Scan barcode
jkemnitz's review against another edition
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
gatlino's review
adventurous
mysterious
sad
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
alli_thebookgiraffe's review against another edition
4.0
This is my second book by Sanderson, after Way of Kings, and I really enj0yed it! It was much less exhausting to read than WOK. I think the story could be more exciting and things could be explained better. I know this is Sanderson's first published book, so that may have something to do with it. It was really a good story and I can't wait to read more in the Cosmere.
raeelaine's review
adventurous
hopeful
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
A strong 3, and a strong debut novel, but it just doesn't stand up to Sanderson's other works.
finche's review
adventurous
hopeful
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
evo8jay's review
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
4.0
Good book. Nothing amazing but I enjoyed my time in the story.
sevve's review against another edition
3.0
Zdecydowanie najsłabsza książka Sandersona z uniwersum Cosmere (które do tej pory przeczytałem). Spodziewałem się tego, bo to jego pierwsza wydana powieść. I to niestety widać. Po przeczytaniu jego późniejszych dzieł ciężko uwierzyć, że to ten sam autor.
Przede wszystkim Elantris cierpi na coś, co roboczo nazwę syndromem YA. Mam tu na myśli uderzającą symplifikację. Wszystko jakoś zbyt szybko i dobrze do siebie pasuje, a dziury fabularne, albo niewygodne elementy są łatane niedorzecznymi wymówkami. "Nie możemy załatwić problemu w najprostszy sposób, bo istnieje stary zwyczaj, który nam to uniemożliwia", albo "Nie możemy po prostu porozmawiać z kimś, bo jest zbyt uparty" itd. Tego typu rzeczy są wyciągane z rękawa co chwila. Do tego dialogi są bardzo sztywne i lecą do sedna jak po sznurku. Bohaterowie często rozumieją się bez słów i Sanderson ma taki głupi zwyczaj, który pewnie dobrze znacie, że postaci potrafią odczytać całą gamę emocji i praktycznie czytać w myślach przez "błysk w oku". Nigdy nie miałem nic przeciwko temu zabiegowi, ale po Elantris będę miał chyba do tego awersję.
Skoro już o postaciach mowa, tutaj też Sanderson idzie na skróty. Mamy 3 perspektywy - Raoden, Sarene i Hrathen. Raoden to jeden z najnudniejszych bohaterów, jakich ostatnio czytałem. Na początku i na końcu książki jest dokładnie taki sam, ale ratuje go jego wątek, który jest najciekawszy z całej książki. Sarene to postać, przy której Sanderson upiera się, że jest bardzo mądra i przebiegła, mimo że co chwila wykazuje się głupotą, ignorancją i niekompetencją. Hrathen jest z całej trójki najciekawszy i ma najwięcej głębi, ale jest też go najmniej, a jego wątek i motywacja nie wciągają. Generalnie to Sanderson o wiele za dużo mówi i o wiele za mało pokazuje.
Jest też trochę dobrego w tej książce. Główny wątek Raodena jest całkiem interesujący i angażuje na tyle, że przez pierwszą połowę książki przebrnąłem bardzo szybko. Później się to trochę rozmywa i do końca dociągnęła mnie tajemnica Elantris i aony. Ocena może na to nie wskazywać, ale "kości" tej książki są na tyle ciekawe, że bardzo chciałbym zobaczyć, jak "dzisiejszy" Sanderson by to wszystko rozbudował i mimo wszystko czekam na kontynuację.
Przede wszystkim Elantris cierpi na coś, co roboczo nazwę syndromem YA. Mam tu na myśli uderzającą symplifikację. Wszystko jakoś zbyt szybko i dobrze do siebie pasuje, a dziury fabularne, albo niewygodne elementy są łatane niedorzecznymi wymówkami. "Nie możemy załatwić problemu w najprostszy sposób, bo istnieje stary zwyczaj, który nam to uniemożliwia", albo "Nie możemy po prostu porozmawiać z kimś, bo jest zbyt uparty" itd. Tego typu rzeczy są wyciągane z rękawa co chwila. Do tego dialogi są bardzo sztywne i lecą do sedna jak po sznurku. Bohaterowie często rozumieją się bez słów i Sanderson ma taki głupi zwyczaj, który pewnie dobrze znacie, że postaci potrafią odczytać całą gamę emocji i praktycznie czytać w myślach przez "błysk w oku". Nigdy nie miałem nic przeciwko temu zabiegowi, ale po Elantris będę miał chyba do tego awersję.
Skoro już o postaciach mowa, tutaj też Sanderson idzie na skróty. Mamy 3 perspektywy - Raoden, Sarene i Hrathen. Raoden to jeden z najnudniejszych bohaterów, jakich ostatnio czytałem. Na początku i na końcu książki jest dokładnie taki sam, ale ratuje go jego wątek, który jest najciekawszy z całej książki. Sarene to postać, przy której Sanderson upiera się, że jest bardzo mądra i przebiegła, mimo że co chwila wykazuje się głupotą, ignorancją i niekompetencją. Hrathen jest z całej trójki najciekawszy i ma najwięcej głębi, ale jest też go najmniej, a jego wątek i motywacja nie wciągają. Generalnie to Sanderson o wiele za dużo mówi i o wiele za mało pokazuje.
Jest też trochę dobrego w tej książce. Główny wątek Raodena jest całkiem interesujący i angażuje na tyle, że przez pierwszą połowę książki przebrnąłem bardzo szybko. Później się to trochę rozmywa i do końca dociągnęła mnie tajemnica Elantris i aony. Ocena może na to nie wskazywać, ale "kości" tej książki są na tyle ciekawe, że bardzo chciałbym zobaczyć, jak "dzisiejszy" Sanderson by to wszystko rozbudował i mimo wszystko czekam na kontynuację.
scxtta's review
adventurous
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
johnkalicious's review against another edition
Starting over for a planned reread of all Cosmere stories
stelhan's review
2.0
…. First of all I did not hate this book. I struggled not to dnf it for the first half but I persevered and there was definitely some good aspects but overall I was disappointed.
The characters… not good. Their motivations made zero sense and the dialogue left something to be desired. The world building of the relationships between the characters and the hierarchical system and court was very inconsistent and confused.
The misogyny…. Yeah, every the main female character was giving ‘not like other girls’ to the nth degree. The way women were written was laughable.
The ending in which an autistic child is cured by healing magic just tops everything off. That was so ableist and offensive it was genuinely laughable and it was not a big plot point at all lol.
Since this is Sanderson’s debut and people have commented it is his weakest work I will continue to read others but I would not recommend this to anyone.
The characters… not good. Their motivations made zero sense and the dialogue left something to be desired. The world building of the relationships between the characters and the hierarchical system and court was very inconsistent and confused.
The misogyny…. Yeah, every the main female character was giving ‘not like other girls’ to the nth degree. The way women were written was laughable.
The ending in which an autistic child is cured by healing magic just tops everything off. That was so ableist and offensive it was genuinely laughable and it was not a big plot point at all lol.
Since this is Sanderson’s debut and people have commented it is his weakest work I will continue to read others but I would not recommend this to anyone.