไปนั่งกับพื้นหญ้าแล้วบอกกับเราว่า คุณเป็นมนุษย์คนหนึ่งและโลกยังไม่แตก
Happiness is not good for the economy, Evolution happens through mistakes and quit your job if it makes you miserable.
I love me some Haig. Notes on a Nervous Planet looks like my random anxious thoughts I type in my notes app when I’m mid anxiety attack, crying on my bathroom floor at 2 am.
Comforting.
I love me some Haig. Notes on a Nervous Planet looks like my random anxious thoughts I type in my notes app when I’m mid anxiety attack, crying on my bathroom floor at 2 am.
Comforting.
I wish I could have read this whilst doing my GCSES or my a levels or the first year of being house bound.
Well. I was not aware of Matt Haig, or his work, and was given this book for Christmas. I must have been half way through before I even realised it was a book about, and around, mental health. Had I realised it was a self-help type of book, frankly I wouldn't have bothered. But this was different. Page after page it resonated. It wasn't a book about anything. It was a book about me. Don't get me wrong, I have never suffered mental ill-health of any description that I am aware of. But that's the point. We are all so close aren't we.
emotional
hopeful
inspiring
reflective
Content Warnings
Moderate: Suicidal thoughts
hopeful
informative
inspiring
The hype is real with this one! I’ve read it twice since I started it back in July and can honestly say I wanted to share nearly every page with someone- it was that relatable. I hadn’t enjoyed Haig’s fiction that much but the way he writes about what’s really going on in the world today with mental health is spot on!
It really just was a compilation of notes. It felt messy and lacked structure and was made up mostly of truisms and generic lists. I did find one chapter regarding a panic attack the author had interesting. Not worth the read, though.
This might have made me more anxious, but it was a lot of good information and because I liked his voice and style, I'm adding all of Haig's books to my TBR list.